Hoi allemaal. Ik heb volgende week dinsdag een gesprek met mijn huisarts over mijn alcoholgebruik. Ik wil heel erg graag opgenomen worden in een kliniek omdat ik weet dat het me anders niet gaat lukken om te stoppen met alcohol. Nu ben ik heel erg benieuwd naar ervaringen van mensen die ook gestopt zijn na eerst een opname te hebben gevolgd. Mag ik er bijvoorbeeld vanuit gaan, dat ik vanzelfsprekend groen licht krijg voor een opname omdat ik dit zelf perse wil, of kijken ze ook naar de ernst van situatie? Verder ben ik heel benieuwd hoe het in zijn werk gaat in zo'n kliniek en hoe het gaat vanaf het moment dat je dan weer naar huis gaat. Bedankt alvast voor jullie reacties :-)

@knakker Dank je wel voor jouw uitgebreide reactie! Daar kan ik absoluut wat mee. Voor mezelf zie ik het inderdaad ook als een volledige reset, in vele opzichten. Ik zit los van de alcohol of eigenlijk juist DOOR de alcohol al jaren in mijn zogenaamd veilig cocon, waarin ik me steeds meer gevangen voel. 

@Bor Tja voor jou was het dus geen positieve ervaring helaas. Evengoed bedankt voor het delen!

 @Cleo66 Hey ja ik kan zeer zeker wat met de uitgebreide reactie van Knakker 

@Bor, voor mij is alcohol toch echt het hoofdprobleem en is beslist veel meer dan een symptoom. Ik ben verslaafd al vele jaren lang en die verslaving heeft bij mij voor heel wat vervelende symptomen gezorgd. Neemt niet weg dat er andere dingen in mijn leven zijn, waaronder mijn neurotische angsten en hypochondrie die ik moet aanpakken, maar deze problemen zijn niet de oorzaak van mijn verslaving. Als ik mijn verslaving als een symptoom zou zien, dan zou ik eigenlijk min of meer zeggen dat de omstandigheden mij tot een alcoholist hebben gemaakt en dat betekent voor mij net zoiets als de oorzaak buiten mezelf zoeken en daar help ik mezelf niet mee. Integendeel; ik zou het dan als excuus kunnen gaan gebruiken wellicht voor mijn verslaving. Ik noem in deze mijn eigen moeder als voorbeeld. Zij was ook alcoholiste en in haar dronken buien riep ze het uit dat het allemaal ook wel heel zwaar was voor haar; ons opvoeden in haar eentje; onze vader die er niet was voor ons; het vele moeten werken etc.etc. Ze heeft pas vlak voor haar dood in gezien hoe pijnlijk dit voor ons was al die tijd. Wij dachten als kind zelfs dat het aan ons lag dat ze zoveel dronk. Dit is iets wat mij nu zo weemoedig maakt als ik kijk naar mijn puberdochters nu. Jarenlang dacht ik serieus dat ze het niet echt aan me merkten omdat ik overdag nooit drink. Echter hoorde ik pas geleden dat mijn jongste dochter al een hele tijd bang is dat ik overlijd in mijn slaap, omdat ze me vrijwel elke avond laat 'raar' en aangeschoten hoort praten. Dus echt hoor;....alcohol is wel degelijk het daadwerkelijke probleem en absoluut de hoofdoorzaak van vele andere problemen die ik nu al veel te lang in mijn leven ervaar! 

Er is wel een verschil denk ik tussen externe factoren (triggers) identificeren, en jezelf slachtoffer maken vd situatie. Terecht wil je dat laatste niet doen, je wilt geen excuus gebruiken, heel goed anders kom je nooit van je verslaving af.

Echter ik denk wel dat het goed is om de triggers te kennen. Je schrijft over je moeder en zo te lezen kan je makkelijk begrijpen om wat voor redenen die aan de drank is gegaan. Dat is wel degelijk goed en zelfs onmisbaar om te begrijpen, niet om dan maar weer een fles open te trekken, maar om aan te werken want iemand is niet VERPLICHT om daardoor alcoholist te worden. Zo veel alleenstaande moeders hebben überhaupt geen man om op terug te vallen en die zijn ook niet allemaal alcoholist. Dus ze had anders met allerlei situaties/gevoelens om kunnen gaan dan via alcohol en daar ligt uiteindelijk de oplossing vh probleem, dat gaat verder dan alleen maar "niet meer drinken".

Weemoed overvalt mij soms ook om vergelijkbare redenen, maar hee het is zaterdagochtend, tijd voor nu!  

10 uur geleden zei bumperjim:

Er is wel een verschil denk ik tussen externe factoren (triggers) identificeren, en jezelf slachtoffer maken vd situatie. Terecht wil je dat laatste niet doen, je wilt geen excuus gebruiken, heel goed anders kom je nooit van je verslaving af.

Echter ik denk wel dat het goed is om de triggers te kennen. Je schrijft over je moeder en zo te lezen kan je makkelijk begrijpen om wat voor redenen die aan de drank is gegaan. Dat is wel degelijk goed en zelfs onmisbaar om te begrijpen, niet om dan maar weer een fles open te trekken, maar om aan te werken want iemand is niet VERPLICHT om daardoor alcoholist te worden. Zo veel alleenstaande moeders hebben überhaupt geen man om op terug te vallen en die zijn ook niet allemaal alcoholist. Dus ze had anders met allerlei situaties/gevoelens om kunnen gaan dan via alcohol en daar ligt uiteindelijk de oplossing vh probleem, dat gaat verder dan alleen maar "niet meer drinken".

Weemoed overvalt mij soms ook om vergelijkbare redenen, maar hee het is zaterdagochtend, tijd voor nu!  

Mijn triggers ken ik inmiddels behoorlijk goed en die maken ook dat ik vrijwel zeker weet dat ik vele moeilijke momenten ga krijgen als ik eenmaal begin met stoppen. Vooral met mijn vele angsten zal ik aan de slag moeten naast het stoppen met alcohol. Juist om die reden is voor mij een opname heel belangrijk. Uit mezelf kan/durf ik niet uit mijn patroon te komen. Angst voor de angst vooral!

6 uur geleden zei Bor:

Je vroeg naar ervaringen en wat ik vertel(de) is mijn ervaring. Daar hoeft wat mij betreft niet een discussie over want het is zoals het is.
Bij mij is het simpelweg niet genoeg om te stoppen met drinken alleen, als dat zo was had ik alleen maar een detox nodig gehad en geen interne opname
met een intensieve gezinsbehandeling voor ons hele gezin en ook ieder van ons individueel. Lees; Mijn man en onze kinderen ook. Mijn zoontje van destijds 8 jaar zat met mij in de verslavingskliniek, dit o.a.vanwege hechtingsproblematiek.Een opname vond ik vreselijk, het was tot nu toe de vreselijkste, meest ingrijpende periode uit de vele verschillende behandelingen ik gedaan heb, maar voor die hechtingstherapie en nog een aantal therapieën ben ik heel erg dankbaar, de relatietherapie met mijn man idem, dat gebruiken we tot op de dag vandaag nog steeds. Ondanks dat deze opname inmiddels 10 jaar geleden is.

Slachtoffer zijn van een situatie en dit als excuus gebruiken is totaal niet aan de orde. Het is eerder een vicieuze cirkel welke je zelf niet alleen kan doorbreken, waarin je als gebruiker en het hele gezin mee in cirkeltjes draait. Slachtoffer zijn we als gezin allemaal, maar het is geen excuus.

Ik heb het Dry Drunk Syndroom. Dan is stoppen met drinken simpelweg niet genoeg.

https://nuchter.nu/dry-drunk-syndroom/

Mooi dat je dit van jezelf weet en ook erkent! En ondanks dat volledig stoppen voor jou dus geen oplossing is, vind ik het toch mooi te lezen dat er al met al wel iets constructiefs is ontstaan. Ben jij wel minder gaan drinken dan? Dat lijkt me namelijk vreselijk moeilijk en zelf heb ik dit ook geregeld geprobeerd, maar ik ging daardoor alleen nog maar meer dwangmatig om met alcohol en hield dit ook nooit lang vol. Wat ik sinds kort wel doe, is mijn 1e glas wijn echt pas vanaf 21.00 nemen en dat maakt wel dat ik tot nu toe bijna de helft minder drink en ik niet al te aangeschoten ga slapen en ik me de volgende dag nog precies herinner wat ik vlak voordat ik sliep gedaan heb. Dit probeer ik vol te houden totdat mijn verslaving echt aangepakt gaat worden.

@Bor, Ik heb net trouwens jouw link geopend. Dat lijkt me wel lastig voor je om mee te dealen. Ik kan me zo voorstellen dat dit niet altijd even goed begrepen wordt binnen jouw omgeving, of valt dat mee?

5 minuten geleden zei Bor:

Maar dit is toch al ontzettend goed van je joh! Nee, het zal niet direct meteen halleluja en fantastisch goed gaan, nee. Misschien ga je eerst nog wel een keer gigantisch op je plaat maar wat je nu hebt heb je toch maar alvast en pakt niemand je weer af. Daar leer je juist van. Je mag best trots op jezelf wezen hoor, ook al maakt de toekomst je voor nu onzeker en bang, dat hoort er ook bij, dat is niks niet vreemd of raar. En er zijn zoveel positieve verhalen hier te lezen. Lees ze duizend keer desnoods. Vráág als je iets niet snapt, men helpt je graag en vrijblijvend. En zelfs ik ben er hier hier beter van geworden, mijn gezin ook, het is echt positief veranderd. Tuurlijk wel een combinatie van forum en hard werken in Real Life maar het is altijd nog veel beter dan hoe ik hier binnenkwam. Nu, na 10 jaar ben ik hier nog steeds. Omdat ik mensen hier dankbaar ben, ik ons forummers dapper vind. en omdat ik wat wil terug betekenen voor wie ik dat kan en wie dat wil accepteren en ook omdat het mij nog steeds dagelijks steunt.

Haal eruit wat helpend is voor jou, dat ben je waard. Daar begint het mee. Succes.

 

Dank je wel voor jouw opbeurende woorden! En ja bang voor de toekomst zonder alcohol ben ik zeker....en dan vooral ontzettend bang voor de nachten. Ik heb al eens vaker in mijn eentje thuis geprobeerd te stoppen, maar de onrust en angst in mijn lijf werd dusdanig groot dat ik zelfs een keer 112 heb gebeld omdat ik serieus dacht dat ik dood ging (daar zit dus mijn diepste angst). In het ziekenhuis bleek dus dat ik een hyperventilatie aanval had gehad. Normaal gesproken zou ik rond dit tijdstip al aangeschoten zijn, dus tot aan de intake/opname wil ik het halveren van alcohol echt volhouden. Het forum lijkt voor mij ondertussen bijna een soort van nieuwe verslaving; ik lees ontzettend veel over van alles; vooral de voorsteldraadjes spit ik helemaal door. Wat mij vooral sterkt is de enorme herkenning en de bemoediging naar elkaar toe. Het gevoel dat je niet alleen staat in je verslaving en in alle ellende die deze verslaving met zich meebrengt. 

Op 31-8-2020 om 23:47 zei Wings69:

Hoi allemaal. Ik heb volgende week dinsdag een gesprek met mijn huisarts over mijn alcoholgebruik. Ik wil heel erg graag opgenomen worden in een kliniek omdat ik weet dat het me anders niet gaat lukken om te stoppen met alcohol. Nu ben ik heel erg benieuwd naar ervaringen van mensen die ook gestopt zijn na eerst een opname te hebben gevolgd. Mag ik er bijvoorbeeld vanuit gaan, dat ik vanzelfsprekend groen licht krijg voor een opname omdat ik dit zelf perse wil, of kijken ze ook naar de ernst van situatie? Verder ben ik heel benieuwd hoe het in zijn werk gaat in zo'n kliniek en hoe het gaat vanaf het moment dat je dan weer naar huis gaat. Bedankt alvast voor jullie reacties :-)

Hangt een beetje van de kliniek af denk ik. Mijn huisarts stuurde me in 2018 naar Schotland. Ik kreeg een uitgebreide intake en er was inderdaad een wachttijd. Verder was de periode van opname bepaald op basis van de ernst, ik moest tien weken blijven maar na vier weken had ik heimwee. En de dag erna zat ik weer aan de fles. Het moeilijkste is om goed door te gaan als je bent afgekickt. Sindsdien volg ik een ambulant traject, met wisselend succes. 

De nazorg is belangrijk, dat werd mij in Schotland ontnomen omdat ik tegen medisch advies vertrok. Goed eigen schuld dus. Uiteindelijk heb ik er niets aan gehad. 

Bedankt iedereen voor het delen van ervaringen. Ik ben me er wel van bewust dat juist na de opname de strijd pas echt gaat beginnen. Maar voor nu wil ik niets liever dan uit mijn hardnekkige patroon komen en verlang ik naar een volledige reset. Ik heb me alvast ingeschreven bij Jellinek. Daar lees ik veel goede recensies over. 

Ik zag dat er een aantal nieuwe reacties geplaatst waren op mijn vraag en dacht "leuk"! Nogal teleurstellend te constateren dat het slechts een nogal vijandige interactie betrof tussen 2 forum leden. Dit voegt dus niet echt iets toe aan mijn vraag. Zelf heb ik ooit heel lang geleden op een forum voor alleenstaande ouders gezeten; daar heb ik geleerd dat er altijd een mogelijkheid is om elkaar een PB te sturen als iets je ergert aan de ander. Onderliggende irritaties uitvechten op andermans draadje komt een beetje respectloos over en is ook gewoon niet nodig toch? Want waar gaat dit over? Wat boeit het dat het Renaldo heeft gemerkt dat vrouwen langer bleven in een afkickkliniek. Voor mij maakt het niets uit. Dus laat gaan...

3 minuten geleden zei Bor:

Je maakt jezelf al wel heel belangrijk met je 24 al postings he. Is dit jouw draad? Waar staat dat?

Je hoeft mij niet te vertellen wat ik kan of zou kunnen. of wat ik zou moeten of zou kunnen laten.
Dat regel ik zelf wel even en ditzelfde herhaal ik niet zo vaak, dus onthou dat alvast maar goed.

Ten eerste; ik maak mezelf helemaal niet belangrijk; ik geef gewoon mijn mening; het aantal postings doet hier niet toe lijkt mij. Ten tweede; ja het is mijn draadje; ik vroeg namelijk om ervaringen in een kliniek. Verder moet je natuurlijk zelf weten wat je doet, ik geef alleen maar aan wat zou kunnen bijdragen om andermans topic zuiver te houden. Als jij er voor kiest om je ergernissen niet via een PB te doen is dat natuurlijk jouw goed recht, maar jammer vind ik dat wel. Ik ga hier verder ook niet meer op reageren. Ik kwam hier niet op het forum om discussies aan te gaan namelijk. 

@Bortoch nog even een aanvulling op mijn laatste reactie. Ik vond het juist zo opbouwend en positief wat jij schreef over mijn halvering van alcohol inname. Ik had daar echt wat aan....nu merk ik zit het me toch een beetje dwars waarom ik ineens zo'n venijnige sneer van je krijg....ik heb niet echt iets verkeerds gezegd; alleen maar aangegeven dat ik het jammer vind dat er een vijandige interactie is ontstaan tussen jou en iemand anders. Het voelt voor mij nu alsof ik jou persoonlijk heb aangevallen dat is volledig onterecht en ook niet zo bedoeld. Wel blijf ik bij mijn standpunt dat persoonlijke irritaties onderling het beste opgelost kunnen worden middels PB. Maar dit schreef ik puur vanuit mijn eerdere ervaringen vanuit een ander forum. Ik ga jou nogmaals niet zeggen wat je wel en niet moet doen; tegelijkertijd ga ik er vanuit dat jij ook niet bepaalt of iemand zijn/haar mening mag geven op grond van het aantal post die geschreven zijn. Elkaar respecteren en open durven zijn over onze verslaving is wat mij naar dit forum heeft gebracht; dat ik nu al voel dat ik in een soort van ruzie zit met iemand voelt akelig merk ik. 

Hoi @Wings69 ik ben ooit 3 maanden intern opgenomen bij de Jellinek Amsterdam, naast mijn crisis opnames(jaren geleden) Zal het morgen beschrijven. Ben net thuis na een lange intense avonddienst.Voor nu even te veel, ga slapen. Goed dat je dit aangaat! 

1 uur geleden zei Bor:

Je maakt jezelf al wel heel belangrijk met je 24 al postings he. Is dit jouw draad? Waar staat dat?

 

Zij is de draad gestart dus het is haar draad. @Bor je bent mijn maatje, maak me een beetje zorgen als ik je zo lees. Moet niet hier maar wil het je wel tikken, andersom zou je dat ook doen. Ga nu slapen, app je morgen. Weet dat je veel aan je koppie hebt maar daar kunnen wij hier op het forum niets aandoen. Wel ervoor je zijn maar niet in dit draadje! Kom op.

19 uur geleden zei Wings69:

@Bortoch nog even een aanvulling op mijn laatste reactie. Ik vond het juist zo opbouwend en positief wat jij schreef over mijn halvering van alcohol inname. Ik had daar echt wat aan....nu merk ik zit het me toch een beetje dwars waarom ik ineens zo'n venijnige sneer van je krijg....ik heb niet echt iets verkeerds gezegd; alleen maar aangegeven dat ik het jammer vind dat er een vijandige interactie is ontstaan tussen jou en iemand anders. Het voelt voor mij nu alsof ik jou persoonlijk heb aangevallen dat is volledig onterecht en ook niet zo bedoeld. Wel blijf ik bij mijn standpunt dat persoonlijke irritaties onderling het beste opgelost kunnen worden middels PB. Maar dit schreef ik puur vanuit mijn eerdere ervaringen vanuit een ander forum. Ik ga jou nogmaals niet zeggen wat je wel en niet moet doen; tegelijkertijd ga ik er vanuit dat jij ook niet bepaalt of iemand zijn/haar mening mag geven op grond van het aantal post die geschreven zijn. Elkaar respecteren en open durven zijn over onze verslaving is wat mij naar dit forum heeft gebracht; dat ik nu al voel dat ik in een soort van ruzie zit met iemand voelt akelig merk ik. 

Laat je niet ontmoedigen omdat een iemand hier irritant reageert. Laat het “cadeautje” liggen bij die persoon en pak het niet aan  Ik vind dat jij een goed voorbeeld geef hoe je wel kunt reageren ook als je een andere mening hebt. 
 

@Kyon dank je

@knakker het was een prettig gesprek. Ik heb een doorverwijzing gekregen voor Tactus. Ik word binnen 5 dagen gebeld door hen. Er geldt wel een wachttijd van ongeveer 6 weken voor behandeling en 4 weken voor een 1e intakegesprek.

23 minuten geleden zei knakker:

Kijk, mooi dat het in gang is gezet. Grappig, Tactus, daar valt dit forum ook onder meen ik. Een paar weken wachten dus eerst nog. Vind je dat moeilijk of juist wel prettig?

Ik vind het wel lastig dat het zo lang duurt inderdaad. Tot nu toe lukt het me gelukkig (nog) wel om mijn alcoholgebruik te halveren. Maar het liefst wil ik natuurlijk helemaal stoppen. Maar ik heb de moed niet om dit in mijn eentje te doen; hoe zwak dat ook klinkt; besef ik nu. 

1 uur geleden zei knakker:

Hey mevrouwtje, je denkt soms wel iets te negatief over jezelf hoor. Ik vind dat je juist erg goed bezig bent: je hebt de moed om je probleem te erkennen, je hebt hulp gezocht, je schrijft hier, je hebt je drankgebruik al flink teruggedrongen: daar mag je potverdikkie best trots op zijn . Rome is ook niet in één dag gebouwd. Probeer in de tussentijd jezelf te matigen met drank, maar wees ook mild voor jezelf. Bijna niemand kan dit alleen. Je ligt prachtig op koers vind ik.

Dank je wel voor deze bemoedigende woorden! Het voelt voor mij inderdaad alsof ik nu op een keerpunt sta. Hoe eng ik het ook vind; ik wil absoluut niet meer afhankelijk blijven van alcohol. 

Succes @Wings69. Die wachttijd is vervelend maar simpelweg een feit. Gebruik die tijd op de manier die je goed lijkt, alles wat je nu al lukt met deze wens is vanaf dat moment mooi meegenomen.