Dank voor de reacties! 

Geestelijk volwassen worden het klinkt simpel en logisch alleen het is best pittig. Althans zo voel ik het. 

Vandaag dag 33. Blijf nog even in dagen tellen het klinkt best veel. Al gaat het met ups en downs. De decembermaand is niet mijn beste maand. Het moeten, de drukte, deze week ook flinke tegenslagen gehad vanwege mijn dochter, toch wat ruzies met mijn vriend door alles en voel me soms flink verward/somber en alles bijelkaar. 

Vandaag weer een gesprek bij de verslavingszorg gehad en het verteld. Dit voelt voor mij( ook al is het niet zo ik voel het wel zo) als de laatste kans. Het "gevecht" is al 20 jaar bezig. Er zit een hoop shit in mijn leven waar ik altijd om gedronken heb. Nu komt alles omhoog en eruit het is pittig maar wil er voor gaan. Alleen soms af en toe voelt het draadje naar de drank dun. Heel dun. En ben bang als ik nog een terugval heb dan het me dan echt niet meer interesseerd. Ben dan bang voor de ergste terugval en heb geen zin om dit dan nog een keer te doen. Het klinkt depri of somber maar zo voelt het soms ook gewoon. Wat zoveel zeggen je moet het zelf doen maar niet perse alleen al voelt het soms wel heel alleen. 

De beste mevrouw vertelde me dat ik als stok achter de deur refusal kan gaan gebruiken. Ik lees best veel bijwerkingen maar ik ga erover nadenken. Misschien is het nodig als extra stok achter de deur. Ik weet het niet. Ik ben nog steeds positief alleen het is soms , soms zo verdomd moeilijk. Ik merk ook wel dat ik iemand ben ; alles of niets. (Wat met alcohol ook zo is blijkbaar ) alleen dat niets ben ik aan het leren. 

Heb wat om over na te denken (refusal) las dat er veel over geschreven is op dit forum. 

Fijn weekend gewenst voor iedereen! 

Groet, vamos.

@Vamos86je kan het! En ik denk dat het merendeel denkt of ooit heeft gedacht; is dit het dan en mag ik nou nooit meer drinken? Maar echt het gaat vanzelf weer voorbij…. Zoek afleiding; lekker koppie thee, warm bad, rondje wandelen, sporten, Netflix …. De avonden zijn heel raar in het begin, lag er ineens ook vroeg in, had toch niks te doen en om er niet aan te denken leek me dat het beste. Maar je begint er aan te wennen hoor! Echt waar! De momenten blijven maar elke dag die je nu stopt is er weer een! Je kan het! 

Op 8-12-2023 om 21:41 zei Vamos86:

En ben bang als ik nog een terugval heb dan het me dan echt niet meer interesseerd.

Brr heel herkenbaar, die sombere gedachte. Dat 'zwarte gat' idee helpt mij om mezelf op de goede weg te houden. Het voelde zo destructief dat ik er bang van werd. 

@Koala84thnx! Ik doe mijn best al zit ik nu denk ik in een dip? Heel vervelend. Maar blijf de afleiding wel zoeken thanks!

@Lonster1precies dat gat. Alleen al de weg terug naar waar ik was houdt me enigsinds tegen. Een goede motivatie ook. 

Dag 36. 

Blijf nog steeds in dagen tellen dat ziet er wel positief uit. Merk wel dat ik in een soort dip zit. Een rot weekend achter de rug. Behoorlijk rot. Vandaag ging het ook niet al te best. Niks gedronken alleen heel soms komt die gedachte erweer bij. Ik wil niet terug naar waar ik was zeker niet. Maar ik wil zo graag even gewoon niks? Een roes even niet zijn wie ik ben ofzo? Even ... ik weet het niet eens goed maar denk dat jullie het snappen. 

Ik ben ook sneller geïrriteerd? Of valt het mee? Ik weet het niet. Ik kijk wel anders tegen dingen aan. Ik merk dat er op het relatievlak ook het eea niet lekker zit vanwege wat er gebeurd is en hoe alles nu loopt. Wat veel frustratie en irritatie opleverd waardoor praten ook niet heel zinvol is nu en we een soort van langs elkaar heen aan het leven zijn wat ook weer irriteert. 

Is het de alcohol geweest? Waardoor ik dacht het komt wel goed? Of het valt wel mee? Of we zien wel? 

Nu zie ik veel beren op de weg. Is het door het geestelijk afkicken? Het is mij verteld dat dit 3 maanden duurt. Ben ik hierdoor minder gezellig of blij en juist sneller boos en geïrriteerd? 

Veel emoties veel gedoe veel veel veel veel. En wat is alcohol dan een fijne oplossing tot ontspanning. Een tijdelijke ja een moment en dan is alles er dubbel zo erg weer maar dan ben je wel even in de roes geweest even weg? Lijkt nu ik zo typ wel een drugsverslaafde (niet dat ik daar iets tegen heb maar goed alcohol is ook een soort drugs denk ik) 

Het gaat gewoon even niet zo best. Op de achtergrond spelen de familieproblemen ook mee. Relatieproblemen mijn dochter met intensieve zorg heel de dag. Tis de combinatie denk ik dat ik het gewoon even moeilijk heb. 

Weer even van me afgeschreven. 

Rustmomenten, mooie rustige muziek, meditatie, een fijne film. Er zijn andere manieren om je te ontspannen.

Je kunt dit.

Dank je @Bob!!!!!!

Dag 45. 

Weer even wat schrijven hier anders zakt het draadje te ver naar beneden. En natuurlijk nog even laten weten dat het nog steeds zonder alcohol is. 

Aan de ene kant heb ik het lastig aan de andere kant niet. Het loopt niet zo lekker in mijn relatie en dat heb ik mede ook aan de alcohol te danken. Ik heb veel dingen verdoofd een hele lange poos. En mijn vriend drinkt niet dus we hebben beide alles op een andere manier meegemaakt. Wat nu wel een hoop discussies teweeg brengt. Hij is natuurlijk ook niet altijd even "aardig" geweest en het levert de laatste week best aardige discussies en ruzies op. We zijn een beetje op een dieptepunt aangekomen. 

Normaal was dit echt een enorme reden om te drinken.  De grootste eigenlijk. Een flinke ruzie tot half 3 snachts waar je dan met een klote gevoel mee naar bed gaat en dat vind ik zo vreselijk. Een ruzie/discussie die zolang duurt en uiteindelijk vrijwel zinloos was. 

Het vandaag wel een beetje uitgepraat maar toch. Ik voel me veranderd en anders. Er wordt ook zo nu en dan gezegd : met alcohol was jij een stuk gezelliger of een stuk rustiger en niet zo gestresst of "depri". Dat zijn geen leuke dingen om te horen.. 

Zo nu en dan mis ik de roes en vooral het verdoven en uitschakelen van gevoel. En ja als mensen dan zulk soort dingen zeggen is dat toch een tikje de verkeerde richting in. 

Ik heb gezocht naar depressie of somberheid klachten na het stoppen met alcohol dan zie ik alleen het stukje ontwenning? Het gekke is dat ik mezelf niet super depri voel. Ik voel me wel anders. En andere zeggen ook dat ik anders ben. Of het normaal is dat je zo veranderd weet ik niet. Allemaal ?? Vraagtekens?? . 

Het enige wat ik soms denk is ik ben met alcohol inderdaad een stukje relaxter een stukje ontspannender en niet zo opgejaagd oid? Maar ik weet dat dat ontspannende gevoel hooguit 30 min is tot 1 uur en dan is het weg dan heb ik een black-out dusja op dat ontspannende stukje kan ik niet blijven een hele avond. 

Het is verwarrend. 

de enige houvast voor jou is; hoe voel jij je nuchter?
Natuurlijk verandert er veel nu, je drankprobleem heeft
er jaren over gedaan en in die tijd veranderde je juist.
Maar daar is men aan gewend geraakt. Maar voor je relatie:
waarom werd je partner verliefd op jou? En jij op hem?
Ergens zitten die eigenschappen nog steeds in jullie.
Zonder drank is er geen afleiding meer. 
Als er nog liefde is, dan nu geen grote beslissingen nemen
zou mijn advies zijn. Spreek een tijd af samen waarin jullie aan
de relatie gaan werken. Of haal er iemand bij die neutraal kan
steunen hierbij. En zoek relaxed zijn/worden in gezondere dingen,
daar kom je vast wel uit, wat nu bij je past. Niet makkelijk deze fase.
Maar zeer zeker de moeite waard.

@lady janehet klopt helemaal. De drank heeft mij waarschijnlijk veranderd ipv dat ik nu anders ben? Hoe gek dat ook voelt. Wat jij zegt zeggen ze precies ook bij de verslavingszorg. Jij bent ook een ervaringsdeskundige op dat gebied dus en bedankt dat je de moeite neemt om te reageren! En iedereen trouwens want merk dat dit forum door jullie antwoorden er mij soms echt doorheen helpt en vooral aan het denken zet! 

Vandaag een gesprek gehad bij de verslavingszorg en ook mijn probleem duidelijk aangekaart. 

Ik voel me zo anders en mijn relatie loopt bizar slecht op het moment. Waar ik dus ook achter gekomen ben samen (samen met de psycholoog) is dat de relatie met mijn partner ook opgebouwd is door heel veel te "pikken" ik dronk ook alles weg letterlijk alle problemen alle dingen die ik niet leuk vond etc. Nu komen die keihard aan. De problemen waren er al maar ik zag ze niet "zo erg". De drank heeft mij erdoorheen getrokken. En @lady jane dat is ook meteen het volgende "probleem" waarom wij op elkaar verliefd zijn geworden is ook lastig want hij kent mij niet zonder alcohol. Sterker nog toen ik hem leerde kennen was de alcohol op 1 van de dieptepunten. Mijn vriend is hoe stom het ook klinkt op dat moment een uitvlucht voor mij geweest. 

Uiteraard hebben wij ook hele leuke dingen meegemaakt mooie momenten en niet voor niks 19 jaar samen. Maaar er zit ook heel veel niet goed. 

Vertrouwen is iets wat ik zo zo zo belangrijk vind. Wat bij mij door familie en nu mijn partner continu verbroken wordt. Eerlijk zijn... Het vreemdgaan speelt er een grote rol in maar daarna zijn er nog wat momenten geweest dat ik hem betrap op leugens. Ik probeer de gesprekken aan te gaan en kijk ook goed naar mezelf maar we botsen zo enorm daarin. Het zijn "kleine" dingen volgens mijn partner maar voor mij heel groot. Een leugen is een leugen en als je 19 jaar samen bent en 2 kinderen hebt vind ik vertrouwen zeker belangrijk. Nu schijnt er ook weer een afspraak te zijn gemaakt achter mijn rug om waar ik per toeval weer achter ben gekomen. (Zijn vader is kort geleden overleden en had nogal wat geld) nu heeft hij een heel ingewikkeld testament met veel poespas. Okay prima. Maar nu is er dus blijkbaar afgesproken tussen hem en zijn zus dat er geld op een aparte rekening wordt gestort waar ik niks van af mag weten zei hij? Omdat pa dat liever niet had gewild... ja sorry dat vind ik niet "normaal" om daar na 19 jaar over te gaan liegen en zo spelen er wat belangrijke vertrouwens dingen momenteel wat de situatie alles behalve gezellig maakt. Ook had mijn vriend hulp gezocht voor zijn problemen maar nu blijkt het meer een soort "vriendin" als een psycholoog en hij mailt op een voor mij hele aparte manier in de trant van ik kan niet wachten tot het volgende gesprek en vindt dat zolang duren en hier thuis moet ik het maar zien door te komen. En jij maakt mij aan het lachen dat heb ik al tijden niet gehad. (Zulke dingen zijn alles behalve fijn om te lezen) en dan worden deze berichten dus ook nog stiekem verwijderd. Dus dubbel zo ...... 

Om nu een drastische keuze te maken na 19 jaar alcohol en 1.5 maand niet is ook te snel dat snap ik. Maar ik heb ook besproken dat ik zo niet dag in en uit er kan zijn voor mijn kids. Door de spanningen en irritaties en 1928373x per dag mama mama mama plus de stress plus de situatie nu met mijn relatie besproken dat ik voor nu 0.5 oxazepam neem vlak voor mijn vriend thuis komt (Omdat dan de ergste spanning er is en 0.5 om te slapen) 

Pammen zijn niet goed. Maar voor nu even de beste optie om deze super stressvolle situatie aan te kunnen maar vooral niet geïrriteerd tegenover de kinderen te zijn. Ik wil er voor hun zijn vandaar ook de lage dosis. De refusal gaat niet door omdat ik hoe gek het ook allemaal klinkt (vind ik zelf) de drank kan laten staan omdat ik niet nog 19 jaar wel "verkloten" zo voelt het. 

Dus zo zit het nu. Ik ben iig wel tot inzichten gekomen en voel me ook een klein beetje sterker ... 

De hamvraag: is er nog liefde?

Opzich is dat er wel. Alleen ik kan slecht tegens de leugens en er is weinig tot bijna geen vertrouwen. En dat is in het dagelijks leven killing. Als je iemand niet op zijn woord kan geloven en dan elke keer iets ontdekt geeft dat bij mij veel gevoelens van irritatie en boosheid en frustratie. Dat is het "probleem" nu. Het lijkt soms alsof ik 3 kinderen heb ipv 2. In mijn ogen zijn het grote dingen in die van hem niet. Denk andere normen en waarden? 

Een voorbeeld was toen de rouwkaart kwam bv. Kwamen ik en de kids er niet op dat mocht niet. Ik had dar zelf nooit gewild of mee akkoord gegaan. 19 jaar relatie en 2 kinderen en op een rouwkaart staan alsof je vrijgezel bent. Okay als ik er misschien niet op mocht ook vaag maar de kinderen? Ik kan daar niet bij... echt niet. Het zal wat dat betreft misschien ook aan mij liggen. 

Ik zie het meer zo : ook geen respect naar ons toe. (Mij en de kids) ik bedoel 19 jaar is geen 9 weken. En zo zijn er veel van die "kleine dingen" ik kan er lastig mee omgaan. 

Is respecteer heus iemand zijn keus wel. En de kaart is ook zonder ons erop gemaakt maar het zijn elke keer van die steekjes (in mijn ogen best pijnlijke) die bijna allemaal op vertrouwen en respect etc komen.

jullie hebben beiden (heel verschillende) redenen om elkaar niet meer te vertrouwen.
En aan elk verhaal van jou, heeft hij er vast ook tegenover staan.
Konden we die maar wegstrepen op de balans en met een schone lei opnieuw starten he.
Maar het leven en de liefde is geen boekhouding en elkaar met jezelf vergelijken heeft denk ik
ook nog nooit iemand verder gebracht in positieve manier.
Soms zijn breuken niet meer te lijmen, en dan vergt het moed om te stoppen met elkaar kwellen.
Ik heb het 2 x meegemaakt en de laatste ook met kinderen. Het was een hel soms, maar uiteindelijk
voor iedereen een zegen. Maar dat de kinderen hier doorheen moesten, pffft, wat erg. Onze verantwoordelijkheid
onze keuzes, hun trauma. Zelf kind van gescheiden ouders, nooit zelf willen herhalen. En toch, het kon niet anders.
Blijven hangen in slachtoffer zijn, angsten, wrok soms, van iemand houden en zn gedrag haten, nooit meer!
En wat ben ik er sterk uitgekomen, zonder drank na het eerste scheidingsjaar. En het kind met de grootste traumaś
(ogenschijnlijk) daar hebben exgenoot en ik samen de therapie voor betaald. Pleister op de wonde, maar daar
hebben we, zonder communicatie hetzelfde over gedacht blijkbaar.
Als er bij jullie nog liefde is bij beiden, bespreek alles eens open, zonder ruzie als dat kan. Als je wilt.
wie weet denken jullie over cruciale zaken toch hetzelfde, of kunnen de kinderen jullie doelen geven?
helaas kom je nuchter dit soort dingen tegen, wel een soort van balans achteraf. Maar het voelt zoveel beter dan
maar doormodderen en het dramatischer (mee)maken dat het al is. sterkte.

en tijdens dat schrijven begon het vreemd te ruiken in huis,
maar ik herkende geen rinkelend belletje, dus 1/3 van mijn pan choc.melk
kon rustig overkoken en de buitenkant aanbranden.
Dus pas op voor de nieuw verslavingen; forum is een vd mijne
Op naar de volley en kerstviering erna (had nog 1/2 pak in de koelkast staan
en de slagroom lukte in een keer goed)
 

Ja het klopt zeker deels. Maar het vertrouwen is aan mijn kant geen enkele keer verbroken. Ook niet met de alcohol. Sterker nog ben nooit echt stiekem geweest altijd vrij open over mijn probleem. En tuurlijk is het weleens voorgekomen dat het wat meer is geweest als ik zei maar er zaten nooit super grote leugens in. Vergelijken is inderdaad geen goede optie en de schone lei zou heel fijn zijn. Maar het probleem is dat ik nu in deze situatie zit. Ik wel verder probeer te komen maar het zit vast. Het enige waar ik onwijs veel mee zit is ook de kinderen. 

Ik weet ook heel goed wat een scheiding is mijn ouders zijn gescheiden een vechtscheiding van 8 jaar lang en nog steeds is het gezeik. Trauma op trauma ermee opgelopen. De hoofdreden van mijn drankgebruik dat ik ermee begonnen ben. Niet om de scheiding maar alles wat er is gebeurd. Mijn vader was nog geen dag weg en mijn nieuwe stiefvader zat al op de bank. Hop meteen een nieuwe baby mijn halfbroer. Zoveel leugens in die tijd. Zelfs zover dat we zijn ontvoerd na het buitenland tot aan leugens dat mijn vader ons sexueel misbruikt zou hebben waar rechtzaken om zijn geweest (wat gewoon leugens waren.) Uiteindelijk is die scheiding letterlijk geëindigd met de dood van mijn stiefvader waar ik bij was en daarvoor jarenlang een moordenaar ben genoemd. Ik had hem vermoord volgens mijn ma en ze trapte me het huis uit. En zo ben ik 2 jaar later in deze relatie gekomen. Dus ik weet zo goed wat een scheiding kan doen. Maar ook liegen en leugens zijn zo'n groot onderdeel van mijn leven waardoor ik er zo slecht op ga denk ik?

Er is zoveel gebeurd oo extreme gebieden. Waar steeds maar 1 ding op terug komt en dat is vertrouwen. Ik kan zelfs mijn eigen moeder niet eens vertrouwen. En ik zeg het allemaal niet om de schuld bij een ander te leggen of dat ik zo'n erge jeugd heb gehad of wat dan ook. Ik zeg het meer omdat ik nu op dit punt flink vast loop omdat ik al die gevoelens zolang heb weggedronken. En ja dat is mijn eigen schuld. Mijn zusje heeft ook op het randje van de dood gestaan door anorexia te ontwikkelen. Een soort coping net als alcohol maar dan anders. Er is zoveel geks in ons leven geweest. En nog steeds kan het niet normaal. Nooit. 

Wat ik wel heel knap vindt van jou @lady jane echt is dat je ook gescheiden ouders hebt en het nooit hebt willen herhalen doordat je weet wat het is. Maar het toch gedaan hebt. Ik vind dat super krachtig! Voor jezelf gekozen met in je hart toch je kinderen. En er zo sterk uitgekomen zijn dat zie ik als voorbeeld! Niet dat ik nu uit elkaar wil maar zie dan ook hoe het wel zou kunnen en dat je er zelf ook sterker uit kan komen. (Ik heb helaas geen goede voorbeelden in mijn leven) alles is vechtscheiding of extreem. 

Het is ook inderdaad wat je zegt met de alcohol maak je het dramatischer mee en je voelt je enorm een slachtoffer en pakt de koe niet bij de hoorns. Je verzuipt je in je eigen ellende. Ik heb er ook spijt van zoveel spijt dat het voor nu een extreme boost geeft om geen terugval te hebben nog. Ik denk dat spijt en motivatie nu zo'n hoge grote reden zijn dat ik op zoveel dagen nuchterheid zit.

Was dit bij jou ook de bekende knop @lady jane? Zo'n soort gedachte waarom het jou nu jarenlang lukt nuchter te zijn? 

Ik zal voor nu ook geen grote beslissingen maken. Ik probeer nog steeds te "vechten" voor wat er is. Al weet ik het soms gewoon echt niet. Veel gesprekken lopen op niks uit en soms lijkt er een kleine verbetering. Maar het vertrouwen het niet liegen het open zijn. Misschien is het iets wat ik nooit heb gehad nooit uit mijn jeugd? Wat ik zelf wel graag wil nu ik volwassen ben? Dat blijft de vraag..

En oei de choco. Gelukkig nog op tijd. Alleen wel wat poetswerk denk ik? Haha jouw verslaving aan dit forum @lady jane is voor nieuwe mensen die hier komen enorm waardevol. Alle mensen die reageren helpen. Soms en ook in het begin typte ik hier en de reacties zetten je aan het denken en zorgen dat je je niet alleen voelt in dit alcohol probleem. Vindt het een heel fijn forum waar je toch je ei kwijt kan. 

Heel veel plezier met de kerstversiering en volley!

je verzandt in verhalen en zo stapelt het zich in jouw hoofd tot vast raken
(herken ik nog uit mn eigen drinken-tijd hoor)
maar het gaat niet om al die gebeurtenissen
en er was/is geen reden tot drinken, alleen excuses (achteraf)
het lijkt erop dat je blijft vasthouden aan je gelijk
maar iedereen heeft zijn eigen gelijk en in emotionele zaken is er niet zo maar een gelijk
ook feiten helpen je niet want je krijgt nooit erkenning voor jouw gevoel. Dat is erg. 
Ik lees niet alles meer, maar zie wel dat je iets fout invult; ik heb nl niet gekozen voor die scheidingen
ik was ook slachtoffer vond ik toen. Pas na een jaar gestopt te zijn, kon ik uit die rol stappen, eerst overleven
tot ik na een jaar uit de depressie was, en gaandeweg echt gaan leven weer, steeds met meer tevredenheid.
Heb bijna 10 jaar proces na proces meegemaakt bij diverse rechtbanken, wat natuurlijk ook emotioneel processen
doorlopen werd en therapeutisch werkt en integrerend. Want geld staat ook voor emoties, waardering en erkenning.
Ik had nooit zo ver kunnen komen als ik was blijven drinken. Ben gestopt om dochter, want van mezelf hield ik al jaren niet meer. 
Jouw weg is natuurlijk niet de mijne en voor jou kan iets heel anders je helpen naar de volgende stappen, maar ik gun je dat je niet blijft hangen  in dit deel, want stilstand is echt achteruitgang is dit soort uitzichtloze situaties.
 

3 uur geleden zei Vamos86:

Was dit bij jou ook de bekende knop @lady jane? Zo'n soort gedachte waarom het jou nu jarenlang lukt nuchter te zijn?

ik stopte toen dochter ging puberen, de aanleiding was dat ik mijn grondregel(niet overdag drinken) had gebroken en geen avondeten had gekookt toen zij thuis kwam. Ze ging bij een vriendin eten en meteen slapen, dus ik kon zo maar opnieuw 3 sterke bier halen en nog een keer doorzakken. Ontzettende wroeging volgde en ik dacht dit nooit weer! Ze moest nog haar eerste keer drinken meemaken (voor zover ik wist) en ik wilde echt een beter voorbeeld zijn. De dag erna vond ik dit forum en dit werd mijn knop. Maar dat wist ik toen nog niet. Het verklaart wel mijn nieuwe, gezondere, verslaving. En ik had ervaring met van mijn rugzak, een kracht te maken. Dan is alles niet voor niets geweest verzin ik er achteraf maar bij. Ook ik zou een triologie kunnen schrijven aan verhalen. Maar het was nooit een excuus om te gaan drinken. Er zijn miljoenen mensen die traumaś meemaken en niet verslaafd raken. Dus omstandigheden maken je niet wie je bent, maar hoe je daar mee omgaat. En ik heb geleerd, door schade en schande, dat je er ook een waardevoller mens door kunt worden.
Ook jij dus. je hebt altijd keus!

en nu de keuken poetsen!

Vroeger dacht ik ook dat mijn situatie niet normaal was, en mijn familie al helemaal niet. Hoe ouder ik word, hoe meer ik zie dat er maar weinig mensen zijn zonder trauma's. Goede relaties ken ik er ook niet veel van. 

4 uur geleden zei Vamos86:

Al weet ik het soms gewoon echt niet.

Dat lijkt me een betere instelling dan het vechten. Je weet het gewoon even niet. Ik zou zeggen: zorg eerst voor jezelf, dan komt later de rest.

Ik zeg absoluut niet dat mijn leven erger is? Of meer trauma's heeft totaal niet. Maar het is meer dat ik wil aangeven er op dat moment zelf niet uitkwam. En daar toen de alcohol voor koos. Ik was 18 toen en had niet eens een woonadres op dat moment dus ik kon in mijn eigen ogen ook niet anders. Het hebben van ouders of iig 1 ouder die zorg heeft voor het kind zie ik vaak wel om me heen. Dat is helaas is onze gezinssituatie nooit geweest. Ik geloof best dat iedereen trauma's heeft en niet iedereen de alcohol kiest. Ik denk ook als er 1 ouder op dat moment geweest was die wat stabieler was ik niet perse zelf een uitvlucht genomen had. 

Niet dat ik de schuld op hun afschuif. Het is de waarheid het is ook niet normaal hoe er in de familie is omgegaan met elkaar en alles bijelkaar. Als ik nu hetzelfde zou doen en voor mezelf kies en mijn kinderen laat gaan zoals ik zelf en mijn zus zijn behandeld zie ik hun ook wel van het rechte pad gaan en terecht. Thuis hoort wel enigsinds een veilige basis te zijn en ouders die het beste met je voor hebben. Het is ook de grootste motivatie die ik nu heb om alles exact tegenovergesteld te doen. Iig niet zoals hun toen. En nu nog doen. 

Dus in mijn ogen was er wel een reden om te drinken. Ik was 18 nu ben ik 37 en zie alles ook anders in als toen en ben ook niet meer afhankelijk van ouders. Toen zag ik iig geen andere uitweg. 

Ik houd niet vast in mijn gelijk integendeel probeer ik er nog steeds uit te komen. Maar sommige dingen zijn gewoon zo als ze zijn en ja de 1 gaat daar gewoon beter mee om als de ander. En ik vind het gewoon niet fijn als er gelogen wordt. Vertrouwen en eerlijkheid staan hoog in het vaandel bij mij. Prima als andere dat niet zo hebben. Zo is ieder mens ook anders. 

Waar ik alleen maar tegenaan loop nu is het probleem waar ik nu in leef. De andere ik, de andere kijk. Vanmorgen met de poh ook een helder beeld gekregen waarom dit nu zo is. En het is duidelijk waarom ik zo denk en me zo anders voel. Schematherapie gaat nu ook een onderdeel worden. Ik moet zelf ook opnieuw met dingen leren dealen. Waar ik ze eerst wegdronk. 

Volgens de poh en psycholoog zit ik momenteel juist in een enorme groei door alles aan te gaan. Ipv te blijven hangen en te verdoven en weg te schuiven. Alleen komt dit nu hard binnen. Het is pas (voor mij is het al) 1.5 maand dat ik niet meer drink. 

En als ik het fout heb ingevuld excuses. Maar ik voel me totaal geen slachtoffer. Ik zit juist met de shit die er nu in het heden zit niet in het verleden. Alleen zijn er dingen die nu ook weer terug komen waar ik nooit een normale omgang mee heb gehad. Ik zie de situatie ook als vrij moeilijk nu. En heb het daar ook over gehad maarja wat voor oplossing is er. Iig geen voor op korte termijn. 

Hey Vamos,

Jou verhaal is voor mij erg herkenbaar. Wel mooi om te lezen dat je het nu al 1.5e maand volhoudt! Moet toch ook wel een prestatie zijn na zolang gebruik. Ben jij eerst naar de huisarts gegaan of van te voren ook andere stappen gehad? Ik zal zo ook even een eigen draad aanmaken voor het verhaal van mezelf. 

Goed bezig en ga zo door! Ik weet dat dingen uit het verleden lang mee kunnen spelen in je hoofd. Zeker als je van je ouders de verkeerde " opvoeding " mee gekregen hebt. Het is lastig om jezelf dan volwassen te maken. Helemaal als er ook nog een drug/alcohol in het spel is. Zelf heb ik hier nu ook therapie voor alleen het is knap lastig en eenzaam soms. Zeker als je ook nog een klein netwerk om je heen hebt. 

Motiverend toch wel om te lezen dat je op de goede weg zit en wens je enorm veel succes en sterkte met de situatie. Waar deuren dichtgaan gaan er ook vaak weer deuren open! En ze zeggen weleens het leven begint bij de 40 pas

22 uur geleden zei Vamos86:

Ik geloof best dat iedereen trauma's heeft en niet iedereen de alcohol kiest.

Dat was mijn punt niet, en natuurlijk doe je het niet fout. Heel herkenbaar dat je hiervoor koos en dat je het nu anders gaat doen is heel positief.

Mijn opmerking ging meer over het feit dat je voorbeelden blijft opnoemen van jouw situatie.

22 uur geleden zei Vamos86:

Maar sommige dingen zijn gewoon zo als ze zijn

Precies waar ik op doelde.

Inderdaad goed bezig en enorm knap dat je al 1,5 week niet meer drinkt.  

Ah @Lonster1okay ik probeerde meer een beetje de situatie te schetsen hoe het ervoor stond. Komt soms ook lastig over via een online forum. Iedereen heeft een eigen situatie vandaar de voorbeelden. Maar ik snap hem! 

@baco168 thanks. Jij ook veel s6 gewenst! Ik ben via de huisarts naar de POH gegaan daarna psycholoog daarna weer een andere psych daarna online therapie daarna verslavingszorg icm de POH.  Best wel een traject van nu ongeveer een jaar. 

Het gaat nog steeds goed met de alcohol. Had wel erger verwacht zo tegen de feestdagen aan. Gelukkig niet zo. Lichamelijk is er wel echt een hoop verbeterd geestelijk zijn we mee bezig. Had 2 a 3 maanden geleden nooit durven dromen dat ik hier zou komen. Soms wel de angst met de vraag waarom het nu redelijk "makkelijk" gaat en andere keren zo slecht/anders. Misschien komt de periode nodig met de meest lastige fase. Al had ik die nu de eerste 3 weken denk ik achteraf gezien. 

Voor iedereen hele fijne kerstdagen gewenst! 

Vamos, als ik zo jouw laatste berichten teruglees zie ik iets heel moois ontwikkelen. Ondanks je strijd, verdriet en frustraties zie ik daar iemand groeien! Je bent jezelf opnieuw aan het uitvinden! Dat is zo enorm waardevol, dát is jouw refusal! Je bent in staat om bij jezelf naar binnen te gaan en met open blik rond te kijken en te zien wie je bent. Niet wat de alcohol van jou maakt. Niet wat anderen denken wie je bent. Dat is iets wat je alleen maar kunt doen zonder de black-outs! Het is juist de alcohol wat je in het verleden zo in een houdgreep heeft gehouden. Jouw zijn, jouw emoties en verlangens heeft gebagatelliseerd door je te laten denken dat het allemaal niet zo erg is, zolang je er af en toe aan kunt ontsnappen.  Dan wordt zelfs het ondraaglijke draaglijk. En dat alles is wie je bent, hoe je leven eruitziet, met wie je te maken hebt. De wijze waarop je met dat alles omging had de alcohol nodig om het überhaupt te kunnen handelen. Althans, toen! Nu ben je zo ver dat je ziet dat het zonder alcohol ook te handelen is. Wel zwaar en het zou heerlijk zijn om aan dat alles te kunnen ontsnappen, voor heel even, één flinke roes, nog één black-out. Ik denk dat je inmiddels wel ziet dat het voor jou zo niet werkt. Je moet hier doorheen zonder de black-outs! Je zegt bang te zijn dat een volgende poging niet gaat lukken, dat je bang bent het niet nog een keer op te kunnen brengen. En dan? Als ik je zo lees, betekenen jouw kinderen veel voor je, je wilt ze vanuit je liefde een moeder geven die ze verdienen. Hand in hand met alcohol gaat dat je niet lukken!

Dag 51. 2e kerstdag nog steeds alcoholvrij! 

Het gaat letterlijk met ups en downs. Maar het lukt nog. Ups en downs met de relatie ups en downs met het verlangen naar de alcohol nou ja meer het gevoel van even weg zijn ontsnappen en ontspannen. (Als er zo'n pil bestond dan was ik daar waarschijnlijk aan verslaafd geweest want echt lekker (op cocktails na) vind ik alcohol niet). 

Het heruitvinden van mezelf is ook een lastige. Doordat de alcohol weg is ook meer tijd om te denken en mezelf vragen te stellen en op sommige weet ik geen antwoord. Ik hoop dat die met de tijd komen... 

@Wijntjeofmeer

Ondanks je strijd, verdriet en frustraties zie ik daar iemand groeien! Je bent jezelf opnieuw aan het uitvinden! Dat is zo enorm waardevol, dát is jouw refusal!  wat een mooie motiverende zin! Zo voelt het zeker ook wel!

Alles wat je zegt klopt. Zoveel zoveel zoveeeeel emoties en dan met name de rot emoties "boosheid/verdriet/pijn/" heel lang heel vaak weggedronken. Als je maar genoeg drinkt voel je niet veel meer althans zo werkte het bij mij. Na een ruzie na een rot gebeurtenis na een stressvolle dag na een conflict noem maar op altijd de alcohol en na een paar glazen weer "lollig/blij" en alles "vergeten". Ik zie nu ook in dat dit een tijdelijke oplossing is en hier niet verder mee kom. Heel soms is er zo'n stemmetje die dan zegt : ja maar het is toch ook goed zo ik heb een huis een gezin 2 kinderen dus wat maakt drank uit en je kan even lekker relaxen. Maar ik weet ook ga ik door ga dit ten nadele van allereerst de kids en dat gun ik ze niet. Dus probeer sterk te blijven en hoop dat de tijd wat moois brengt. Antwoorden en vooral rust. 

Hey iedereen. 

Weer even wat schrijven is al een tijdje geleden. Dag 61 vandaag. Nog steeds geen alcohol. 

De laatste dagen gaan ietsjes minder. Januari een beetje een saaie maand, regen, donker verveling? Het gevoel "iets" te missen. Even "lekker" te ontsnappen of ontspannen. Even iets tegen de verveling of saaie dagen. Even iets om naar uit te kijken (in dit geval alcohol in de avonden). Dat gevoel is er ineens wel weer met vlagen. 

Zit ook niet super lekker in mijn vel dus dan is dat stemmetje er ook wel wat sneller. Weet niet of dat stemmetje er ooit uit zal gaan en precies op deze momenten er altijd zal zijn. 

Vind het lastig om de juiste ontspanning te vinden waar ik echt plezier uit haal. 

Maargoed. Dag 61 ook wel iets om trots op te zijn. Oudjaar in 20 jaar voor het eerst ook nuchter meegemaakt dus wel een mijlpaal. Hoop dat het stemmetje snel weer weg is en ik de motivatie en wilskracht door kan zetten naar nog meer alcoholvrije dagen! 

Fijn weekend!

Hoi @Vamos86

Ik heb net jouw hele draadje gelezen en je hebt vandaag een moeilijke dag. Hopelijk helpt het als ik je zeg dat ik je bewonder en het zo knap van je vindt hoe ver je al gekomen bent!

Jouw leven en hoe jij het opschrijft is herkenbaar voor mij. Hier ook een heel complex gezin met een rot jeugd die altijd in het teken stond van mijn moeder. Hier ook geen contact meer. Ook herken ik de emoties en alle gevoelens die boven komen zonder drank. En ook heb kinderen en herken de zware dagen (ook een kind die extra zorg nodig heeft) en het daarna ontspannen door te drinken. Wat doe je het goed! 
Ik ben pas net gestopt en door berichten zoals de jouwe houd ik het makkelijker vol, omdat ik het herken en dat ik niet alleen ben. Wat jij ook eerder schreef: hier word je begrepen. 
Ik hoop dat je weet dat je een inspiratie voor anderen bent en ik wil je even zeggen: ik ben trots op je!