Tot een jaar of 10 geleden ging ik jarenlang naar AA bijeenkomsten. In mijn woonplaats vond ik het niet erg prettig. Er werd veel gediscussieerd en als iemand herhaaldelijk terugviel kreeg hij daarover veel kritiek. Na 6 x terugval in 1 jaar mocht je een tijd niet meer op de groep komen, zo werd besloten. Ook werd niet gewerkt met het boek. Alleen een klein uitreksel van de 12 stappen. Ik ben toen verder in het land gaan zoeken. Pas in Amsterdam vond ik fijne groepen. Geen discussies, geen reacties op elkaars verhaal, en een belangrijk onderdeel was daar stap 3, de hogere macht. Precies op de Amerikaanse, oorspronkelijke manier.

Helaas kon ik op een gegeven moment niet meer gaan, omdat ik geen geld voor het reizen meer had.

hoi monica,

Ben zelf 4 keer naar AA groep in Den Haag geweest, wat een ellende....

Voor de pauze kreeg iedereen 5 minuten voor zijn verhaaal, geen discussies of reacties, koertom met elkaar praten was verboden.

Na de pauze werd iemand aangewezen om een van de 12 stappen voor te lezen, waarna 2 of drie personen werden aangewezen die hun mening of reactie over die stap mocht geven en ook nu weer geen reacties of gesprek toegestaan.

En dan die hogere macht (volgens jou o.a. stap 3, ik zou het niet meer weten)....

Hoewel RK opgevoed geloof ik niet in die hogere macht. Als we al over een hogere macht willen spreken, dan zit die in jezelf, in je hersenen. Kortom je bent eigenlijk zelf je eigen hogere macht en die je zelf in bedwang moet zien te krijgen en in de goede richting sturen.

groetjes 70

Nou zo gaat het bij ons in Hilversum helemaal niet hoor , als er iemand een terugval heeft gehad word hij / zij juist van alle kanten bijgestaan .

Ook wij werken wel met copy van het boek , maar so what ?????

En die hogere macht , nou als ik persoonlijk ergens een hekel aan heb is het wel religie .

Maar die hogere macht intrepeteert iedereen toch op zijn / haar eigen manier .

Wij hebben een hele fijne groep , en ik heb er heel veel aan .

Van al die klachten van jullie heeft hier echt niemand last hoor , iedereen die wil komt net zo lang aan het woord als hij of zij wil .

Als ik jullie was zou ik eens overleg voeren met AA Nederland , want jullie verhaal klinkt me zo onwaarschijnlijk in de oren

Groetjes.

Ztiertje

Ik ben nu bijna 4 maanden droog , en ik heb altijd wel geweten dat mijn drankgebruik een oorzaak had .

Maar door artikelen hier , en gesprekken bij de AA ben ik tot de slotsom gekomen dat de oorzaken nog dieper liggen dan ik dacht .

Ik had b.v. weg gemoffeld dat ik niet zo,n hele fijne jeugd heb gehad als ik wel dacht .

Mede tot die conclusie kwam ik omdat ik een soort digiboek aan het maken was met de stamboom van mijn beide ouders .

Heel bijzonder feit is dat ik er plots mee stopte toen ik bij een verhuizing op 6 jarige leeftijd kwam .

Er ook echt geen zin meer in had etc. etc. , dit is zelfs nog langer dan 4 maanden geleden .

Nog steeds kan ik me niet aanzetten er mee verder te gaan .

Mijn vraag aan jullie , hebben jullie ook zoiets gehad / ervaren .

Ik loop uitgezonderd 1 maal in de week bij de AA , bij geen enkele hulpverlener .

Wat adviseren jullie me nu te doen , proberen door te bijten , en door gaan met dat digiboek .

Of ??????

Ja help mij nu eens op dreef alsjeblieft .

Ztier,

het zou kunnen dat je er nog niet klaar voor bent?

Mijn ervaring is dat iedereen zijn eigen tempo heeft om zaken te verwerken.

Ik kan natuurlijk niet voor jou uitmaken of het belangrijk is dat je in deze jeugdervaring duikt. Wellicht hebben sommige mensen daar helemaal geen nood aan. Maar gezien je ermee zit... waarom niet eens aankloppen bij een psychotherapeut?

Hoi Ztiertje,

Je bezoekt wekelijks een fijne AA groep waar je veel aan hebt, maar heb je ook een sponsor en een soort van Stappen werkplan? Een diepgaand zelfonderzoek kan veel meer ophelderen dan je van te voren denkt.

Ik reageer op je vanwege één pakkend zinnetje: "heel bijzonder feit is dat ik er plots mee stopte toen ik bij een verhuizing op 6 jarige leeftijd kwam."

Ik stopte ook vaak met "mezelf op een rijtje zetten" als ik op een punt kwam waar ik overweldigd werd door allerlei soorten onrecht die me waren aangedaan. Met hulp van mijn sponsor kon ik na kortere of langere tijd echter door dat "onrecht" heenkijken en mijn eigen aandeel in het geheel zien, waarop ik (ook als kind van zes, zeven jaar) m'n eigen verantwoordelijkheid alsnog op me kon nemen, hoe klein en onbeduidend die verantwoordelijkheid ook leek. Door dingen zo vanuit mezelf te gaan zien i.p.v. ze bij anderen neer te leggen, heb ik mijn manier van denken en handelen kunnen ontcijferen en het gevoel van "onrecht" om kunnen zetten in een gevoel van "logisch gevolg".

Niet dat ik nu ineens helemaal veranderd ben, maar ik heb wel de mogelijkheid gekregen om, als ik weer volgens die "mij wordt onrecht aangedaan" manier denk en handel, meteen mijn eigen aandeel te herkennen en erkennen. Ik kan dan makkelijker relativeren en de slachtofferrol van me afschudden.

AA en z'n groepen zijn gebaseerd op een herstelplan in 12 stappen (het programma). Die stappen komen niet vanzelf tot ons, daar moeten we wel mee/aan werken. Ik heb in de verschillende groepen die ik bezocht veel geluisterd, en ik vond iemand die (misschien wat overdreven en fanatiek) met de Stappen bezig was. Die persoon heb ik gevraagd mijn sponsor te zijn. Regelmatig stond ik op het punt het bijltje erbij neer te gooien, maar door hele kleine duwtjes van de kant van mijn sponsor en hele kleine stapjes van mijn kant, ben ik door die barrières heengekomen. Ik heb een vierde stap geschreven waar ik tot op de dag van vandaag veel profijt van heb. Nogmaals: ik ben niet zozeer radicaal veranderd, maar ik weet heel goed hoe het anders kán... en dat is genoeg om me niet meer naar drank te doen grijpen als het eens tegenzit.

Dus, om antwoord te geven op je laatste vraag: ja, wel doorgaan. Zo'n soort van levensverhaal schept veel duidelijkheid, mits je het open en eerlijk houdt, dus zonder (voor)oordelen. En daarbij zou je misschien hulp kunnen gebruiken. Zoek iemand die je kunt vertrouwen en waar je denkt wat van te kunnen leren en vraag dan gewoon om die hulp... je hoeft niet alles alleen te doen, je moet het wél zélf doen!!

PS. Bij NA-Anonieme Verslaafden (Narcotics Anonymous) hebben ze een uitgebreid Stappen Werkboek waar ik heel veel aan heb. Stap voor stap word je aan de hand van stukjes tekst met (veel) vragen door het programma heengeleidt.

Hartelijke groet,

Koh.

Ook ik heb mijn levensverhaal geschreven en ben met het stappenwerk bezig. Dat is niet grappig en heel confronterend. Gelukkig zit er geen deadline op het huiswerk.

Vooral doorgaan zou ik zeggen!!