@Vamos86 thanks voor de info! Ik ga het maandag even overleggen bij de huisarts wat voor mij handig is en mogelijk. 

En wil je toch even een steuntje in de rug geven! Zoveel dagen al! Vind het knap dat je ondanks de moeilijke momenten toch zo sterk blijft! 

Hier gaat het momenteel knap lastig zal er later nog even wat over typen op mijn eigen draad. Wat is het een klote verslaving die drank. En een Quick way 2 fix met sommige problemen alleen op de lange termijn is alcohol zo funest... 

Dank je wel @Nienes! Dat helpt zeker. 

Wat goed dat jezelf ook bent gestopt! Ik ga jou verhaal zeker ook eens even lezen! Het helpt enorm om hier even je "ei" kwijt te kunnen en alles van je af te schrijven en dat er mensen zijn die het hele alcohol gebeuren echt snappen. En dat dan ook een beetje op een anonieme manier. En alle draadjes lezen van iedereen kan ook super helpend zijn.  Fijn om te lezen dat mijn verhaal jou ook kan helpen! 

Hier echt even een flinke dipdag. Die horen natuurlijk bij het leven. Alleen is het soms zo bloed irritant dat die alcoholstem er dan ook meteen is. Gewoon net een klein kind dat zeurt en mij over probeert te halen ofzo. Echt zo'n irritant iets vind ik het. Probeer het maar zo weinig mogelijk aandacht te geven. De discussies win ik meestal toch niet. 

Heel goed om niet in discussie te gaan met die alcoholstem! Sommige mensen hier op het forum hebben hem/haar een naam gegeven! En als uh.... Pietje weer binnen komt stappen wordt de deur zonder discussie in zijn gezicht dichtgeslagen!

Hey hey weer even wat schrijven. Nog steeds geen alcohol. Wel ups en nog downs. Soms een lichte paniek als ik denk over nooit meer .... Dus dan maar meteen denken voorlopig even niet. (Dat geeft toch meer "haalbaarheid" als nooit meer drinken) 

Ja @Wijntjeminderdie alcoholstem hij zit er nog steeds helaas. Wel ver weg maar soms lijkt hij dichtbij. 

Houdt de dagen op een kalendertje bij en soms denk ik weleens zoveel dagen niet gedronken het kan wel weer een keertje. Dat is die stem dan denk ik. Zelf probeer ik hem te negeren want als ik ermee in discussie ga overtuigd hij mij toch dus probeer er niet aan te denken nouja weinig aandacht en tijd geef ik hem. Al blijft het soms toch nog wel even heel verleidelijk om als je een shitdag gehad heb en alles tegen zit toch even een uitvlucht te zoeken. En al helemaal als het dagenlang duurt dat rot gevoel. Maargoed het lost niks op. Zou het eeuwig zonde ook vinden van alle nuchtere dagen want denk dat ik niet snel een nieuwe stap zou nemen als ik terugval dus dat wil ik absoluut niet. Ben en blijf toch iemand van alles of niets merk ik. 

Ondertussen ook al 2 weken geen oxazepam meer genomen. Dus dat gaat ook de goede kant op. Ben er zelf mee gestopt was bang dat er anders weer een nieuw probleem bij gekomen zou zijn. Wel een beetje last van slapen vooral meer psychisch. Als je zo'n ding op hebt stelt het je toch ergens gerust dat je makkelijker slaapt. Maargoed. Het gaat dus nog steeds redelijk goed hier! 

Bijna een maand geleden dat ik wat geschreven heb. Toch weer even wat hier schrijven op mijn draadje. Ondertussen gaat het met ups en downs. Maar nog steeds zonder drank. En stiekem toch wel trots na 20 jaar. 

Wel enorm veel gesprekken moeten voeren en nog steeds aan het voeren. Ook is er emdr therapie gestart en gaan we met nog een therapie beginnen. Ik hoop dat dit de scherpe randjes eraf gaat halen waardoor ik uiteindelijk in het dagelijkse leven er minder last van heb. En daardoor nog wat sterker in mijn schoenen kom te staan. 

Morgen heb ik 100 dagen niet gedronken en ben al wel een hoop veranderd als ik kijk naar 100 dagen geleden. Nooit verwacht dat het me zou lukken om hier te komen. Ik kijk niet te ver vooruit maar stap voor stap. 

Bedankt voor dit bericht, @Vamos86. Je bent zo te lezen bezig met heel moeilijke maar ook heel belangrijke stappen in je leven en ik wens je alle kalmte, moed en wijsheid toe die je daarbij kunnen helpen.

Een ding lijkt me zeker: het gaat beter zonder drank in je lijf.

Je doet je nick eer aan

Hey hey hier weer even wat schrijven. 

Alweer bijna 5 maanden gestopt. Maaaaar ben afgelopen week bijna op een haartje na teruggevallen. 

Wederom liggen de problemen in mijn relatie. Het loopt nog steeds niet lekker. Met afgelopen week een grote ruzie waar alles zeer hoog is opgelopen en mijn vriend savonds vertrokken is. Sinds kort staat er best wat bier in de schuur ( cadeau van een collega van mijn vriend) en ik heb naast de schuur gestaan en wilde zo zo zo zo graag alles in 1x opdrinken. Maar heb het niet gedaan al moest het uit mijn tenen komen. Alle factoren waren aanwezig moe, stress, ruzie alles. En nog steeds zit ik er best doorheen. Ik heb het weer een stuk lastiger. 

Ik wil even rustig worden even ontspannen het lukt me op geen enkele manier momenteel. Maar ik weet ook heel goed dat 1 of 2 of 3 glazen me niet helpen ik wil alles. En dan. Dan is alles voor niks? Ik heb het ineens weer super lastig. Ik zou mijn hoofd uit willen zetten af en toe. Even niks denken maar dat gaat niet. Ik hoop het vol te kunnen blijven houden. Waarom toch zo'n sterke drank uit het niets en het ging eigenlijk zo goed... 5 maanden. 

Ps: ik kan geen privéberichten sturen opeens? Weet iemand hoe dat kan ? Mijn postvak in doet het niet meer. 

12 minuten geleden zei Vamos86:

Weet iemand hoe dat kan

Bij mededelingen lees je dat het een storing is @Vamos86

Het gaat nog steeds goed als ik je lees, je hebt stand gehouden in moeilijke omstandigheden, dat is best een kompliment waard. Als je voelt dat je toch wankel blijft, stal dat bier dan tijdelijk bij iemand die er van af kan blijven. Of vraag je vriend het op te halen als het va hem is, hij weet dat het voor jou niet goed is voortdurend in de verleiding te zijn. Het levert stress op, en stress kan slecht uitpakken. Voor ontspanning zou ik een plan maken, sporten, sauna, wandelen in de natuur, misschien een goede massage? Iets lijfelijks haalt je vak uit je hoofd. En is altijd goed, dus als het bevalt, erin houden zou ik zeggen. heel veel sterkte!
 

Dank je wel @lady jane ik dacht dat het aan mijn account lag. 

En thanks voor het compliment. Het overviel en overvalt me nogal het leek best goed te gaan. Maar op de één of andere manier leek mijn relatie met drank goed te gaan nou ja "beter". Nuchter blijk ik toch niet goed om te kunnen gaan met sommige dingen die spelen. (Dat bier weghalen lijkt me een goede inderdaad ik ga het hem zeggen) merk wel dat de drang naar alcohol niet voor een "lekker glaasje" is maar een tal van andere redenen. 

Nuchter kijk ik anders tegen dingen aan. Nuchter komt alles harder aan. En het vertrouwen is toch alweer een paar keer verbroken door leugens. Ik kan het nu niet wegdrinken. Ik kan nu niet ontvluchten. Ik moet wel zeggen dat het me al dagen zware hoofdpijn geeft dat soms die "fuck it wat kan het me schelen" toch om de hoek komt kijken. Het overvalt me. 

Zit al bijna een heel jaar in een situatie die niet lijkt te verbeteren en zie heel weinig mogelijkheden die het kunnen verbeteren. Het voelt nogal eenzaam. 

Drank vulde veel op. Eenzaamheid, stress, de druk, slapen, alles vergeten, ontspannen, ontvluchten, niet meer nadenken, even "out" zijn, even niet voelen, even niks. En dat is precies wat ik deze dagen zo graag zou willen. (Maar probeer me sterk te blijven houden) 

even out zijn heeft waarschijnlijk al heel veel schade aangericht, of niet?
Bij mij wel destijds. In he eerste jaar zonder, komt alles wat is verdoofd
vaak onverdoofd alsnog naar boven. Vergelijk het maar met olie verversen.
Eerst komt de drab/oude zooi bovendrijven. Eenmaal daarmee afgerekend is er kans
op een nieuw schoon begin. Soms is een grote schoonmaak in ons privéleven (of werk, of wat er maar speelt)
erg zwaar, zeker in een detoxfase waarin je zo gevoelig wordt zonder verdoving. 
Maar het loont volgens mij wel. Uiteindelijk.
Mijn relatie heeft die fse niet gehaald. Destijds een ramp dacht ik, inmiddels een zegen. Ik ben daar
zo giga sterk uitgekomen. Dat had ik nooit kunnen dromen. Ik zat midden in een burn-out fase die al
omgezet was in een depressie. Maar dat die depressie vnl door de drank kwam wist ik toen nog niet.
Geen idee hoe het voor jou speelt, en dat hef je hier zeker niet te neer te schrijven hoor.
Maar misschien helpt het je eens met de huisartsondersteuner te gaan praten? 

Enorme schade ja. Ik probeer dat ook steeds tegen mezelf te zeggen.

Zo zo zo herkenbaar nu alles wat je zegt. Zit ik nu nog in de detoxfase of het begin? Voor mijn gevoel zit ik soms al "heel ver". En alles komt naar boven inderdaad. Heel veel dingen die ik wegdronk heel veel. 

En ik ben af en toe gewoon heel erg bang? Als dat het juiste woord is. Bij a 20 jaar gaat het zoals het gaat. De 5 maanden zonder drank zijn zo compleet anders? Terwijl er niks anders is behalve dat ik niet drink. Om bijna 20 jaar om te gaan gooien geeft best veel "angst" ik weet het goede woord niet goed. 

Ik voel het precies ook een ramp nu. 

En het lijkt me ook zo super fijn om hier net als jou zo uit te kunnen komen. Dat het nu als een ramp lijkt (zo voelt mijn leven ook even nu) en dat je er later zo goed op terug kan kijken doordat je goede keuzes kan maken. (Jij had ook kinderen toch? )

Ik ben doorgestuurd en eindelijk (na 1.5 jaar gedoe) "aangenomen" bij een psychiater. Die nu wel kan gaan behandelen met therapie. Ik merk bij mezelf zo erg een vluchtreactie op heftige situaties. 

Bedankt voor de reactie weer @lady jane het is verhelderend en helpend. 

ja, 2 pubers destijds, inmiddels jong volwassenen
 

Toch weer eens even schrijven hier. 

Een half jaar verder. Veel veranderd maar nog niet alles is heel positief te noemen. De voordelen van het niet drinken zijn vooral op nummer 1 geen Black outs meer want die waren er afgelopen jaar minimaal 3x per week , het er niet meer mee bezig zijn wanneer en hoeveel ik ga of mag gaan drinken, lichamelijk niet bang zijn op ziektes of schade, en frisser de kids naar school brengen en niet bang zijn dat iemand de alcohol opmerkt. 

De nadelen zijn niet puur vanwege de alcohol maar wel de hele doos met "shit" die boven is komen drijven. Het anders tegen dingen aankijken.  Geen rust meer hebben, vooral mijn hoofd die is zo ongelooflijk druk. Piekeren nadenken scenario's bedenken de hele dag door. Mijn dochter heeft adhd en ik denk zelf dat dit misschien ook wel bij mij speelt. Mijn hoofd is nooit stil of rustig. Zo ontzettend vermoeiend. 

Ook de reden(en) waarom ik überhaupt ben begonnen met mijn absurde drink gedrag drijven dagelijks boven. Ik ben aan de slag met psycholgen testen en therapie. Alles is opgerakeld en naar boven gekomen en het belemmerd mezelf elke dag weer, de contacten met familieleden zijn het hoofdprobleem. En toch wordt ik er elke dag mee geconfronteerd. Ik lijk het ook gewoon niet los te kunnen laten of te kunnen accepteren dat ik er emotioneel niet toe doe voor mijn ouders. Ik ben ondertussen 38 en je zou zeggen kom op zeg. Maar juist door de dingen waar ik tegenaan loop in het moederschap en het gevoel wat ik bij mijn eigen kinderen heb versterkt het gevoel van het missen van een eigen ouder. Mijn verhaal kwijt te kunnen, dat er iemand om je geeft of gewoon een oprecht praatje met inhoudelijke gesprekstof ipv alleen maar over het weer te praten of over hunzelf. Ik wil het zo graag gewoon accepteren en doorgaan maar het voelt zo moeilijk. Soms denk ik ik verbreek alle contact maar ook dat is weer zo'n lastig punt. Maar dit is ook enorm vermoeiend. En wat er ook nog bijkomt is dat mijn moeder het hele verleden in haar hoofd helemaal heeft veranderd en verdraaid waardoor erover praten geen optie is. 

Verder voel ik mezelf aan de ene kant heel sterk. Aan de andere kant blijf ik bang mocht er een "heftige" situatie plaats vinden waar ik toch voor de bijl ga ik zo bang ben dat het hek dan echt van de dam is. Het voelt een beetje alsof ik aan het trainen ben voor een marathon en elke dag "moeite" doe maar als ik bv een been breek de marathon van mij nooit meer hoeft. Zoiets. Beetje vaag haha. 

Door het oprakelen van alles is mijn stemming ook mwa dus ik hoop echt dat als er serieus werk van is gemaakt ik alles een plek kan geven en eindelijk een soort van rust ga krijgen. Een rust dat is wat ik enorm graag zou willen.  

Hey Vamos interessant om je verhaal te lezen.

Het maakt niet uit hoe oud je bent. Als je geen emotionele steun van je ouders ervaart is dat pijnlijk en verdrietig. Ik heb mij ook heel lang ongewenst kind gevoeld en afgewezen. Veel therapie gehad en gesprekken met vriendinnen en jaren lang weinig contact. Het was een lang proces maar uiteindelijk heb ik nog de laatste jaren met mijn moeder goed contact gekregen.

Dat trainen voor de marathon zie ik anders. Ik train ook. Mocht ik een been breken, dan moet ik nog steeds trainen, om te revalideren en weer verder te kunnen. Er kan van alles gebeuren onderweg. Daar kun je je niet altijd op voorbereiden. Je reageert op wat je tegenkomt. Verder moet je sowieso.

13 uur geleden zei Vamos86:

En wat er ook nog bijkomt is dat mijn moeder het hele verleden in haar hoofd helemaal heeft veranderd en verdraaid waardoor erover praten geen optie is. 

Waarschijnlijk is dit een overlevingsmanier voor haar om het verleden "aan te kunnen".
En misschien heb jij nog verwachtingen naar haar die ze niet waar kan maken.
Haar kun jij niet veranderen, dus het enige is er zelf een weg in zien te vinden.
Jij bent volwassen nu, wat je als kind is aangedaan kan niet worden uitgegumd of ongedaan
worden gemaakt.  Dat is net wat Lonster zegt pijnlijk en verdrietig. En die emoties toelaten
nuchter natuurlijk, is onderdeel van het verwerken. Dat mag je voelen en kunnen plaatsen nu.
Misschien is het tijd om te testen of je ADHD hebt? Want daar kun je dan iets mee, en hopelijk
rust vinden in dit heden. En misschien ook m.b.t. je verleden. Niet makkelijk allemaal, maar
oh zo de moeite waard.  Ooit kun je de oude shit symbolisch in een grote doos stoppen, er in
gedachten een mooie strik om doen en hem op zolder zetten. Niet dat je m nodig gaat hebben ooit,
maar als reminder voor hoe ver je al bent gekomen en hoe dat alles je tot de sterke persoon heeft
gevormd die je nu bent.