Quinn, gebruik je een klein opschrijfboekje/agenda. Zou dat iets zijn? Als houvast? Te weten ook al is het achteraf, dat het anders wordt?

Ik heb een agenda, zo'n ouderwetse papieren uiteraard, maar bedoel je dan daar dingen in te zetten als gevoel van de dag, zoiets?

1 uur geleden zei Quinn:

Moet dat nou echt? Laat iemand toch gewoon d'r eigen taal spreken joh, ook al is het niet de jouwe.

 

je hebt gelijk

Op 30-4-2021 om 21:25 zei Quinn:

Moet dat nou echt? Laat iemand toch gewoon d'r eigen taal spreken joh, ook al is het niet de jouwe.

 

Dank je @Quinn .

2 uur geleden zei Artemis:

wat ga jij doen? 

Ik ga mezelf zo eerst maar eens uit bed sleuren, denk ik. Het ligt nog best prima, c is z'n rondje vandaag alleen aan het rennen. Maar de koffie geurt al. Dus zo eerst maar douchen, koffie, brinta... Vanmiddag naar het andere huis, taarten maken, kinderen zijn morgen jarig. 

.

Mij lijkt het alsof @Quinn de lieveling van velen hier is, behalve de belangrijkste dan: hemzelf! Een beetje zoals het kinderspelletje: ik zie, ik zie wat jij niet ziet...

23 uur geleden zei Quinn:

Ik weet dat het tijdelijk is, waarschijnlijk, rationeel in elk geval. Maar het is weg. De dingen die ik doe om de verbondenheid tr hebben, te voelen die is weg en dat is angstaanjagend. Daar helpt geen rationaliseren tegen. Het is niet okay, het is weg. En komt nooit meer terug.

Ik word hier angstig van, ben er angstig door, het gevoel dat het nooit meer weggaat. En inderdaad, ik kan rationaliseren wat ik wil, dat helpt niet.
Het is niet altijd even erg, maar het is voor mij eigenlijk nooit weg en dat maakt me vaak moedeloos en bang.
 Elke keer uphill battles, zo voelt het. En maar op mijzelf inpraten, zeggen dat het niet waar is. Maar oh, dat gevoel.

Op 30-4-2021 om 13:30 zei Reacher:

Wanneer ik in een depressie zat was ik ervan de overtuigd dat het nooit anders was geweest en dat ik altijd depressief zou blijven. (En dat bleek niet te kloppen.)

Dit herken ik zó goed, ik vind dat heel moeilijk. Bij mij klopt het meestal wel, alleen in sommige periodes meer dan in andere.

@Jannigje 

Gefeliciteerd  en een fijne dag gewenst, geniet mee met je kinderen. Zijn de taarten gelukt? 

Ik blijf maar even in het hier en nu en bij vandaag. het lukt me niet om je te helpen met andere dingen. Ik herken de zwaarte. De gevoelens. 

Ik las een quote van Anthony Hopkins, nu 45 sober, een alcoholist. Wat me bijbleef is dat hij zei

"The abyss is always there" de afgrond is er altijd, die neem je mee. 

Ik ga kijken of ik het hele citaat kan vinden. het helpt mij, alcoholist zijn komt door de enorme diepte in je ziel. Je bent geen oppervlakkig mensje , de bent een diep voelend mens. Hoge pieken, diepe dalen, de afgrond grijpt je bij je keel, sleurt je mee de diepte in. DAT wil je verdoven. En dat is precies wat niet kan.  Je moet in de afgrond kijken en je weer omdraaien naar het licht. 

.

Je weet het, if you look long enough into the abyss...

dan val je er in....... 

Nou, de quote is the abyss will stare back at you.

Maar het komt wel neer op in je eigen angst vallen. Zoals dit citaat bijvoorbeeld:

"He who fights with monsters should be careful lest he thereby become a monster. And if thou gaze long into an abyss, the abyss will also gaze into thee."

Mooi. Waar gevonden ? 

't Is een stukje Nietzsche.

Helemal klaar met me genuanceerd uitdrukken en opstellen. Zo'n echt NU EVEN NIET gevoel. 

Hoeft niemand wat mee, het moet alleen mijn hoofd uit.

1 uur geleden zei Quinn:

Helemal klaar met me genuanceerd uitdrukken en opstellen. Zo'n echt NU EVEN NIET gevoel. 

Privè, hier, of overal? 

 

11 uur geleden zei Quinn:

Nou, de quote is the abyss will stare back at you.

Maar het komt wel neer op in je eigen angst vallen. Zoals dit citaat bijvoorbeeld:

"He who fights with monsters should be careful lest he thereby become a monster. And if thou gaze long into an abyss, the abyss will also gaze into thee."

Ik had het laatst toevallig met een collega over: zij kijkt allerlei docus van seriemoordenaars. Omdat ze hen wil begrijpen. Toen had ik het er met haar dat begrijpen kan leiden naar wat we een ‘terug starende abyss’ noemen. Want is begrijpen werkelijk wat je wilt in sommige situaties? Moet je dat altijd willen? 
 

Ik dacht altijd dat in het duister staren  je zelf duister zou maken.

Maar nu begrijp ik in de afgrond staren kan  zorgen dat je meer duisternis waarneemt, het overal gaat zien en er banger voor bent. 

4 minuten geleden zei Reacher:

Privè, hier, of overal?

Even overal, maar het knapt al weer wat op. Heb geen zin om een chagrijnige zure vent te worden.

En ja, hoe meer je de duisternis waarneemt, hoe intenser je ermee bezig bent, hoe meer je overal de duistere kanten van kunt zien en vrezen. Het maakt bang, maar ook strijdlustig. De kunst is, zoals altijd, om niet door te slaan.

Begrijpen heeft wel een plafond denk ik. Als ik Hannibal Lecter volkomen zou willem begrijpen, word ik feitelijk een kanibalistische, psychopatische seriemoordenaar die tuinboontjes eet.

Lastig. Nergens even de ruimte om tekeer te gaan, ongenuanceerd?
 

Hannibal: gelukkig sperziebonen en geen linzen want dat zou pas echt walgelijk zijn. 

Met een mooi glas Chianti.

Op Netflix zijn de real life detectives heel populair. Ik heb ook van die vlagen dat ik kijk naar interviews met ter dood veroordeelden en bio's van moordenaars. Het leidt af, op een veemde manier.

Oh ja, alcohol deed hij ook nog.

Ik heb het ook jaren gedaan (gekeken naar die series) maar dat maakte de wereld extra duister. Heeft het geen naar effect op jou @Lonster? 

@Reacher ik heb een zwart cynische rant geschreven, vol vetgedrukt en hoofdletters. Ga ik morgen om lachen.

@Lonster ja, het fascineert. Maar toch, niet alles en altijd. Ik probeerde de Ted Bundy tapes en was binnen een kwartier beroerd.

3 minuten geleden zei Quinn:

@Reacher ik heb een zwart cynische rant geschreven, vol vetgedrukt en hoofdletters. Ga ik morgen om lachen.

Hier op het forum? Of voor jezelf? Anyway, dat is altijd een goede. Van je af schrijven.

Nee, alleen voor mezelf. Some things aren't meant to be shared.