.

3 uur geleden zei Quinn:

@Reacher juist van jou doet het zeer. Want juist van jou verwachtte ik niet dat je mijn bericht zo zou interpreteren. Je kent me beter, dacht ik toch.

Ik heb niets ter verdediging. Alleen aan uitleg. Ik ben hardcore veganist, vanuit een diepe identificatie met de weerloosheid van dieren, ik dacht dat je dat wist. Aanname besef ik nu. Dus toen ik las wat je schreef; -jij- toen voelde dat alsof iemand me een stomp in de maag gaf. Het had niet harder aan kunnen komen als het Fleurtje of Lars was geweest.  

Ik ken je beter dan dat, maar mijn trust-issues (of eerder mistrust-issues) winnen het nog altijd. En vanaf dat moment (de stomp in de maag) had het niets meer met jou te maken maar alles met mij. Dat ik je daardoor zeer deed raakt me erg diep. 
Ik kan alleen maar zeggen dat het mij spijt.

Je hoeft je echt niet te verdedigen, maar uitleg is fijn. Nee, ik wist niet van de hardcore vegan. En natuurlijk vind ik het heel erg dat je een stomp in je maag voelde. Ik zou je echt geen pijn willen doen.

We hebben elkaar wat rottijd bezorgd en ik wou dat dat niet zo was. Dat spijt mij.

Hoe gaat het nu met je @Quinn 

Matig. Had een beroerde nacht, maar daarvoor ook al een aantal nachten slecht geslapen door de nachtmerries.

3 minuten geleden zei Quinn:

Matig. Had een beroerde nacht, maar daarvoor ook al een aantal nachten slecht geslapen door de nachtmerries.

Dat is gewoon vreselijk. Sterkte man. Kom maar ff mee pubquizen gezellig

Thanks, maar niet in de stemming. Zware koppijn en flink moe. Als in, ik donder vanzelf wel om. En dan komt ie weer met z'n honkbalknuppel en word ik weer wakker. En repeat.

Zojuist zei Quinn:

Thanks, maar niet in de stemming. Zware koppijn en flink moe. Als in, ik donder vanzelf wel om. En dan komt ie weer met z'n honkbalknuppel en word ik weer wakker. En repeat.

dat gaat zeker beter worden. Ff uitzingen. Veel sterkte

Out of the night that covers me,

      Black as the pit from pole to pole,

I thank whatever gods may be

      For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance

      I have not winced nor cried aloud.

Under the bludgeonings of chance

      My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears

      Looms but the Horror of the shade,

And yet the menace of the years

      Finds and shall find me unafraid.

It matters not how strait the gate,

      How charged with punishments the scroll,

I am the master of my fate,

      I am the captain of my soul

Ik lees dit ook nu pas. Voel me natuurlijk aangesproken, want ik heb dit allemaal aangewakkerd naar mijn gevoel. Sorry als ik jou een rotgevoel heb bezorgd, het is echt mijn achilleshiel denk ik. En aangezien Kohtje niet begreep hoe mij dit kan triggeren, heb ik dit uitgelegd. Natuurlijk is klotewezens niet persoonlijk bedoeld, maar voor de hele mensheid Druk me nu alweer verkeerd uit geloof ik. En @Cleo66 ik wist al dat jouw man slager is en wil jou ook absoluut geen rotgevoel bezorgen. Overigens kreeg ik een pb van de moderator, die mijn opmerking over mensen de nek omdraaien niet vindt kunnen. Dat vind ik dan wel erg vreemd. Maar goed. 

'Het' is dierenleed.

@Rosee het doet zeer als iemand je achilleshiel raakt, dat snap ik. En welkom op het strafbankje, je mag naast me zitten als je wilt.

.

ik zag net dat @lady jane twee van de dichtregels van het gedicht ‘Invictus’ in haar profiel heeft.  Respect LJ 

Hoe is het vandaag ? 

Ik eet ijs met een assortiment aan toppings. Van beide veel. Loop wat vast in m'n werk. Koppijn van de gespreksverslagen en ik doe alsof dat aan het ijs ligt. Ik twijfel of ik dit wel kan. Houd niet van twijfel, maar tegelijk is twijfel de bron van elk onderzoek. Dus ik zwam en zwalk.

Maar ik drink niet en heb vandaag nog maar één sigaret gerookt en nog maar twee keer gedoucht. 

.

Onderzoek is toch het reduceren van twijfel? Na het onderzoek kan je zeggen hier twijfelen we niet meer maar hier nog wel, dat is toch wel OK?

Even wat clichés op een rijtje: Twijfel is het begin van alle wijsheid. Alleen de simpelen van geest twijfelen niet! Wie weet, weet dat hij niets weet.
 

En Voila kunnen we weer even verder..! 

Ja, nee, het gaat niet om dat soort twijfel. Als in, ik weet dat ik kundig en deskundig ben, dat ik mooi en helder kan formuleren, dat ik gedegen onderzoek kan doen en dat het eindresultaat er straks echt wel zijn mag. Mijn twijfel geldt puur het persoonlijke, kan ik dit mentaal echt wel aan? Het theoretische gedeelte heb ik zo goed als afgerond, achtergronden en de rest is allemaal min of meer gesorteerd en mooi aangekleed. Maar nu komt de praktijk, nu is het nodig om in gesprek te gaan met mensen. En zonder nou al te veel in detail te willen treden, dan gaat het om veroordeelde pedoseksuele mensen. En nu komt het dus wel erg dichtbij. Ben ik groot genoeg om dit professioneel te houden en kan ik ook hen als mensen blijven zien en niet als gruwelijke misvormingen van de natuur? Zonder zelf terug de diepte in te vallen? Leer ik hier van, of val ik er juist jaren door terug? 

Ok dat is inderdaad helemaal anders...voor wat het waard is, geloof ik dus niet in toevalligheden en denk ik persoonlijk dat dit voor jou mss net een mooie kans zou kunnen zijn die mss wel kan bieden wat jij op dit moment net nodig hebt...wat doe je dan: springen of vluchten? Misschien door te springen dat je inderdaad eerst terug de diepte in gaat om dan echt op je beide voeten terecht te komen? Of misschien dat het Idd betekent dat het moment daar is om jouw grens aan te geven, waarvan je eerder zei dat je dat ook moeilijk vindt...jij voelt, jij weet!

Of het is een mooie kans om te leren en durven zeggen: "Dit kan (of wil) ik niet aan".

Er wordt vaak gezegd dat als het eng is dat je het dan vooral moet doen want daar groei je van. Ik kies er vaak voor om al die uitdagingen aan mijn neus voorbij te laten gaan en ik ben daar heel gelukkig van geworden. Zalige rust.

Maar ik heb natuurlijk geen flauw idee wat voor jou in deze situatie wijsheid is. Lijkt me een heel lastige keuze.

wat een dilemma Quinn
kan het voorwerk dat je hebt gedaan
niet als afdoende gelden?
zo ja, dan is jouw grens voor nu doorslaggevend
zo nee, dan ook natuurlijk, met de toevoeging;
(voor zover ik een goede inschatting kan maken)

Je drinkt niet meer! Misschien val je geen jaren terug
omdat je nu steviger staat dan eerder
En.... misschien iemand mee vragen die jou helpt/steunt
zonodig

 

2 uur geleden zei Quinn:

Ja, nee, het gaat niet om dat soort twijfel. Als in, ik weet dat ik kundig en deskundig ben, dat ik mooi en helder kan formuleren, dat ik gedegen onderzoek kan doen en dat het eindresultaat er straks echt wel zijn mag. Mijn twijfel geldt puur het persoonlijke, kan ik dit mentaal echt wel aan? Het theoretische gedeelte heb ik zo goed als afgerond, achtergronden en de rest is allemaal min of meer gesorteerd en mooi aangekleed. Maar nu komt de praktijk, nu is het nodig om in gesprek te gaan met mensen. En zonder nou al te veel in detail te willen treden, dan gaat het om veroordeelde pedoseksuele mensen. En nu komt het dus wel erg dichtbij. Ben ik groot genoeg om dit professioneel te houden en kan ik ook hen als mensen blijven zien en niet als gruwelijke misvormingen van de natuur? Zonder zelf terug de diepte in te vallen? Leer ik hier van, of val ik er juist jaren door terug? 

 

Doe 1 interview en als het te zwaar is, besteed de andere dan uit. Of besteed er 1 uit, lees het verslag en als je dan zin krijgt om de volgende zelf te doen, doe dat dan.

Of zoiets. 

1 uur geleden zei Musashi:

Ok dat is inderdaad helemaal anders...voor wat het waard is, geloof ik dus niet in toevalligheden

Nee das zeker  maar of het een goed idee is is niet zeker