Da's goed Lika 

Er gaat veel goed Lika! Koester dat! 

Mooi om te lezen, want inderdaad: er gaat veel goed. We bouwen allemaal steen voor steen aan een beter leven. Zoveel bewuster, soms pijnlijk bewuster dan eerst.

Ja. Bepaalde aspecten zijn zo pijnlijk nu. Andere zo ontzettend mooi. Er zijn veel aspecten. En inderdaad veel goede. Wat fijn dat ik dat allemaal kan zien. Dat is pure winst. 

Mooi!

Mja soms moet je gewoon ff door de liefdesturbulentie heenvliegen, riemen vast  

Hoe lang nog? Het enige waar ik bang voor ben is dat ik niet zal durven kiezen voor iets. En niet kiezen is ook kiezen. 

Je bent bang dat je niet zal durven kiezen. 

Lees ff een paar keer. Alles zit in deze zin, niet waar? Of denk ik dat alleen maar.

Je wilt een keuze maken. Maar je stelt hem uit. En je bent bang dat je hem nog verder zal uitstellen. Maar waarom stel je de keuze dan uit?

Stel nou (ff voor het voorbeeld alleen maar hè) dat je vandaag moest kiezen. Sterker nog, dat je binnen 5 minuten moest kiezen. Wat zou je dan kiezen?

En als je morgen moest kiezen wat zou je dan kiezen? En wat is het verschil tussen beide? En als je eind van dit jaar zou moeten kiezen?

Wacht je ergens op voordat je gaat (kunt) kiezen?

Ik weet het niet hè ik wroet er een beetje in om te zien wat er gebeurt.

PS Maar misschien is dit niet de juiste golflengte want het blijft piekeren. Misschien moet je stoppen met piekeren en iets leuks gaan doen samen. Laatst was ik met mn vrouw naar de vuilstort, volle aanhanger weggebracht, weinig romantisch maar toch leuk samen  

Is een goeie! Ik heb een weekend buitenland met het gezin geboekt. Had wellicht beter de vuilstort kunnen zijn! Hahaha....

En alles zit in die zin van mij ja. I know. Stoppen met piekeren is een hele goede tip. Eigenlijk best logisch ja. Hmmmm.

He Lika...jij leest toch Jan Geurtz? 

'Verslaafd aan denken' ? 

Wie zegt dat je moet kiezen? Niks moet.

Beetje sudderen... kan ook prima werken.

Ach... lastig hoor: leven... 

Dank Smart. Sudderen kan ook ja. Ach, voel me zoveel beter dan een jaar geleden, wat zeg ik... zelfs een half jaar geleden. Ook minder boos. Werk vind ik leuk. Ik heb weer seksuele gevoelens. Ik ben niet meer somber. Ik ben 9 kilo afgevallen. Mijn band met de kinderen is ronduit geweldig. Ik sport. Doe hobby’s. Verdien best ok. Kinderen gaan als een speer. Heb zin in veel dingen. 

En een paar dingen zijn rommelig ja. Begrijpelijk ook. De liefde. Ook heel lang al weggestopte gevoelens. Boosheid, afwijzing etc. Hoe ga ik om met iemand die mij nu heel graag wil en hoe ga ik niet over mijn grens? Hoe blijf ik eerlijk. Minutieus zelfonderzoek en soms pijnlijk. Voor mij. Voor de ander. Soms wil ik niet naar huis daarom. Soms is het opeens heel ok. Sudderen ja.

Wat mag ik willen? Het komt wel goed. Links of rechtsom. Vast. Ik ben nu al heel dankbaar voor wat ik voor elkaar heb gekregen. 

Lieve Lika, het is al goed...kan ik steeds meer denken. 

Het 'gewone' leven...dat wat je beschrijft...en o zo belangrijk, weer 'zin' hebben...letterlijk en figuurlijk.

Nuchter he? Helder en eerlijk. Dan kan alles er zijn, mag alles er zijn. Het fijne, het rommelige, het onderzoek, het pijnlijke.... alles.

Gewoon, Leven.

Fijn om jou te lezen

Een keuze kan je pas maken als het juiste moment daar is. Tot die tijd vooral niks overhaasten denk ik. Het komt wel. Maar wat is het lastig hè...

Ik heb inmiddels wel een keuze gemaakt en kan er dus ook voor 100% achter staan nu. Dat kon ik vorig jaar blijkbaar niet. Komt vanzelf, écht waar. Volgens mij ga je goed

Dank jullie. De paar dagen weg waren confronterend. Leuk, gezellig, maar ook veel gedoe tussen man en mij. We hebben iets, maar wat? Heel raar. Hoe kan het soms zo ingewikkeld zijn iemand om je heen te hebben ? Voel me zooooooooo schuldig daarover. We begrepen elkaar vaak niet goed. Werden daar boos om. Dat kan volgens mij betekenen dat we trachten eruit te komen. 

Ik zou willen dat ik me kon laten aanraken. Maar dat gaat niet. Pijnlijk. Tijd en we gaan het zien, inderdaad. Wellicht hebben we lange tijd niet echt contact gehad. Misschien ben ik ergen heel diep nog boos. En ik vind het zo eng. Wil maar dat alles blijft zoals het is, was. Maar dat lukt niet vanzelfsprekend. Wil geen mensen pijn doen, maar doe het natuurlijk wel. Brrrrrrr, wat zit er in dat dappere sudderende vrouwtje een klein bang meisje. 

Hey Lika wat ben jij een sterke vrouw, heb je draadje gelezen. waar ik mij nu heel erg in herken is deze regel

Ik ben diep aan het nadenken. Het 'nooit' meer is eng. Wil ik dat wel? Waarom zou ik het niet willen? Doordrinken is eng 

maar ik ga er ook voor 

Ja, die oefening uit Jan Geurtz. Ik heb een workshop gedaan bij Jan. (Zonder partner) Daar deden we hem ook. Ik durf hem nog niet thuis te doen. Gek toch? Als de dood voor wat er uit mijn mond gaat komen.

Aan de andere kant ook dit: een week geleden was ik tevreden met dit leven, mijn leven. Ik voelde me juichend over de gewone dingen. Het was goed. 5 dagen geleden ook nog. Nu is het weer omgedraaid. Lijkt het. Ik mis het buitenland , maar denk tegelijk dat dit een metafoor is voor ‘een ander leven’. Ik wil alleen, maar ik heb gewoon twee kinderen die ik zo graag zie. Elke dag ook bij voorkeur. Net als mijn man. Die geen rotman is, maar aan wie ik mij niet (meer) kan geven. Maar doet dat laatste er toe? 

Ik begrijp er geen snars van. Echt niet. Hoe kunnen gevoelens omdraaien als bladeren aan een boom? Hoe kan ik me nu zo verstikt voelen? Hoe betrouwbaar ben ik als mens? Donderdag was ik er nog bijna van overtuigd dat je met iedereen wel een relatie zou kunnen hebben als toch alles uit jezelf komt. Maar zo werkt het niet helemaal.... en ik kan ook denken dat ik het allemaal veel te groot en belangrijk maak. Gewoon een beetje doorademen is dat niet genoeg? 

Er komt vast wel weer wat uit. Maar die onrust, al dat gevoel. Ik heb het weggedronken , gewerkt en gerookt. En nu weet ik vaak even niet niet meer hoe het dan echt zit. Wat ik voel, moet voelen, mag voelen, kan voelen.

- en suddert weer verder-

Myep herkenning.

Ja die gevoelens die kunnen omdraaien. Dat is net als het weer. Daar kan je niks tegen doen. Daar moet je een beetje afstand van nemen. Niet je eigen gevoelens zijn. Gevoelens en gedachten komen en gaan. Enfin, je kent het hè, in de beste zen traditie.

Ik heb dat ook die fluctuerende gevoelens.

Hoe kom je dan tot een keuze. Wist ik het maar voor je. Ik heb zelf vóór gestemd maar het is niet elke dag simpel. Zal er wel bij horen. Ik krijg wel een idee voor je nu ter plekke. Maak een dagboek. Daar schrijf je elke dag wat in. Voel je je goed, dan neem je de eerste lege pagina vanaf de voorkant. Voel je je slecht, dan draai je het ding om en neem je van daaruit de eerste lege pagina. Na een paar maanden kijk je hoe ver je gevorderd bent aan beide zijden. Dan zie je of het overwegend positief of negatief is.

Ja en dan, dan moet je nog steeds beslissen hè  

Ff in Geurtz termen: je moet de ander eerst accepteren en liefdevol waarderen enzovoorts voordat het iets kan worden. Niet afwijzen en niet proberen te veranderen richting een ideaalbeeld.  "Een man aan wie ik mij niet meer kan geven" lijkt in tegenstelling daarmee. Verbeter je relatie, begin bij jezelf. Maar lukt je dat nog? 

Ja, als alles uit jezelf moet komen kan je met iedereen wel een relatie hebben. Ik heb een prima relatie met mn hond bijvoorbeeld. Zelden ruzie. Gemeenschappelijke hobbies. Daar ben ik ook nog niet uit, wat je huwelijkse relatie dan speciaal maakt. Die afhankelijkheid waar Geurtz het over heeft. Die in principe niet iets slechts is. Die sowieso heel menselijk is en altijd zo zal zijn. Maar je moet je er wel van bewust zijn.

Heel veel lezen kan ook een vlucht zijn hè  sprak hij tegen zichzelf. Zeker als jij degene bent die alles leest en je partner doet vrolijk wat anders en je kan hem/haar er moeilijk bij betrekken bij alle boekenwijsheid die je opgedaan hebt. Dan maar gewoon toepassen en zien wat er gebeurt  

Misschien denken we er weer veel teveel over na...

Dank beiden. Fijn die reacties. En ik schrijf in mijn boekjes, elke dag. Nog eerlijk ook. Denk dat de angst voor ‘iets anders’, boosheid, nieuwe dingen, verantwoordelijk zijn, zo groot is, zo ontzettend groot dat ik wellicht nooit tot een keuze kom. En dat is ook een keuze. Alleen wringt daar iets. Namelijk dat het er opeens toe doet of ik het goed doe voor mezelf. Daar heb ik dus al die jaren nooit zo over nagedacht. Nooit zo doorvoeld. Of ik met mezelf kan leven en gewoon dat beetje doorademen voor elkaar kan krijgen in dit huis met al die anderen. 

Normaal zou ik zeggen: ‘mekker niet zo en ga door’. Maar precies dát gaat nu al een tijdje niet. Omdat mijn adem stokt, ik misselijk word etc. En soms gaat het ook heel goed. Denk ik. 

-gaat verder aan de sudder-

sudderlapje!  

ach jee.... opeens zie ik deze week zo duidelijk. Hoe ik altijd maar mateloos bezig ben. 

En opeens schiet ik op mijn werk weer in die rottige onzekerheid. Oordelen over mezelf. Slecht, ik doe dingen slecht. Onzeker. Alsof ze het maar over mij hebben achter mijn rug om. Proberen overeind te blijven. Leuk zijn, slim doen.....

Och,och,och. Meissie toch. Het is een teken. Even rust? Ik weet het niet. In ieder geval nu maar even laten. 

Lieve  Lika,

Altijd? Nee....maar het is wel een valkuil....en wat goed dat je het waarneemt bij jezelf. Let it be...en kijk ernaar, wat heb je nodig?