Hoe was het bij de praktijkondersteuner? 

voor vandaag. Zomaar. 

1 uur geleden zei Reacher:

Hoe was het bij de praktijkondersteuner? 

Het was een bijzonder kwartier. Ze vond mijn lijstje met routine dingen doen prachtig. En ik ben zo goed bezig. Ja, fantastisch allemaal. En nee, ze had nog geen update over verwijzen, maar het gaat zo goed, dat geeft niks. Zelf doen, maar nog alleen ook dus. 

Verder ga ik het hier ook nog even zetten, omdat ik me zo'n trotse gorilla voel, heb net mijn zoontje de fles gevoerd 

5 minuten geleden zei Quinn:

Verder ga ik het hier ook nog even zetten, omdat ik me zo'n trotse gorilla voel, heb net mijn zoontje de fles gevoerd 

Voilà de essentie van het leven. De rest is bullshit. 

15 minuten geleden zei Quinn:

Verder ga ik het hier ook nog even zetten, omdat ik me zo'n trotse gorilla voel, heb net mijn zoontje de fles gevoerd 

Ooh 

3 uur geleden zei bumperjim:

Voilà de essentie van het leven. De rest is bullshit. 

De essentie, ja. Bullshit? Nee. Wel een hoop crap waar je nou eenmaal doorheen moet. 

9 uur geleden zei Quinn:

Verder ga ik het hier ook nog even zetten, omdat ik me zo'n trotse gorilla voel, heb net mijn zoontje de fles gevoerd 

Tadaaaaaaah  zoveel liefde van zo'n kleintje, daar gaat het om , liefde geven, liefde mogen ontvangen, baby's oordelen niet, ze zijn, jouw zoon is. 

Ik ben blij voor je Quinn

Dat is puur geluk wat van dat kleine stukje tekst spat.

Ik moet tegen wil en dank lachen om hoe je ontmoeting met de praktijkbegeleider beschrijft. 
Maar it sucks dat ze verder niets doet. 

@Reacher ik vind het ook lastig om met een willekeurige, tijdelijke hulpverlener de diepte in te gaan. Slechte ervaringen mee. Vergeet niet weer die arme psych in opleiding die een beetje groen wegtrok en zich excuseerde tijdens een gesprek. Of de groepstherapie waar ik eerst werd verteld dat ik meer moest delen, maar toen ik dat deed, juist verzocht werd m'n mond te houden. Het is wat zoeken. 

 Ik kan er niets aan doen, je beschrijft het zo grappig!

Maar er zit natuurlijk veel onmacht en verdriet achter dus het voelt ook weer ongepast om te lachen. 

@Reacher jeweettoch, humor is een van mijn wapens. Het is allemaal triest genoeg, laten we er alsjeblieft af en toe om kunnen lachen,

Hoe gaat het inmiddels met Socrates trouwens?

Socrates verlaat iedere avond met kordate staart de tuin om enthousiast aan de terugtocht naar het oude huis te beginnen. De schat.
Ik knisper dan listig met zijn favoriete blaasgruissnoepje en dan keert hij toch weer om. Lang leve zijn kattenmaagje 

Altijd prettig als je goed met elkaar communiceert. En hoe is het met Socrates' z'n baasje? Beetje gewend of loop je ook nog elke avond terug?

De enige keren dat ik bij het vorige huis geraak is wanneer ik het driedelig Italiaanse drama met Socrates opvoer.  En dat is dus nog best vaak.

Verder is het vooral leuk in het nieuwe huis. En eng. En veilig. En eng etc.

Over goed communiceren gesproken: ik had eerder op het forum gemeld dat ik de hulpverlening weer in ging dan dat ik mijn vriend vertelde. Oeps. 

Hmm ja, irritant is dat. Herkenbaar ook. Heb best vaak dat ik denk maar dat heb ik je verteld... Niet dus, was aan de ander.

 Jij weet niet of je het aan C of aan D hebt verteld. Ik weet niet of ik het aan F of aan V heb gemeld. 

We all share a brain. Right?

Yup 

@Reacher 

.

Het is lastig als je zo enorm heen en weer kunt vliegen. Vanochtend schoot ik vol in de helder en vrolijk en niks aan de hand en dan lees ik mezelf terug en kom ik over als een materialistische, oppervlakkige klojo. 

Maar als het dan diep en duister en triest is, lees ik mezelf soms terug als een chagrijnige, hopeloze klojo.

't Is blijkbaar moeilijk om het goed te doen.

Je voelt je alsof je op een rollercoaster zit? 
Ik vind je overkomen als een gulle romantische man die zijn liefde wil tonen. Als ik de feedback teruglees dan ben ik niet de enige. 
Maarja het gaat inderdaad om wat je van jezelf vind.