Welkom terug Moeps, goed om jezelf weer te herpakken. Dat weet je dan ook weer, dat 'gematigd' drinken geen optie is. Ben daar voor mezelf nog niet uit, drink nog amper eigenlijk en kom er steeds meer achter hoeveel rust dat geeft. Wat kan dat spul je toch weer snel in de klauwen hebben. Op naar een nuchter nieuw jaar

Succes Moeps!!

Niet meer in huis halen t spul

17 uur geleden zei Moeps:

[...] Huwelijk op losse schroeven, meewarige blikken van familie en vrienden, schuldgevoel en schaamte....

[...] Komt bij dat ik lichamelijk ook reageer! Maagzuur, oprispingen, drukkend gevoel op de borst, hoge bloeddruk,slappe wangen , dof gezicht en lege oogopslag, extra kilo's!!! 8 weken weer gedronken en dan zo snel aftakelen. Het is het gewoon echt niet waard. Want buiten de roes waar het dus allemaal om draait is het gewoon heel vervelend stressmanagement : stiekem mijn glas bijvullen, flessen binnensmokkelen, en weer afvoeren. Net doen of ik nog gewoon ben en dus niet aangeschoten. De volgende dag niks durven zeggen of vragen, want daaruit zou kunnen blijken dat ik dus inderdaad niet meer weet wat er gister is besproken/gebeurd.... Al met al een dagtaak en een constant aanwezige factor. Wat een gedoe! Ik wil ervan af. [...]

Dit allemaal weten en ervaren en tóch weer gaan drinken.
Dat is wat verstaan wordt onder de waanzin, de ziekte, die verslaving is.
Niets verslaafd-menselijks is ons vreemd.

"Bijna 6 maanden niet gedronken. Steeds met een onrustig gevoel...is dit het nou?"
Dat onrustige gevoel komt ergens vandaan. 'Is dit het nou?' kan zowel met ja als met nee beantwoord worden.
Ja, dit is het, het leven wordt niet per sé mooier en/of makkelijker als je stopt met drinken, de omstandigheden en gebeurtenissen waar je in- en mee zit
veranderen niet als jij stopt met drinken.
Nee, dit is het niet... JIJ moet wel veranderen. In je manier van met de omstandigheden en gebeurtenissen omgaan, in waar je invloed op hebt: jouzelf.
De rol die alcohol speelt, het 'gevoel' dat het geeft, of juist wegneemt, is een rol die weggenomen kan worden door zelfkennis.
Wat voor mij werkte was samen met een ervaringsdeskundige werken aan een programma in 12 stappen. Ik snapte niet meteen alles (en nóg niet) maar
door dóór te blijven gaan, meetings te bezoeken waar ik anderen hun ervaringen hoorde vertellen en vooral de hand in eigen boezem te (durven) steken
met de kennis en hulp van m'n sponsor, kwam ik tot het inzicht hoe waanzinnig ik mezelf voor de gek hield door te vluchten in alcoholverdoving.
Het is geen programma van een paar dagen, weken of zelfs maanden.. stapje voor stapje kwam ik na jaren zo ver dat een terugkeer naar
een alcoholroes echt totaal niet meer in beeld kwam als ik het moeilijk had. Een bevrijding, realiseer ik me als ik de verhalen van anderen, zoals
nu dat van jou, lees. En ik gun iedereen die zo worstelt deze bevrijding. Het punt is echter (jammer genoeg) dat je zélf moet doen. Mazzeltje is
dan wel weer dat je het, als je de juiste mensen opzoekt, niet alléén hoeft te doen. Ik heb mijn herstelperiode bij AA en NA als een heel warme
en leerzame periode ervaren, voornamelijk omdat het allemaal mensen betrof die, in al hun verscheidene uitingsvormen, net zo waren als ik.
Doodeng om in te stappen, maar niet zo eng als:

[...] Huwelijk op losse schroeven, meewarige blikken van familie en vrienden, schuldgevoel en schaamte....

[...] Komt bij dat ik lichamelijk ook reageer! Maagzuur, oprispingen, drukkend gevoel op de borst, hoge bloeddruk,slappe wangen , dof gezicht en lege oogopslag, extra kilo's!!! 8 weken weer gedronken en dan zo snel aftakelen. Het is het gewoon echt niet waard. Want buiten de roes waar het dus allemaal om draait is het gewoon heel vervelend stressmanagement : stiekem mijn glas bijvullen, flessen binnensmokkelen, en weer afvoeren. Net doen of ik nog gewoon ben en dus niet aangeschoten. De volgende dag niks durven zeggen of vragen, want daaruit zou kunnen blijken dat ik dus inderdaad niet meer weet wat er gister is besproken/gebeurd.... Al met al een dagtaak en een constant aanwezige factor. Wat een gedoe! Ik wil ervan af. [...]

Moeps, fauvegenote, heel veel beterschap.

Wat goed dat je je verhaal hier neerzet Moeps. Je helpt hiermee ook anderen, zoals ik, om helder te krijgen wat de gevaren en de worstelingen zijn en hoe je daar uit wilt/moet/kan opkrabbelen.  

Potverdorie Kohtje wat beschrijf je dat mooi. Welk werk er te verzetten is. 

Hoe gaat het vandaag met je? 

14 uur geleden zei Denise79:

"Onze grote zwakte ligt in het opgeven, de meest zekere manier om te slagen is het altijd nog 1 keer te proberen..

7 keer vallen.. 8 keer opstaan" 

Je kunt niet 7 keer vallen en 8 keer opstaan. Om 8 keer op te staan moet je toch echt eerst 8 keer gevallen zijn.
Andersom geldt voor falen wel: 8 keer vallen en 7 keer opstaan...

Het ligt aan je startpositie.

Als je liggend begint, klopt het weer wel. Dan start je door op te staan. En ga je 7 x neer plus 7 x opstaan. 

Voor ons verslaafden is een liggend begin meestal een teken dat we 'érgens' gevallen zijn.. daarvóór dus al, vóórdat we liggend begonnen..
Misschien weten we het niet meer, black out, maar we liggen niet voor de lol op onze knieën door/voor de alcohol.

23 uur geleden zei Moeps:

Tja, wat kan ik zeggen?

Bijna 6 maanden niet gedronken. Steeds met een onrustig gevoel...is dit het nou? Alles is daarover gezegd en geschreven hierboven.....en toch weer geprobeerd gecontroleerd te drinken, zag het als een soort project. Een probeersel. En dus nu sinds 2 maanden weer helemaal afgegleden naar nog erger. 

Huwelijk op losse schroeven, meewarige blikken van familie en vrienden, schuldgevoel en schaamte.... terug bij af.

Het is echt een drang naar alcohol wat ik ervaar. Niet eens omdat het lekker is. Dat is het gewoon niet voor 'ons soort mensen'! Ik moet dus concluderen dat mijn project hopeloos is mislukt.

Ik ben gewoon weer waar ik was : te weten : elke dag zwichten voor alcohol. Stiekem voordrinken (Baileys deze keer, had ik nog nooit in mijn leven gedronken, dus waarom nu wel opeens??) om dan als het tijd is, dus zo rond zessen de fles wijn open te trekken. De volgende dag voornemen om vandaag echt niet te drinken en vervolgens 's avonds gewoon weer van voor af aan beginnen. Natuurlijk ook nog even naar de winkel om de voorraad in stand te houden.

Dus ja, wat kan ik erover zeggen. Al mijn voornemens gaan elke dag overboord. Ik wil dus opnieuw helemaal stoppen met drinken. Ik wil geen dagen tellen, geen startdatum hebben. Gewoon niet drinken. Dit is niks zo.

Komt bij dat ik lichamelijk ook reageer! Maagzuur, oprispingen, drukkend gevoel op de borst, hoge bloeddruk,slappe wangen , dof gezicht en lege oogopslag, extra kilo's!!! 8 weken weer gedronken en dan zo snel aftakelen. Het is het gewoon echt niet waard. Want buiten de roes waar het dus allemaal om draait is het gewoon heel vervelend stressmanagement : stiekem mijn glas bijvullen, flessen binnensmokkelen, en weer afvoeren. Net doen of ik nog gewoon ben en dus niet aangeschoten. De volgende dag niks durven zeggen of vragen, want daaruit zou kunnen blijken dat ik dus inderdaad niet meer weet wat er gister is besproken/gebeurd.... Al met al een dagtaak en een constant aanwezige factor. Wat een gedoe! Ik wil ervan af.

Ik sta dus weer aan de vooravond van weer een nieuw avontuur en wil alleen maar dat het deze keer weer lukt, net als een aantal maanden geleden, maar dan een verbeterde versie... 

Hier laat ik het maar even bij. Voel me al met al behoorlijk k*t eerlijk gezegd.... Wilde het toch even hier geschreven hebben. Een soort met de billen bloot...

Ik herken mezelf in je gevoel. Mss lukt het ons samen wel. Alleen is moeilijk. 

Het wordt hier vaak herhaald op het forum : zelluf maar niet alleen. En dat is precies wat ik nu voel, zo na het lezen van de reacties. Bedankt allen!! Ik praat niet graag over mezelf hier en al helemaal niet om te vertellen dat het niet goed gaat, maar ik ben blij dat ik dat gister wel gedaan heb. Doet me echt goed.

Op dit moment is de knop weer om. Inderdaad voor oud & nieuw, voelt als een opluchting! Ik realiseerde het me niet direct, maar ja... ben misschien niet terug bij af. Weer een lesje geleerd. En vooral... tijd voor diepgang, echt. Bedankt Kohtje voor je mooie bericht. 

Ik ga er weer voor!

Lieve @Moeps. Goed zo! 

Na het vallen weer opgestaan...weer wat wijzer en de draad weer opgepakt.

That's the spirit. 

.

Het klinkt alsof het hem geen ruk kan schelen, als ik het zo lees. Zo lijkt het althans. Maar misschien heeft hij gewoon geen idee hoe hij moet zeggen of wanneer. 

Probeer voor jezelf heel concreet te krijgen wat voor steun je zou willen, in welke vorm op wat voor moment, en dan vraag je hem dat gewoon. 

Hoi Moeps,

Ik had hier een reactie neergezet. Bij het doorlezen van jouw draad bleek, dat alles wel gezegd was en dat ik niets toevoegde. Wegegehaald dus.

Drank voegt overigens ook niets toe. Hou vast, Moeps.

Hoi Moeps,

6 uur geleden zei Moeps:

Ik voel me eigenlijk best heel alleen. Mijn gevecht tegen mezelf en de alcohol is best wel veel aanwezig in mijn leven en in mijn hoofd en dat kan ik dus niet met mijn partner delen. Ondanks vele pogingen. In hoeverre kan ik hem dat kwalijk nemen? Want dat doe ik dus wel, eigenlijk. 

Mijn ervaring?

Echt delen kon ik met de mensen in de AA groep. Dezelfde of vergelijkbare ervaringen. Een half woord. Begrijpen, voelen en weten waar jij doorheen gaat. Voor een 'niet verslaafde' niet te snappen. Dat kun je je partner niet kwalijk nemen.  Mijn man sprak ook wel eens uit dat hij het moeilijk vond zich voor te stellen hoe dat is, verslaafd zijn. 

Ondersteuning van mijn partner heb ik vooral ondervonden in het 'oordeelloos' zijn. En me bemoedigen de hulp te zoeken die ik nodig had. En mee te gaan als ik dat wilde naar gesprekken. Of me aan te horen. En drank achter slot te houden. 

Toen ik één jaar droog stond is hij meegeweest naar de groep om het te vieren. Dat was wel goed voor hem, ons. 

Persoonlijk denk ik dat je niet te veel moet 'verwachten' van je partner in het herstel. Mij hielp (en helpt) het om uit te spreken wat ik nodig heb van hem. Dat helpt hem ook om mij te kunnen ondersteunen. Concreet maken.  

Succes!

Ja, je bent alleen. En nee, je partner begrijpt inderdaad niet waar je mee worstelt. Mensen drinken wat, of niet, net wat ze willen. De echte worsteling, die kunnen ze zich niet echt voorstellen, laat staan invoelen. Zelfs je partner niet. Een drankprobleem maakt eenzaam, maar drank ook. Dus die vriend is de oplossing niet. Blijf praten, denk ik. Maar ja, je weet, those who can't, teach (preach?). 

En zoek gelijken, zoals hier. Dat helpt iets. 

Ik ken jouw partner niet, maar het klinkt alsof hij niet goed weet wat ie er van moet denken of over moet zeggen. Kun jij er wél makkelijk over praten? Want in mijn ogen kun je ook best ergens over praten als je het niet begrijpt. Maar ja, ik ken ook jullie relatie niet. Praten jullie wel over andere ingewikkelde, persoonlijke en intieme dingen? Want dit kan wel als een erg intiem onderwerp voelen. Het wordt in de loop van de tijd wel steeds makkelijker om over te praten is mijn ervaring. Misschien omdat ik zelf inmiddels aan het idee ben gewend, of misschien omdat ik geleerd heb het beter onder woorden te kunnen brengen of misschien omdat ik me makkelijker open op durf te stellen. 

Succes ermee. Het is allemaal onderdeel van het avontuur dat stoppen met alcohol drinken in gang zet. 

Eerlijk gezegd vind ik dit gedrag (stiekem drinken)

13 uur geleden zei Moeps:

Ik heb toen één keer opgebiecht dat ik veel meer dronk dan dat hij zag en dat ik er een trafic aan flessen in- en uitsmokkelen op na hield.

veel eenzamer klinken dat dit 

13 uur geleden zei Moeps:

Ik voel me nogal alleen staan in deze achtbaan van emoties, ervaringen, gebruik, alcoholvrije periodes....

Het drinken en verdoezelen ervan ging je prima af. Drinken, stoppen, drinken... dat is voor hem niet te volgen. Niet zo gek dat hij in verwarring is, wat je van hem verwacht.

Zoek hier steun voor bij iemand die daar kaas van heeft gegeten; een ervaringsdeskundige of hulpverlener. 

En laat je partner je partner wezen, niet je therapeut. 

ooit was ik waar jij nu bent Moeps
en onbewust nam ik partner kwalijk dat hij mij niet redde.
want zelf redde ik het jarenlang niet.
maar zo werkt het niet.
je staat niet alleen, maar moet het wel echt zelf doen.
zoals ik jou lees ben ook jij niet echt duidelijk naar hem.
Ik las dat hij helpt als jij stopt, dat is al heel veel.
Nu ik weet wat ik weet (de relatie heeft het niet gered, maar ik wel!)
en jij dit forum hebt ontdekt (ik destijds helaas niet) lijkt me dat jij
meer initiatief kunt nemen in het open worden en blijven naar hem.
Geen dubbele boodschappen meer; gestopt is en blijft gestopt;
iets afspreken om tussendoor samen te bespreken hoe het gaat,
wat jullie wel en niet goed vinden gaan, wat beter kan en hoe verder.
Bijv. elke vrijdagavond 1 goed gesprek (voor t weekend lijkt mij handig,
maar elk vast moment is natuurlijk goed) beseffen dat communiceren
de helft is van een goede relatie. En dan neem ik even aan dat die goed is in de basis.
En voor jou misschien een extra hulp inschakelen. Bij de Jellinek biedt men hulp
aan de verslaafde, èn hun partner, familie, ervan uitgaande dat zij onderdeel zijn vd verslaving.
En die soms mee in stand houden. Niet expres maar uit onwetendheid.
Misschien hebben de andere instanties deze manier ook, maar zelf heb ik voor de Jellinek gekozen.
Het zal afhangen van je woonplaats waar jij terecht kunt.
Maar alle initiatieven starten bij jou, en ook heb jij  de grootste verantwoordelijkheid hierin, en ook
de grootste winst te halen. Jullie relatie gaat veranderen (is al waarschijnlijk zo) want jij verstoort het
evenwicht door je probleem aan te gaan. Dat kan ten goede of ten kwade, dat is aan jou en jullie samen.
succes! Ik gun je zo dat het ten goede wordt.
 

9 uur geleden zei lady jane:

ooit was ik waar jij nu bent Moeps
en onbewust nam ik partner kwalijk dat hij mij niet redde.
want zelf redde ik het jarenlang niet.
maar zo werkt het niet.
 

Zo is het natuurlijk ook hè. Op een gegeven moment is alles al gezegd en als er niks gezegd wordt betekent niet dat er niks gedacht wordt. Van mijn vrouw dr verslaving zeg ik ook meestal niks meer behalve als ik het gevoel heb dat het misschien een effect zou kunnen hebben maar die momenten moet je heel zorgvuldig uitzoeken. 

Genoeg stof tot nadenken weer! Ik ben blij met de feed-back en ook dat jullie me helpen weer het juiste perspectief te zien/te vinden. Zodat ik niet verzand in stil verwijt en afstand. Ondanks mezelf. Ik ga dit alles rustig op me in laten werken, en vaak doorlezen om er mee aan de slag te gaan! Bedankt voor het delen van ervaringen, veel herkenning. Wat ik nu voel, is dus 'gewoon', 'hoort erbij', kort door de bocht. Wel fijn om te beseffen. Ook het feit dat het inderdaad niet te bevatten en onduidelijk is voor hem. Zonder dat dat iets afdoet aan onze relatie of aan hem. En waarschijnlijk kan ik zelf ook veel opener en duidelijker zijn naar hem toe, wellicht ben ik wat op mezelf hierin....  Eenzaam in het gevoel, maar niet alleen. Praten.... Het aangeven van mijn behoeften, zonder verwachtingen, mooi Etty.

Overigens @MijnGerrit had ik je bericht gister gelezen en raakte het me. Wellicht was alles al eens tegen me gezegd, maar kwam het toen niet binnen. Gister wel. Bedankt.

Goed om te lezen dat je door alle reacties weer met een ander perspectief kunt kijken naar jezelf en het ADB proces

Ik herken je mentale drempel voor een zelfhulpgroep, AA of iets anders.  En misschien is het ook wel niks voor je. Dat kun je pas weten wanneer je er een keer geweest bent .  

Ik heb nav jouw schrijven en de reacties daarop nagedacht over dit onderwerp. Ik vind mijn vorige schrijven (of wat ik toen dacht) nogal kort door de bocht. Ik ben vanmiddag gaan zoeken naar een zelfhulpgroep. Er schijnt hier sinds kort een Buitenveldertgroep te zitten, ik wil daar naar toe gaan. Juist omdat ik behoefte heb aan mensen die me begrijpen, niet om het steeds maar weer proberen uit te leggen. 

Mooi Pelle.

Ik denk, achteraf gezien, dat het voor mij ook essentieel is geweest in de relatie. Het 'herstel' los gemaakt van andere zaken zeg maar.  Zoiets. Door wekelijks de groep te bezoeken, en daar te kunnen spreken, de 12 stappen etc. kwam er thuis ruimte om 'anders' met elkaar om te gaan. Hoe dan ook, het proberen waard een groep. Is het wat, dan kan het enorm ondersteunend zijn, is het niks...dan is dat ook goed. Ik neem nu na drie jaar wat meer afstand van de groep, ga niet meer wekelijks. Dat is wat voor mij nu werkt.

Doen wat werkt om ADB te zijn