@IJsvogel ja het is gek al die dronken mensen. Zag gisteren een jongen van zijn fiets vallen door de drank, groepen lallende menigtes en mensen die in steegjes zaten te pissen. Bah bah bah. Vroeger viel me dat niet op, te druk met drinken

Hoe langer ik niet drink, hoe meer dingen op hun plek beginnen te vallen. Ik dronk oa om lastige emoties niet te hoeven voelen. Merk nu pas dat ik eigenlijk een ontzettende pleaser ben, terwijl ik dat vroeger niet dacht. Moeilijk vind ik het als ik mijn best gedaan heb om mijn 2 zoons een leuke vakantie/dag/middag te bezorgen, en dat ze dat dan verpesten door ruzie met elkaar te maken. Of dat ze bij mijn ex zijn en ik gespannen ben of het wel goed gaat daar (het escaleert daar nogal eens en dan lopen ze woedend naar huis) dingen waar ik geen controle over heb. Mijn ex durft dan ook nog te  beweren dat het komt door mijn opvoeding. Dan raak ik zo gefrustreerd dat ik meteen een fles open wil trekken. Nu doe ik dat dus al 3.5 maand niet meer en heb het contact met mijn ex tot het noodzakelijkste teruggebracht. Geeft veel rust. Maar blijft lastig om met conflicten om te gaan. Dus daar wil ik nu een manier in proberen te vinden. Accepteren dat het niet gaat zoals ik had gehoopt...

Heel herkenbaar. Je hebt geen controle op conflicten om je heen, of dat er een negatief beroep op je wordt gedaan. Daarin bij jezelf blijven en vertrouwen op je innerlijke kracht, is best een opgave.

Je bent zo goed bezig en wat een wijs besluit om het contact tot een minimum te beperken. Ik volg jou hierin sinds een week en idd, het geeft zoveel rust! 

Zonder alcohol zijn we weer in staat om de emoties te voelen en ook om het te relativeren. Ik kon idd wel eens twijfelen aan mijn opvoeding als er weer eens zoiets werd gezegd. Ik werd onzeker en betrok veel op mezelf. Want alcohol zorgde er ook voor dat ik slecht over mezelf dacht.

Nu zonder ziet alles er toch anders uit. @Roseetoppertje, je bent heel goed bezig. Ben trotst op je

 Roseetje

@Rosee dat zijn toch wel 1 van de grootste uitdagingen het omgaan met sterke emoties in situaties die je niet kan veranderen dat herken ik en dat vroeger altijd oplossen met drinken die oplossing valt weg nu. Enorm lastig kan dat zijn. 

Over 5 dagen ben ik 4 maanden gestopt met drinken. De laatste tijd is het bijna gewoon geworden, dus ik hoop dat dit een opsteker is voor mensen die bang zijn dat t zo lastig blijft. Het wordt echt makkelijker!!!!! Af en toe lastig moment, en wat ook niet helpt is te ver vooruit kijken. Vandaag drink ik niet! Hier geleerd heb al een paar dagen keelpijn en last van luchtwegen, ik rook (weinig) en soms zelfs paar dagen niet, denk erover om daar ook mee te stoppen maar durf het niet helemaal op te geven. Belachelijk natuurlijk, waar ben ik in godsnaam bang voor? (Bijv dat ik minder goed werk aflever als ik niet rook) maar goed dat is iets voor een ander forum...

Rosee, je bent een kanjer! Ondanks al je trickers weersta je de alcohol. Je zit bijna op drie maanden volgens mij en als ik het goed begrijp gaan de scherpe kantjes er daarna steeds meer af. En de hoofdpijn ook, hoop ik voor je

Rosée, wat fijn voor je dat het zo goed gaat. Je doet het dag voor dag, maar heb je al enig idee of het niet drinken toch een bljvertje gaat worden? Hoe sta je daar nu in? Voor nu: 

Wat een prestatie bijna 4 maanden 

Fijn dat het als normaal voelt dat je niet meer drinkt. Heb je veel lastige momenten of weinig? De trek voelt minder scherp als in het begin denk ik ? Dat is bij mij tenminste wel zo. Stoppen met roken gaat je vast ook lukken 

@Pytje in mijn hoofd broeit t langzaam dat ik er een half jaar van wil maken en dan in de zomervakantie proberen weer eens wat te drinken op een terras ofzo. Maar wil er anderzijds nog goed over nadenken, want wil niet dat t me weer in zn kladden krijgt... blijft lastig. Niet drinken is overzichtelijk... maar ik ken mezelf, ook al gaat t nu goed,  het kan zomaar weer mis gaan. Dat ik t tot nu toe droog heb gehouden mag echt ern wonder heten. @Nina dank je, jij gaat ook goed!! Roken opgeven wordt nog wel lastig denk ik. Ik kan nu niet roken vanwege keelpijn en denk: misschien mooi moment om door te gaan, heb nu al 4 dagen 'zomaar' gekregen. Maar voel me wel labiel en somber af en toe, misschien ontwenningsverschijnselenhet gevoel van ' ik mag ook niks meer' terwijl het, I know, moet zijn: 'ik hoef niks meer, hoera!'

@Rosee, voor advies over stoppen met roken moet je bij mij zijn, hihi... Ik heb me helemaal klem gerookt (wat nou, niet roken met keelpijn... ik kreeg dan net zo gemakkelijk een pakje per dag weg hoor). In vergelijking tot het stoppen met roken vind ik het stoppen met alcohol een kleinigheidje. Roken deed ik altijd overal (ik stond er zelfs 's nachts even voor op) en alcohol is in ieder geval beperkt tot een deel van de dag, waarop het moeilijk wordt. Na talloze pogingen, kauwgom, pleisters, accupunctuur, laseren, groepstraining is het toch vijf jaar geleden uiteindelijk gelukt met behulp van medicatie. Ik lees hier wel eens dat mensen tegelijk stoppen met roken en drinken en kan me daar niks bij voorstellen. Maar het lukt sommigen, dus misschien jou ook. Aan de andere kant denk ik dat het waarschijnlijk zo is dat hetzelfde verslavingsgebied in je hersenen wordt aangesproken en dat je het risico loopt dat hier weer allerlei beroering ontstaat, terwijl het net een beetje tot rust is gekomen door je adb-proces. Maar daar kan ik dan weer tegenover zetten dat dit een theorie van de koude grond is. Heb je dus ook niks aan. Kortom, voor stoppen met roken moet je dus eigenlijk helemaal niet bij mij zijn, nu ik er nog eens over nadenk. Wat je ook doet: blijf lief voor jezelf.

Mag ik vragen welke medicatie je er bij heeft geholpen Pytje, hier nog zo iemand die alles al heeft geprobeerd

Ik heb Zyban gebruikt. Zoals degene die het destijds voorschreef, zei: "als je het gebruikt fop je eigenlijk je hersenen. Zou je ze een telefoontje doen met de vraag of jij rookt, dan zouden je hersenen volmondig antwoorden: nee hoor, echt niet, nooit gedaan ook". Ik neem aan dat het net zo werkt als bepaalde medicijnen, die je gebruikt bij het stoppen met drinken. Maar daar heb ik dan weer geen ervaring mee.

Toppertje ben je @Rosee

Al een week last van die * bronchitis. Ik heb dit zo n 1 x per 2 jaar. Weer met inhaler in de weer en koorts. Ik heb nu 8 dagen niet gerookt en ben er helemaal klaar mee. Twee boeken over stoppen met roken gehaald en die hele verslaving werkt hetzelfde als drank, alleen is deze nog vileiner. Dit hoort eigenlijk op rookforum, maar nu ik de wijn niet meer aanraak merk ik dat ik hier ook klaar voor ben. Het voelt idioot om te stoppen met alcohol, maar dan nog wel door te gaan met paffen. Ik maakte mezelf wijs dat ik het onder controle had omdat ik af en toe een paar dagen stopte, maar hield mezelf voor de gek. Weg met die walgelijke stinkstokken! Dat ik een week niet in staat ben tot roken is eigenlijk een kadootje. Ik ga ervoor!

Top @Rosee. Ik worstel ook met die gedachte, maar ben nog niet zover om ook daarmee te stoppen. 

Wat ben je goed bezig

@Sensitief dat dacht ik ook van mezelf: eerst de alcohol en dan het roken, step by step. Maar ik heb het zo benauwd door die bronchitis dat ik er niet aan moet denken dat het COPD zou worden. En de doorslag is dat iedere sigaret het verlangen naar de volgende aanwakkert. Dus dat  betekent dat het makkelijker moet worden.

Ja, weet ik..heb het al eens eerder gedaan, maar de knop moet om...die zoek ik nog. 

Misschien over een tijdje. Ik roep nu ook wel heel hard dat ik er klaar mee ben, maar hoop dat ik dat ook nog voel als ik me weer beter voel. Net zoals het makkelijk is om te roepen: ik drink nooit meer, als je een megakater hebt.

Gisteren een vreselijke middag en avond. Mijn kinderen (jongens van bijna 13 en 15) maken altijd zoveel ruzie en ik vind dat vreselijk. Het lijkt wel alsof ze elkaar haten en dat doet me pijn. Mijn jongste heeft een gedragsstoornis (odd) en deinst er niet voor terug om in het openbaar enorme scenes te schoppen, fysiek worden en vreselijk schelden. De oudste daagt hem nog meer uit. Al vaak hulp gezocht maar het heeft allemaal niks geholpen. Ik heb de hele nacht liggen janken omdat ik het niet meer weet. Soms gaat t weer een tijdje goed maar dan ineens is t weer raak. Ik heb gewoon zin om zelf van huis weg te lopen. ik dacht gisteren: nu wil ik wijn en ik ga roken ook kan mij het schelen. Niet gedaan, maar voel me nog steeds *. Ik denk vaak: had ik het maar bij 1 kind gehouden, dit is voor niemand leuk. Door al die ruzies en stress is mijn drankgebruik steeds groter geworden( voordat ik stopte) ik kan zoooo slecht tegen ruzie en geschreeuw. Als het bij hen alweer over is werkt het bij mij nog steeds door. Gisteren besefte ik dat wijn en roken voor mij een soort 'troost' waren, hoe dom ook. Weer een nieuw inzicht.

Herkenbaar @Rosee gedoe met de kinderen , tussen de kinderen, drinken. Verdoven, troost zoeken. Zwaar voor je ik hoop dat je goede hulp vind 

Rosee, je bent een kanjer! Ondanks al je trickers weersta je de alcohol. Je zit bijna op drie maanden volgens mij en als ik het goed begrijp gaan de scherpe kantjes er daarna steeds meer af. En de hoofdpijn ook, hoop ik voor je

Oeps Rosee, ik wilde reageren, maar plaats per ongeluk een oud bericht. 

Maar ik laat het maar staan, want je bent nog steeds een kanjer. Maar ik wilde eigenlijk reageren op je bericht van vandaag. Want dat is heftig. Het enige, dat je in je achterhoofd kunt houden, is dat het voorbij gaat. Maar daar heb je nu natuurlijk niet veel aan. Des te knapper dat je de lokroep van alcohol en nicotine weerstaat! En dat je dus ervaart wat die twee met je doen in dit soort situaties. Vandaag zit het woord "verduren" heel erg in mijn hoofd. Het is voor jou in ieder geval niet anders nu....

Ja, verduren is een goede omschrijving. Of is het accepteren? Ik vind het soms moeilijk wat wel en niet te accepteren. Ik weiger deze situatie te accepteren, ook al heb ik het idee dat ik er niks aan kan veranderen. Maar ik accepteer wel dat ik het moeilijk vind. Zonder verdoving vooralsnog. Lastig. Ik ben kwaad op die sigaretten en wijn. Dat ze zoveel macht hebben.