Nog 6 weekjes, dan ben je een jaar oud. Hoe dan? Waar blijft de tijd? Elke dag is een feestje met jou. Schateren kun je als de beste. Je bent geen baby meer, maar een dreumes. Met eigen willetje, want het moet gaan zoals jij wil. Je loopt overal al langs. Los durf je nog net niet. Wacht maar even, het gaat al zo snel. Televisie kijken begin je leuk te vinden. Even maar, dan weer op avontuur. Zwemmen, water blijft favoriet. Al is de ballenspeeltuin ook wel leuk. Ik hou zoveel van jou. Blij dat ik jou mama ben. Een mama met het liefste, maar ook ondeugendste kind van de hele wereld!  

Wat snel gegaan idd ,  je omschrijft het mooi. 

Geniet er van  voor je het weet zitten ze op school 

Ondertussen binnen je alweer een jaar geweest, al bijna 13 maand oud. Je loopt ondertussen als een kievit. Je verjaardag vond je wel gezellig. Leuk dat bezoek, en wat fijn dat ze allemaal wat voor je mee namen. Gewoon een ouderwetse blokkendoos is je favoriet. Geen doos, maar een duwkar. De blokken doe je overal in. Zo heeft papa al blokken uit de kattenbak gehaald. Haal ik ze uit de bloempotten. Je kunt er ook zo leuk mee gooien, papa vreest dagelijks voor zijn tv. Een pop heb je ook gekregen. Kun je alvast een beetje oefenen. Maar nee, straks niet steeds in de ogen van je zusje prikken! Want ja je krijgt een zusje. Zo benieuwd hoe je dat gaat vinden. Op het kinderdagverblijf vermaak je je ook prima. Al sta je daar ook al bekend als een dikke boef. Terwijl je leeftijdgenootjes vaak net staan, bij de tafel een voorzichtig stapje doen, ren jij het verblijf door. Eten, je favoriete bezigheid en wat zijn we gezegend met dat je alles lust. Je eerste woordje is dan ook: die. Wijzend op wat je hebben wil. Krijg je niet je zin, dan laat je je dramatisch neervallen en begint te huilen, nou ja huilen.... Drama Queen noemt papa je dan. Gelukkig ben je meestal vrolijk. Ik hou van jou, tot aan de maan en weer terug. 

Niks

Even op mijn eigen draadje, geen zin in discussie op de dagdraad. Het is maar een woord, of woorden. Maar woorden kunnen zo kwetsen. Ik wist dat Cleo het niet fijn zou vinden, maar ik zelf ook niet. ik ben zelf wat slechthorend, red mij prima hoor. Maar vroeger vaak gepest ermee. Mini is ook slechthorend, erger dan mij. het is de vraag of zij straks wel naar regulier onderwijs kan. Ook zij gaat uitgelachen en uitgescholden worden. Ook dove is een bestaand woord en niet meteen een scheldwoord. Kinderen zijn nu eenmaal hard onder elkaar. Maar wij als volwassenen kunnen ze leren wat het met een ander kan doen. Ik kan Mini leren (hoop ik) dat ze goed is zoals ze is. Leren dat haar hoorapparaat nu eenmaal bij haar hoort en ze zich nergens voor hoeft te schamen. Laats zei iemand hier op het forum, die je niet zo serieus moet nemen natuurlijk, dat Mini een doofstom idioot kind was. Dat heeft echt veel met mij gedaan.  Voor ons is ze perfect! 

Aaah niks , zo raak 

Mini treft het maar met haar moeder

Ik vind jou een lieve moeder  een voorbeeld voor hoe het ook kan. En of je kind doof, blind, autistisch, kaal, met veel haar is, zonder armen zonder benen is.... moeders moederen, altijd..... je bent een moeder zoals ik had willen hebben 

Helaas proberen mensen altijd de zwakste plek te vinden als ze willen pesten. Kan er zo niet tegen. Maar jouw mini heeft met jou als moeder het voordeel dat ze in ieder geval heel veel liefde krijgt waardoor ze hier hopelijk boven zal staan

Wow, mijn laatste post was vlak voor de geboorte van Inie hier. Ondertussen zijn we alweer meer dan 4 maand verder. Je start was niet makkelijk, maar gelukkig konden we als gezin samen er zijn. Gelukkig mochten we na een paar weken naar huis. Echt rustig was het nog niet, je kreeg nog een deel van je voeding door de sonde. Na een tijdje mocht die gelukkig uit. Je grote zus had niet heel veel aandacht voor je. Spelen was veel belangrijker. Ze is de hele dag in beweging. Dat ben jij niet, je beweegt zelfs te weinig. Dus gingen we naar de kinderarts, waar gelukkig alles goed was. Jij vindt het blijkbaar allemaal wel prima. Dus oefenen we flink met je. Langzaam aan begin je wat meer te bewegen. Je zus heeft steeds meer belangstelling voor je. Klautert graag bij je in de box en nee dat vinden wij niet goed! Ze kan nogal onbeholpen en wat lomp zijn soms. Maar lekker gek doen voor jou vindt ze geweldig! Daar moet jij ook wel heel erg om lachen. Wordt jij later net zo ondeugend, of blijf je wat rustiger? Mini, leuk, lief, ondeugend kind. Elke dag is een feestje met jou. De hele dag ben je in beweging. Buiten spelen, vooral in en met water. Je leert steeds meer gebaren, praten gaat moeilijker. Na de vakantie begin je in de peutergroep met andere kindjes die niet zo goed kunnen horen. Het zal niet altijd makkelijk gaan in je leven. Ik hoop dat je zo vrolijk en onbevangen blijft als je nu bent! 

Wat een mooi verhaal @niks en wat een liefde spreekt eruit! 

Niks.....dank je wel...zo mooi

 Heerlijk om te lezen 

Mini is niet altijd lief hoor, heeft een sterk willetje. 

4 minuten geleden zei niks:

Mini is niet altijd lief hoor, heeft een sterk willetje. 

Van wie zou ze het hebben 

Zojuist zei Reacher:

Van wie zou ze het hebben 

Papa?

Ik denk het.

De zomer is voorbij, al hebben we nog wel mooie herfstdagen. Van zwemmen naar het bos, rennen door de bladeren. Elke paddenstoel moet bekeken worden. Trots op mijn gezin, onze meiden. Mini die moeiteloos naar de peutergroep ging van het audiologisch centrum. Elke week ga je met veel plezier heen en trots laat je zien welk gebaar je hebt geleerd. Inie, eindelijk ga je wat bewegen. Nog steeds niet veel, maar het komt steeds meer. Wat ben je een heerlijk rustig tevreden kind. In tegenstelling tot je zus, dat is een wervelwind, altijd in beweging. Doet soms ook echt stoute dingen en lijkt niet onder de indruk als we "boos" worden. We eten nu tegelijk, dat vinden jullie ook gezellig, wij ook hoor. Alleen elkaar na doen met eten in de mond is soms wat minder. Maar wat een lol kunnen jullie samen hebben. Wat een rijkdom, wat geniet ik van de meiden. 

en wij mee, van jullie/jou, thnx

Afgelopen week hoorden wij, dat je gehoor steeds slechter word. Stiekem wisten wij dit wel, maar toch valt het dan weer tegen. Je gaat het traject in voor gehoor implantaten. Eerst veel onderzoeken, waaronder een scan, waar bij je een licht roesje krijgt. Als je groen licht krijgt de operatie, best wel een pittige. Daarna een half jaar heel intensief revalideren, leren omgaan enzovoort. Je kan er wat meer mee horen, maar echt goed horen zal je nooit kunnen. Goed praten weten we ook niet. Zoveel onzekerheid nog. Vandaag werden we heel erg met de neus op de feiten gedrukt. Voor het eerst op je loopfiets mee naar de kinderboerderij. Tot jij eerder bij de weg was dan wij. We schreeuwden dat je wachten moest, maar ja... Gelukkig had de auto die eraan kwam jou goed in de gaten en stopte. Maar de schrik zat er goed in, en het besef dat heel veel dingen niet normaal gaan worden. Natuurlijk gaan we proberen om je een zo normaal mogelijke jeugd te geven. Met vallen en opstaan denk ik, want ooit zal jij beseffen dat je anders bent. Maar voor ons ben je nooit anders lieve Mini. Gewoon onze kleine eigenwijze donder en je komt er wel! Zo trots op jou en natuurlijk ook op Inie! 

@niks: Wie weet kan een signaalhond tot steun zijn in jullie gezin. Mijn zus kreeg voor haar oudste zoon via het KNGF een van de eerste autismegeleidehonden die hier de training hadden doorlopen. De hond was goud waard en heeft niet alleen het kind geholpen bij moeilijke momenten, maar ook ingegrepen bij gevaarlijke situaties, zoals willen oversteken terwijl het voetgangerslicht op rood staat, en ook voor het kind gaan staan en zich schrap zetten omdat een scooter onverwacht de hoek om kwam scheuren. En de hond bracht plezier en troost aan het hele gezin. Een groot cadeau. 

Och lieve Niks toch, ik zit hier nu met een brok in de keel... 
Wat een zorgen voor jullie toch ook. 
En ja, ze zal op zeker moment het besef krijgen dat ze anders is. 
Maar zoals ik haar 'lees' in jouw verhalen is ze een heel sterk meiske, opgeruimd en vrolijk.....