@Artemis ik ben best slecht in sparen, dus dan maak ik een straf van  ik denk er nog even over na. Op zich zou het niet drinken die dag al een beloning zijn hè, net als het principe dat je niet bedankt hoeft te worden voor het helpen van iemand. Het mogen helpen an sich is al de beloning. 

Met het risico dat we nu ruzie krijgen, ik heb echt helemaal niks met paarden 

.

@Artemis cool, ik heb ook gitaren.

Verder geloof ik weinig te melden. Migraine, zwaar. Vandaag veel dingen doen omdat ik vind dat het moet. Als in, ik wil graag dat mijn kinderen leuke herinneringen opbouwen. Hoe meer, hoe beter. Dus ja, soms raken ze strontverwend. Dus okay, ik bezig met alles wat ze graag wilden.

Kon ik ze vanmiddag ophalen uit het Noorderplantsoen, overlast veroorzakend groepje... en bedankt kinders, en bedankt...

Tja, wat te zeggen? Mijn gummiebrein kan van het ene op het andere moment omslaan. Sterker nog, ik kan twee totaal verschillende gesprekken tegelijk voeren. De ene vol gevatte opmerkingen en spitse grappen, de andere diepgaand en donker. En ik meen beide helemaal. Het lichte heb ik nodig om door het andere heen te kunnen leven. Als ik niet oppas, verzuip ik in zwaarmoedigheid. Maar door al die flauwiteiten krijg ik niet goed meer onder ogen hoe het gaat, soms.

Dus, Q, hoe gaat het eigenlijk echt?

Moeilijk. Moeizaam. Ik bedoel, ja, ik ben gelukkig met de heropbouw met D. Met meer tijd met de tweeling. Met dat oudste dochter beter gaat. Met c, uiteraard, altijd. En ook dat baby goed groeit en gezond is. En dat ik niet drink en de rest.

Mooi. Maar euh, hoe gaat het echt? Dat moeilijk en moeizaam?

Nou, ik drink niet, maar ik wil het wel. Niet de hele dag, maar wel elke dag. Gewoon, een glas, misschien twee, even de scherpe randen eraf. Zodat het leven gemakkelijker geleefd kan worden. Dat ik niet meer steeds zo merk dat ik last heb van mezelf. Dat ik mezelf even niet verwijt hoe ik tegenover baby en toch ook nog tegenover D sta. Ambivalent. Ik wil graag dat gelukkig zijn vasthouden, echt, maar de twijfel is niet weg. En dat het niet steeds spookt, dat ik net zo'n slechte vader ben. Al weet ik op zich wel dat ik dat niet ben. Maar toch. 

Een paar glazen, om in slaap te vallen. Who am I kidding, daar zijn een paar flessen voor nodig. Slaap... droomloze slaap. 

Hoe het gaat? Ik ben vooral verdrietig.

Maar het wordt nogal zwaarmoedig weer zo. En wie zit daar nou op te wachten?

Ik (o.a.)
omdat ik weet dat het soms niet anders kan
omdat ik het ook meemaakte
omdat ik weet dat het ook weer anders/beter wordt
omdat ik blij ben niet meer aan drank toegegeven te hebben
omdat ik het nu echt niet meer nodig heb

omdat ik niet meer hoef

houd vol Quinn♥

Ik?

Ach...en dan staat er een heel verhaal, haal ik maar weg.

Quinn, dit is het dan nu, moeizaam, moeilijk en verdrietig.

Je drinkt niet en je durft je gevoel uit te spreken. 

Je doet het goed

Het is zó herkenbaar.....voel met je mee...ook al lost dat niks op...iets met gedeelde smart....

Verdriet is net zo van jou als goeie vibes dat ook zijn...nu eens het een dan weer het ander...alles gaat voorbij...zolang je het niet onderdrukt want dan blijft het zitten...doorzetten...je bent goed bezig! 

Blijven  volhouden  het  begin is er en die is niet leuk  . 

Alles komt  zo hard binnen nu je niet drinkt    1 grote  chaos die je idd laat denken russst ik wil  drinken. 

Houd vol  je doet het  goed ..

2 uur geleden zei Quinn:

Maar het wordt nogal zwaarmoedig weer zo. En wie zit daar nou op te wachten?

Ik. Want daardoor leer ik je beter kennen. Is verbinding mogelijk. En voor mij is dat heel waardevol. 

Nah, bedankt. Het voelt heel raar om nu nog te gaan zeiken over hoe lastig niet drinken is. Ik ben hier al zo'n beetje vijf jaar. En mijn vrolijke geschiedenis is ook al qel bekend, daar kan ik toch ook niet mee blijven aankomen. Wees een kerel, stap vooruit. Zoiets. Maar dat is nog steeds struikelend één stap voorwaarts en dan twee of drie terug. Of tegen een andere steen aan. 

Ik weet ook niet alles.

Ik weet niet alles.

Existentiële angst?

Ik voel me ook af en toe zo, maar ben te preuts om erover te schrijven  

Het is wat het is. Er is geen licht zonder zwaar. Soms is de enige conclusie dat het morgen misschien beter gaat. Ik stap dan vaak onmiddellijk in bed, des te sneller wordt het morgen. En dan ziet alles er weer anders uit. 

12 uur geleden zei Quinn:

Maar het wordt nogal zwaarmoedig weer zo. En wie zit daar nou op te wachten?

 

 

Ik 

 door dit te delen verbind je en omdat jij als eerste reageerde op mijn start voel ik me met jou verbonden. Ik herken je. 

Houd moed, houd vol.  dag voor dag, elke morgen weer een nieuwe dag 

Speel je nog wel eens gitaar, een keer een goed gesprek met de snaren? 

Verdoving als ontdekking, als gewoonte, als reflex. Is dat niet de fuik waar alle verslaafden in zijn gezwommen?

Bij angst zijn reflexen vaak levensreddend maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Neem (beginnende) motorrijders die te hard een bocht in rijden, die kijken niet meer naar waar ze heen willen, die kijken (vanuit reflex) naar waar ze niet tegen aan willen rijden. 3x raden wat er gebeurd..

Het vergt oefening en geduld om andere reflexen aan te leren. Onze gedachten hebben de neiging ons te sturen naar daar waar we niet willen zijn. 
Blijf door de bocht heen kijken ondanks de angst. Grote kans dat je er niet uitvliegt 

21 uur geleden zei knakker:

Je moet er toch ook niet aan denken dat je ineens een vrolijk & levensblij persoon zou zijn?

Absoluut niet nee. Dan wilde ik nog harder bij mezelf wegrennen.

13 uur geleden zei Etty:

Rondom zingeving? Je verbonden voelen met anderen? 

Ja, dat is wel de kern. Soms is die verbondenheid intens en heftig, soms lijkt het verdwenen. Kan ook best een kenmerk van de depressies zijn. Ook daar weer, ik weet het niet. Niet weten maakt me bang.

@Artemis jazeker speel ik, gewoon voor de lol of voor het geluid. 

Alles is... 

Vertrouwen... daar noem je een woord. Ik zit te vast in het intellect om dat te ervaren. Soms denk ik ik voel niets. Maar dat is onzin. Ik voel juist zoveel, dat ik de bak niet open durf te zetten. Overweldigend. Too much.

'Basic Trust'.

3 uur geleden zei Etty:

Weten dat het er nu niet is maar dat ik er niets voor hoeft te doen, dat het vanzelf weer komt,  als ik uit mijn sombere gemoedstoestand ben,  helpt mij nogal.  

 

Ik heb gehoord (of ik heb het ooit gelezen, dat weet ik niet meer; oud en vergeetachtig) van een boek met de titel ‘depression lies’ De titel en de uitleg daarvan troffen me. Wanneer ik in een depressie zat was ik ervan de overtuigd dat het nooit anders was geweest en dat ik altijd depressief zou blijven. En dat bleek niet te kloppen.

Back in topic. Verbinding met anderen niet voelen is angstig en onveilig (want: onthechting met alle gevolgen van dien), bovenop het depressieve gevoel? Bedoel je dat Quinn?

Even in haast, want ik zit in de wachtkamer. Ik weet dat het tijdelijk is, waarschijnlijk, rationeel in elk geval. Maar het is weg. De dingen die ik doe om de verbondenheid tr hebben, te voelen die is weg en dat is angstaanjagend. Daar helpt geen rationaliseren tegen. Het is niet okay, het is weg. En komt nooit meer terug.

Gisteren was ik verdrietig, vandaag ben ik bang. En verdomd eenzaam.

En dat voelt heel oneerlijk en onterecht want ik weet, rationeel, echt wel, meestal, hoe ontzettend rijk ik ben.

Niet zeuren, doorgaan. 

Je bent bang en eenzaam. 
Maar niet alleen. Nu even niet tenminste 

36 minuten geleden zei Quinn:

Gisteren was ik verdrietig, vandaag ben ik bang. En verdomd eenzaam.

Niet leuk voor je Quinn, 

Afstandsknuffel vanaf hier

een rot gevoel, eenzaam. In elk geval ben ik blij om te horen dat je nog speelt. Golven van emoties, verdrietig, bang, eenzaam. laat je drijven op de golven, dan verdrink je niet  ik zie je

2 minuten geleden zei Artemis:

een rot gevoel, eenzaam. In elk geval ben ik blij om te horen dat je nog speelt. Golven van emoties, verdrietig, bang, eenzaam. laat je drijven op de golven, dan verdrink je niet  ik zie je

grrrr grrrrer

3 minuten geleden zei Vocatus:

grrrr grrrrer

snap ik niet? 

2 uur geleden zei Vocatus:

grrrr grrrrer

Moet dat nou echt? Laat iemand toch gewoon d'r eigen taal spreken joh, ook al is het niet de jouwe.