Ik sta nu een klein weekje droog. Gevolg van een enorme knop die ik heb omgedraaid in mijn hoofd: ik stop, ik ben verslaafd en kan niet zonder drank. Minderen is een kansloze missie, heb dat geprobeerd, en heb jammerlijk tot 10 keer toe gefaald.  Pas op het moment dat ik eerlijk was naar mezelf en het heb uitgesproken tegen mijn vrouw leek het wel alsof er een bom ontplofte in mijn ziel. De explosie vaagde mijn hele, door alcohol doordrenkte wereld(beeld), weg en liet een enorme, haast serene rust achter. Er is geen minuut meer geweest dat ik de behoefte heb aan een slok alcohol (en normaal, rond 16:30, galmden die minuten keihard door in huis). Sindsdien kachel ik rustig, fris, helder door het huis. Maar nu komen er zo veel vragen, vragen die ik normaal effectief beantwoordde met een flesje drank waardoor antwoorden lachwekkend werden. Maar de vragen blijven nu staan. Een kleine opsomming:

• Was ik wel verslaafd?
• Wanneer komen de echt moeilijke momenten en hoe ga ik die te lijf?
• Waarom voel ik me zo kinderlijk gelukkig en tegelijkertijd leeg?
• Waarom schaam ik mij zo voor al die tijd dat ik weer aan het drinken was, waarom ben ik zo boos op mezelf?

De eerste vraag lijkt me behoorlijk eenvoudig te beantwoorden, daar heb ik geen websites, boeken of artsen voor nodig: ja! Dagelijks minimaal een fles wijn en. als we toch eerlijk zijn, vaak aangevuld met een shotje sterke drank of een speciaal biertje. De dagen dat ik minder dronk waren in een maand op 1 hand te tellen. Rond 16.00 telde ik de minuten af tot 16.30. Een tijdstip dat ik, in mijn wondere wereld van totaal onlogische feiten, bestempelde als een tijdstip waarop je ongegeneerd aan de zuip kon. Want voor die tijd drinken was alleen voor probleemdrinkers, toch? 

Mijn vrouw heeft me de afgelopen dagen met engelengeduld aangehoord. Ze is trots op me en vind het een erg goede beslissing, maar ze zet vraagtekens bij de vraag of ik verslaafd was. Ze erkent wel dat ik een behoorlijk probleem had. Nou ja, is niet erg. Daar ga ik nu even niet over in discussie, misschien als er wat meer tijd overheen is gegaan. Ik weet wel zeker dat veel lezers hier op het forum het volmondig met me eens zijn als ik mijzelf als verslaafd aan alcohol bestempel. Ik heb gemerkt dat wanneer ik mijzelf voorhoud dat ik niet met drank kan omgaan, zelfs niet 1 glas, ook niet op gelegenheden, dan komt het wellicht goed. Het geeft mij in ieder geval veel duidelijkheid  en een vreemd soort rust die ik eerder niet had wanneer ik weer een lachwekkend schema van minder drinken in elkaar flanste. Lachwekkend voor mij, omdat het simpelweg neerkwam op het feit dat ik een paar dagen per week katchagrijnig was, de dagen aftelde en wanneer het weer kon geheel los ging.

De overige vragen daar kom ik nog wel aan toe. Voor nu is elke dag nuchter een kleine overwinning. Ik begin nu wel te ontdekken welke tactieken er gebruikt worden om alcohol als volslagen normaal, sociaal geaccepteerd iets in de wereld te zetten. Blijkbaar behoor ik dus tot dat deel van de mensheid die, gesteund door deze sociale acceptatie, deze drugs als normaal zag en het drankduiveltje verwarde met het nuchtere engeltje. Maar wat ben ik blij dat ik daar nu doorheen heb weten te prikken. Ik kan voorlopig mijzelf in de spiegel kijken en vol trots zeggen: ik drink geen alcohol meer. Nu niet en nooit meer. En wat hoop ik dat zich dat voortzet.

 Het is jammer dat ik dit in mijn directe omgeving met niemand kan delen, niet in de laatste plaats omdat ik daar niemand tot in den treure mee wil lastigvallen, en omdat ik mij simpelweg schaam voor mijn verslaafdheid. Dus zijn jullie de komende periode mijn klankbord, of je wil of niet, maar dat is het mooie van een forum. Ik schrijf het van me af en de rest mag kiezen of ze deze hersenspinsels tot zich willen nemen.

Voor nu, een mooi 2023. Ik kijk er naar uit, ga nu lekker wandelen met mijn kinderen en vanavond, als mijn vrouw thuiskomt zet ik iets lekkers op tafel. De tranen stromen over mijn wangen nu, maar gelukkig van blijdschap. Ik denk niet dat iedereen deze tranen begrijpt. Wat een gevoel, en wat een vooruitzicht die pas verworven vrijheid! 

Groet van een optimist
 

Ik herken de vreugde, geniet ervan! Het is geloof ik wel een bekend roze wolk effect, op een moment wordt dat gevoel weer anders. 

Ik herken ook dat je partner het niet helemaal begrijpt (terwijl de mijne toch echt heel lief en slim is).

Er zijn mensen die eeuwig lijken te lijden onder het idee dat ze niet meer mogen drinken maar er zijn er ook die het als een bevrijding ervaren dat ze er klaar mee zijn. Jij hoort kennelijk tot die laatste groep, halleluja, tel je zegeningen.

Blijf lekker delen hier, fijn!

@Maarten82, vandaag ben ik druk met andere dingen bezig, geen tijd om te lezen en te reageren.

Magik je alvast een tip geven?

Misschien is het handig om bovenstaand verhaal te verplaatsen / kopieren naar jouw eigen draadje onder Wie is wie.
Dan kun jij jezelf beter volgen en anderen ook.

Mijn ervaring hier is dat de meeste mensen de Dagdraad lezen en Wie is wie.
Daar maak je meer kans op reacties.

De andere rubrieken worden minder bezocht.

12 minuten geleden zei Roberto:

Misschien is het handig om bovenstaand verhaal te verplaatsen / kopieren naar jouw eigen draadje onder Wie is wie.

Verplaatsen lijkt me prima, iemand een idee hoe dit gaat? Ik heb niet zo veel ervaring met fora. Overigens heb ik mij al voorgesteld op wie is wie, ik dacht dus dat andere mijmeringen van me onder een ander kopje hoorde.

Het maakt niet zoveel uit, je ziet dat je toch wel gevonden wordt. Maar het kan zijn dat je van je wie is wie draadje
een soort van terugblikplek/dagboek idee wilt maken. Als je uit de euforie komt en andere emoties voelt dan nu, is
het fijn te zien hoe alles wisselt en doorgaat en dat je door alles heen toch bij je besluit kunt blijven niet te drinken.
Dat is nl het fijne van een nuchter en helder leven, je gaat anders om met mensen en omstandigheden en kunt het
leven weer aan. Geen drama 's, depressies, anderen schuld geven, nee gewoon zelf eigen verantwoording nemen
en daar trots op zijn. Oogsten dus. Je vragen die je nu hebt, kun je later zelf beantwoorden lijkt me, voor iedereen
voelt het anders. en waarom vragen zijn zelden te beantwoorden met feiten. Geniet in het nu Maarten, is mijn enige tip

@Maarten82, ik ben zo vrij geweest om bovenstaand te kopieren en onder je eigen draadje te zetten.
Voor als je de behoefte hebt om daar een soort van dagboek van te maken.

Zelf vind ik het ook handiger om alles over iemand op een draad te kunnen lezen.
Behalve de vluchtige, dagelijkse bijdragen op de dagdraad.