Mooi he ..indigo

de groei van stoppen is niet meer te stoppen❤

Wat een prachtig bericht indigo !

Gefeliciteerd met je nieuwe leven ❤️

Nou ehh, ik ben stikjaloers hoor!!

:rose:

Wat mooi om dit te lezen.

Dit geeft me nog meer moed om door te zetten!

Bedankt Indigo 

Heerlijk Indigo. Van harte!!

Ik heb jouw hele draad " even" gelezen

Het is een bestseller ! Niet alleen jouw woorden maar ook de reacties daarop

Ontroerend

Dank voor het delen

Had ik al ns gezegd dat jullie hier schatten zijn... ja hè?!

Toch even ingelogd om te zeggen dat ik dat heeeel goed van je vind!!!

Indigo vandaag is jouw jaar een feit

en die ene dag pakt die niet van jou af.

Dat staat helemaal los van het jaarpact.

1 jaar adb ...is een feit ❤

Gefeliciteerd!! :rose:

Hoi Indigo,

Geweldig een hele jaar zonder drank, van harte gefeliciteerd        Die ene dag is totaal niet in verhouding tot de andere 364 dagen!

Ik ben heel blij dat je op dit forum schrijft, je weet niet hoe inspirerend jouw berichten voor mij zijn. Dankjewel!!

Indigo, wat een mooie draad inderdaad............ dank je wel voor alles wat je schrijft.

Je weet het al, je strooit bloemen op andermans paden, bij deze wat bloemen terug.

:rose: :rose:

Beetje laat maar wat geweldig gefeliciteerd Indigo .

Zit hier te blozen... Dank jullie voor de lieve berichten

Even tussenuit geweest met een vriendin, zij aan de wijn gisteravond. Zoals normale mensen dat doen, met rem, een paar glaasjes. Vroeg me of ik het echt niet storend vond. En kon naar alle waarheid zeggen: nee joh! helemaal niet. Geen jaloezie meer, geen hunkeren. 

Plots besef; het hoeft niet. Niet het MAG niet, nee het hoeft niet. 

Tjee zou ik dan echt door mijn smoezenboek heen zijn. Smoes van ach bij bijzondere gelegenheden? Weg. Smoes van nu ben je toch echt gekwetst of zielig, nu zou je... Weg. 

Ik weet, niks zo veranderlijk als het leven. Er kunnen altijd nieuwe smoezen komen. Maar gelukkig hoef ik me alleen met vandaag bezig te houden, en vandaag hoeft het niet. En dat is zalig, onbetaalbaar. Had ik nooit durven dromen

gefeliciteerd indigo, een jaar nu alles beleeft!

kanjer, leila

Beetje laat maar van mij ook nog van harte gefeliciteerd, geweldig gedaan. En wat heerlijk dat je er zo vrij van komt. Op naar het 2de jaar en zie die ene uitglijder echt alleen maar als een leermoment, dat het niet vanzelfsprekend is kun je alleen daar alleen al daardoor zien.

Alle reden om heel trots te zijn :rose:

Indigo, wat ga je mooi. Dank je wel voor het delen, ik leer van jou.

Zit even met mond vol tanden. Och Monster, tis andersom

Zo blij dat jij schrijft, en daarin zal ik écht niet de enige zijn. Dank je voor de lessen in mildheid, je humor, jou lezen is een feestje

Aarzel vaak om te schrijven als het minder gaat.

Aan de andere kant, ik heb er juist veel aan als anderen hun gedachten en moeilijkheden delen. Toch maar

In het kort; lang euforisch geweest, trots dat het stoppen met drinken ging lukken. En blijf ik blij mee, dankbaar voor, absoluut.

Maar oud zeer heeft me ingehaald nu er wat ruimte komt. Ontwijkend persoontje sinds weet ik hoe lang. Alcohol was een manier om daar af en toe uit te kunnen stappen, met wat wijn achter de kiezen ondernam ik nog zaken. Alcohol is geen optie meer, dat is pas enorme zelfverloochening. 

Dus werk aan de winkel, in plaats van comfortabele individuele therapie, groepstherapie met traumaverwerking. En dan loop je tegen de wachtlijsten aan. Eer er een groep met gelijkgestemden samengesteld is, kan nog tot vier maanden overheen gaan. Zit in een wachtkamer, zo voelt het nu. Niet een fijne wachtkamer, een donkere, met veel oude spoken. Huilde nooit, maar de laatste tijd is het vaak raak.

Ik weet het, 'goed zoals je bent', en vooral: geduld is een schone zaak. Maar kan eea nu absoluut niet voelen. Las laatst van Jane dat ze vanuit geen liefde voor zichzelf naar een punt is gereisd dat ze dik tevreden is, prachtig. En van andere mensen zelfs oprechte zelfliefde, wow. Hut, van zo ver gekomen, Lotus die vertelt hoe veel ze had aan therapie, enz enz. Voor mij zo belangrijk om te lezen, ik vind hier veel naast niet meer drinken. 

Bij compassietraining kwam naar voren dat ik best veel compassie bezit..... maar nauwelijks voor mezelf. Mijn ‘innerlijke helper’ laat het momenteel weer behoorlijk afweten. 'Goed zoals ik ben'. Eerst maar eens op een neutraal punt komen, goedkeuring laten we maar ff voor wat het is. En het gaat op en neer, soms lukt het een tijdje wél om milder naar mezelf te kijken. Dat is al winst.

Bah, best zwaar stukkie geworden. Dag voor dag maar weer, vooral op het gebied van acceptatie hoe het nu is qua stemming. 

5-HTP helpt een beetje, maar het is zwaar.

Maar hé, ik drink niet! (Ietje). En ondanks dit zware gevoel zie ik nog wel helder voor ogen; tis een reis, en dit hoort bij het traject. Niemand heeft me beloofd dat het makkelijk zou worden...

Indigo

ik gebruik misschien andere woorden

maar de gevoelens en inzichten die jij beschrijft

zo is en was het bij mij ook.

Jij handelt wel in compassie met jezelf, ook al voelt het misschien nog niet zo

of je herkent het niet m.b.t. jezelf

misschien meer op anderen gericht?
Maar weet dat dit het proces is waar het om gaat.

but van dat oude zeer, (ook hier gisteren mee gekonfronteerd)

maar je gaat het aan, accepteert het, en weet je, elke keer wordt het anders.

Het zeer doet weer zeer, en dat nog wat keren, dan minder en later jeukt het af en toe.

Voor mij vielen gisteren 3 periodes van oud en nieuw zeer samen en ik heb een huilbui gehad

zoals ik al 8 jaar niet meer had (en toen was het nog drankjank ook), nu werd mijn ziel gereinigd zo

voelde het. Het was pijn maar bitterzoet, ik kan het niet anders verwoorden, mild en zacht als een

lentebui. En sinds gisteren voelt het alsof ik weer een niveautje dieper zit in het integreren van mijn verleden.

Geen idee of dit proces zo doorgaat, maar ik teken er wel voor eigenlijk.

Elk niveau heb ik zelf bereikt en ik verdien dit.

Heb er keihard voor gewerkt ook, en nu wordt het werken minder. En ik las ooit voor de kids het boek, oei ik groei.

Haal maar in de bieb als je het interesseert; ik maak nog steeds groeisprongen, soms een spurt, soms zo traag

als de schildpad van Fleurtje, maar zelden meer inactief, passief of slachtoffer.

dit is ook jouw weg Indigo, dat voelt heel sterk zo.

Ik kom even bij je buurten om je te bedanken voor het delen van je verhaal. Voor mij zo herkenbaar. Knap van je dat je nu ook de trauma verwerking aangaat. Wat een strijd he. Ben je ADB dan lijkt het pas te beginnen. Tenminste zo heb ik het af en toe wel ervaren. Je  mag zeker trots op jezelf zijn! Je bent al ver gekomen. Voor mij was het laten staan van de alcohol stap 1 en toen begon het daadwerkelijke 'voelen'. Zoveel oud zeer. Brrbbb. Ik kan me voorstellen dat de wachtkamer voor jou nu geen prettige ruimte is. Maar laat de tranen, boosheid, angst of wat dan ook er zijn. Het mag er zijn. Soms wist ik zelf niet eens waarom ik boos, teleurgesteld, verdrietig was. Waar mijn gevoel zat wist ik zelfs niet eens. Het was een zoektocht. Ik kende mezelf niet eens. Klinkt misschien vreemd maar ik heb mezelf opnieuw moeten leren kennen. Ik heb dat het afgelopen jaar mogen doen. Ik gun jou een hele goede en voorspoedige reis. Ik hoop dat je de compassie voor jezelf hervind. Ga goed, je bent het waard! 

Goed zoals je bent, dik tevreden met jezelf, zelfliefde op zoveel draadjes lees je dit. Fijn die herkenning te lezen van waar ik ook mee bezig ben nadat het directe stoppen achter de rug is. Ik was er wat sceptisch over op mijn draad maar met wat uitleg bedoelde ik dat eigenlijk helemaal niet zo.

Heb dan de neiging om te vergelijken van wat ik hier lees is allemaal zoveel erger. Maar eigenlijk is dat het punt niet, ik vind het erg leerzaam om zo van elkaar te leren zoals ik ook in deze draad weer leer.

En als er veel spoken zijn in de wachtkamer......kijk of het lukt om zelf te schijnen....

Veel succes