Hallo lieve mensen,

Ik lees jammer genoeg vandaag weer dat er mensen een terugval hebben gehad. Heel erg jammer vind ik dat voor deze mensen. Maar ik ben me er ook van bewust dat ik morgen de pineut kan zijn als ik niet op pas.

Ik merk ook dat het me heel veel moeite en tijd kost om telkens alles terug te lezen, en dat ik dan ook achter de feiten aan loop.

Als we dit draadje daar nu eens voor gebruiken. Schrijven over wat er is gebeurd. Waarom jij die terugval had, hoe je daar mee omging, hoe je dit in de toekomst wilt gaan doen. Wat je hebt gedaan om geen terugval meer te krijgen Dit kan van nu zijn of vroeger. Wat je hebt gedaan om het al zo lang droog te houden. Wat jou erg helpt.

Inzichten in het hoe en wat.

Juist, alles wat met dit onderwerp te maken heeft. Zeker weten dat hier veel info uit komt waar andere hun voordeel mee kunnen doen.

Liefs Myriam

Hoi Myriam,
ik ben van plan geen terugval meer te krijgen
heb er meer dan genoeg gehad vóór ik dit forum ontdekte.
Dus hier lezen en schrijven helpt mij om scherp te blijven.
Ik heb momenteel nog 1 x per maand een ther. sessie en
mail dagelijks met een ADB-maatje om dieper op mijn triggers in te
durven gaan zonder mijn gegevens herkenbaar te maken hier.
Een kombi van dingen dus, en dat werkt prima voor mij.
Ben ook benieuwd om hier nog extra dingen te lezen van anderen.

Hoi Jane4,

Je schrijft dat je meer dan genoeg terugval hebt gehad, kun en wil je daar hier ook over schrijven?
Ik ben ook niet van plan om een terugval te krijgen, en en zoals je zelf ook schrijft is alle hulp mee genomen.

Ik merk ook dat het me heel veel moeite en tijd kost om telkens alles terug te lezen, en dat ik dan ook achter de feiten aan loop.
Daar bedoel ik mee de dagelijkse besprekingen bij ditjes en datjes. In een thema terug lezen gaat vlotter.

Ik ben ook bij een online sessie maar krijg daar niet veel hulp van vind ik. Verder doe ik het zelf met hulp van mijn partner.

Wat mij helpt is om het op tijd te herkennen, paar maanden terug zei ik tegen m'n man:
"ik zou zo een fles wijn kunnen leegzuipen". Daar schrok ik wel ff van, ik bedoel ik zei niet
ik zou best een glas kunnen drinken, nee een fles en zuipen en dat na zo lang droog,
maar ik flapte het er dus zo uit. Niet gedaan en ff een paar dagen wat dichter bij het forum gebleven
en gekeken waarom ik me zo voelde. De gedachte van willen drinken ombuigen naar wat zit me werkelijk dwars.

Dank je Dhen,

Dat bedoel ik nu, het gevaar zit in een klein hoekje. Jij staat al 2 jaar droog!
Toen ik bezig was me er op voor te bereiden om te stoppen met drinken wilde ik ineens weer roken... En ik rook 3 jaar niet meer...

En het gaat niet over ; lekker een glaasje ...... neeee het is inderdaad; zuipen... om ?
Bij mij om bedwelmd te raken. Zeg maar gerust van de wereld !

Myriam, ik ben nooit een zware drinker geweest in de zin van sterke
drank, of overdag drinken of zelfs dagelijks drinken. Maar ik dronk wel en meer
en vaker dan ik wilde en had daar last van. Dus op wilskracht heb ik getracht
regels te maken; alleen in het weekend, max. zoveel,; 3 x in de week enz enz.
Lukte dat niet dan zag ik dat als terugval. Ik ging jojo-en net als bij lijnen.
Daarna ben ik eens 7 maanden gestopt met behulp van Iboga, een spiritueel middel.
Ik dacht zowel fysiek als psychisch ermee afgedaan te hebben, maar een fles wijn die ik
voor de Kerst kreeg, dronk ik in april alsnog leeg op één avond. En was weer verkocht.
Wat ik toen niet wist was dat ik dat middel vaker diende te gebruiken. maar wat eraan ontbrak was
werken aan mezelf, waarom, in welke omstandigheden, durf ik minder stiekum te zijn over mijn
alcohol gebruik; wat heb ik geleerd van die momenten van terugval; wat helpt mij om daar niet meer
in terug te vallen, wat zijn de onderlinge verlangens/angsten/behoeften. En ik kwam erachter dat ik meer psychisch dan fysiek problemen had/heb.
En dat ik alcohol eigenlijk niet mis wanneer ik niet drink. Ik deed elk jaar een sapvastenkuur, kon makkelijk zonder en voelde me toppie. maar mijn onderliggende problematiek, waar ik ook tijdens mijn
drinkjaren hard aan heb gewerkt, kon ik pas aanpakken zonder drank. Het beklijft meer, ik vlucht minder
en ik durf nu eerlijk te zijn, zowel naar mezelf als naar anderen.
En ben daar nog dagelijks mee bezig, soms met meer en soms met minder succes, en af en toe lijkt het
nog nergens naar. dan denk ik echt, waar doe ik het voor. Maar dat heeft eigenlijk minder met drank te maken dan met mijn karakter, manier van vluchten voor dingen, de omstandigheden, hoe ik (niet) heb geleerd daar mee om te gaan. Dus met vallen en opstaan, maar zonder drank, blijf ik doorgaan.

Fruitvliegje,

Heb je het nu wel helder waarom je uiteindelijk gestopt bent?
Niet drinken, bedoel je daar mee; enkele dagen niet dan weer wel?

Heel herkenbaar wat Jane schrijft.
Ook het "waar doe ik het voor".................
Terugdenkend aan mijn uitglijder van gisteren probeer ik te achterhalen hoe het proces is gegaan.
Het begint nooit met een positief gevoel, nee altijd met een negatief gevoel zoals somberte, vermoeidheid, vaak in combinatie met lichamelijke klachten. De vermoeidheid wordt zwaarder, wordt een vorm van levensmoe zijn, het allemaal niet meer te willen, verlangen om het niet meer te hoeven, het gevoel te hebben al zoooooo lang te strijden en dat dan alleen te moeten doen.
Combinatie eenzaamheid+moeheid brengt me dan op een punt dat ik inderdaad denk "ach waar doe ik het allemaal voor"en die gedachte is zó demotiverend dat ik me er nog somberder door voel en dan.....de vlucht, juist: in de drank.
Ook daar dus herkenning Jane, het vluchtgedrag.
Helaas heb ik eigenlijk vanaf mijn 20-ste al voortdurend therapieën gehad, kortdurend maar ook zeer langdurige. En dan denk ik "zie je wel, er is toch niks dat mij helpt, ik zal wel altijd zo blijven" en daar kan ik dan geen vrede mee hebben. Ook zie ik door mijn hele leven een soort rode draad van zelfdestructieve neigingen. Zeker ook het gevoel van minderwaardigheid en daaraan gekoppeld de idee dat ik anderen niet moet lastig vallen met mijn sores want die hebben het zwaarder, zullen van me balen als ik niet vrolijk en sterk ben enz.enz.
Het is niet dat ik mijn gedachten/gevoelens weg druk dus, nee juist op de momenten dat ze in alle hevigheid tot me doordringen ontstaat die vluchtneiging. In het ene of in het andere. Ze toe laten is één ding, ermee om leren gaan een tweede en dat is voor mij heel moeilijk.
Gisteren bijvoorbeeld was zo'n dag dat ik binnen het uur na opstaan al loop te huilen.
Dat zijn dus dagen dat ik op moet passen, maarja.
Wat ik nu heb geschreven is niet helemaal wat ik bedoel geloof ik, ik kan er nog niet goed de vinger op leggen. Blijf er aan werken.

Sara, je hebt gelijk want het is jouw mening....
maar 1 ding ben ik het niet mee eens...het alleen moeten doen....

Maar ook in het
het niet alleen doen
ben ik soms heel eenzaam Niwi
en misschien is dat wat sarah ook zo'n pijn doet

Ik bedoelde niet alleen de strijd tegen de drank Niwi.
Was dat maar waar. Helaas moet de strijd ook in de persoonlijke sfeer geleverd worden
(kan daar ivm herkenbaarheid niet over vertellen hier).
En wat Jane zegt voel ik inderdaad soms ook.

Dhen, ben je er ook achter gekomen wat je dwars zat?
Ik merk dat ik me vaak onbestemd voel, alsof ik niet mezelf ben. En dat is natuurlijk ook zo in de zin dat ik zo'n 20 jaar mezelf was met wijn. Nu zonder drank voel ik een gemis, alsof ik een bekend, vertrouwd deel van mezelf mis. Iets wat bij mij hoort is er niet meer. Het voelt wat gehandicapt, onrustig. Kan het moeilijk omschrijven, maar dat veroorzaakt de trek. Leeg, hol, onbekend.

Jane, heb je vanaf de dag dat je dit forum hebt ontdekt geen terugval meer gehad?

Nee Josje
dit forum en de training hier
zijn mijn redding geweest
en nog.

Ik was langzaam maar zeker aan het terugvallen .
2 weken geleden had ik bezoek, heb toen beperkt meegedronken.
Afgelopen week jarig geweest, 's middags voor de 'gelegenheid' 2 glaasjes gedronken.
Afgelopen weekend bezoek, meegedronken, ben me niet bewust van de hoeveelheid, teveel dus.
Waarom is de vraag.
De 3- maanden dip ? Moeder die zei dat ik niet zo streng moet zijn voor mezelf en toch af en toe eens een glaasje mag meedrinken ?
Mijn man die het gezellig vindt als ik af en toe meedrink ?
Er weer even van overtuigd dat het me gaat lukken om beperkt mee te drinken, misser !
Bewust niet op het forum gekomen omdat ik de confrontatie te groot vind.
Bang ook dat jullie me gaan afwijzen.
Maar hier ben ik terug, ik ga er weer tegenaan want ik wil zo niet verder.
Mijn man zei gisteren dat hij op weekdagen niet meer wil drinken, yes ! Mijn inspanningen van de voorbije maand zijn niet voor niets geweest, het begint bij hem ook te dagen.
Liefs, E:$

Nog gefeliciteerd Elvira:musicnote:,
raar eigenlijk he dat anderen je weten overt te halen,
blijkbaar doen ze een appèl op waar je onbewust ook
al mee bezig bent; denken dat je wel matig kunt zijn. maar
als mensen jou/ons overhalen, zijn ze ook hun eigen straatje aan het
schoonwassen, dat zie je nu bij je partner. Daar hoeven wij ons niet
voor te lenen, als we weten dat het ons weer meezuigt in steeds meer en vaker drinken.
Als je erop terug kijkt, hebben die paar glaasjes dan iets toegevoegd? En herken je nu dat
dat matige niet bestaat wat alcohol betreft?
Ik heb net Droog gelezen, en ben weer even met mijn neus op de feiten gedrukt.(Augusten Burroughs)
met andere drankjes meedrinken is wel zo gezellig voor ons die hier schrijven en wat de anderen daar van zeggen, zal me inmiddels worst wezen. Ik kies voor mijn eigen gezondheid en leven. Jij ook, toch?

Ik ben 2 keer eerder gestopt geweest en ben beide keren na 4 maanden weer gaan drinken. Heb het toen bij 1 avond kunnen houden omdat ik me de volgende ochtend zo ontzettend stom voelde. Dan ben je weer nuchter en kun je weer helder denken. Waarom nam ik die eerste? Ik denk dat ik het overmoed moet noemen. Voelde me sterk omdat ik "al" 4 maanden niks gedronken had. In die overmoedigheid dacht ik er wel eentje te kunnen nemen. Hoopte denk ik stiekem om weer gecontroleerd te kunnen gaan drinken. Hield het natuurlijk niet bij eentje en dronk de fles leeg en had nog meer gedronken als ik het in huis had gehad. Voelde ook de volgende ochtend meteen weer de strijd in mijn hoofd van: zal ik straks een flesje wijn kopen? Dan kan ik vanavond drinken.
Juist die strijd in mijn hoofd had ik de afgelopen 4 maanden niet gehad! Die strijd kan ik missen als kiespijn! Nu dus voor de derde keer gestopt. Heb denk ik wel geleerd van mijn 2 uitglijders. Ik weet dat gecontroleerd drinken er voor mij niet inzit en ik weet dat ook al voel je je nog zo sterk het eerste glas zo genomen is...
Morgen ben ik weer 4 maanden gestopt en dat ga ik vieren met een lekker kopje thee met een taartje:P

Dank je Jane, ben het helemaal eens met je en ook met jou Ekstertje.
Jullie geven me weer moed.
Stom dat je mettertijd toch weer die strijd aangaat, wel of niet.
Het gaf net zo'n rust van gewoon niet mee te gaan.
En nee, het heeft niets van waarde toegevoegd, een houten kop en de opmerking
van mijn dochter dat ik dronken was en haar angstige blik toen ik het eerste glas nam.
Niets van waarde dus.

Hoi Elvira, ook van mij de beste wensen voor een blij en gezond levensjaar
Ook ik ben er 1 die met schade en schande moet toegeven dat ik het niet meer kan, "gecontroleerd drinken"..........mijn uitglijder van afgelopen zaterdag heeft me dat weer eens pijnlijk bewust gemaakt.
Ook bij mij lijkt het kwartje nu pas echt te gaan vallen, dat ik het niet kan en nooit meer kan.
Het is superfijn voor je wanneer je man ook meer inzicht krijgt en (deels) mee gaat doen!
Join the club meid, daarvoor zitten we hier.

Hoi Josje, ja ik heb afgelopen twee jaar veel geleerd over dingen die mij dwars zaten en soms nog
zitten. Na een paar maanden nuchter begon ik ook te beseffen hoe vervreemd ik van mij zelf was
geraakt al die jaren. Ik heb onbewust heel lang geleefd in de trant van aangepast gedrag, gedrag wat
mij (onbewust) het veiligste leek, het beste om te overleven. De draai die er te maken is, is leven
vanuit je zelf. In het begin voelde dit aan als leegte omdat het overlevingsgedrag (drinken) was gestopt
en wat dan wel. Na het los van de drank begon het loslaten van mijn overlevingsmechanismen zoals
aangepast gedrag om bv aardig gevonden te worden, slachtoffergedrag en verzet (iedereen is schuldig
aan de puinhoop in mijn leven behalve ik zelf) etc. Tegelijkertijd en daarna komt er ruimte voor wie ben
ik zelf (zonder drank), vertrouwen in mijn zelf, verantwoordelijk daarvoor en er niet meer bang voor
zijn. Hierdoor ga ik feitelijk met alles anders om, ik kijk anders naar mezelf, naar de wereld om mij
heen en naar mijn mogelijkheden. Ik vind het leuk maar leer ook nog steeds omdat ik soms
automatisch zomaar teruggrijp naar oud gedrag. Bij trek dan voel ik onvrede, dat wil ik niet voelen
dus denk ik drank (oud mechanisme) maar kijk ik naar de onvrede dan blijkt dat ik emotioneel iets
buiten mezelf leg (ja maar hij/zij etc.) dan moet ik even resetten, terug naar mezelf, wat vind ik,
hoe ga ik emotioneel met die situatie om, behandel ik dan de situatie of het gevoel vanuit mezelf
wat mij juist lijkt dan heb ik weer vrede met mezelf (nieuw gedrag) want ik heb gedaan wat ik kon doen
en de rest is niet aan mij. Bij elke trek, onvrede terugkoppeling naar mezelf, met behulp van praten
met iemand die me een spiegel voorhoudt of dat ik het zelf zie, en dan grijns ik maar weer eens naar
mijn spiegelbeeld.

Je onderschrift vind ik trouwens een mooie samenvatting van het hele proces omdat onvrede of onrust
bij mij vaak als basis angst blijkt te zijn, of om iets ouds los te laten of om iets nieuws uit te proberen.

ekstertje,

Heel goed van je, morgen een lekker gebakje als traktatie !

Is trouwens een heel goed idee om jezelf te belonen. Het niet drinken bespaart ons veel geld!

Liefs Myriam

Elvira, fijn dat je weer met ons wilt delen. goed van je dat je het weer oppakt. Ik wens je veel sterkte.

Mooi geschreven Dhen. Ik ben nog niet zover. Ik erken en herken mijn trekmomenten, maar kom er nog niet goed achter wat er achter zit. Het is vaak een onbestemd gevoel. Omdat het vrijdag is of zaterdag, omdat ik met vrienden ben die drinken, omdat het 17.00 uur is. Maar ik kan er nog geen vinger opleggen of het iets met mijn gevoel te maken heeft. Er is dan geen ruzie of iets naars aan vooraf gegaan, ik voel me niet gekwetst of of boos. Ik besef echter wel dat ik een volgende stap moet zetten, zo kom ik er niet. Ergens heb ik de definitieve keuze nog niet gemaakt. Stoppen is daaraantoe, maar blijven stoppen dat is het moeilijke. En als ik niet daadwerkelijk iets verander, kom ik niet verder. Ik heb het gevoel dat ik alleen maar aan het stoppen ben, maar niet aan het oplossen. Ik vind het moeilijk te omschrijven. Misschien is het gewoon rouw, afscheid nemen en inderdaad nog niet iets nieuws in de plaats hebben, het is nog onbekend. Inderdaad, vervreemd van mezelf. Ik voel me vaak niet mezelf. En misschien is dat ook niet zo raar. Ik bedoel 20 jaar drinken, de laatste jaren dagelijks, en bijna 2 maanden gestopt. Dat is natuurlijk ook niet in verhouding.

Door jouw stukje ben ik wel gaan denken en inderdaad ik kom wel meer voor mezelf op, geef wel mijn grenzen aan en ben wat minder geinteresseerd in wat anderen van mij denken. Misschien is dat toch een begin en moet ik me gewoon wat bewuster zijn.

Dhen, heel goed verwoord. Ik heb het al meerdere malen gelezen, en ik kom tot de conclusie; Go dat herken ik. Doe ik zelf ook. (het oude gedrag dan he) en al jaaaaaaaaaaaaaaren...........

Ik ben denk ik 20 jaar geleden voor het eerst gestopt met alc drinken. zat toen in therapie. Een halfjaar volgehouden. Iedereen blij behalve ik. Ik had een half jaar niet gedronken maar voelde me niet goed. (ook dat leeg gevoel josje) Dat vierde ik met 1 lekkere fles wijn (vond ik toen) te drinken. Bleef dus niet bij die ene dag dus.
Na lang beraad me op laten nemen. Ik stond 2 jaar droog. Ik had daar een vriend op gedaan (foute boel dus) die achteraf gezien nooit helemaal droog heeft gestaan. Hij is bij me komen wonen en uiteindelijk ging ik weer mee drinken. Zoveel als nooit tevoren. Dronk ik altijd alleen 's avonds, bij hem maakte dat niet uit. Met het gevolg dat op een dag de bel ging en er een vriendin van mij aan de deur stond en ik zei; wat kom je midden in de nacht doen? Juist, het was middag!
Mijn vriend en ik hadden regelmatig ruzie tot slaan toe.
Toen ik de slaapkamer deur instampte, een keer uit een rijdende auto wilde stappen, waar mijn zoontje bij was, ging er een knop om.
Eruit jij!!!!!!!!
Vanaf toen heb ik aan gesukkeld. Minderen, enk. dagen niets drinken. Wel drinken, weinig drinken enz.

Ik doe met drank op dingen die ik uiteindelijk niet wil. Om dat te kunnen stoppen en anders te gaan leven, zoals ik wel wil, daar moet ik voor stoppen met drinken.
En dat heb ik dan nu ook uiteindelijk gedaan.
Eindelijk heb ik het helder voor mezelf dat alcohol gif is, dat deze mijn leven aan het verwoesten was, dat deze de baas over mij was.
Ik heb nu voor mezelf gekozen, geen gif meer............

Mijn vriend had deze week nog een opmerking; ach over paar maanden kun je wel één glaasje bij een etentje bijvoorbeeld drinken.
Ik heb hem meteen heel erg duidelijk gemaakt dat dat een grote vergissing is. Dat ik dat nooit nooit nooit meer kan.
Hij vind mij namelijk geen echte alcoholist. Ook daar heb ik hem uit de droom geholpen. Ik snap het wel; och ze drinkt wel wat veel. Als die gewoonte er niet meer is dan kan ze dat wel.
Nee dat kan ik niet....

Met drank op was ik heel vaak heel emotioneel, ik kon heel veel huilen, werd ook onredelijk boos, jaloers.
Nu ik gestopt ben dacht ik dat dit wel over zou gaan. In het begin op vakantie was dat ook zo maar nu is het er weer regelmatig. Kan het nog geen plaats geven.
Ik kan gewoon huilend opstaan. Ik rijd naar mijn werk en moet huilen. gelukkig op mijn werk niet.
Gelukkig is het ook van korte duur maar wel heel vreemd.

Ik laat maar even weten dat het weer terug goed gaat.
Ik herken wat je vertelt Josje, ik heb niet het gevoel dat ik omwille van verdriet of pijn of iets dergelijks ga drinken, op een uitzondering na, maar meer als een soort beloning. En zeker ook onder invloed van anderen die wel drinken.
Ik heb ook vaak het idee dat het toch allemaal zo erg niet is.
Dus ik maak mezelf iets wijs.
En ik ben niet alleen zondag ziek geweest (kater) maar gisteren was ik nog steeds moe en down, wat bewijst dat het wel erg is als ik drink en het vooral de moeite waard is van de strijd te blijven aangaan.
Sara, Myriam, Jane en de anderen, allemaal bedankt voor jullie steun, samen kunnen we het, je zal wel zien !

Hoi Josje, in het begin was ik ook alleen maar met stoppen bezig. Pas na een maand of 5 ofzo
begon ik na te denken over m'n zelfbeeld en hoe ik in het leven sta en dat de manier waarop
ik dat deed eigenlijk een veel negatiever effect op mij hadden dan de drank. Geen reden om te
gaan drinken trouwens want ik vind wel dat drank een vastgeroest beeld in stand houdt en dat ik
dat zonder drank helderder kan begrijpen voor mezelf.

Hoi Myriam, ik vind stoppen met drinken zeker de eerste stap, maar leven zoals ik wil omvat veel
meer dan alleen niet drinken en gaat wat mij betreft jaren werk in zitten. Maar ik merk wel stapjes
of groei en dat houdt mij positief en van de drank af, kijken naar de "wellen" en niet naar de "nieten"
in de ontwikkeling en de emoties die loskomen mogen er ook allemaal lekker zijn.