Heerlijk Lika, goed van je. Precies datgene doen waar je behoefte aan hebt. 

Ha Lika, 

Ik ben even snel door je laatste weken door gescrolld. Je maakt veel mee en je drinkt nog steeds niet. Knap!

Hopelijk lekker een weekend mediteren voor de rust in je hoofd. 

Succes met alles!

Ha @Etty, de workshop die ik ga doen is van Jan Geurtz. Mijn man heeft de cursus geweldloze communicatie gedaan, maar hij kan wel een herhaling gebruiken......

En het is heftig ja. Nu. Vreselijk heftig. Ik kan heel moeilijk mijn behoefte toelaten en/of zien wat die echt is. En zet mezelf dan onder druk om te kiezen. Het zou gemakkelijker zijn als er geen kinderen waren. 

Mijn man vroeg vanochtend: 'wil je dan wakker worden in je eentje op een zolderkamertje?' En eigenljk wil ik dat. Ja. Maar het idee dat ik de kinderen weinig zou zien is vreselijk en hoe dat aan ze uit te leggen is moeilijk. Maar nu. Ja, ik wil heel graag alleen op die zolderkamer....

Op een zolderkamertje gaan wonen uitstellen totdat de kinderen oud genoeg zijn om het te begrijpen en ook niet meer zo afhankelijk van je zijn? 

Heb ik nu bedacht ja. Dank je wel....

Dat wilde ik ook...alleen op een zolderkamertje.

Maar ik zou mezelf meenemen.

Tot de kinderen oud genoeg zijn om het te begrijpen? 

En niet meer afhankelijk van je zijn?

Kweenie....daar krijg ik buikpijn van.

Ja Kruid daar kun je wel buikpijn van krijgen maar is wel de realiteit. Geen 1 kind heeft zelf gevraagd om op de wereld te worden gezet. Dat is de verantwoordelijkheid van de ouders ook al heb je er geen zin meer in.

Ja, dat Etty...

Ik denk dat kinderen heel goed in de gaten hebben dat het niet klopt...dat je voor hen bij elkaar blijft. En wat geef je daar voor signaal mee af?

Niet kiezen is verliezen...wat de keus dan ook is. En jong of oud...een scheiding heeft altijd gevolgen, so be it, that's life om er maar eens een dooddoener in te gooien.

Voor mij zit verantwoordelijkheid juist niet in dat 'compromis'. Maar in duidelijkheid, weloverwogen, doordacht, de tijd ervoor nemend. 

Begrijp me niet verkeerd,het gaat mij om"het stukje alleen op een zolderkamertje".

Ik zou het begrijpen wanneer er geschreven wordt,ik ga alleen wonen maar zoek een woning waar ook de kinderen een eigen kamer kunnen krijgen,of wanneer er geschreven wordt,ik wil een co-ouderschap ,zodat ik én dagen met de kinderen kan doorbrengen én dagen voor mezelf heb.

Aha...Sowhat, nee natuurlijk wil ik zoveel mogelijk met de kinderen. Maar mijn man geeft steeds aan geen co-ouderschap te willen. Dus ik voel me wat dat betreft onder druk staan. Ik zou gewoon een huisje zoeken waar de kinderen ook een plek kunnen hebben, dichtbij mijn man zodat ze er zelf heen kunnen fietsen. Zo oud zijn ze inmiddels al wel.

En het klopt dat ik goed moet kiezen. Maar ik durf niet!!!! Durf niet te kiezen voor en dus therapie en er echt voor gaan en niet te kiezen tegen en scheiden.....dat is het nu. En aan de andere kant. Ik ga alle kanten op met mijn gevoelens.

En door......droog. Droog. Droog. Verschrikkelijk vind ik het allemaal. Zit dagen met knopen in mijn maag. Daar had ik misschien minder last van gehad als ik niet jaren de boel verdoofd had.

Gaat er ff lekker tusssenuit joh, een weekendje mediteren. Gun jezelf ff rust met die knopen in je maag. Tot je echt weet wat je wilt. 

Of weet je al wat je wil maar durf je het niet door te zetten?

Omdat ik nu net op mijn werk moest huilen, omdat ik niet naar huis wou....En mijn man gisteren vond dat ik niet gezellig thuis kwam. 

Dan heeft je man dikke pech! Daar zou ik me nu maar helemaal niets van aantrekken. Is het een optie om ergens een huisje te huren voor een week?

2 uur geleden zei Lika:

Omdat ik nu net op mijn werk moest huilen, omdat ik niet naar huis wou....En mijn man gisteren vond dat ik niet gezellig thuis kwam. 

Jeetje Liek wat balen voor je

Gezellig dat gaat nie altijd op commando helaas 

Ik kan het niet meer met hem denk ik. Voel me intens verdrietig.  Zou willen dat ik een knop kon omdraaien. Maar ik reageer bits omdat ik de nabijheid niet kan velen. Dit gaat verkeerd. Ik denk dat ik het niet durf toe te geven aan mezelf en daarom zo aan het vechten ben. 

Nu ik niet meer drink ervaar ik denk ik wat ik jaren heb verdoofd en weggestopt onder teveel werken. Daar komt zijn verslaving nog bij. Ik voel me op. Ik kan niet meer, maar ik ben zo bang..... zo bang. 

Zaterdag drink ik een jaar niet. Burnout is bijna voorbij. Ik voel druk om het samen te proberen, maar ik weet niet waar ik het vandaan moet halen. Heb geen hekel aan hem. Maar kan hem er niet bij hebben. Zo voelt het. 

Lika, ben je jezelf niet in een nieuwe burnout aan het werken zo? Lees zoveel onmacht en wanhoop. Heb jíj hulp? Niet júllie samen, maar jij?

Ja. Hypnotherapie.

Ik hoop zó voor je dat je snel wat rust vindt. Hoop dat de hypnotherapie je daarbij kan helpen. Ik vind het zo naar om te lezen dat je thuis niet meer veilig voelt en dat je daar liever niet meer wil zijn. Waar is je basis, je rustpunt. Waar kan Lika even Lika zijn? Dat weekend weg komt niks te vroeg denk ik...

Lika,kun je niet een weekje weg helemaal alleen om tot rust te komen?

17 minuten geleden zei Lika:

Nu ik niet meer drink ervaar ik denk ik wat ik jaren heb verdoofd en weggestopt onder teveel werken. Daar komt zijn verslaving nog bij. Ik voel me op. Ik kan niet meer, maar ik ben zo bang..... zo bang. 

OK. Stel jezelf voor op je laatste dag op je sterfbed. 100 jaar oud. Kijk van daaruit terug naar deze dag. Wat zou je beslissen. Wat zou je van je eigen beslissing denken over 55 jaar. 

Ik weet het niet hè maar voor mezelf probeer ik soms dit soort andere gezichtspunten. 

Sterkte, ik heb het gevoel dat er nu iets geknapt is tussen jullie. 

dank.....

Weet niet waar ik heen moet, maar zal even gaan kijken. Kan misschien wel iets boeken, maar heb net een nieuwe baan..... ook lastig. Ga daar heel lekker en heb het super naar mijn zin. 

Ik ga even verder denken.