Ikmvind juist dat je turbo-tempo hebt, maar dat is vanuit de helicopter bezien.

Take your time! Volgens mij ga je heel goed! Mooi om te lezen!

Het verzet doet het meeste pijn....

Tijd is relatief hè. En ja, dat verzet.l, verzetten en vechten is zo ontzettend mijn tweede natuur geworden, moeilijk om daar wat voor in de plaats te zetten. Hakken in het zand en om je heen slaan, letterlijk of figuurlijk. Cause I bow to no one, je weet toch.

Dat buigen moest je destijds al.... (auw!) en dit was je reactie erop.

Het begint ermee om dat te gaan inzien en dat doe je nu.

Man, na mijn emdr van vanmiddag moest ik aan jou denken: ooit ga je

dat vast en zeker ook doen!! Verwerken en afsluiten (?).

Bij alle verzet, sarcasme, cynisme etc. etaleer je in feite je eigen pijn.

Oeps, die voel ik zelf nu ook)

dus vooruit maar en  doe maar gewoon (k bedoel niet normaal maar gewoon doen)

bow to yourself

and feel...........

tis stil aan de overkant

Quinn....

Hoop dat je hard bezig bent, hoe lastig ook...

Gaat ie??

Het is hier inderdaad stil. Miste je ook al bij de arrenslee trip. Alles Goed?

Ik ben er jongens, nuchter en wel, alleen niet bijzonder vrolijk of prettig in de omgang. Maar hé, what else is new

Jezelf bij elkaar rapen en weer doorgaan.

Beetje grommen hier mag ook toch? Goed dat je er weer/ nog bent!

Natuurlijk Lika, een beetje grommen wel. Maar als elk tweede woord een vloek is, is even niet schrijven een betere keuze.

Yep;-) liefs Quinn

Fijn dat je er weer bent en dat het relatief goed gaat. Kop op en even chagrijnig zijn mag natuurlijk ook!

Big hug....... you just need:   "just a whole lotta love"   (Led Zeppelin)

Fijn dat je even kwam zwaaien. (Met welke vinger dan ook)

Veel liefs.

Hoop dat je wel 'durft' te blijven schrijven. Ik zelf heb er moeite mee na correctie.

Op zich wel, alleen loop ik toch een beetje tegen het wat schrijf je wel en wat niet stuk aan. Sommige dingen zijn prima te delen, maar hebben context nodig die ik dan weer liever niet deel. En in het kader alles of niets... dat dus. Maar ik ben er, ben nog netjes nuchter en in kliniek, al heeft die dus een kastdeur minder. Vet gezellig. Vandaag ontspanning en rust en donderdag knoop over de kerstdagen doorhakken. Al ga ik toch.

Het gewone gehannes over willen en niet helemaal durven. Maar ik wil, dus het moet.

Je hebt gelijk, verstandig zijn en juiste keuzes maken komt eerst. En thuis, och, dat draait meer om de mensen van wie je houdt dan om een paar bakstenen hè. En die mensen heb jij gelukkig ook.

Vandaag is per ongeluk inderdaad uitgedraaid op een rustdag. Je weet dat je oud wordt als je midden op de dag zomaar in slaap valt. De emoties en woede zijn weer netjes onder een paar lagen geveegd, in het kader van fake it till you make it. Morgen weer gewoon therapie, al heb ik de voorbereiding maar even gelaten. Heftigheid genoeg zonder dat. "Het is maar een woord Quinn" ik weet het, maar ik krijg het toch mooi mijn strot niet uit. Dit gesodemieter moet gauw wat oppervlakkiger worden, beter voor mijn gemoedsrust.

Het wordt vanzelf vertrouwder

De psycholoog constateerde vanmiddag dat ik afgelopen weekend hard aan mijn muurtjes heb gewerkt. Vond ik zelf tamelijk positief, zij wat minder. Maar ik vind het wel best. Als ik het kan redden op deze manier, laat het dan mooi begraven blijven, achter stevige muren weggestopt. Tenslotte drink ik nu al telt even bijna twee weken niet. Dat is best wel eeuwig, toch? Okee, eerlijk? Ik ga zaterdag naar huis, niet blijvend, maar wel de kerst over. Ik kan en wil daar niet als een emotioneel wrak aankomen. Mooi niet. Dan alles verder maar even on hold deze week, even de tijd nemen om mezelf weer bij elkaar te grabbelen en vast te ductapen. Het is kerst en we gaan het (ik zei niks) leuk hebben, dat idee.

Edit: weer een euro in de pot. Thanks Lars.