20 uur geleden zei Etty:

Ik heb gemerkt dat dit niet is waar ik bang voor ben, maar dat het er om gaat dat de ander dat vindt. En dat ik daar achter kom.  Dààr ben ik bang voor.  Dat ik alle hoop verlies op waardering, erkenning, liefde. 

Ja dit herken ik. Dat is precies waar het over gaat. De angst dat de ander onmogelijk...... mij onmogelijk kan waarderen, erkennen en van mij kan houden. 

19 uur geleden zei Jopie:

Angst die ik voel in een gevaarlijke situatie is compleet anders. Vraag aan jullie: herkennen jullie dit? Herken je dat het gevoel van angst waar we het nu over hebben compleet anders is en misschien zelfs wel losstaat van reeel gevaar? Bén je wel eens in reeel gevaar geweest? 

Ik ken inderdaad de angst van reeel gevaar , dat is inderdaad niet de angst waar ik over spreek. Echt gevaarlijk was bv een keer dat we op een meertje voeren en de motor uitviel terwijl er een heel boos nijlpaard op ons af kwam stormen. Dat was angst voor iets heel concreets. Toen de motor op het laatste moment aansloeg en we heelhuids wegkwamen zakte die angst ook onmiddellijk en verdween daarna, de angstwekkende situatie was er niet meer.

Wat een lange  wachttijd  @Jannigje  hopelijk  dan snel een ander alternatief  .

Op dit draadje staan zulke wijze dingen, ik pik daar ook een graantje van mee 

@Jannigjeis er een tijd (of zijn er tijden) geweest in je leven dat je depressie op een lager pitje stond? En zo ja: waren er toen externe factoren waardoor dit kwam? 

Omdat je schreef dat positieve feedback van anderen of goed contact met anderen je tijdelijk goed doen, voordat het in een bodemloze put verdwijnt 
Of bedoelde je dit anders? 

Past deze hier misschien bij? Kwam toevallig net voorbij...

23 uur geleden zei Lieke7777:

Wat een lange  wachttijd  @Jannigje  hopelijk  dan snel een ander alternatief  .

Ik ben behoorlijk sacherijnig, de SPV er die uit zou zoeken of en waar ik terecht kan “was er niet aan toe gekomen “ , dat betekent weer een paar weken extra wachten.  

Dat kan  ik mij voorstellen  dat het wachten hierop je vreselijk  chagrijnig  maakt.

Je, zo schiet het natuurlijk helemaal niet op. Ik heb wel geprobeerd om zelf iemand te vinden maar dat is tot op heden niet gelukt. 

Ik vind  het  best lang de wachttijd  , zelf  heb  ik ongeveer  2 mmd gewacht  maar intussen  wel 2 kr  intake  gehad  . 

Nu 1 keer met behandelaar  gehad .

15 uur geleden zei Reacher:

Omdat je schreef dat positieve feedback van anderen of goed contact met anderen je tijdelijk goed doen, voordat het in een bodemloze put verdwijnt 
Of bedoelde je dit anders? 

Ik bedoelde het anders. Ik bedoel dat ik vaak het gevoel heb dat ik geen bodem heb. Een bodem die a.h.W. Een fundament, een basis kan worden. 
@Quinn had het over een opeenstapeling van goede dingen om de negatieve te compenseren. Dat betekent dat je die goede dingen optelt en dat die dan samen een tegenwicht vormen tegen het negatieve. 
Wat ik bedoel met die bodemloze put is dat ik de goede dingen niet kan verzamelen omdat ze steeds weer verdwijnen. Als je een put hebt met een bodem en je gooit daar iets in dan blijft het liggen en vormt een steeds dikkere laag. Bij mij blijft het niet liggen, het verdwijnt elke keer weer en dan voelt het alsof het er nooit geweest is.

Ik moet dan alle zeilen bij zetten om met mijn verstand te zeggen dat het er wél was, maar voelen kan ik het dan niet meer.  

Goeie morgen Jannigje, ik snap je heel goed ivm die bodemloze put. Je gooit er allemaal goeie dingen in maar ze verdwijnen. Ik denk dan ook aan een moeras als metafoor, die zuigt gewoon alles op zolang er geen fundamenten zijn. Eerst de fundamenten goed steken dan kan je de goeie dingen beginnen opstapelen. Maar je staat te popelen om eraan te beginnen en dat lukt niet alleen! Ik hoop dat je snel de hulp kan vinden die voor jou goed is! Ik duim voor jou!

Dank je voor de tijd die je hebt genomen om dit uit te leggen @Jannigje

Als wat er tegen je gezegd wordt aan positiefs niet echt binnenkomt, tussen je vingers doorglipt, verdwijnt... geen sprake van ook maar het kleinste stapeltje. Moedeloos. Denk aan je.

10 uur geleden zei Musashi:

Ik denk dan ook aan een moeras als metafoor, die zuigt gewoon alles op zolang er geen fundamenten zijn. Eerst de fundamenten goed steken dan kan je de goeie dingen beginnen opstapelen. Maar je staat te popelen om eraan te beginnen en dat lukt niet alleen! 

Die metafoor vind ik ook toepasselijk. 
Het lukt me inderdaad niet alleen om een fundament te bouwen. 

8 uur geleden zei Quinn:

Als wat er tegen je gezegd wordt aan positiefs niet echt binnenkomt, tussen je vingers doorglipt, verdwijnt... geen sprake van ook maar het kleinste stapeltje. Moedeloos. Denk aan je.

Precies. En dank je.

11 uur geleden zei Musashi:

Ik duim voor jou!

Dank je wel.

10 uur geleden zei Reacher:

Dank je voor de tijd die je hebt genomen om dit uit te leggen @Jannigje

 

Graag gedaan hoor. 

Hoi! Ik kom je even een knuffel brengen 

Hier ook even. ik weet niet of je op de muziekdraad kijkt.  Deze muziek ben jij voor mij 

Lieve @Reacherik ben er stil van. Ik heb het net opnieuw beluisterd,  nadat ik van de dagdraad kwam en behoorlijk uit mijn doen ben door de akelige opmerking van Bor. Brok in mijn keel, tranen in mijn ogen én de neiging om te vloeken. 
Maar dan die muziek, zo mooi.

Dank je wel, voor je knuffel, voor deze prachtige muziek, en voor wie je bent. 

Ach lieve Jannigje toch...  het raakte mij ook, ondanks dat ik het geluk heb dat ik wel mijn mini heb. Niets is vanzelfsprekend. Dikke knuffel voor jou! 

16 uur geleden zei niks:

Ach lieve Jannigje toch...  het raakte mij ook, ondanks dat ik het geluk heb dat ik wel mijn mini heb. Niets is vanzelfsprekend. Dikke knuffel voor jou! 

Nee,  niets in vanzelfsprekend, dat weet jij als geen ander denk ik. Ik verbaas me er nog vaak over hoe mijn leven (en dat geldt voor veel meer mensen denk ik) een wending heeft genomen die ik nooit heb voorzien en nooit heb gewild. Hoe ben ik hieR in godsnaam beland? Keuzes uit het verre verleden kunnen zo ons pad bepalen, gevolgen hebben die niet te voorzien waren. Bijsturen lukt soms, maar niet altijd. 
De kunst is nu voor mij om op de beste manier verder te gaan met wat er wel is. Dat vind ik vaak lastig omdat “dapper voorwaarts” lang niet altijd lukt. Pijn, verdriet en gemis zijn er, die heb ik lang weg willen drukken, weg willen redeneren (je moet niet klagen maar kijken wat je wél hebt). 

Pijn voelen, rouwen, onder ogen zien en toch doorgaan. Zoiets denk ik. 

@Jannigje soms heb ik sterk de behoefte om je een knuffel te geven, omdat je jij bent. En nu doe ik dat gewoon maar eens. Knuffel.

Ach @Quinn wat lief van je.  Ik neem hem heel graag aan!

21 uur geleden zei Jannigje:

Brok in mijn keel, tranen in mijn ogen

We hebben gedeeld verdriet, het kinderloos zijn. We zijn daarin met elkaar verbonden. Voor mij is het van grote betekenis dat we in herkenning soms even tegen elkaar aan kunnen leunen 

Ja, dat is zo. Fijn om dan even te mogen leunen én tegelijkertijd te steunen. 

@Reacher @Jannigje Hebben jullie het dan niet moeilijk met mijn baby gebrabbel? Ik wil daar echt wel rekening mee houden hoor!