7 minuten geleden zei Artemis:

helemaal goed @Claudius wat voor jou werkt, fijn dat je je beter voelt bij haar 

Ik heb haar gisteren wel gevraagd waarom ze steeds lacht, ik kreeg er geen antwoord op. Maandag zie ik haar terug, ik slaap veel te weinig. 

mysterieuze psychiaters @Claudius geen antwoord geven zou ik niet leuk vinden. maar het gaat er alleen maar om wat het met jou doet. Hoe voelt haar lach? word je er blij van of voel je je uitgelachen ? je zegt dat je je fijn voelt bij haar, dus er is geen probleem, als ze je maar helpt beter te worden 

Die van verleden jaar van de verslavingskliniek is daar weer terug, ik ben op een afdeling voor ouderen. Ze begrijpt niet goed waarom ik niet terug in de verslavingskliniek ben. Reeds op 13/9 dacht ik haar op te merken tijdens een zoom sessie van de verslavingsspecialist,waar ik vroeger steeds op raadpleging bij ging. Verleden Donderdag pas ontmoet. Derde dag op rij dat ik er een kort gesprek mee heb. 

Vandaag ben ik op weekend, ik bedoel ik blijf thuis slapen. Maar ik ga voor iedere maaltijd terug naar de kliniek. 

Lege bierflesjes weggedaan, nieuw schoeisel gekocht, een boodschappenwagen gekocht en .....snoep. 

Niet drinken valt best mee, zeker zolang als ik in zo'n kliniek verblijf. Niet denken of piekeren is een andere zaak. 

Op 2-10-2021 om 19:05 zei Claudius:

Niet drinken valt best mee, zeker zolang als ik in zo'n kliniek verblijf. Niet denken of piekeren is een andere zaak. 

Ja dat kan ik me voorstellen, niet drinken is inderdaad goed te doen als je daar bent.
Lastig hè om niet te piekeren? Ik heken dat heel goed. Je weet dat het je niet helpt maar toch is het heel moeilijk om tegen te houden, voor mij ook.
Weet je al hoe het nu verder gaat?

3 uur geleden zei Jannigje:

Ja dat kan ik me voorstellen, niet drinken is inderdaad goed te doen als je daar bent.
Lastig hè om niet te piekeren? Ik heken dat heel goed. Je weet dat het je niet helpt maar toch is het heel moeilijk om tegen te houden, voor mij ook.
Weet je al hoe het nu verder gaat?

Ik weet niet hoeveel je al over mij gelezen hebt? Ik kan heel moeilijk mensen loslaten die ik graag heb. 

Morgen beslist het team hier in de kliniek hoe het met mij verder moet. Ze zullen waarschijnlijk adviseren dat ik nog niet klaar ben om de kliniek te verlaten. Dus zeker nog enkele weken. Vrijdag heb ik dan een gesprek met de psychiater en nog enkele andere hulpverleners, ook van buiten de kliniek. 

Het zal waarschijnlijk niet voor November zijn dat ik de kliniek verlaat. Het was steeds mijn bedoeling om er voor November weg te zijn. De aandachtige volger van mijn schrijfsels zal dit wel weten waarom. 

Toen ik verleden jaar de eerste maal in een echte verslavingskliniek opgenomen werd, werd het me zeer duidelijk dat relaties tussen (ex)patiënten ten stelligste afgeraden werd. Ook contact blijven houden met andere patiënten werd eigenlijk afgeraden. 

Wat wel steeds aangeraden wordt is je kennissen / vrienden kring uit te breiden.

In de dagdraad van vandaag werd het me duidelijk gemaakt dat ik zelf al problemen genoeg heb. Ik heb geen vrienden meer, en zeker al diegene waar ik in of na 2004 contact mee maakte hadden zelf problemen. In 2004 verschillenden nieuwe contacten (tot mijn verbazing veel), alle via het internet, naar geen enkele zelf gezocht toen. Nu blijf er nog een man over van de Paaz dit jaar waar ik regelmatig mee bel. 

Ach dat klinkt niet fijn.
Had je eerder wel vrienden? Blijkbaar wel want je schrijft dat je ze niet meer hebt, heb je met geen van hen meer contact?

1 uur geleden zei Jannigje:

Ach dat klinkt niet fijn.
Had je eerder wel vrienden? Blijkbaar wel want je schrijft dat je ze niet meer hebt, heb je met geen van hen meer contact?

Ik had vooral wielervrienden tot 2004, ik fiets niet meer door lichamelijke problemen. Ik dacht dat minstens een van die vriendschappen eeuwig zou blijven duren. 2004 was een echt kanteljaar voor mij. Ik ga niet alles hier daarover plaatsen, maar ik was daarvoor steeds erg verlegen en erg mensenschuw. Ik denk trouwens dat ik hier op mijn vorig account al wat daarover geplaatst had. Ik kon maar niet begrijpen waarom een persoon me op mijn werk me kwam opzoeken. Ik kende ze wel van op mijn werk, maar ik dacht haar nooit meer weer te zien nadat haar contract voorbij was. Ik probeerde verklaringen te zoeken en zocht op het internet op haar naam. Zo kwam ik op een schrijverssite waar ik mijn schrijfsels begon te plaatsen. Veel email adressen waren daar zichtbaar en vandaar mijn nieuwe contacten in dat jaar. Mijn ex vrouw nam daar ook in 2004 contact met mij op via die schrijverssite, met haar zoon praat ik nog. De persoon waar ik ooit het meest mee gepraat heb was ook van die site en is van beroep schrijfster geworden. Maar ook zij haakte af. 

Verdrietig als vriendschappen geen stand houden, zeker als je dat wel graag had gewild. Ik heb dat ook wel meegemaakt.
 

Ben  je nog actief op de schrijverssite? Sorry misschien heb je dat al eerder verteld maar ik weet dat niet meer.

Nee de site bestaat al meer als 10 jaar niet meer. En nee dat  had ik niet eerder vermeld. Ik heb er een paar andere geprobeerd, maar ik kreeg daar nooit zo'n thuisgevoel. 

Gisteren een gesprek gehad met de psychiater in opleiding, moest ik weer eens heel mijn verhaal aan haar doen. Het was mijn eerste gesprek met haar. Praten helpt? Ik weet het zo niet meer hoor. Proberen op zij te zetten en te vergeten is misschien de enigste oplossing. Toch ben ik er weer maar eens een verhaaltje over aan t schrijven. 

Op 12-10-2021 om 07:08 zei Claudius:

Proberen op zij te zetten en te vergeten is misschien de enigste oplossing.

Dat betwijfel ik ten zeerste, want volgens mij lukt dat niet. Voor even misschien maar op de lange termijn niet.
 

@Jannigje Deze morgen tijdens de eerste sessie ging het over verslavingen en depressies. Het ging redelijk goed, maar dan onderweg naar de oogarts en weer terug kwam ik weer op het zelfde punt, dezelfde groef waar ik blijf in vastdraaien en het is niet het drinken. Je kunt het wel een obsessie noemen. 

@Delarope Een die ik van mijn vorige opname in de Paaz ken en die volgende maand word opgenomen, welke dag weet ik niet. 

39 dagen nuchter, gisteren nog een gesprek gehad met de psychologe, niets nieuw besproken. 

39 dagen al. Mooi man!

Ik had hier al eerder op de dagdraad wat over geplaatst, ik kreeg een bericht van een andere patiënt van de Paaz dat een andere patiënte van de Paaz overleden was. Een andere patiënt die ook in de Paaz was en op die moment ook in de kliniek waar ik nu verblijf was wat verbaasd. Hij had haar op Facebook en vertelde wat later haar volledige naam en hij bevestigde wat later het verhaal, hij vertelde dat haar vader er wat had over geplaatst op Facebook. Dat heb ik tot nu toe  nog niet terug gevonden. Maar ik zocht gisterenavond (zaterdag) gewoon op haar naam en vond het doodsbericht bij een begrafenisondernemer. Blijkbaar beginnen mijn hersenen dan toch langzaam terug op gang te komen. Ik weet niet waarom ik me dat nu zo aantrek, ik weet nog steeds niet wat de juiste doodsoorzaak was, een overdosis of zelfmoord, ze maakte meer als eens kenbaar in de Paaz dat ze uit het leven wou stappen. Ze was nog jong, pas 40 jaar geworden. Ik kende haar reeds van verleden jaar, toen was ze ook in de kliniek waar ik nu ben. Ze is ook een aangetrouwde tante geweest van het meisje uit de Paaz. 

Ze was in ieder geval de eerste persoon die ik persoonlijk kende die ten gevolge van een alchohol of drugsprobleem overleden is. 

11 uur geleden zei Claudius:

39 dagen nuchter, gisteren nog een gesprek gehad met de psychologe, niets nieuw besproken. 

gefeliciteerd en doorrrrr 

fijne dag  en sterkte met het bericht 

De vader had er blijkbaar inderdaad wat over geplaatst op zijn Facebook pagina 

Wat een naar bericht @Claudius. Maar laat het je eigen weg naar herstel niet verstoren! Pak het niet aan als excuus om nu het bijltje er bij neer te gooien.

12 minuten geleden zei Maja:

Wat een naar bericht @Claudius. Maar laat het je eigen weg naar herstel niet verstoren! Pak het niet aan als excuus om nu het bijltje er bij neer te gooien.

O dat doe ik niet hoor, ik ben nu wel op verlof, maar straks terug naar de kliniek. Ieder weekend van Vrijdag namiddag tot Zondag avond naar huis, ook woensdag namiddag. Ergens hoopte ik wel dat de berichten niet klopten, ze laat 2 zeer jonge kinderen achter. 

22 minuten geleden zei knakker:

Triest Claudius, dit bericht, heel triest. Ja, er gaan mensen dood aan drank. Dat wisten we al, maar zo indringend was het voor jou niet eerder. Sterkte.

O sorry knakker dat ik de indruk gaf dat ze aan drank gestorven is, in de Paaz en een verslavingskliniek zijn er mensen met allerlei problemen. Ik denk dat ze buiten depressies vooral een benzo probleem had.

Rest van mijn tekst meer terug gesnapt.

Verdrietig nieuws   Claudius , of het door de drank kwam of zelfgekozen is. In beide gevallen vind ik het triest, het lijkt me ook zo vreselijk eenzaam.