Een willekeurige dag in 2024

Ik sta op rond kwart voor zeven omdat ik rond die tijd meestal wakker word. Het was weer een goede nacht, ik heb lang en ononderbroken geslapen. Ondanks dat ik geen ochtendmens ben en moeite heb met wakker worden, stap ik met een fris gevoel uit bed en het eerste wat ik doe is een kop koffie zetten. Ik zie een lege fles wijn staan en weet dat mijn vrouw gisteravond later naar bed is gegaan. Al sinds haar operatie vorig jaar zomer drinkt zij veel minder. Wat ben ik blij dat ik geen last meer heb van hoofdpijn, brakheid, zweten, pijn in organen, kortademigheid en loopneuzen ’s morgens. Waar ik mezelf eerst afvroeg of die loopneuzen nou van de verkoudheid of allergieën kwamen weet ik nu dat het de alcohol was. En ik bedenk me dat zelfs de heftige aanvallen van hooikoorts die ik normaal gesproken in deze tijd van het jaar had, achterwege zijn gebleven. 

Dan loop ik naar boven om de kids wakker te maken en hen te helpen hun kleding aan te trekken. Ik voel de rust en helderheid waarmee ik dat kan doen en we maken samen lol. Beneden aangekomen maak ik het ontbijt voor ze klaar. Ik raak wat geïrriteerd omdat ze allemaal verschillende dingen willen eten en moet dan terugdenken aan de tijd waarop ik met mijn brakke hoofd dan boos en geprikkeld uitviel tegen de kids. Wat een verschil! Ik maak ook mijn eigen ontbijt klaar en kom bij ze aan tafel zitten. Eet smakelijk!

Na het eten ga ik met de hond naar buiten en laat hem lekker snuffelen. Nog steeds kan me dat ongeduldig maken, maar ik kan me nu veel meer berusten in het moment. Eenmaal thuisgekomen zeg ik de kids gedag want die gaan naar school en stap ik onder de douche. Na het douchen zet ik nog een kop koffie en klap ik de laptop open, klaar voor een nieuwe werkdag. Ik merk bij mezelf dat ik ondanks mijn burn-out en stressklachten toch minder gejaagd ben en meer rust in mijn hoofd heb. Ik bedenk me dat ik voorheen altijd een kan met water mee naar boven nam. Nu vergeet ik zelfs vaak een glaasje water in te schenken. 

Tijdens het werk merk ik dat ik veel meer gefocust ben en het denken me makkelijker afgaat. Ook thuis is dat trouwens het geval. Een gevolg van niet drinken is dat emoties ongefilterd en puur binnenkomen en daar moet ik nog wel aan wennen. Op moeilijke momenten zoals bij mijn terugval in mijn burn-out, komt het alcoholverslaafde deel van mijn brein ‘Henk’ zich nog wel eens melden, maar ik weet dat dat niets gaat oplossen. Hoe fijn is het dat ik nooit meer die discussie met mezelf aan hoef te gaan, die continue vraag over wanneer wel en wanneer niet mogen drinken en de gevoelens van schaamte, spijt en lichamelijke ongemakken die erbij komen kijken. Dat is het echt niet waard. Sterker nog, ik heb nu echt het gevoel dat ik leef, met alle positieve ervaringen en uitdagingen die daarbij komen kijken. 

Met de kids voel ik me ook meer verbonden. Niet dat ik ze voorheen negeerde, integendeel, maar ik was vaak geïrriteerd en geprikkeld en met mijn gedachten bij het eerste (of volgende) wijntje die dag. Ik kan nu echt genieten van het samenzijn. Hoe heerlijk is dat! Ook mijn relatie met mijn vrouw voelt verbeterd. In plaats van in een dronken bui haar schreeuwend opgekropte dingen te verwijten kan ik nu rustig blijven en het meer bij mezelf houden. Geen verwijten meer, veel minder irritatie en boosheid, wel meer contact. Ik merk ook dat mijn vrouw veel meer verbinding met mij zoekt. Dat vind ik erg fijn, het geeft mij vertrouwen en zorgt er ook weer voor dat ik meer positieve energie kan steken in ons. 

De dag verloopt rustig. Af en toe lees ik op Alcohol de Baas de bijdragen van lotgenoten, om toch bewust te blijven van het gevaar van een uitglijder en terugval met alcohol. De herkenbaarheid van lotgenoten en hun verhalen helpen mij om scherp te blijven. De verslaving verdwijnt meer naar de achtergrond, en dat is voor Henk reden om zich op sommige momenten toch even te laten horen: als het zo makkelijk gaat dan viel het met die verslaving echt wel mee. Eentje op z’n tijd moet toch kunnen? Dank voor je advies Henk, daar gaan we niets mee doen. 

Ik moet terugdenken aan de afgelopen jaren, toen ik zoveel dronk. Ergens blijft altijd het gevoel hangen dat het wel meeviel. Nadat ik gestopt ben heb ik nooit echte onbedwingbare zucht gehad. En het stoppen zelf ging, nadat de knop om was, ook verrassend makkelijk. Misschien beschik ik over veel zelfdiscipline. Ik weet ook dat als ik met dit soort grotere issues eenmaal iets heb besloten, ik daar niet meer op terug kom. Daar prijs ik mezelf gelukkig mee. Want tegelijkertijd blijft altijd het gevoel hangen van ‘eentje kan wel’ en daarom hou ik steeds de metafoor van de bekerplant van Allen Carr in gedachten. Eenmaal de eerste gepakt glijd je bewust of onbewust zo weer af naar je oude dagelijkse drinkpatroon. Ik herken dat nog van het stoppen met roken, waar ik naar mijn idee helemaal niet zo verslaafd aan was -in ieder geval veel minder dan aan de alcohol. Gewoon even één sigaretje werd al dezelfde week weer een pakje per dag.

Maandelijks lees ik meerdere malen mijn lijst met ‘36 voordelen van gestopt zijn met alcohol’ door en gedurende de tijd zijn er daar ook nog een stuk of drie nieuwe bijgekomen. Alhoewel ik me daar toen helemaal niet van bewust was, stond mijn leven echt in het teken van drank. Het kopen, drinken en herstellen ervan, of het bezig zijn met momenten om te kunnen drinken. En daarbij ongemerkt toch heel vaak smoesjes gebruiken en stiekem gedrag vertonen, zoals altijd een reden vinden om te drinken, een extra slok nemen of flessen verbergen. Vooral het laatste jaar werd dat ook voor mijzelf merkbaar, helemaal na de operatie van mijn vrouw. Zij heeft de laatste maanden vaker geroepen dat ik teveel dronk. Ik dacht altijd dat we gelijk op gingen. Dat we allebei een probleem hadden -of niet. Maar achteraf gezien dronk ik toch net wat meer, langer, eerder en vaker en heb ik mijn vrouw onbewust gebruikt om te kunnen drinken en mijn eigen drankgebruik te verbloemen en te rechtvaardigen. En dat spijt me enorm. 

En dan de impact die het heeft gehad op mijn werk en gezin. Met een aantal wijntjes op je werk nog doen, of juist de volgende dag vanuit je brakheid niet goed kunnen functioneren is natuurlijk absurd. Laat staan de aandacht die ik niet aan mijn gezin heb gegeven, de woede-aanvallen, irritaties en verwijten in plaats van de echte verbinding zoeken. Alcohol maakt meer kapot dan je lief is -ook voor jezelf trouwens. Vanuit de verslavingszorg gaven ze aan dat ik gelukkig nog een gezin, baan en huis had. Dat nu het juiste moment was om te stoppen, omdat de volgende stap het kwijtraken van dat alles zou kunnen zijn. Dat voelde allemaal zo ver weg. Maar als ik de vergelijkbare verhalen van lotgenoten lees, had dat beslist geen onrealistisch scenario geweest. Ik ben dankbaar dat ik de kracht heb gevonden om te stoppen met alcohol. En gestopt te blijven. 

Gestopt zijn voelt heel goed, alsof het nooit anders is geweest. En tegelijkertijd soms toch ook wel eenzaam. Omdat ik weet hoe het ooit was. Omdat in mijn omgeving en de maatschappij in het algemeen drank de norm is en niet drinken soms een beetje vreemd. Zeker op verjaardagen, waarop traditioneel veel gedronken wordt heb ik het nadat de eerste wijntjes zijn ingeschonken wel gezien. Ik heb me nooit gerealiseerd dat je al na de eerste slokken zo uit je mond kan stinken. Laat staan na anderhalve fles, terwijl ik destijds echt dacht dat als ik wat afstand hield mensen het niet zouden ruiken. Nadat er meer wijn in het spel is hebben gesprekken ook steeds minder diepgang. En mensen worden zo luidruchtig. Sinds mijn burn-out is dat iets waar ik slecht tegen kan. Of heb ik dat altijd al gehad maar met alcohol onderdrukt?

Alcohol gaf mij altijd rust in mijn hoofd, in plaats van angst, gejaagdheid, overprikkeling, irritatie en stress. Het gestopt zijn doet paradoxaal genoeg hetzelfde. En dat de hele dag door. Ik las onlangs twee hele mooie quotes die me voor altijd bij zullen blijven:

1.     Alcoholism is to give up everything for one thing. Sobriety is to give up one thing for everything

2.     I would rather go through live sober, believing I am an alcoholic, than to go through life drunk, trying to convince myself that I am not.

Zo treffend. En zo waar. Vooral de laatste quote sluit goed aan op hoe ik het nu beleef. Tegenwoordig weet ik dat ik een alcoholverslaving heb, in tegenstelling tot ‘vroeger’, toen ik mezelf er steeds van probeerde te overtuigen dat ik geen alcoholist was. We konden ook geen alcoholisten zijn want we dronken toch goede, duurdere wijnen? Ik heb de eigenaar van de wijnhandel wel eens subtiel gevraagd of deze veronderstelling klopte. Ja uiteraard herkende hij dat, echte alcoholisten kopen niet bij hem in de winkel maar halen hun goedkope alcohol bij de supermarkt. Nu weet ik wel beter.

Het feit dat in mijn hoofd mijn alcoholverslaafde vriend Henk er mij nog steeds van probeert te ‘overtuigen’ dat één drankje best wel kan, is het beste bewijs dat er sprake is van verslaving. Anders had dat ene drankje in mijn hoofd nooit een issue geweest. Een belangrijke uitspraak van de AA hierbij is: één is te veel en duizend nooit genoeg. En dat is voor mij heel herkenbaar. Vrij vertaald: neem die ene niet want dan ben je binnen de kortste tijd weer terug bij af. 

Tegenwoordig heb ik ook geen last meer van al die lichamelijke ongemakken denk ik terwijl ik nog een koffie en chocoladekoekje pak, mijn nieuwe verslaving. En de bijbehorende spanning over mogelijke risico’s op enge ziekten is ook verdwenen. Ik voel me over het algemeen veel stabieler, ben veel minder geprikkeld en kan zaken nu meer bij mezelf houden zonder verwijt aan anderen. Dit is ook een gevolg van het herstel van mijn burn-out, die twee hangen nauw samen met elkaar. 

Tijdens het avondeten drinken we nog steeds water, alhoewel ik tegenwoordig wel een klein in plaats van een groot glas pak. Na het eten ruim ik de afwas op en doe met de hond nog een rondje. Gedachten die in mijn hoofd opkomen laat ik gaan en ik luister aandachtig naar de vogels die fluiten en andere geluiden om mij heen. Eenmaal terug breng ik samen met mijn vrouw de kids naar bed. Regelmatig ben ik een half uur of langer boven bij de kids en dat vind ik heel fijn. Ik kan nu met al mijn aandacht bij hen zijn, zonder geprikkeld te zijn of gedachten aan wijn die nog gehaald of gedronken moet worden. In het algemeen merk ik dat ik tegenwoordig rustig en geduldig kan zijn naar de kids, wat ik erg prettig vind. En zij kennelijk ook, gezien de aandacht die ze me nu geven. 

Als ik beneden kom zet ik een kop verse Earl grey thee. Het geeft me voldoening om bewuster bezig te zijn met het maken van thee en koffie. Onlangs heb ik ook een perculator gekocht waarin ik met vers gemalen koffiepoeder zelf koffie kan zetten. Met mijn vrouw heb ik het nog even over de kids en de planning voor morgen en we kijken samen naar de Code van Coppens op tv. Nadat ik de hond nog kort heb laten plassen is het tijd om naar bed te gaan, vanwege mijn burn-out ga ik standaard rond negen uur naar bed. Mijn vrouw gaat dit keer gezellig mee naar boven en in bed lees ik nog wat voordat ik ga slapen. Een jaar geleden hadden we nu de tweede of zelfs derde fles wijn opengetrokken en zaten we nog wel tot een uur of half twaalf te ‘bingedrinken’ (meer dan 5 drankjes in twee uur tijd). Gelukkig behoort dat tot het verleden. Alhoewel ik moe ben voel ik me ook nog fris en bedenk me hoe heerlijk het is om de hele dag bewust te hebben meegemaakt. Wat een vrijheid en wat een rust!

Goed verhaal!

En je kan je van tevoren en tijdens het stoppen helemaal gek denken met "hoe moet dit dan gaan en hoe moet dat dan gaan en hoe moet het straks op vakantie en hoe moet het met de kerstdagen en wat zal die ervan zeggen of die", enz enz dat is onze denkmachine wel toevertrouwd. Zet allemaal geen enkele zoden aan de dijk, het enige dat telt is gewoon niet drinken en dan komen de inzichten vanzelf. 

Heel fijn om te lezen. Ik hoop dat ik ook zo ver mag komen.❤️

14 uur geleden zei bumperjim:

Goed verhaal!

En je kan je van tevoren en tijdens het stoppen helemaal gek denken met "hoe moet dit dan gaan en hoe moet dat dan gaan en hoe moet het straks op vakantie en hoe moet het met de kerstdagen en wat zal die ervan zeggen of die", enz enz dat is onze denkmachine wel toevertrouwd. Zet allemaal geen enkele zoden aan de dijk, het enige dat telt is gewoon niet drinken en dan komen de inzichten vanzelf. 

Dank, ja klopt. Het enige wat je ervoor nodig hebt zijn een portie geduld, doorzettingsvermogen en vertrouwen. En gewoon doen. 

14 uur geleden zei Jessje:

Heel fijn om te lezen. Ik hoop dat ik ook zo ver mag komen.❤️

Dankjewel! En ook jij kan het 🌹

Ik heb je posts en de willekeurige dagen gelezen, ook bij mij veel herkenning! 

De eerste niet nemen geldt ook voor mij, ik heb mijn verslaafde brein-deel, (mijn olifantenpad zoals ik het noem) geen Henk genoemd, maar hij is er wel degelijk, op de meest ondenkbare momenten soms nog.. 

Zelfzorg blijft ook bij mij belangrijk, daardoor sta ik sterker in alles wat ik doe! 

8 uur geleden zei Freekie:

Ik heb je posts en de willekeurige dagen gelezen, ook bij mij veel herkenning! 

De eerste niet nemen geldt ook voor mij, ik heb mijn verslaafde brein-deel, (mijn olifantenpad zoals ik het noem) geen Henk genoemd, maar hij is er wel degelijk, op de meest ondenkbare momenten soms nog.. 

Zelfzorg blijft ook bij mij belangrijk, daardoor sta ik sterker in alles wat ik doe! 

Ja zelfzorg inderdaad! Zonder dat had ik nu nog steeds gedronken. Blijven werken aan mijzelf, gezond eten, sporten en dagelijkse meditatie. En olifantenpad is ook een mooie, een weg die je besluit wel of niet te volgen. 

Vakantie, eindelijk! De eerste week nu in Oostenrijk. Wat een prachtig land toch, de bergen blijven me fascineren. En nu constateer ik dat ook in deze vakantie de trek in alcohol eigenlijk afwezig blijft. Behalve soms in de middag bij de ‘middagsnack’ of bij het avondeten. Vooral in buitenland merk je hoeveel het eigenlijk om de drank gaat. Ook in en bij het (avond)eten. 

Het niet drinken gaat me heel makkelijk af. En zoals ik ook in andere draadjes en posts las beleef ik de vakantie nu zo puur. Vanaf ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat geniet ik van alle uitzichten, geluiden, kleuren. Wat een verschil met een jaar geleden. Ik sta superfris op, mediteer twee keer per dag, hardloop om de dag in de bergen en ben de rust zelfe. Ook naar de kids. Wat een geschenk. Het mooiste cadeau wat ik mijzelf ooit heb gegeven. Het is vakantie. En voor het eerst sinds mijn tienerjaren heb ik het idee dat ik geniet. Echt geniet. In alle rust en alle vrijheid. 

mooi he James
wat een kado van het leven.
geniet er maar dubbel van
nu je weet wat je achter je hebt gelaten

Wat mooi, James, een groot geschenk aan jezelf. 

Herkenbaar ook, trouwens, wat dat vakantiegevoel betreft.

Een vraag die mij in het begin erg bezighield was ‘hoe erg is mijn verslaving nou eigenlijk’. Om die vraag beantwoord te krijgen heb ik gebeld met een aantal verslavingsklinieken en heb ik verschillende online testen gedaan. Uiteindelijk heb ik de ’11 kenmerken van verslaving’ vanuit DSM-5 erbij gepakt en die voor mijzelf ingevuld. Het leek mij ter inspiratie nuttig om deze hier op het forum te delen.

Ik ben er inmiddels achter dat het er niet om gaat om waar je in je verslaving zit, dat is voor iedereen anders. Het gaat om de gevoelde afhankelijkheid van alcohol en het gebruiken als zelfmedicatie in mijn geval. Het beantwoorden van de vraag ‘hoe verslaafd ben ik’ had denk ik vooral te maken met het antwoord op de vraag ‘kan ik nog gecontroleerd drinken’. Het antwoord daarop is en blijft voor mijzelf ‘nee’. 

Noot: dit zijn dus mijn eerste gedachten bij het stoppen met alcohol, inmiddels zijn een aantal inzichten wel veranderd.

Kenmerken verslaving DSM-5:

1.     Je drinkt meer of vaker dan je eigenlijk wilt

Absoluut, al heb ik dat gevoel vooral overdag/’s morgens bij het wegzetten van de lege flessen in de schuur en de schaamte die er gedurende de dag is. Of na de 1,5 fles wijn dacht ik regelmatig ‘dit is teveel maar morgen doen we het anders’. En tegelijkertijd in de loop van de middag weer denken aan het moment ‘straks’, da thet weer kan, wat kan ik nu weer als ‘moment’ (excuus) verzinnen om toch die 1^e borrel te nemen, of hoe moet ik de middag zo indelen dat ik nog kan zorgen voor genoeg drank. Ook bij terugkeer van kantoor: als er niet genoeg of geen wijn in huis is, calculeer ik mijn ritje langs de supermarkt al vooraf in.

Na het derde glas begint de ontspanning, want dan weet ik: ook bij mijn vrouw is de rem er nu af en gaat de fles leeg. En daarna openen we toch wel een nieuwe. En dan kan ik regelmatig een glas extra nemen o fop z’n minst een stevige slok. Zo denk ik de laatste maanden toch tot 60 a 70 glazen per week te zijn gekomen. Dat is fors meer dan de 21 of meer drankjes die als excessief drankgebruik geldt… en dan doe ik bijna altijd aan ‘bingedrinken’.

Ik heb altijd wel gedacht dat we (want mijn vrouw drinkt uiteindelijk ongeveer net zoveel mee) teveel dronken. Maar ik zag dat toch ergens als een uit de hand gelopen gewoonte, en we deden het samen, dan kan het toch niet zo erg zijn? En bovendien: altijd stress en drukte, altijd een goede reden om te drinken. Binnenkort komen we wel in rustiger vaarwater en dan gaan we minderen is het idee.

2.     Je wilt wel stoppen, maar het lukt steeds niet

Zie ook hierboven. Regelmatig wel met mijn vrouw besproken ‘vanaf morgen gaan we minderen, of een tijd veel minder/niet drinken, bv na vakanties, feestdagen etc. Dat lukte dan max een paar dagen (of zelfs dat niet) want altijd wel een fles wijn of een gelegenheid/reden/situatie om tóch wel een glas te nemen. En we houden het bij eentje, echt waar! En als dat ene glas weer is gedronken, verdween die ‘stoppoging’ ook weer naar de langere baan.

3.     Je bent veel tijd kwijt aan het kopen van alcohol, het drinken ervan en de katers

Het drinken begon meestal tussen half vijf en vijf uur. De laatste tijd doordeweeks ook wel pas nadat de kids op bed lagen (ik denk omdat mijn vrouw serieus wilde minderen na haar operatie) maar dan trokken we daarna toch zo weer drie flessen open. Het kopen van zulke hoeveelheden kost natuurlijk ook tijd: regelmatig ging ik nog met de auto naar de supermarkt om wijn te halen ’s avonds (en ook vaak met teveel drank op, 4/5 glaasjes). Vaak ook bezig met de vraag ‘is er nog gnoeg, wanneer kan en moet ik halen’. Met smoesjes naar de supermarkt gaan: ‘we hebben nog melk nodig, ik ga wel’ en dan ook nog een fles wijn meenemen (meestal 3 ‘voor de zekerheid’). Of als we nog een fles hadden staan er nog twee meenemen en in de auto laten liggen ‘voor de zekerheid’. Kon ik altijd de volgende dag mijn verbazing uitspreken: ‘oh ja, die had ik ook nog meegenomen, helemaal vergeten’ of ‘mijn handen zaten al vol dus ik heb ze laten liggen’.

En de katers… ja natuurlijk, eigenlijk elke dag maar je leert ermee te leven zeg maar. Brak voelen, heel veel water drinken, hoofdpijn, chagrijnig, trillen etc. En dus eigenlijk ook heel veel tijd kwijt aan het uberhaupt denken aan alcohol (hebben we nog genoeg, waar en wanneer kopen, wanneer ‘mag ik weer’, inplannen van momenten bij anderen zodat je mogelijk wijn krijgt aangeboden).

4.     Je verlangt steeds naar alcohol

’s Morgens eigenlijk niet, maar gedurende de dag zeker wel. Met de lunch als dat geoorloofd was (bij uit lunchen of wanneer ik met de kids naar de speelhal ging). En anders echt wel vaak bezig met het moment ‘wanneer mag het weer’. Is het al donderdag, want dan hoef ik me niet meer te schamen want het is tenslotte weekend. Is het al half vijf/vijf uur. Kan ik straks snel beginnen met koken voor dat mijn vrouw thuis komt, dan kan ik het normale wijntje bij het eten nemen (heeft mijn vrouw geintroduceerd, zodat ze daarna niet meer dronk. Dit heb ik dankbaar van haar overgenomen). Maar ook bij het drinken als mijn vrouw uit huis was: altijd 1 lege fles naar de garage brengen zodat het niet opviel dat ik er 2 ophad. En dan altijd de smoes achter de hand ‘mijn wijnglas was omgevallen daarom heb ik extra fles geopend’ mocht mijn vrouw er toch vragen over stellen.

Na de operatie van mijn vrouw de aangebroken fles in het wijnrek in de schuur gelegd ipv de koelkast, daar kon ze (tijdelijk) niet komen, zodat het leek alsof ik niet gedronken had die avond (dus ook geen lege flessen op het aanrecht). Bezig zijn met momenten dat mijn vrouw de kids naar bed bracht: dan kon ik zelf stiekem snel 2 of drie glaasjes rood drinken die er toevallig nog stond. En dan de legere wijnfles zo achter volle flessen neerzetten zodat dit niet opviel. En dan het frisdrankglas natuurlijk omspoelen.

Of de extra fles wijn zo neerzetten achter de gieter op de plank boven het aanrecht, zodat je m nauwelijks zag en dat in verschillende posities en aanlooproutes vanuit de woonkamer/keuken uitproberen.

Naar bekenden gaan juist op tijdtippen dat je wijntje kunt verwachten en daar heel bewust op plannen. Bv iets terugbrengen naar iemand: dan zeg ik dat ik eerst boodschappen ga doen, en weet ik dat ik daarna op tijd ben om een wijntje te verwachten. En dan balen als mijn vrouw om drie uur zegt ‘we kunnen er nu ook wel even met zijn allen langs’. Of als ik onverhoopt geen wijn kreeg aangeboden.

Naast de vele momenten bedenken die om alcohol vragen. En de laatste paar weken is het me enkele keren overkomen dat ik ’s middags vroeg al dacht aan hoe het zou zijn om dan te drinken, en ik stiekem eraan dacht om een klein flesje wodka te kopen -dat ruik je immers niet-, gewoon om eens te proberen.

5.     Doordat je steeds drinkt, lukt het niet om de dingen te doen die je zou moeten doen (bv school, werk, gezin)

Ik geloof niet dat er dingen niet gelukt zijn die ik zou moeten doen omdat ik bv dronken of brak was. Wel denk ik dat ik werk en gezin deels heb verwaarloosd: elke dag met een brakke kop werken betekent natuurlijk ook iets voor mijn productiviteit, effectiviteit etc. Ik merkte wel regelmatig dat ik niet op woorden kan komen, of juist heel veel woorden nodig had om tijdens overleggen iets (onzinnigs) te vertellen.

En natuurlijk is het zo dat ik al die drinktijd en ermee bezig zijn ook meer had kunnen steken in gezin/dingen thuis. Wat misschien minder goed is gelukt is er als vader en als man zijn in het gezin op een geduldige en betrokken manier, zonder snel geïrriteerd of boos te zijn. In die zin heb ik wel voor een geestelijk minder veilige situatie gezorgd.

6.     Je gaat door met drinken, ook al geeft dat problemen met anderen

Ik heb achteraf gezien veel ruzie gemaakt met mijn vrouw -met drank op of met katers. Ook een aantal keren dat ik dit niet meer wist. Een keer was mijn vrouw echt heel verdrietig/teleurgesteld, en ik was me echt van geen kwaad bewust. ‘Weet je het dan niet meer’ vroeg ze. Bleek dat ik enorme ruzie met haar had gemaakt en haar had uitgescholden. Wist ik helemaal niets meer van. En zo zijn er vaker (regelmatig) momenten geweest dat ik ruzie kreeg met mijn vrouw of echt een kwade dronk kreeg (bijna nooit in bijzijn van anderen anders dan mijn vrouw). Ook de laatste tijd met burn-out. Ik denk eigenlijk dat mijn alcoholgebruik deels heeft bijgedragen aan de burn-out.

7.     Je doet door het drinken niets of veel minder aan sociale dingen 

Eigenlijk klopt dat wel. Veel minder aan sporten en muziek. Vroeger fietste ik ’s avonds nog, of spinning. Maar als je elke avond drinkt… en daar hield ik dan ook rekening mee ’s morgens. Pas sporten in de late ochtend of liefst middag, dan was de kater minder en was ik net op tijd thuis voor het eerste drankje. Ik baalde er ook wel van dat mijn sportmaatje ‘altijd’ vroeg wilde fietsen (negen uur) en dat mijn vrouw ook voorstelde om vroeger in de ochtend te gaan: dan kon ik niet uitbrakken of zoveel drinken de avond ervoor!! En voor muziek spelen ook geen ‘tijd’ meer. Ik heb het wel geprobeerd, maar na een fles of meer lukt het spelen ook niet meer dus laat maar zitten…

Ook afspraken met vrienden het liefst vanaf de lunch of later: dan zijn ze er ook nog tijdens borreltijd en dat is weer een drankmoment om naar uit te kijken… (en vier uur of soms eerder het 1^e drankje mag dan ook wel een keer…)

8.     Je drinkt in situaties waarin het gevaarlijk kan zijn, bv in het verkeer

Deels herkenbaar. Als we met de auto weg in het dorp weg zijn kunnen max 5 borrels toch wel? Ook met de kids in de auto. En bij het klussen heb ik vaak gedronken, of zelfs (half)dronken gedaan. Denk aan het tot op het bod zagen in mijn duim, wat eigenlijk gehecht had moeten worden maar ik wilde niet naar de huisarts vanwege de hoeveelheid drank die ik al op had.

9.     Je blijft drinken, ook al weet je dat het lichamelijke of psychische problemen erger maakt

Ja. Tijdens burn-out gewoon blijven drinken. Bij ziekte. Bij heftige allergie aanvallen. Met de kennis dat alcohol hooikoorts kan triggeren. Wanneer ik me emotioneel en psychisch instabiel voelde. Na avondjes stappen met overmatig drinken, de dag erna. Met medicijngebruik. Zelfs na de acht maanden die ik gestopt was voor mijn operatie, toen ik per ongeluk tijdens wintersport een ‘echt’ biertje had gehad en vervolgens weer ging drinken, ondanks dat dit van invloed kon zijn op het verloop van de operatie.

10.  Je hebt steeds meer alcohol nodig om het gevoel te krijgen wat je wilt

Ja. Steeds vaker, steeds vroeger en steeds meer. Grens van me echt dronken voelen is verschoven van 1,5 fles naar 2 flessen of iets meer.

11.  Je hebt last van ontwenningsverschijnselen als je niet meer drinkt. Je drinkt om van de ontwenningsverschijnselen af te komen.

Vaak ben ik trillerig, gedeprimeerd, heb ik hoofdpijn, ben ik onrustig. En wat is dan de beste manier om je weer lekker te voelen?

Van de week weer even een terugval gehad in mijn burn-out. Voel me een paar dagen echt knock-out. Blijkbaar toch teveel gedaan de afgelopen tijd. Ik voelde het de afgelopen weken wel een beetje aankomen als ik nu terugkijk. Voel me er verder heel positief bij en dit is onderdeel van het proces van herstel.

Ik lig wel wat vaker op bed en heb de afgelopen dagen/nachten ook erg gezweet. Vanmorgen kwam mijn vrouw naast mij staan met een voor mij toch wel onverwachte vraag: ‘het ruikt hier alsof je een kater hebt, heb je gedronken?’. Voor de duidelijkheid, het antwoord is nee 

Ik vond het toch lastig en voelde me zelfs een beetje beledigd. Het is voor mij heel duidelijk dat ik nooit meer drink. Blijkbaar heb ik bij mijn vrouw toch niet helemaal het vertrouwen terug gewonnen, en misschien is dat wel logisch. Of staat zij er realistischer in. In ieder geval deed het wel wat met me. Ik ga het haar vanmiddag vragen hoe zij dat beleeft. 

Goed dat ze het openlijk vraagt James. Even alles evalueren is ook niet verkeerd. Soms jeuken oude littekens nog. Bij mij ook. Het houdt me scherp. Mede daarom blijf ik hier ook actief. Het gaat goed zoals ik jou lees.

Net kort met mijn vrouw over gehad. Ze gaf aan dat ze nooit aan me heeft getwijfeld maar omdat ik ineens twee dagen uitgeput en ziek op bed lag, schoot er door haar hoofd ‘het zal toch geen terugval zijn’. En dat wilde ze graag uit haar hoofd hebben. Ze voelde zich zelf ook ongemakkelijk om het te vragen, ik heb aangegeven dat dat natuurlijk niet hoeft en dat het fijn is dat we dit hebben besproken.

Vanavond door het werk van mijn vrouw uitgenodigd voor Oktoberfest. Ik dacht, interessant om heen te gaan en te observeren. Eerlijk gezegd had ik er na een half uur al genoeg van. Als niet drinker heb je daar gewoon niets te zoeken. Die open deur had ik van te voren natuurlijk ook kunnen zien aankomen 

Ik heb in het verleden door de drank altijd die herrie aangekund. Zonder drank merk ik dat ik me helemaal niet thuis voel in zo’n drukke, drinkende menigte die staat mee te brallen met muziek waar ik helemaal niets mee heb. En wat een lawaai, mijn oren suizen ondanks oordopjes nog steeds na. Voordeel is dat ik nu heerlijk slaap en morgen ook heerlijk wakker word. Nu nog lekker mediteren en dan slapen. 
Welterusten!