heftig voor je vrouw Jimbo! En natuurlijk ook voor jou konfronterend om erbij te zijn
en weinig tot niks te kunnen doen. Ik moest die Japanner wel even googlen, want had
er nog nooit van gehoord. En het komt vaak voor ook nog las ik. Aan de medicijnen dus.
En nu snap ik achteraf ook wel dat ze al jaren weinig meer deed dan spelletjes en Netflix.
Ik lees nergens dat je je er overheen kunt zetten door in de actie te gaan.
Het zit dus niet tussen de oren. Hopelijk heeft haar lot niet al te veel invloed op jouw inname.
Want dat is natuurlijk een korte termijnsvlucht dan, ook al lijkt het vooral "gezellig". Maar dat
weet je zelf al jaren natuurlijk. Dus help je je hond en jezelf maar beter door veel de natuur in te gaan
Fijn dat je dochters hun weg goed gaan. Dat is al heel geruststellend. carry on carry on(Queen)

41 minuten geleden zei lady jane:

. Aan de medicijnen dus.

 

Ja dat is ze dus al sinds 10 jaar en ik dacht in mijn simpliciteit dat het daarmee opgelost was (dus aanvullende hormonen nemen omdat de schildklier zelf niet genoeg doet) en ik had eerlijk gezegd die ziekte een beetje vergeten en dacht idd dat het tussen de oren zat de laatste tijd. Maar die hormoonspiegels gaan dus op en neer als gevolg van alles en nog wat, noem maar een willekeurig voorbeeld de menopauze die alles overhoop gooit, dus je kan niet zomaar ervan uitgaan dat je eenmaal op de juiste dosis verder gewoon klaar bent ermee. Nope, het blijft modderen. 

52 minuten geleden zei lady jane:

. Hopelijk heeft haar lot niet al te veel invloed op jouw inname.
Want dat is natuurlijk een korte termijnsvlucht dan, ook al lijkt het vooral "gezellig". Maar dat
weet je zelf al jaren natuurlijk. Dus help je je hond en jezelf maar beter door veel de natuur in te gaan

Ja dat weet ik, af en toe kies ik er toch voor maar dan betaal je een flinke prijs. Fris wakker worden daarentegen betekent een frisse dag betekent ook 's avonds nog relatief fris en dus meer aandacht en begrip en ook frustratietolerantie en dan hoef je niet te vluchten.

"Ça se mord la queue" zoals men zegt. Dat is voor mij de essentie van de verslaving. 

Het lastige van het met mate drinken is dat je in een zone terechtkomt waar het allemaal wel meevalt. Na een paar jaar weinig drinken lukt het om weinig te drinken. Het lukt zo goed dat ik het elke dag wel kan 🤪 Hoe meer alles meevalt, des te harder valt het ineens weer tegen. En dan stop ik weer een tijdje en dan valt het weer mee. En mis ik dus alle motivatie om voor altijd te stoppen. Haha suf hè? 🤣

Je kan hier heel lang over nadenken. Ook dat is een valkuil. Hoe langer je over alcohol nadenkt, hoe groter de kans dat de gedachtenstroom eindigt bij de flesopener.

Dus ik ga hier weer wat meer rondhangen gewoon om motivatie bij te tanken en stopdagen te scoren. 

Niet denken, maar doen 😉

Keep up the good work🌹

Zoef…..stuurt motivatie jouw kant op!

20 uur geleden zei Lika:

Zoef…..stuurt motivatie jouw kant op!

Oh wacht, komt natuurlijk hierdoor 🤣 zie dagdraad. Thanks 💝

Haha. Antwoordde ik net. Toen had ik dit nog niet gelezen. Levend houden van je intentie. Is de clue denk ik.

Op 13-4-2024 om 15:21 zei bumperjim:

en de niks-drinkers snappen er niks van

been there, done that, got the T-shirt

x

beter dan de patatgeneratie lijkt me

Op 24-11-2024 om 13:59 zei bumperjim:

Het lastige van het met mate drinken is dat je in een zone terechtkomt waar het allemaal wel meevalt.

Op 24-11-2024 om 13:59 zei bumperjim:

Je kan hier heel lang over nadenken.

Precies, je blijft maar in rondjes draaien, als je met mate drinkt.  

Op 13-4-2024 om 15:21 zei bumperjim:

Als alcoholist ben je je eigen hond.

Deze stond bovenaan de pagina. Ik moest er - ruim een half jaar later - weer om grinniken. Mooie beeldspraak. Ik kan er ook wel wat mee.

Na een jaar of 45 een nogal saai leventje te hebben geleefd waar alles op rolletjes leek te gaan, zit er inmiddels een behoorlijke kink in de kabel.

Vlinder is borderline, de Stier heeft Hashimoto, ik zei de gek aan de alcohol en de Holenbeer zei me gisteren dat ze nu ook een afspraak bij een psycholoog heeft gemaakt want die gaat ook niet zo lekker. De hond doet het als enige prima, sinds de operaties 3 jaar geleden.

Misschien zijn we nu eindelijk een normaal gezin 🫤

Adem in, adem uit.

Sowieso is alles wat niet perfect is veel interessanter dan het rijke, gelikte, foutloze beeld van buiten van sommigen. Hoe mooier het lijkt, hoe rotter van binnen.

Gewoon doorgaan 💪🏻

Als je psychische hulp nodig hebt in dit leven, lijkt me dat eerder een teken dat je normaal bent, in deze gestoorde wereld.

als huizen konden praten
was de wereld een stuk eerlijker.
fijn dat het hier wel eerlijk kan.
er wordt wat af gekompenseerd,
met drank, eten, spullen, FB wereldjes die
perfekt moeten lijken. Voor wie eigenlijk?
klein geluk is voor mij waardevoller dan groot geluk in materie.
maar daar heb ik dan ook veel ellende moeten verwerken om
hier bij te kunnen. helaas groeien we geestelijk vaak meer door ellende 
dan door "geluk". 
hulp daarbij kunnen vragen en accepteren heeft mij veel gebracht.
hopleijk jullie ook.
 

Wat is normaal? Iedereen zal zo wel zijn problemen hebben, grote of kleine. Ik heb bijvoorbeeld mijn ouders nooit durven vertellen dat ik bij een psychologe ten rade ging. Zij waren van een heel andere generatie, waarbij in de volksmond "zothuis" nog gebruikelijk was. Naar buiten uit zullen we het steeds mooier voorstellen als het werkelijk is. Zoals het antwoord op de vraag "Hoe gaat het"

@bumperjim Ik las het nieuws over je Vlinder, wat erg.  Ik hoop dat je je weg vindt in hoe er te zijn voor je dochters(s), maar bovenal ook voor jezelf. Take care:)

Dank je! Ik hou in gedachten dat het niet zo is dat ze nu "ineens ziek is", ze heeft dit altijd al gehad en we kennen haar al 20 jaar, dus het leidt nu eindelijk tot een beter begrip en het zou dus alleen maar beter kunnen gaan nu. We ontdekken dingen die er al waren, die we nooit zagen. Ik bagatelliseerde altijd alles, als ik het al niet volledig ontkende, voor zover ik het überhaupt al waarnam. Ze heeft thuis een paar jaar geleden al een poging gedaan in de kelder met een touw en een trapje, een beetje klungelig, poging onderbroken doordat ik ineens de kelder inkwam. Toen ik 's avonds aan tafel vroeg wat dat touw en dat trapje daar deden kreeg ik een volkomen vaag antwoord. We begrepen toen wel dat het een soort hulpvraag was maar ik heb het gewoon uit mn geheugen gedelete. De Stier zei deze week "maar ze heeft al eerder een poging gedaan" en ik "oh ja???" Oh ja, natuurlijk, volledig vergeten. "Het niet willen weten" is een verdraaid sterk mechanisme, daarmee krijg je alles krom wat recht is.

Ook automutilatie bv, heb ik nooit gezien. Doet ze wel, blijkt nu. Maar daar zijn therapieën voor, om dat te "om te leiden" naar iets anders. Het is allemaal OK, het gaat nu langzaam beter gaan. Het is wel shit scary allemaal, alsof je een hele tijd in de mist hebt gelopen en nu trekt de mist op en blijkt dat je al die tijd langs het randje van de afgrond hebt gewandeld. Adem in, adem uit.

niet persé dood willen
maar niet weten hoe te leven
(zo ervaar ik zo'n kreet om hulp)
de afgrond blijft, maar hopelijk blijven we er vandaan.
 

Automutilatie is ook een verslaving of een schreeuw naar hulp zoals Lady Jane het stelt. Met automutilatie heb ik geen ervaring maar er waren wel momenten dat ik geen toekomst meer zag. Met de juiste hulp en aandacht moet hier uit te komen zijn. 

Veel sterkte. 

Goeie genade, wat ben ik ook een raar konijn, heb een gigalang verhaal hier geschreven en uiteindelijk ook weer gewist. 
Dear Jim, ik sla gewoon even een arm om jou heen, ik denk veel aan je. 
Ik ben hartstikke blij dat het bij het randje is gebleven, nu weer stapjes landinwaarts. 
 

Ik sluit me bij Yvonne aan. Zoveel te zeggen, maar eigenlijk toch niet, want wat weet ik nou helemaal? Een virtuele arm om je schouder, de juiste 'ondes' in jullie richting en met een blik op de toekomst gericht wens ik dat jullie er voor Vlinder maar ook voor elkaar, als gezin, kunnen zijn. 🍀