Ja kiwi, en veel bananen. Mandarijn eigenlijk nooit gek genoeg. En in de zomer citroen en soms een meloen.

Ik ben wellicht al zo ver van mijzelf vervreemd dat ik allang niet meer weet waarom. Maar ik geloof dat ik door te drinken ten diepste mijzelf wil uitwissen. Weg, weg, weg! Toch zijn er intussen mensen om mij heen die het wel degelijk opvalt als ik begin te vervagen. En dat vind ik knap lastig.

La caresse et la mitraille
Et cette plaie qui nous tiraille
Le palais des autres jours
D'hier et demain
Le vent les portera

Ach @Oskarwat is er gebeurd?

Een stemming heb je, die ben je niet.

Vergetelheid willen is menselijk. Spreken van uitwissen is pathetische taal van iemand onder invloed.

Mijn idee: ga nu lekker slapen en neem morgen een verstandig besluit.

Met jezelf zijn lijkt soms het moeilijkste dat er is. Maar je kunt het, want je doet het al! Echt.

Kom op ezel, moedig voorwaarts

Het leven is prachtig en duister, blij en verdrietig, een bron van vreugde en van wanhoop. Volgens mij is daar allemaal niks mis mee en je kan dat prima aan, maar je hebt een verslaving, dat vertekent de boel, niet zo moeilijk over doen, gewoon niets meer drinken.

Hophop en pompidom 

Och Oskar, wat een k-fase waar je in zit.

Maar ook hier kun je uit. Die keuze heb je, de mogelijkheden heb je.  Er mee 'dealen'. 

En ja, dat is hoe dan ook, moedig voorwaarts.

Zelluf doen, niet alleen.

Denk je ook aan je kinderen, @Oskar.

Och @Oskar, lieve koppige... 
Ik hoop dat je heel snel de zonnestralen weer kunt grijpen... 

Dank allen voor de betrokkenheid. Dat doet me best wat. Dag goed doorgekomen, wankel maar droog. Hort sik.

We zijn drie dagen verder en alles lijkt weer normaal. Verbazend hoe snel een situatie zich kan herstellen, maar beangstigend hoe plotseling datzelfde ook volledig kan ontsporen. Voorwaarts maar weer, ontgoocheld en vol goede moed. Timmeren aan een veiliger toekomst.

Houd de zijwieltjes (het forum) er nog maar even aan Oskar.
 

Ja, het ene moment denk je dat je jezelf nu wel kent en dan ontspoort t toch weer. Maar eigenlijk ben jij dat niet, maar je verslaving. Denk ik. Je schreef laatst volgens mij dat t juist toeslaat als je er niet op bedacht bent en alles lekker z'n gangetje gaat (iets in die trant) dus dat is handig om te weten! Alert blijven

2 uur geleden zei Adri03:

Je rijdt toch echt helemaal zelf door de rode seinen.

Ja, omdat je ze soms niet ziet.

Je rijdt er doorheen omdat je ze niet ziet. Of je weet wel dat ze er zijn, maar je kijkt de andere kant op. Dat zou ook kunnen...En dan is het inderdaad belachelijk hoe snel het allemaal kan gaan....Probeer dat maar eens uit te leggen aan een 'normale drinker' (tip: probeer het ook maar niet)

Wat mij helpt als drank ook maar 2sec in m'n gedachten komt, speel dat bandje maar eens een paar dagen vooruit. Ik weet hoe dat plaatje eruit ziet en dat gun je echt niemand. Dan zijn die 2sec weer snel voorbij.

Het lastige is dat je wel degelijk de stoplichten haarscherp opmerkt, maar dat er momenten zijn dat dat je geen reet kan schelen, en je het gaspedaal nog wat dieper intrapt. Als ik een ééndimensionaal en zuiver rationeel wezen zou zijn was het vast allemaal eenvoudig. Maar dat ben ik niet. Bij heel veel dingen razen tegengestelde neigingen en overtuigingen door mijn kop. Overigens heb ik geen spijt van mijn experiment ook al is de uitkomst anders dan ik had gehoopt. Liever wijs door schade en schande.
 

De kraan moet voorgoed dicht, dat is nu duidelijk. En dat is lastiger als hij net open is geweest. Want op de één of andere manier heb ik altijd de neiging een terugval nog met een dagje te verlengen ‘omdat het nu toch niet meer uitmaakt’. Ik weet heus wel dat het wel degelijk uitmaakt, maar leg dat maar eens uit aan een waanzinnige. Maar de koers is duidelijk en het hoofd weer kalm. Alles komt goed.

Maar wat is toch de beweegreden van die meneer om telkens mijn woning binnen te stappen om daar vervolgens alleen maar triomfantelijk te roepen dat hij gelijk had?

49 minuten geleden zei Oskar:

Maar wat is toch de beweegreden van die meneer om telkens mijn woning binnen te stappen om daar vervolgens alleen maar triomfantelijk te roepen dat hij gelijk had?

Waarschijnlijk is dat je innerlijke criticus (het duiveltje op je linkerschouder). Dat is het hoofdinstrument van je ego om je gedrag te sturen, gericht op stagnatie. Die wil dat je niet verandert, want verandering is onbekend en dus gevaarlijk. Je leest over deze materie onder meer in boeken van Erik Stofferis, Jan Geurtz en Petra Moes. 

@Oskar

Nee, geen ééndimensionaal zuiver rationeel wezen. Althans, die indruk heb ik niet. Eerder een onverbeterlijke romanticus! Zo’n eentje die zichzelf tart en bewust de herinnering aan een verloren liefde ophaalt. Alle toeters en bellen worden daarvoor uit de kast gehaald. De meest melancholische muziek die alle snaren in je lijf raken en nog veel meer bewegen dan alleen de herinnering aan die éne verloren liefde. Waar zoek je naar Oscar?

Het lijkt mij dat die vreemde kerel elke keer weer jouw huis binnenstapt komt doordat jij altijd vrolijk de deur wagenwijd openzet in plaats van het in zijn gezicht dicht te smijten.

Jouw experiment heeft je zowel een stukje van je pad afgebracht als je er ook weer op getrokken. Het heeft je doen inzien dat de kraan voor altijd dicht moet. Nee, die kraan moet gewoon met fundament en al verwijderd worden want die ga je toch niet meer gebruiken. Toch?

Werk aan de winkel druivenkopje. Als je de kracht niet kunt vinden in jezelf, zoek hem dan in de liefde voor je kinderen, je gezin. Jullie eigen plekje op aarde.

20 minuten geleden zei Reacher:

Werk aan de winkel druivenkopje. Als je de kracht niet kunt vinden in jezelf, zoek hem dan in de liefde voor je kinderen, je gezin. Jullie eigen plekje op aarde.

Amen 

(Die binnenstappende kerel bedoelde ik niet zozeer symbolisch of psychologisch maar tamelijk concreet. Maar daar ga ik maar niet op door, anders schoffeer ik nog mensen.)

Verder zit warempel de stemming er hier intussen alweer aardig in. Ja, ik weet het, het is pas vier dagen geleden. Maar gelijktijdig met het verdampen van de laatste resten alcohol wijkt ook de wanhoop en vertwijfeling. Voor een buitenstaander is het wellicht moeilijk bij te benen allemaal, maar ik herken het tempo waarin onder invloed van teveel drank de stemmingen wisselden nog wel van vroeger. Dus overeind klauteren, de knietjes afvegen en verder maar weer op het reeds ingeslagen pad. Voorwaarts!