Goeiemorgen mooi mens, ik kom je even een brengen.

Waarmee worstel je? Met al die vragen die ik ook heb? 

Wat ik ook gewoon doe, is nu heerlijk met mijn lichaam in de zon op een perfect terras aan zee zitten.

Man drinkt 2 rosé.  Ik registreer het moment. Ja, dat wilde ik ook toen. Wilde ik naar een plek als deze vanwege de rosé etc. En dan chagerijnig, want moe erna, slapen, dag voorbij.

Nu registreer en voel ik zon. Ik word niet boos op de kinderen. Beetje op mezelf en man daarstraks. Na inpakken. Nou ja. 

Ik kan het ook weer loslaten. 

Au! Tsjak... afwijzing. Man en ik hadden een gesprekje. Een eerste verkenning hoe nu verder, zeg maar. Deed mij afgewezen voelen. 

Tranen, weg kwijt geraakt. Fuzzzz

Maar anders dan anders. Ik zag dat ik in paniek was, ik weet dat het anders wordt, ik voelde dat ik (uiteindelijk) altijd bij mezelf kan aankloppen.

Ik denk een begin van verwerking van wat ik nooit kon aangaan en kon zien van mezelf. Waarmee ik een ander dus ook heb gekwetst en afgewezen.

Bij terugkeer naar de tent enorme huilbui. Troost gevonden bij echtgenoot . Nu komen er ook tranen. 

Blijkbaar denk ik in jaren van zomervakantie naar zomervakantie. Dit jaar wordt een jaar van verdieping. Ik voel het. Ik gun ons beiden ook verbinding. Ik zet me in.

@Lika

Wat mooi hoe je dit aan gaat, Lika. Dat had dus met drank op nooit gekund. Nu kom je stapje voor stapje verder en het proces doet pijn. Zo herkenbaar en dank je wel dat je dit schrijft!

Nee. Met drank op was ik niet aangegaan. Was ik alleen maar in de fight, flight, freeze blijven steken.

11 uur geleden zei Lika:

Nee. Met drank op was ik niet aangegaan. Was ik alleen maar in de fight, flight, freeze blijven steken.

Mooi inzicht, zo is het idd. Nuchter ga je het wél aan. Good for you (en je man trouwens ook) Voor jullie beiden 

Dat stukje waarin Leslie beschrijft dat ze al die jaren zo gericht was op zichzelf...haar partner te kort heeft gedaan. Oef...die kwam binnen. Ik heb dat uit kunnen spreken...was ook voor man confronterend. Wel goed. 

Ik vond ook het nawoord fijn...genuanceerd.

Lika, wat ik bij jou (lezen, dank daarvoor♥)zo ontroerend vind:

door de donkere krochten van je geest
kom je elke keer weer bij je zieleroerselen
en die lijken steeds lichter te worden.
Ja je hebt partner die mee de donkerte is geweest
en dankzij jouw proces nu mag hij ook mee naar het licht.
Dat daar nog schaduwmomenten bijhoren, dat zal blijven denk ik.
Maar oh oh wat zijn jullie nu al aan het oogsten meis.
En wat ikzelf op t strand ervaar

wat is schaduw toch ook belangrijk.
 

Vond ik ook @kruidenthee67. Dank.

Dank je @lady jane. Je stukje ontroert me. Ja, we zijn aan het oogsten. Wat er uiteindelijk ook uitkomt. Er is nu echt contact, respect en ik begin iets te begrijpen van hoe ik dmv goed voor mezelf zorgen en bewuste keuzes daarin te maken ook beter voor anderen kan zijn.

Wat voor mij het beste is, vind ik soms moeilijk te bepalen nog. Maar tijd is dè helper. Tijd, aandacht en liefde voor mezelf en anderen. Daarvanuit wil ik leven.

-note to self-

Ik ervaar voor het eerst dat ik klusjes op een andere manier doe. Afwassen, opruimen .... niet vanuit, ‘nou, iemand moet het doen, dus ik doe het wel weer...’, maar omdat ik het prettig vind om de boel anders te maken. Opgeruimd te hebben of schoon. Voor mezelf dus ook. In plaats van omdat het moet en bij voorkeur ook nog moet omdat anderen er anders wat van vinden.

Goh. Leuk. Wist niet dat ik het in me had. Gewoon een beetje netjes voor mijn spulletjes en mijn omgeving zorgen. Voor mezelf en voor degenen die ik liefheb. 

Ik ervaar dit deze vakantie en hoop dat het blijft. Het leeft een stuk prettiger zo. 

Ik realiseer me dat ik een boel (in huis ook...) heb laten versloffen, omdat mijn wederhelft het ook niet doet en ik werk al zoveel. ( vind ik dan) Maar ik heb er last van. Dus ik kan het voor mezelf prettiger maken. Dat wil ik gaan doen.

Ben al begonnen....

Verdet dieet (je) weer opgepakt. Geen haast.

En kijken hoe ik twee nieuwe ‘beweeg-avonden’ ga vinden. Ik stort vaak in ‘s avonds. Heb nu proeflessen yoga en andere activiteit bedacht. Bij -niet fijn’ gevoel zien we wel weer. Maar ook dit kan een voor mezelf gevoel opleveren. 

Ben benieuwd...

Maar je bent nu toch op vakantie?

Zeker @Lars. Maar ik merk juist tijdens deze vakantie dat ik minder vakantie-dingen MOET. Maar de dingen doe omdat ik ze prettig vind/maak. Of omdat ik iets wil geven aan mijn gezin.

Broodjes halen ‘s ochtends, boodschappen, koken, afwassen. 

Geen verzet omdat ik nu vakantie MOET hebben, maar gewoon omdat het erbij hoort. En ik mag het doen zoals ik wil.

O, wat mooi Lika.

Wil er een hoop op zeggen..maar kan (nog) niet de goede woorden vinden...maar wat het bij mij losmaakt is: het jezelf de moeite waard vinden goed voor jezelf te zorgen. Dat dat mag en dat je daar met tevredenheid naar kunt kijken 

Mooi hoe projectie ook positief werkt thee en lika. Best veel overeenkomsten meen ik ook te lezen.

@lady jane wat bedoel je met ‘hoe projectie ook positief werkt?’

En ja, ik denk dat @kruidenthee67 en ik best veel overeenkomstige processen doormaken ja. 

En @kruidenthee67 ja. Goed voor jezelf zorgen. Het jezelf de moeite waard vinden. Dat. Maar ook: ik zie zo direct de resultaten daarvan terug in mijn omgeving. Dat werkt enorm versterkend.

Vooral het loslaten van "moeten" vind ik mooi. Iets dat je tegen mij ook eens hebt gezegd op mijn draadje. Door het "moeten" krijgt iets een andere lading. Fijn dat dát loslaten goed uitpakt voor je

Iedereen lezend. Hier met mezelf. Mijn gezin.

Ik heb nog steeds contact met en ja, ook een verlangen naar het buitenland. Niet meer groots en meeslepend. Maar ik voel het.

Met man is het goed. Weet niet of het goed genoeg is. Wat is goed genoeg? Er is veel niet en veel wel. 

Ik had me impliciet voorgenomen deze vakantie het contact met het buitenland stop te zetten. Kijken wat dat met me doet. Loslaten ipv moeten. Voor mezelf.

Nu lijkt het zover en ik draal, twijfel,  treuzel, weet niet.

Het komt wel. Iets. Er komt wel iets.  Ik wil niemand boos maken. Of ongelukkig. Nu lijd ik zelf.

Je leeft maar één keer las ik vandaag ergens. Juist daarom denk ik dat ik los kan laten. 

Dit leven is niet perfect. Niet groots en meeslepend. Maar goed genoeg. Dat kan ik accepteren denk ik. Gewoon daarvoor te kiezen. Dit is mijn leven. Dit kies ik. De gemakkelijkste weg die iedereen wellicht het meeste geeft.

En onmiddellijk na dit bericht at ik een halve taart...

Hmmmmm want?

Ik weet het niet...mijn primaire reactie is: dat klinkt als een mooi verhaal...vooral je laatste zin....

Ik weet het ook niet. Dank @kruidenthee67. Ik weet het ook niet. 

Ik zou wakker willen worden en weten wat er moet. Maar misschien is hoe het nu is, precies hoe ik het nu kan. 

En zit dat impliciete voornemen me nu enorm in de weg.

En als je het niet weet lieve Lika, moet je dan kiezen, nu? Bij twijfel niet inhalen...en daar mee zijn?