Goed bezig. Ik lees je steeds graag. 

Ik worstelde de hele tijd hoe mijn verslaving en oud en nieuw gedrag te plaatsen voor mijzelf. Heb n.a.v. gesprek met mijn sponsor dit modelletje gemaakt. Nu valt alles op z’n plek. 

Ik ben bezig met mijn vierde stap: het grondig en onbevreesd maken van een morele inventaris. Daar gebruik ik het werkboek van de NA voor inclusief extra verkrijgbare info op internet. Dat levert een heleboel nieuwe inzichten op, en niet per se inzichten waar ik op zat te wachten  Over mijn eigen aandeel in situaties, over hoe ik onbewust toch het leven van mijn naasten (vrouw, ex vriendinnen en kids) zeer moeilijk heb gemaakt. Situaties waarvan ik in eerste instantie dacht dat ik zelf het slachtoffer was, blijken veel genuanceerder te liggen. Ik ben erachter gekomen dat ik veel ex vriendinnen emotioneel heb gegijzeld met mijn issues/angsten, en mijn woedeaanvallen hebben denk ik veel meer schade aangericht dan ik had verwacht. Niet in de laatste plaats bij mijn vrouw en kinderen. Ongemerkt ben ik toch diegene geworden die ik niet wilde zijn.

Enige tijd geleden heb ik van twee ex vriendinnen van vele jaren terug de brieven gelezen die zij me nadat ik het uitgemaakt had, hadden geschreven. Dat heb ik lange tijd niet aangedurfd. Daar komt toch een ander beeld van mij naar voren dan ik mijzelf al die tijd had voorgehouden. En dat beeld kan ik nu ook terugbrengen naar mijn relaties de afgelopen jaren, met de nieuwe kennis die ik inmiddels over mijzelf heb opgedaan.

Dat is heel confronterend. En tegelijkertijd bevrijdend. Omdat ik nieuwe inzichten kan toelaten en mijzelf in de spiegel kan aankijken. Het verleden kan ik helaas niet veranderen. Wel mijn herstel nu en in de toekomst. Als ik mijn persoonlijke groei van het afgelopen jaar bekijk dan is die gigantisch. En niet in de laatste plaats door het volgen van de meetings en het doen van stappenwerk. 

Vanavond een condoleance van een fella die zichzelf het leven heeft ontnomen. Dat houd me bezig. Hoe eenzaam en hulpeloos zij zichzelf moet hebben gevoeld, en niet meer in verbinding met anderen en zichzelf. Wat een verslaving uiteindelijk kan doen. En dat je van de buitenkant niet kan zien hoe iemand zich van binnen voelt. Ze was zo goed bezig en ik ze kwam op mij de laatste keer dat ik haar zag positief over, ondanks een terugval die ze had gehad. Ze laat jonge kinderen na, hoe verschrikkelijk ook voor hen. Ik hoop dat ze nu de rust heeft gevonden die ze zocht.

Aan de andere kant is het ook mooi om te zien hoeveel kracht, steun en liefde er bij de andere fellows en fella's vrijkomt, ondanks het grote verdriet. Daar ben ik echt van onder de indruk. 

We zijn op vakantie in Italië, vorige week in Umbrië en deze week Toscane. Tot nu toe weinig zucht gehad. Wel merk ik dat ik niet meer zo enthousiast ben over de wijngaarden, waar ik een paar jaar geleden met verrukking naar kon kijken. Was dat toen omdat ik wist wat voor genot het me gaf? Of is het nu een vorm van irritatie (niet meer kunnen drinken), waardoor ik de wijngaarden niet meer kan zien zoals eerst? Wat ik ineens wel lastig vind is om door mensen aangesproken te worden over drank, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En ik daar vanzelfsprekend onderdeel van uitmaak.

Nou ja, genoeg andere dingen om mijn aandacht te geven. De rust en stilte, de natuur, heuvellandschap en de zwaluwen, die elke avond zich komen melden in hun nestje precies naast onze voordeur. En niet te vergeten mijn prachtige meiden, die zo helemaal zichzelf zijn deze vakantie. 

de obsessie en afhankelijkheid zijn weg @JamesM
logisch dat je nu minder enthousiast bent over die wijngaarden.
De natuur en zwaluwen, de rust, je meiden, wat een rijkdom

Dat zeg je goed Lady Jane! Het blijft me elke keer weer verbazen wat een grote rol drank in m’n leven speelde. Bewust en dus ook vooral onbewust. Gelukkig genoeg andere gezondere zaken om me op te richten. Aan de krekels te horen zijn ze het met me eens