Ja, dat kan ik me voorstellen dat het soms verdrietig maakt Kruidenthee. En dan weer het hier en nu, en vertrouwen...

Heel herkenbaar, Eef! De angst voor de verslaving zelf, brrr... een autonoom monster waar je weinig vat op hebt.

Ergens op mijn draad is een discussie/brainstorm geweest hierover, maar ik kan hem potverdikkeme (Lars!) niet terugvinden.

Ik schreef dit:

Misschien moet mijn kop eens uit het zand, maar ik denk dat ik niet uit onvrede dronk. Eerder uit ingesleten gewoonte/verslaving, gecombineerd met een ongezonde reactie op elke dopamine-belofte.

We moeten de motivatie springlevend en startklaar houden.

Ik wil écht niet meer drinken.

De blijvende valkuil en de eerste gedachte wanneer je afleiding nodig hebt, of troost, of als je je gewoon verveelt. Drank, de wolf in schaapskleren. "Gewoon" niet binnen laten, net als de zeven geitjes.

Dank Lars. Als een mantra herhaal ik het voor mezelf, elke dag. Waarvoor doe ik het? Anders verdwaal ik weer -wat al zo vaak is gebeurd. Ik moet mijn innerlijke kracht volop aanboren (niet mijn doorzettingsvermogen), goeie goden ik krijg nog spieren daar van binnen

In het vertrouwen dat wat Gerrit zei, het op een zeker moment na lange tijd toch ineens wat makkelijk wordt... maar daar ben ik nog niet.

Goeimorgen! Zwaar gevoelentje hier. Weer eens gedoe met schoonfamilie (niet zozeer ik maar vriend). Gisteren zag ik een crimi op netflix, waarin een kille schoonfamilie voorkwam. Toen kreeg ik het zwaar. De verhouding is op zich goed maar een soort duidelijk 'jij bent van de koude kant' idee. Met allerlei niet zo leuke voorvallen. En nog veel omgang met (nare) ex van vriend. Alsof zij er meer bijhoort dan ik. Klinkt pathetisch, ik weet het. Maar het is wel pijnlijk.

Het raakt aan een gevoel van eenzaamheid.

Goed, de dag in. Werken. Eten bij vrienden. Niet drinken.

Fijne dag iedereen!

niks pathetisch

beetje eenzaam

op een plek die ook

thuis zou kunnen zijn

'Zwaar gevoelentje' vind ik, los van de inhoud, wel heel lief klinken.

Eef, ik kan de laatste tijd (af en toe) zo'n sociaal-contact-gedoe een beetje wegwassen met een worksheet van Byron Katie, ken je dat?

Ja, die van de Miracles toch? Is weggezakt, ik ga er nog es naar kijken, thnx!

niks pathetisch

beetje eenzaam

op een plek die ook

thuis zou kunnen zijn

Heel mooi gezegd, LJ!

Miracles weet ik niet, maar dat kan goed hoor, dat woord past wel in haar straatje.

Noem eens iets dat je ergert in deze kwestie? Mag verzonnen of heel oppervlakkig natuurlijk, maar dan doe ik er even één.

OK, een ergernis:

Dat op de slaapkamer van schoonmama de trouwfoto staat van vriend en zijn ex.

(Wij zijn 3,5 jaar samen en sinds kort geregistreerd partners (wat een soort huwelijk is maar dan zonder de poespas ;-) )

Oh... ik ben al knock-out.

Oh... ik ben al knock-out.

  Gelukkig kan ik er al om lachen (vooral om jouw reactie), wel categorie boer en kiespijn waar het die stomme foto betreft, want ik vind dit soort dingen dus echt rottig.

Zal ik hem eens 'kraken'?

Dan moet je ervan uitgaan dat het niet om de waarheid gaat, maar om de zoektocht naar ruimte binnen alles wat jij knarsetandend denkt.

Zal ik hem eens 'kraken'?

Dan moet je ervan uitgaan dat het niet om de waarheid gaat, maar om de zoektocht naar ruimte binnen alles wat jij knarsetandend denkt.

kee.... ben benieuwd!

Natte vingerwerk, ik kan het niet zo goed. En je mag ook zeggen: haal maar gauw weg.

Eerst moet je zoveel mogelijk briezen en mokken. (S is je schoonmoeder, M je man)

Ik voel me afgewezen omdat S de foto van M en zijn ex op haar nachtkastje heeft staan. Ik ben op de tweede plaats gezet, ik word niet erkend als nieuwe liefde.

Ik wil dat ze mij accepteert en in haar armen sluit als nieuwe schoondochter. Ik wil dat ze erkent dat het allang uit is met zijn ex. Ik wil dat ze blij is dat hij nu mij heeft.

Ik heb het nodig dat ze mij openlijk en royaal erkent als de nieuwe vrouw van M. Ze moet zeggen hoe blij ze met me is.

S zou die foto moeten weghalen en een nieuwe ervoor in de plaats zetten: eentje van hem met mij.

S is conservatief, ze moet me niet en dat zal ik weten ook.

Ik wil nooit meer vernederd worden, mezelf zo klein en tweederangs voelen.

2) Wat als die gedachte er niet was.

Bijvoorbeeld er staat een foto van M en zijn hond, die hij voor onze tijd had.

Ik zou vertederd zijn en de liefde van S voor haar zoon voelen. Ik zou het niet als een boodschap aan mij ervaren en op geen enkele manier persoonlijk opvatten.

(Wordt vervolgd, behalve als je: ho! zegt.)

goeie hemel... heftig hoor... (M en hond is al een heeeeel stuk beter trouwens, ik wil al zo lang een hond )

Maar serieus. De gedachte klopt denk ik zo ongeveer wel in grote lijnen. (nu een heel verhaal weggehaald met een messcherpe psycho-analyse van S maar ik had ineens zo'n idee dat dat niet echt terzake doet, haha).

Dus voor het voorbeeld de goeie lijn.

2, klopt ook.

Mag verder gaan. Voorzichtig met me he....

(Ik beheers het niet echt, misschien zit er een expert op het forum, maar)

nu moet je er eentje uithalen.

Bijvoorbeeld:

S erkent me niet als nieuwe liefde van M.

Is dat waar? Ja!

Weet je dat zeker, is er geen moment te bedenken waarop ze jou als schoondochter benaderde.

Jawel, heus wel.

Hoe voel je je als je het gelooft: S erkent me niet als nieuwe liefde.

Nou, afgewezen, vernederd, onzeker.

Wie zou je zijn zonder die gedachte?

Ik zou mezelf zijn, gezellig met haar, we zouden het fijn hebben, ik zou van haar kunnen houden.

Heeft het zin om het te blijven denken?

(Eef, dit is dus 'kraken'. Het gaat niet om de waarheid, maar om het omver blazen van die gedachte)

Nee, heeft geen zin.

Draai hem eens om:

S erkent me wel als nieuwe liefde.

Of: ik durf mezelf nog niet enz

Of ik erken S enz

Net zolang tot je kunt denken: ik ga mijn verhaal rondom die foto loslaten, dat is minder stressvol.

De finale:

S tegen M: Die Eef, dat is een leukerdje volgens mij, die houwen we. Zeg lieverd, zullen we haar verrassen met een lekkere pup?

(Nee hoor, die laatste hoort niet bij de methode)

Eef, als je zegt: weg! delete ik het.

Het hoeft niet weg Basta, voelt veilig en respectvol. Dankjewel hiervoor!

Is de kracht hiervan dat je merkt wat je gedachten doen met je gevoel? Als je een andere gedachte denkt, dat je je dan anders voelt, met meer ruimte?

Heb jij dit zelf ook ervaren? Kun je een verhaal ook echt loslaten? Het lijkt me best moeilijk om dat ook echt te kunnen.

(jammer dat die pup niet tot de methode behoort )

Ja, de kracht is dat je die strakke gedachten in elk geval een beetje loswrikt. En ik kom vaak uit op: 'oooh, ik vind het zélf eigenlijk stom van mezelf.

Oprechte dank Basta. Ik ga dit onderzoeken.

*fietst naar het huis van de schoonmoeder van Eef. Belt aan en loopt langs de verblufte schoonmoeder de trap op naar boven. Gooit een fotolijst aan gruzels. Loopt naar beneden langs de nog steeds verblufte schoonmoeder. Fietst naar huis*.

*Doet onderweg tevreden de groeten aan Basta*