9 uur geleden zei Lika:

..want leven is gewoon hartstikke zwaar en ingewikkeld en moeilijk.

En ook dat is een oordeel  

Maar il herken het wel, het gaat met ups en downs, soms kun je er prachtig boven staan en zelfs lachen om jezelf, soms zit je er weer middenin en word je overvallen dor de stress, onzekerheid, treurigheid, verveling, kwaadheid... en ben je weer het kleine poppetje in een zee van emotie. En dan even later,  met wat afleiding of goede raad, floep dan slaat de perceptie weer om en dan lukt alles ineens weer en zie je jezelf en ben je weer de boss. 

Gek hè, t zal toch wel een kwestie van oefening blijven. 

t Zou ook saai zijn anders  

Ja, dat is vervelend. Maar ook grappig af en toe. EN... gewoon precies hoe het is. 

Ik heb me nooit eerder gerealiseerd hoezeer emoties veranderen, wij veranderen, hoe bepalend onze blik is en hoe die blik niet steeds dezelfde is. 

Emotionele dag vandaag. Ivm overlijden zoveel jaar geleden van vriendin. Ik eet het weg zie ik nu. Volgende serieuze ding om aan te pakken. Adem in....

Yep.... komt goed. Ik zag het opeens gebeuren en is natuurlijk al een tijd zo. Mag ik eens iets mee doen. 

Fijn dat het mag van je

Ja, serieus. Ik voel geen gemoet..... grappig eigenlijk.

9 uur geleden zei GewoonDoen:

en weer uit......

 

Sterkte.

Kook een eitje. of hak een komkommer aan stukken

Iets wegeten met een komkommer  daar heb je wel een kuub komkommers voor nodig  

Ik las ergens ‘to be in peace is what counts. More than happiness’. Dat is het ja. Dat kwn ik volledig vatten. Dat is mijn reis en mijn pad. Het zegt voor mij alles. 

Het verklaart voor mij ook de keuzes die ik nu maak. Of nu niet maak en daardoor toch maak. ‘Blanke vrouw komt in vrede. Ugh’.

Gisteren eerste dansles gehad. Hahahahahahahahahahahahahahahaha. Lika zat in de knoop, maar het was fijn. Ik heb erg gezweet en gelachen. Blij werd ik.

En het leven verder? 

Ik weet soms niet of ik nu mijn behoeften weg stop of dat ik precies dat doe wat nodig is. Zolang ik het niet weet, kies ik het laatste. Het is gezellig hier. Ik voel me meestal gezellig. Soms doe ik er erg mijn best voor, soms is het er vanzelf. Het gevoel alleen te willen zijn leeft nog steeds. Latent. Ik voed het niet. 

En ik schreef het op. En ik ging wat anders doen. En een enorm gevoel van zwaarte overviel me. 

Slaat arm om zichzelf heen en ademt.

Och meid...

En precies die vragen kan ik niet beantwoorden @knakker. Omdat ik het antwoord niet weet...

is dat niet hetzelfde? In de kern is het het ''opnieuw willen beginnen'' gevoel denk ik. 

je hebt natuurlijk gelijk @knakker. Dat verliefdheidje was een tijd geleden in grote mate aanwezig. Nu eigenlijk niet meer. Het ebt weg. En dat is goed. Dit soort onrust heb ik mijn hele leven gekend ja. En opeens zie ik dat die verliefdheid daar ook in past (e). Alcohol dempt elke onrust natuurlijk ook. nu is er onrust. punt. 

Intussen ouders bezocht (zeer oud), 10 tassen naar de kringloop gebracht en in lastige hoekjes gestoft en kind geholpen met huiswerk en cadeautje voor vriendinnetje van kind gekocht. en de onrust neemt alweer af.....

Zal ook door hormonen worden gestuurd.

Beter wakker geworden. De mist is wat opgetrokken . Ik heb een drukke tijd voor de boeg. Daar zie ik tegenop. Merk ik nu.

Ha..hier ook een goeie nacht..zelfs uitgeslapen...heerlijk...kijk ik toch anders de wereld in.

Waar zie je precies tegenop?  

Voor mij geldt dat ik dan vooral druk wordt in mijn hoofd...en de drukte in de praktijk zelfs meevalt...mijn reactie is dan in de nog harder werken stand..stress...haast...nog meer drukte...en ja de cirkel is rond. 'Minder doen' of zelfs iets niets doen is wat helpt (weet ik en krijg ik vaak niet uitgevoerd). Iets wegstrepen kan ook helpen.  En dag voor dag...in het nu

Ik heb een hoeveelheid dingen die ik 1. Spannend vind (maar ook leuk),  2. Mij uit mijn comfortzone halen en 3. Het ritme van mijn week door elkaar husselen. Niet erg, ook leuk, maar ik word dan druk en zwaar in mijn hoofd. Minder van te voren mee bezig zijn. Afzeggen kan soms, maar dat zou ik het liefst altijd doen. Dat helpt dus niet. 

Het doet mij ook goed. Dingen doen. Andere werelden ontdekken. Mensen ontmoeten. Dingen zien, ruiken, voelen. Meer in het nu zitten zou erg helpen.  En.... ( daar is tie weer !) aan de nieuwsgierigheidsknop draaien ipv aan de angst-knop. Daar zit het ook. 

Ik  snap t he-le-maal

Komt goed....

Ik geloof dat je even graag succes gewenst wordt @Lika OK daar gaat ie: succes!!!  

Ik denk dat het de tijd van het jaar is. Veel mensen zijn druk. Te druk. Mijn recept voor nu: dag voor dag. En dat gaat! Meestal zijn dit soort weken, de weken van de GROTE INSTORTING. Maar nu (nog) niet. Voel het ook niet. Zie wel de bergen die ik moet verzetten, maar ze hoeven niet vandaag. 

Man ziek. Schoonmaker ziek. Dus meer bergen. En het was al best veel. Maar even kijken en het mezelf zo gemakkelijk mogelijk maken. Rustig aan. En vooral: alles goed voorbereiden en niet haasten. Ik merk dat dat belangrijker is dan ik ooit heb gedacht. Geen gehaast. Wel goed in de voorbereiding. Klinkt zo tuttig, maar als ik het niet doe ga ik tegenwoordig op “error”. 

Vandaag dus maar niet naar de kringloop. Dat komt wel weer. Maandag geef ik de hele dag cursus. Dat vind ik best eng. En toch hoef ik daar niet de hele dag nu bang voor te zijn. Fijn! 

Optredens gingen super. En wat ik merk: mits ik de nieuwsgierigheidsknop weet te vinden en me niet haast, heb ik steeds meer zin in dingen. De dagen zijn dan wel te kort en ik heb veel rust nodig, maar ik ben goed van zin. Dat is best nieuw voor mij. Gewoon opstaan en zin hebben in de dag. Gewoon een beetje leven. Keigaaf!

O wat fijn.

Dat is beter dan overleven

Ik krijg weer wat hoop

Zeker @kruidenthee67! En ik schrijf dit op omdat ik weet dat er ook een andere kant is van tijd tot tijd. Het is er allemaal. Maar dit dus ook. Zomaar een cadeau. Ben jij aan het overleven nu?

Als ik eerlijk ben...Ja.

Met heel af en toe de glimp van de andere kant.