@Maverick @lady jane @Lonster1 Dank voor jullie reacties! De tijd zal leren hoe het verder gaat. Vind het ook een beetje kip en ei verhaal. Komt de burn out door het drinken of ben ik gaan drinken door alle stress. Ach, uiteindelijk maakt het ook niet uit denk ik. Het gaat erom hoe ik er nu mee om ga. Probeer idd mild en vriendelijk te zijn naar mezelf toe en dat helpt zeker!

Was even zoeken naar mijn draadje, maar gevonden 🙃 Het niet drinken gaat nog steeds goed. Niet te geloven dat het al zo lang geleden is dat ik gestopt ben. Merk wel dat het venijn in een klein hoekje zit…. Voor mijn gevoel is de stap naar toch wel weer drinken zo gemaakt. Gelukkig gaat het mentaal en fysiek ook beter. Krijg sinds een tijdje EMDR en dat lijkt echt iets te doen. Pieker veel minder en de verlammende vermoeidheid neemt ook af. Gelukkig maar, want had op een gegeven moment echt het gevoel dat het zo zinloos is te stoppen als je je er toch niet beter door gaat voelen. Merk wel dat sommige dingen wat verslappen. Zo was ik veel aan het sporten en heel gezond aan het eten. Inmiddels is dit, mede door een blessure, wat afgenomen. Ben hierdoor ook weer wordt aangekomen. Jammer, maar probeer de draad weer op te pakken. Niet drinken is het belangrijkste!!

Tja, en dan ook hier maar met de billen bloot. Heb gedronken en dat viel niet goed. Midden in de nacht wakker worden badend in het zweet. Hoofdpijn, misselijk, diarree. Enorm gespannen en zenuwachtig gevoel. Kortom al die dingen die ik niet meer wilde. Vandaag dus weer dag 1. Al ben ik er nog niet uit of ik weer wil gaan tellen. Op de één of andere manier gaf dit ook een soort druk. Ik mag namelijk niet falen. Aan de andere kant ook niet verwacht nog weer in deze situatie te komen. Maar heb alles de afgelopen tijd wel wat laten versloffen. Goed voor mezelf zorgen dus. Gezond eten en regelmatig bewegen, maar ook niet te streng zijn. Denk namelijk dat het daar misgaat. Wil daarom op dit moment mezelf ook niet al te hard straffen voor deze misstap, maar voel naar jullie toe toch wel enige schaamte. Maar er tegen blijven vechten is ook niet de manier en over een langere tijd ook niet vol te houden blijkbaar. Veel geleerd de afgelopen twee jaren en weet nu dat ik het kan. En door…

Och Emmy, wat rot voor je.

Goed dat je het deelt hier.

'Verslaving gedijt in het duister en verdwijnt in het licht'.

Als je ergens geen schaamte hoeft te voelen is het hier. 

Jezelf weer herpakken en leren van deze uitglijder.

Keep up the good work 🌹

Wat n mooie zin...

Gedijt in t duister en verdwijnt indd in t licht!!

💫💫💫

Kan gebeuren @Emmyhet gaat erom dat je de draad weer oppakt en doet wat voor jou werkt! En idd niet te streng zijn, herkenbaar. Je bent zeker niet terug bij af. Goed voor jezelf zorgen

Ik begrijp het. Een toneelleraar van mij zei altijd:’doe het niet te goed!!’

@kruidenthee67, @Rosee en @Lika dank voor jullie lieve berichtjes. 

Het niet te goed willen doen raakt idd wel de kern. Vanavond wezen sporten en de laatste restjes er hopelijk uitgezweet. Net gedoucht en lig nu in een fris gewassen bed met een verse kop gemberthee. Wil de komende dagen voor mezelf bedenken welke stappen ik nog wil zetten om hier anders mee om te gaan. Maar voor nu hopelijk eerst een goede nachtrust.

Goed dat je snel hebt kunnen stoppen en de draad weer oppakt!

Na vijf jaar droog had ik in het zesde jaar twee uitglijders. En nu weer ruim een jaar op het goede pad. Met weer meer 'wijsheid'. Ik ben na de eerste wel meteen weer op zoek gegaan naar een AA groep. Dat is voor mij precies wat ik nodig heb, blijkt. 

Zorg goed voor jezelf, en dat je het wilt en kunt weet je!

🌹

Jeetje emmy, dat had ik niet verwacht. Je ging mij net even voor steeds. Voor mij was dat  inspirerend. Maar voor mij nu ook een eye-opener dat het nog steeds op de loer ligt. Goed voor jezelf zorgen hoor! En gewoon weer doorgaan, je begint niet weer opnieuw hoor. Je hebt nog steeds 2 jaar niet gedronken minus een uitglijder.

Afgelopen twee nachten goed geslapen en voel me weer prima. En daar schuilt precies het gevaar. Twee jaar terug tijdens mijn burn out toch echt wel rock bottum gegaan. Dat was de grote motivatie achter mijn stoppen. Me beter willen voelen. Dat leek lang niet te lukken, maar mijn huidige therapie doet echt iets met me. Niet dat alles nu helemaal is opgelost, maar de verlammende vermoeidheid is weg. Het piekeren is er nog wel, maar soms ook dagen niet. Maar met het beter voelen lijkt de motivatie om niet te drinken ook weggevallen. Aan de andere kant zal twee jaar niet drinken toch ook wel positief hebben bijgedragen aan het me beter voelen. Ik wil absoluut niet terug naar hoe het was, want dat voelde gelijk weer akelig vertrouwd. Bijeenkomsten van de AA zie ik vooralsnog niet zitten. Bang om herkend te worden. Woon in een kleine plaats waar iedereen elkaar kent en kom door mijn werk ook nogal eens mensen tegen. Maar wat dan wel…. Ben er nog niet uit. Ben op dit moment vooral op zoek naar rust en tijd voor mezelf, maar dat is lastig met pubers in huis. En het voelt ook egoïstisch om zoveel tijd aan mezelf te besteden. 

Dat noem ik juist het gezonde egoisme dat moeders vaak te leren hebben.
Investeren in jezelf, daar profiteert iedereen van uiteindelijk.
Je pubers kunnen dat wel al waarschijnlijk