Elk uur, elke dag is er één. Dappere dodo!

Veel dank voor jullie berichten! 
Ik probeer me even vast te houden aan elk uur. Het is weer de beruchte avond/ nacht op komst. 
Ik zou toch om moeten kunnen gaan met moeilijkheden, zoals nacht. Herbelevingen en dissociatie. 

Ik gun mezelf niet zoveel, dat is denk ik deel van mijn probleem. Eigenlijk gun ik mezelf niks. Niet eten, niet compenseren, toch wel compenseren voor teveel eten, vervolgens me weer schuldig voelen en het einde is zoek. Veel te veel drinken en dan ook een schuldgevoel (en kater). 
Anorexia, boulimia, alcohol, het zijn allemaal manieren om te verdoven. Ik ben er zo klaar mee. Ik weet alleen niet hoe ik het een met het ander meer kan vervullen. En de alcohol is nu al jaren veel te veel op de voorgrond. Alles of niks. Het is dan vaak alles. 
Zo ontzettend vermoeiend, en toch ergens een patroon wat ik begin te herkennen. 

Sterkte Myle.Misschien wat lezen in bed?

Kun je niet zorgen dat je niks in huis hebt? Dan kan je er in ieder geval moeilijk aankomen zo laat. Hoop dat je kan proberen te slapen.

@Manou ik lees heel graag, als ik er concentratie voor heb. Ik heb het  nu niet maar ik probeer het wel op te pakken (weer). Thanks!

@Rosee Ik kan wel zorgen dat ik  niks in huis heb. Meestal voel ik dan in de loop van de dag toch de drang om iets te halen. 'Voor het geval dat'.
Ik weet dat dat niet okey is en niet helpend. Soms spoel ik een fles ook weg. Maar dat maakt de rest niet goed. Nu heb ik weer een fles staan, flessen eigenlijk want de slijterij was dicht vanwege de kermis. Geen sterke drank dus. Ik hoop zo te gaan slapen. Ergens is die voorraad wel een beetje "fijn" . Hoewel het natuurlijk enkel destructief is. 
Ik probeer te slapen. Punt.
Dankje

Hoe is het gegaan?

niet zo goed.

Wat jammer. Heb je nu nog drank in huis? Kun je het weggooien?

hoop dat je je kunt herpakken Myle
en in elk geval in contact blijft hier
niet in een holletje je je terugtrekken hoor.

Blijf Zeker in contact Myle, juist als je eigen plan niet gelukt is.

Kom op he. Je bent waardevol voor dit forum.

Heel erg bedankt voor jullie steun.

Ik doe mijn best om niet weg te kruipen in een holletje en hier ook van me te laten horen. Merk dat ik toch wel veel steun heb aan het hier schrijven, ookal gaat het regelmatig nog niet zo goed. Enige verbetering is er wel. Ik heb nu trouwens niks meer in huis en de slijter is gesloten vanwege de kermis, dus zie voor vandaag het wel vrij positief in. Vandaag drink ik niet.

Ben net bij mijn psychiater geweest en heb 10 mg diazepam afgebouwd en gehalveerd met antipsychotica. Hij vroeg hoe het ging met de alcohol en ben voorzichtig een beetje eerlijk geweest. Voelt eng maar ook wel opgelucht. Ik probeer de komende tijd eerlijk te blijven erover. Lastig maar denk wel noodzakelijk.

Blij,dat je er weer bent Myle!Zet hem op

Voor je medicatie is de informatie of je alcohol drinkt en hoeveel ook van belang. De psych zal wel meer cliënten hebben die flink drinken, goed om dit eerlijk te zeggen. 

Dus vanavond aan de thee?

Vanavond aan de thee @Lonster, een goede keuze. De psychiater kent meer die teveel drinken, gelukkig ergens. Niet fijn voor die anderen natuurlijk. Ik kreeg niet voor niks die vraag. Hij is niet achterlijk. Zou ik soms willen
Dankje @Manou. Ik doe mijn best. 

Ik heb enorm weer de neiging om iets in huis te halen. Jammer en gelukkig voor mezelf lukt dat nu niet meer. Verdoving is makkelijk. Het is niet de juiste weg. Nu even doorpakken. 

13 minuten geleden zei Myle:

Hij is niet achterlijk. Zou ik soms willen

Als je je psych en jezelf voor de gek wilt houden wel ja.  

Hoe makkelijk ik jou reactie voor een excuus wil houden @Lonster. Doe ik niet maar pff. Ik wil juist niemand voor de gek houden. Ergens mezelf. Toch niemand. Dankje..

Ik bedoel dan eigenlijk mijn eigen kromme redenatie wat ik als excuus wil gebruiken. Niet wat jij zegt, want dat makes sense

Ja ik weet hoe dat werkt. Ik heb een paar gesprekken gehad met een psychiater die me heel erg vanuit de hoogte behandelde. Daar durfde ik amper te vertellen hoeveel ik dronk. Bij bijna alles wat ik vertelde schudde hij meewarig zijn hoofd. Hopelijk heb jij een type waarmee je op een ander niveau kan praten. Gelijkwaardig is niet aan de orde, maar je vrij voelen om de waarheid te vertellen is wel fijn en kan helpend zijn.

Zo'n soort psychiater heb ik nu ook. Hij vroeg laatst "heb je toen ook weer gezopen?!" (En toen had ik niet gezopen, maar was wel kwetsbaar en gedissocieerd, compleet vervreemd van mezelf)
Hij heeft toen een plastest laten uitvoeren en me een excuusbrief laten schrijven naar een buurvrouw die ik lastig had gevallen (Alleen ik was toen niet onder invloed). 
Een beetje uit de hoogte voelde dat ook. Ik probeer alleen nog steeds ook tegen deze man eerlijk te zijn. Ik hoop dat ik ermee opschiet. Anders verlies ik ook niks, dat houd ik mezelf dan maar voor.

O wat naar. Dat is een goede houding lijkt me inderdaad.

Nou zet um op Myle, de avond is bijna voorbij. Zoek nog even wat afleiding, vroeg naar bed en dan heb je er weer een alcoholvrije dag op zitten.

Ik doe mijn best @Lonster, het is even geen optie om drank in huis te halen. Om eerlijk te zijn heb ik wel weer ideal geactiveerd. Niet goed. Ik kan het ook niet betalen. 
Ik kan nu wel enige steun gebruiken. 
Het is allemaal zo destructief. Ik kan er ook mijn herbelevingen niet mee teniet doen. 

Langzaamaan leren te verdragen wat er is zonder jezelf te verdoven.Ben zelf ook nog erg aan het oefenen!Sterkte

Goedemorgen Myle. 

Lastig om er te zijn voor anderen merk ik. Ik wil heel graag inhoudelijk reageren, vooral omdat ik zoveel herken. Ik ben er lichamelijk en ook geestelijk niet altijd aan toe. Ik geef mezelf ervoor op m'n kop en zou dat graag anders zien. Liefde en verdraagzaamheid voor jezelf kunnen een soort sleutel zijn voor het helpen en tot steun zijn van een ander. Dat heb ik tenminste eens begrepen.

Ik ben sowieso vrij goed in het minderwaardig maken van mezelf naar een ander. Zo heb ik mij in relatie(s) ook altijd opgesteld. Geven en geven tot er niks meer is en dan uiteindelijk tot een enorme frustratie komen en denken: Waar ben ik -zelf-, met míjn behoeftes, gedachten etc gebleven?

Nu ben ik net 27 en wat weet ik nu van relaties of van leven? Waarschijnlijk niet teveel. Ik wil alleen wel dingen heel erg anders. Het start met geen alcohol meer. Ergens hoop ik dat dan de rest vanzelf volgt, maar ik zal alles stap voor stap moeten uitvinden. 

Voor nu weet ik wat ik wil en wat mijn doel is. Hopelijk is dat morgen niet verzonken in een diep gat. Ik ga maar eens mijn kat flink moe maken. Kan ik haar niet de schuld geven dat ik niet slaap.

Ik schrijf hier nu even omdat herbelevingen weer behoorlijk aanwezig zijn en ik voel me nog steeds wankel net als vanmiddag. Wankel in de zin, moeite er bij te blijven met mijn hoofd/gedachten/ mezelf.

Het wordt weer beter, daar houd ik me maar aan vast.