Bedankt jongens (m/v)! Ik ben thuis, dat is heel plezierig. Niet van plan om weg te gaan van het forum hoor. Spannend is het zeker en ik weet ook best dat ik er nog lang niet ben. Maandag gesprek bij de -oloog en even babbelen op mijn werk ook. Maar vandaag en morgen heb ik vakantie.

Een hele fijne vakantie thuis gewenst Quinn

Wat lees ik nu! Supergefeliciflapstaart dat je thuis bent! Taart! (Ik noem je geen taart maar vraag om gebak).  Is het meteen goed of nog onwennig? 

Het is simpele stracciatella kwarktaart geworden, wegens geen zin in allerlei gedoe vandaag. Straks voor de tigste keer Babe aan (ach ja, die kinderen hè...) en dan is de eerste dag in vrijheid al zo ongeveer om. Het echte wennen begint maandag denk ik pas, omdat dan alles en iedereen weer de gewone dingen gaat doen. Had al bedacht dat ik mijn werk dan ook maar even met mijn aanwezigheid ga verblijden. Verder, tja, het is nog even een kwestie van een nieuwe draai vinden. Voor iedereen hier ook, denk ik.

Moet Babe toch ook maar eens gaan kijken.... 

Was die taart voor het eggie of voor hier? Het is nog wennen dus, heb je niet de neiging om je komende week helemaal vol te plannen zodat je afleiding hebt? Van strikte structuur naar minder zou mij aanvliegen. Dat is puur projecteren want ik heb structuur echt nodig anders (ver)zuip ik. 

Dat was een echte, maar neem gerust een virtueel stukje. Ik houd niet zo van alles vol plannen, zie wel hoe het loopt komende week. Moet toch maandag eerst afspraken maken over therapie dingen. 

Misschien planned de therapeut de week wel vol voor je 

jajaja, de stad voelde gisteren al weer anders aan... wat vollediger.
Het zoemde er: Quinn is back!  

lang leve de lust tot leven denk ik dan  met veel goede koffie  (en taart)

Nee nee, er is nu maar één meer die over mijn planning gaat en dat ben ik zelf. De Stad zingt en zoemt en moet dringend herontdekt worden, maar pas als de regen stopt. Zo mietje ben ik dan ook wel weer. De taart is op en ik denk dat er zo chips bij moeten. Want daarom. D us best blij, maar ook wat nerveus. Zit in haar aard. 

Morgen naar de -oloog, eens kijken wat ze daar bedacht hebben en wat ik daarvan vind en dan maar een kijken wat mijn collega's van mijn werk hebben gemaakt. 

En mocht ik tijd over hebben, dan wil ik nieuwe schoenen

Nieuwe schoenen: YES! 

Welkom thuis, Quinn!

En je wilt nooit, nooit, nooit, nooit meer terug naar waar je was toch?

(Ik bedoel niet de locatie, maar je staat van zijn.)

Thanks Basta. Over nooit, nee, doe dat woord maar niet, dat is me te onherroepelijk en definitief. Je weet tenslotte nooit hoe het loopt.

Succes Quinn, weer thuis.

Zal fijn zijn,

back in 'real life'.

Hou je taai, goeie week. 

Vandaag weer richting -oloog en nu stonden er vragenlijsten voor me klaar. Want die kende ik nog niet. Maar goed, wel ingevuld, enkele sarcastische opmerkingen geplaatst en nu wachten op wat van die kant komen gaat. 

Gisteren op mijn werk langs geweest en de afspraak gemaakt om vandaag een en ander te bespreken. Dat was vanmiddag. Onze ideeën liggen nog wat uit elkaar, maar dat komt wel goed. Ze zorgen dat ik nog deze week naar een bedrijfsarts moet, daar verwacht ik wel enige back up van.

Zonet even een uurtje gemountainbiked, dus de sportiviteit van de week is ook weer klaar. Zo koken voor de meute en dan vanavond naar c. Life is good.

Ha Quinn....

Ik probeer me voor te stellen hoe dat is, om weer 'thuis' te komen.

En wat er dan veranderd is...en wat niet...lijkt me best verwarrend.

Take care Quinn. Vooral voor jezelf.

Zelfde -oloog als eerder? Voelt het weer als thuis Quinn?  En die mountainbike...wow!

Ga je meteen weer als vanouds werken, Quinn? Nee toch?

Volgens mij is dat wel goed voor Quinn.
(ik bemoei me even)

Welke -oloog het wordt, weet ik nog niet. Er was daar blijkbaar iets mis gegaan in de administratie, ofwel, ze waren nog niet klaar voor me.

Ik wil wel graag gewoon weer werken, ook om zinvolle dagen te hebben. Afleiding. Actie. Nuttig voelen. Of ergens recalcitrant te kunnen zijn. Anders zijn de dagen ook zo leeg. 

Het is thuis wat meer schuren dan ik had verwacht. Misschien naïef, maar ik dacht eigenlijk gewoon weer op dezelfde manier verder te kunnen gaan. Maar niet dus. Zoals c het gisteren uitdrukte er zijn hier ook vier maanden voorbij gegaan. Best vervelend, van die mondige mensen.

Ik kan je niet helemaal volgen, Quinn. Je gaat in therapie omdat er wat moet veranderen en dan kom je na vier maanden terug
en dan verwacht je dat er niets veranderd is, dat je op de oude voet door kunt gaan...
Zoals c (?geen idee) al zei: er zijn hier ook vier maanden voorbij gegaan. Heb je valse hoop geschapen? Was het alleen uitstel van 'executie'?

Ik hoop dat je mild voor hen kan zijn Quinn.
Zij hebben hun verhaal. Aanhoren dus. En daar op kauwen.
Dit zal wat tijd nodig hebben. Succes!!

En lieve Quinn, wat ik altijd weer vergeet, maar zelf nog steeds heb, als je bent weggeweest en je komt thuis, dan wil je zo graag thuis zijn en zij waarschijnlijk allemaal zo graag dat je er bent, vaak ontploft er dan iets. Bij mij en mijn man en kinderen herken ik dat. Spanning die zich in veiligheid, daar waar de liefde is, kan ontladen.

En dan zijn wij nog niet eens vier maanden weg.....

Nee Kohtje, het ging erom te stoppen met drinken en de rest. Los daarvan had ik echt gedacht dat het leven gewoon wert opgepakt kon worden. Als in, met de afspraken en gewoonten zoals daarvoor (voor de duidelijkheid, minus mijn middelengebruik dus). Had er niet op gerekend dat in die tijd het vriendje van mijn vriendin zoveel belangrijker zpi worden. Of dat de werkzaamheden van c zouden veranderen. Of dat de kinderen verder zouden zijn opgegroeid. Naïef wellicht. Maar c heeft gelijk, de aarde draait om de zon, niet om ene Quinn. Is even slikken.

Soms is het ingewikkeld ja. Maar dat is inherent aan een niet-monogame relatie. Al zou ik het haar graag verbieden, zo hypocriet ben ik wel. Maar goed. Voor de kinderen is het volkomen normaal dat papa en mama niet alleen elkaar hebben. Tenslotte was c er al jaren voor D en voor de tweeling.