Kijk op dit moment tegen een fles rode wijn aan. Gekocht als bedankje voor iemand. Geef zelf liever geen drank als cadeautje, maar man heeft het uitgezocht. Het doet me wel iets. Zie om me heen op dit moment ook veel mensen drinken. Maakt me jaloers en misschien ook wel wat weemoedig dat ik dit niet meer kan. Het ziet er zo gezellig uit. Kaarsjes aan, glaasje wijn erbij…. En dan zit ik daar met mijn kopje gemberthee of alcoholvrij biertje. Maar heel de vakantie is het goed gegaan. Beetje zonde dus om het nu alsnog te gaan verprutsen. Weet ook niet wat maakt dat het met thee of fris minder gezellig zou zijn. Merk ook wel een soort onrust van binnen. Het eerste jaar is in zicht. En wat ga ik dan doen? Had eigenlijk niet gedacht zo ver te komen. En al zijn er veel dingen ten goede verandert, ik ben er nog niet. Had ergens misschien ook wel gedacht dat door te stoppen al mijn problemen als vanzelf zouden verdwijnen en dat blijkt helaas niet het geval te zijn. Er zit nog diezelfde onrust vanbinnen. Altijd bezig moeten zijn, ook in de vakantie. Dingen zien en doen om maar niet te stil te hoeven zitten. Sporten, wandelen, afvallen…. Wat dat betreft zou ik graag terug willen naar de tijd dat het nog zonder bezwaar lukte een hele dag te verlummelen….

Op 14-8-2023 om 19:30 zei Emmy:

De negatieve gevoelens en gedachten mogen er gewoon zijn. Het hoeft niet altijd leuk en gezellig te zijn.

Je schreef het zelf al.

1 uur geleden zei Emmy:

Het eerste jaar is in zicht. En wat ga ik dan doen?

Leuk! Dus je kunt nu vast plannen maken.

Naar voren kijken, niet terug...

Emmy, je bent als het ware aan het rouwen lijkt het.
Ooit leek alcohol een soort van vriend, tot je afhankelijk werd,
en je dus in de macht van drinken was. Jarenlang neem ik aan (bij mij wel)
logisch dat dit afscheidsproces ook niet zo maar over is. Sommigen gaan dan
drank verheerlijken (over de doden niets dan goeds), jij ziet gelukkig wel bewust
wat er allemaal ten goede is veranderd sinds je die valse vriend buiten de deur hebt gezet.
En daar hoort ook bij dat je de dingen herkent die ooit wel oké waren in het drinken.
Laat het proces maar toe, je zult merken dat het steeds verandert. En ooit komt daar rust in.
Tevredenheid is mijn nieuwe geluk geworden. Blij met hele kleine dingen soms, het hoeft niet meer zo groots.
De saaiheid waar ik ook ooit bang voor was, kwam niet echt. En eerlijk gezegd was mijn leven niet groots en meeslepend
toen ik dronk. Sommige dingen heb ik zelf bereikt, sommige zijn ook leeftijds gebonden en sommige via andere mensen die ook minder of niet meer drinken.  Zet de fles maar uit het zicht of geef hem eerder weg als hij je echt triggert.
Ik was ooit zo dom om m naast de televisie in het zicht te zetten, als anker/uitdaging(?) en na 7 maanden ging hij leeg en
volgden er nog vele eer ik de knop weer om kreeg. Hopelijk hoef jij dit niet door te maken.

@Bob en @lady jane dank voor jullie reacties!

Het gevoel zou idd wel eens te maken kunnen hebben met het nemen van afscheid en rouw. Ik weet natuurlijk wel dat het niet meer voor mij is weggelegd. Of als ik er wel weer aan begin het een eeuwige strijd blijft over wanneer en hoeveel. Dan maar liever helemaal niet meer. Wat dat betreft is de knop wel om. En kijkend naar de toekomst zie ik mezelf dan het liefst zo gezond mogelijk oud worden.

Volgende week alweer 10 maanden alcoholvrij. De verhalen van mensen die het weer eens proberen en daarna aan het kwakkelen blijven sterken me om niet weer te gaan drinken. Merk ook dat zo langzamerhand de therapie waar ik al een tijd naartoe ga effect heeft. Twijfelde daar soms wel wat aan, maar het geeft me veel nieuwe inzichten. Oude patronen doorbreken blijft lastig, maar die zijn natuurlijk ook niet in één dag ontstaan. 

Ik vraag me af he, die mensen die het weer eens gaan proberen heeft dat eigenlijk ooit 'gewerkt'?

Nee. Ik belandde weer in de kroeg en het duurde jaren voordat ik er weer uit kwam. Ik had toen 4 jaar niet gedronken. Met hele grote moeite heb ik mezelf er weer struikelend uit gesleept. 
Omdat ik "gezellig" weer dacht een keertje te kunnen drinken. Gezellig met kaarsjes op een zomeravond op het balkon.

Niet doen dus. Voor mij is alcohol hard drugs en verwoestend vergif. 

23 uur geleden zei billy1981:

Ik vraag me af he, die mensen die het weer eens gaan proberen heeft dat eigenlijk ooit 'gewerkt'?

Nee. Het brein gaat heel gauw weer in de oude modus. 

Wat een verschil met een jaar geleden. Burn out, paniekaanvallen, hyperventilatie, hartkloppingen, hoge bloeddruk, slecht slapen. Afgelopen jaar hard aan mezelf gewerkt en ben er nog niet, maar het gaat zo veel beter. Zowel lichamelijk als geestelijk. De drank is niet volledig uit mijn systeem, maar wel veel en veel minder aanwezig. Ik voel me veel energieker en zelfverzekerder. Tuurlijk ben ik niet opeens een heel ander personen. En bij vlagen komt oud gedrag weer bovendrijven. Maar denk ook dat het werken aan jezelf nooit af is. Ik ben nog niet zo ver dat ik zeg dat een burn out het beste was wat me kon overkomen, maar zonder was het me denk ik op dit moment nog niet gelukt te stoppen met drinken. 

Wat een fantastisch bericht @Emmy

Gefeliciteerd met je eerste jaar! En zie wat je bereikt hebt, dat is toch geweldig!!

Wat wil ik met de rest van mijn leven. Wil ik dat beneveld en vroeg of laat in slechte gezondheid doorbrengen of ga ik ervoor om zo gezond mogelijk en zonder verdoving te leven. Rationeel gezien kies ik dan toch voor het laatste. De voordelen na een jaar niet drinken zijn legio. Met drank was het me niet gelukt het sporten weer op te pakken. Ik heb dat altijd graag en veel gedaan, maar het kwam er steeds minder van. Dacht omdat ik te druk was met werk, kids, etc. Maar denk nu doordat ik de afgelopen jaren de drank voorrang gaf. Ten opzichte van een jaar geleden voel ik me minstens tien jaar jonger. Niet alles is een enorme opgave meer. Mijn denken is veel positiever en ik sta meer open voor contacten. Ben twintig kilo afgevallen en voel me daardoor veel zelfverzekerder. Durf mijn mond weer open te doen en wat van mezelf te laten zien. Als ik het zo beschrijf denk ik dat de drank de afgelopen tien jaar een enorme invloed heeft gehad op mijn leven en helaas ook op dat van mijn gezin. Waarom dan toch de twijfel. Of is het idd de desillusie dat alle problemen nu opgelost zouden moeten zijn. Ik heb mijn doel bereikt en zou nu gelukkig moeten zijn. Zou ook wel eens een rol kunnen spelen. Ik ga goed op deadlines en doelen. Daarom besloten om volgend jaar een halve marathon te lopen. Dit is een wens die ik als kind al had. Liever nog een hele marathon, maar denk dat dit voor nu echt nog een brug te ver is. En omdat hardlopen en drank niet goed samengaan drink ik ook komend jaar niet. Geen idee of het een verstandig besluit is en of de redenatie erachter klopt. Je hele leven achter doelen aan hobbelen lijkt me namelijk ook niet gezond. Zeker als het gevoel erbij niet klopt. Maar voor nu denk ik dat het me kan helpen een volgende stap te zetten.

Misschien dat je, wanneer je een wens vervult, dat anders is dan een doel bereiken?
Ik weet het ook niet, maar ooit dacht ik dat ik gelukkig zou zijn wanneer ik slank was.
Maar door dat doel te bereiken ben ik gaan jojo-en. En werd daar doodongelukkig van.
Had alles en was toch niet gelukkig. Een van de triggers om te drinken werd dat.
Ouder worden hielp mij om te accepteren dat ambities nastreven mij niet gelukkig maakte.
Ik ervaar tegenwoordig geluk in kleine dingen, maar vnl in tevreden zijn.
Misschien ga jij goed op deadlines en doelen omdat je nog jong bent, maar/en het loont misschien
wel om te onderzoeken of dat je gevoel is of je brein die dat zegt. Het kan zomaar een instinker zijn.
Wat zou je second pleasure zijn, mocht er iets gebeuren waardoor hardlopen niet meer kan?
Kun je dingen spreiden? Zodat gelukkig zijn niet afhankelijk is van 1 doel? Of zoiets? Geen idee of
dit klopt voor jou hoor, maar oplossingen van iets liggen vaak bij iets heel anders dan verwacht.
Ik verbaas me altijd hoe flexibel de geest wordt als er materiele of fysieke tegenslagen ontstaan.
Zie invalide mensen sporten met ook ambitie/bewijzen, maar ook plezier uitstralen. Uit eigen ervaring
een voorbeeld hoe gelukkig en sterk ik uit echtscheiding kwam, terwijl ik ooit dacht dan niet verder te
kunnen/willen leven. Stopen met drinken was bij mij daar wel voor nodig, om uit mijn slachtofferrol te komen.

Dat is toevallig iets wat me het afgelopen jaar veel heeft bezig gehouden. Heb een enorme angst om blind te worden. Of nog erger blind en doof. Vraag me oprecht af of ik nog gelukkig kan zijn als ik niet meer kan werken, hardlopen, televisie kijken… Of in ieder geval niet meer op de manier waarop ik dat nu gewend ben. Natuurlijk vreemd dat geluk uit dit soort dingen moet komen. Vroeger lukte het me meer te denken in oplossingen.  Merk dat dit tegenwoordig veel minder is. Geen idee of dit komt door het drinken, de burn out, ouder worden…. Besef me ook dat ik niet opeens persé gelukkiger ben als ik die halve marathon loop. Het is idd meer een lang gekoesterde wens. En als dat helpt om van het drinken als te blijven is dat misschien prima voor nu. Of niet. Ben er nog niet helemaal over uit…

de tijd zal het leren meis. oplossingen lijken de redding, maar soms denk ik ineens niet in oplossingen
maar in voelen, ervaren, hier en nu. En dat geeft dan meer bevrediging, gek he? Het leven kan zo komplex
zijn, maar ook zo simpel als dat brein ff uitgeschakeld lijkt. Mij vbracht ooit een training in mindfulness veel.

Zo aan het einde van het jaar tijd om de balans op te maken. Het was mijn eerste volledig nuchtere jaar in tijden. Het was ook een moeilijk jaar waarin ik mezelf vaak tegen ben gekomen. Gevallen en weer opgestaan. Heb zo aan het einde van het jaar het gevoel dat ik mijn burn out bijna te boven ben. Oude gewoontes sluipen er nog wel in, maar zie het en kan er wat aan doen. Kan inmiddels net zo genieten van een alcoholvrij biertje als ik deed van wijn. Tuurlijk is het niet altijd makkelijk, maar ik weet inmiddels dat nare gevoelens niet eeuwig duren. Net als blij zijn. Weet ook niet of ik hier verder iets heb toe te voegen. Voel me een beetje een vreemde eend in de bijt. Hang er een beetje bij. Net als in het echte leven overigens. Maar heb wel veel gehad aan alle ervaringsverhalen hier. Beetje dubbel dus….

Een heel nuchter jaar, ondanks alle moeilijkheden van t leven, daar mag je trots op zijn!! Ik hoop dat je hier blijft schrijven, lees je graag

ik ook, niks vreemder eendje dan de rest hoor @Emmy
we zijn me dr eendje he

Bezig met een grote schoonmaak. Gaat niet snel, maar steeds even een laatje of een kastje opruimen. Of iets wat in de weg staat. Ook wat administratieve achterstanden weggewerkt. Hoop dat dit wat ruimte gaat geven in mijn hoofd, want pieker nog steeds veel. Rond de kerst bij vlagen ook wel zin gehad om te drinken. Gaat gelukkig ook snel voorbij en geen moment serieus gedacht dat ik het zou doen. Veel te druk gemaakt over werk. Hartkloppingen ook weer daardoor. Blijft lastig, maar ben aan de andere kant ook al zover gekomen. Ga het nu niet opgeven. Vandaag een lekker rustige dag. Beetje was doen, misschien nog wat opruimen en een lekker eind met de hond lopen. Tenminste als het nog een beetje droog wordt. 

Emmy wat ben je toch goed bezig! Wat vervelend dat je zo piekert. Zijn er dingen die je kunt veranderen of moet accepteren? Piekeren is niet fijn, des te knapper dat je niet naar de fles grijpt al meer dan een jaar! Mag je heel trots op zijn!

Moest even zoeken naar mijn eigen draadje. Al een tijdlang niks geschreven hier, maar de mijlpaal van anderhalf jaar niet drinken vind ik wel een mooie gelegenheid om terug te blikken. Wat heeft het me opgeleverd om zo lang nuchter te zijn. Ten eerste heb ik gemerkt dat het ook zonder drank gezellig kan zijn op een feestje en dat ik er geen probleem mee heb dat anderen wel drinken. Wel kan ik na een feestje de volgende dag een enorm katergevoel hebben. Denk gewoon door slaaptekort, maar vroeger schoot dan door me heen: ‘shit, toch weer te veel gedronken’. Ik ben veel afgevallen en tot nu toe is dit blijvend. Komt ook doordat ik veel gezonder ben gaan eten en veel meer sport, maar had ik nog gedronken dan had ik hiervoor nooit de motivatie gevonden. Door het sporten heb ik leuke nieuwe mensen leren kennen. Ik voel me veel fitter en zie er beter uit. Waarom dan toch af en toe twijfel. Denk omdat ik me nog steeds niet helemaal happy voel. Mijn burn out heeft er toch dieper ingehakt dan ik voor mezelf toe wilde geven. Ik merk dat ik qua energie en hoeveelheid prikkels die ik aankan toch beperkingen heb. Dit besef daalt de laatste tijd steeds meer in en maakt me verdrietig. Vraag me ook af of het nog beter gaat worden. En denk soms dat met een glaasje witte wijn alles er beter uit gaat zien. Voor even dan. Want diep van binnen weet ik ook wel dat het geen goed idee is. En zo worstel ik wat door. Met gelukkig ook vaak fijne momenten en heel soms kan ik me ook oprecht gelukkig voelen. Zoals nu. Met een trots gevoel dat ik het de afgelopen anderhalf jaar toch maar mooi gedaan heb! 

Mooie mijlpaal @Emmy en wat een ommekeer in levensstijl, echt goed gedaan.

Gek hè dat zo nu en dan alcohol nog steeds een soort van houvast lijkt te zijn in tijden dat je wat minder in je vel zit. 
Het brein kan daar dan echt hardnekkig in zijn

Het zijn maar gedachten en zoals je schrijft het is niet echt een goed idee.
Volgens mij lig je prima op koers, lekker houden zo. 

2 uur geleden zei Emmy:

qua energie en hoeveelheid prikkels die ik aankan toch beperkingen heb. Dit besef daalt de laatste tijd steeds meer in en maakt me verdrietig.

alcohol dempt prikkels en vreet energie.
We hebben roofbouw gepleegd, jarenlang vaak.
geef het wat meer tijd, en kijk of je tevreden kunt zijn met wat er nu is.
Na een jaar is er vaak veel ten goede gekeerd, maar niet alles.
Misschien heeft dat meer tijd nodig en misschien zal het nooit worden
wat je ervan hoopte. Misschien heeft dat met de hoeveelheid en de jaren van drank/drinken te maken.
Maar misschien blijft er een hooggevoeligheid over en ook al is dat soms lastig, het is wel zuiver.
Zo is het mij vergaan en inmiddels ben ik daar blij mee. Maar de eerste jaren niet. Ik bleef ongeduldig.
Vond ergens ook dat ik beloning verdiende voor mijn gestopt blijven.  Maar gaandeweg de jaren ben ik
me intens tevreden gaan voelen. Het leven, en mijn gevoelswereld zijn niet statisch. Ups en downs
horen erbij. Maar zowel mijn downs als ups zijn minder diep en minder uitbundig. Niet afgevlakt, al
was ik daar wel bang voor. Maar meer selectief. Zal ook met mijn leeftijd te maken hebben.
Wees er maar verdrietig over Emmy, dat mag. Verdriet is ook een zuivere emotie. Beter dan de dramatische
buien tijdens dronken zijn en katers erna. Idem met mildheid, ook beter dan de faalgevoelens, toch?
 

Wat heerlijk Emmy, zo'n trots en gelukkig gevoel. Fijn dat je dat komt schrijven hier. 

19 uur geleden zei Emmy:

En denk soms dat met een glaasje witte wijn alles er beter uit gaat zien. Voor even dan. Want diep van binnen weet ik ook wel dat het geen goed idee is. En zo worstel ik wat door.

@Emmy, toen ik dit las begon mijn alarmbel alweer te rinkelen.
Net zoals bij velen hier op dit forum.