Graag zou ik hier ervaringen delen betreffende PTSS Post Traumatische Stresstoornis en het gebruik van alcohol.

nl.wikipedia.org/wiki/Posttraumatische_stressstoornis

Ik ben blootgesteld aan jarenlang huiselijk geweld in alle vormen.

Was machteloos en ben door de hulpverlening niet gehoord.

Nu ben ik vrij.

Mijn alcoholgebruik is altijd al een probleem geweest, maar

sinds ik vrij ben is het veranderd in het willen verdwijnen.

Wat zich uit in binge drinken

(= Binge is het Engelse woord voor braspartij. Binge drinken wil zeggen het drinken van 6 glazen alcohol of meer tijdens 1 enkele gelegenheid.)

Ik ben opgenomen geweest, maar daar was totaal geen aandacht voor mijn psychische gesteldheid.

Na een aantal maanden is het toch weer zover gekomen dat ik ineens weer veel dronk.

Ik probeer nu mb.v. refusal mezelf te beschermen.

Maar de P.T.S.S. is er natuurlijk nog steeds.

Ik wacht nu op de hulpverlening via verslavingszorg wat ze voor me kunnen doen. Zelf heb ik het idee dat het een hopeloze zaak is.

Er is teveel gebeurd.

Ik ben benieuwd of er reacties komen.

PTSS

PTSS is ontstaan door de machteloosheid waarin je hebt gezeten.

De dader gaat vrij uit, je bent monddood gemaakt en

mensen keren zich tegen je.

Het liefs wil je alles vergeten en tegelijkertijd zou je het in de krant willen zetten. Je bent boos.

Je bent op de vlucht maar je weet niet waarvoor.

Eigenlijk kan je geen kant uit.

Wie van jullie heeft hiermee te maken?

En heb je hulp?

Dag An,

met PTSS heb ik geen ervaring, wel met twee opnames, dus mijn reactie gaat alleen daarover.

Ook bij mij was er totaal geen aandacht voor mijn psychische gesteldheid. Wat ik eruit haalde was: een lange preiode niet drinken. Verder was het bezigheidstherapie en heel veel tijdverspilling.

Een gemiste kans.

Jen, ik heb ook maanden bezigheidstherapie gehad.

Ze hebben totaal niet geluisterd en zagen alleen dat ik volgezopen binnen ben gedragen.

Uiteindelijk ben ik toch naar verslavingszorg gegaan en bij de intake spraken ze van PTSS.

Zelf noemde ik het een stresstoornis.

Want ik sla steeds op tilt.

Waar ik zat hebben ze volgens mij nog nooit van huiselijk geweld gehoord. Veel vrouwen, de meesten leden daaraan.

Maar ze worden volgepropt met pillen en velen dronken erbij.

Wat moet je anders.

Je zou de moed opgegeven.

Maar ik heb kinderen en voor hen kan ik niet opgeven.

Hoi An,

Ik heb zelf geen ervaring met PTSS.

Bij mijn partner is de term ooit geopperd door de hulpverlening.

Men is er verder niet echt op ingegaan.

En ik ben daar op zich niet rouwig om, sluit me bij Jopie aan wat betreft haar kijk op therapieën.

Mijn partner krijgt al tig jaren 'hulp'....

Ik vind het hartstikke knap dat je nu al een poos niet drinkt zónder hulpverlening.

Stapje bij stapje dus de goede kant op.

Ik heb het gevoel dat jij misschien zelf al bezig bent die goede weg op te gaan....

Ook ik hou niet zo van psychotherapie, maar dat zal wel persoonsafhankelijk zijn.

Na jarenlang zoeken (wat zeg ik, eigenlijk decennialang), heb ik eindelijk iets gevonden wat me past: combinatie van medicatie (die ik wellicht levenslang moet nemen, maar dat stoort me niet) en cognitieve gedragstherapie. Dat laatste heeft veel te maken met wat jopie hier aanhaalt: je moet gebeurtenissen scheiden van de gevoelens die je erbij hebt en het gedrag dat je vertoont.

Goedemorgen An,

Ik vind het heel knap van je hoe je nu zelf al bezig bent met de refusal.

Je neemt het heft in eigen hand.

Ik hoop voor je dat je hulp krijgt die je verder kan helpen.

liefs van lunalee.

grappig, ik heb heel veel gehad

aan lichaamsgerichte psychotherapie en

juist cognitieve therapie leek niets te doen.

gelukkig past op elk potje

het juiste dekseltje

even zoeken soms.

Hoi An, behandeling van PTSS heeft mij wel geholpen.

Ik wilde lang niet toegeven dat het verleden mij kon nekken.

Dat zou mij niet gebeuren.

Tot ik door omstandigheden weer tegen die muur opliep en het niet zelf

over kon laten gaan. Vergelijkbaar met overspannen zijn, en je vast voelen zitten,

alsof je er nooit meer uit zou kunnen komen.

De behandeling, er inderdaad vol ingaan, was heftig.

Het heeft mij uiteindelijk wel geholpen. Door de steun van mijn man en de psycholoog ben ik er doorheen gekomen.

De nachtmerries en overgevoeligheid gingen over.

Ik was er nog niet, maar had wel weer het gevoel dat ik het heft in eigen hand had

en mijn eigen keuzes kon maken. Dat ik voor mezelf kon kiezen, wat de rest

Van de wereld er ook van zou denken.

Het praten met en begrip van een psycholoog, een professional, kan helend zijn.

Verder is het zelf hard werken.

Maar uit de modder kan weer een mooie bloem groeien.

Misschien heb je hier iets aan.

ptss gaat meestal niet zomaar vanzelf over.

Dat je er niet bij drinkt is een goeie start.

Om uiteindelijk, aan het eind van de rit, weer rust in jezelf te mogen ervaren is een groot goed.

Aanvulling: dat er vol ingaan ging wel in stapjes.

Beginnen met een minder erge gebeurtenis.

Langzaam opbouwen.

Daarom kan het een tijd duren dat het lijkt of het alleen maar erger wordt.

Maar uiteindelijk neemt de gevoeligheid en vermijdingsdrang af.

Je verwerkt, in plaats van te vermijden.

Jopie: PTSS is een pychische aandoening.

Net zoals je een lichamelijke ziekte niet zelf kan oplossen kan je dit niet oplossen.

Drankmisbruik hoort daar vaak bij.

Maar ik snap je wel en bedankt voor het meedenken.

Yvonne bedankt voor je reactie.

En eerlijk gezegd ben ik er helemaal niet trots op dat ik het nu alleen MOET doen.

Hier kom ik niet alleen van af en voor mij is het knap dat ik eindelijk voor mezelf hulp zoek.

Lunalee, ja dank je.

Jane4: precies er is geen kant en klare oplossing.

De verslavingszorg zou over mij vergaderen en volgende week krijg ik

een advies gesprek.

Kate: je hebt er duidelijk ervaring mee.

Bij mij zit het heel diep.

Heftige emoties op gebeurtenissen waar ik de herinneringen niet van terug kan halen.

Stress en nog eens stress.

Het afgelopen jaar heb ik nauwelijks gedronken.

Wel een paar keer flink in de ' emmer' gedoken, ik kon het niet meer aan.

En dat is geen smoes. Maar je snapt het wel.

Gisteravond schoot ik in de stres voor de komende week het gesprek.

De angst dat ze zouden beginnen met mij.

en dan word ik overvallen door herinneringen.

Mijn hart slaat dan op hol en moet dan proberen het denken te stoppen.

Het is duidelijk te zwaar voor mij en ik ben de controle vaak kwijt over mijn emoties.

Drank versterkt dit gevoel en daarom erg gevaarlijk.

Bedankt ik heb aan alle opmerkingen iets en ik hoop dat er nog meer reacties komen.

An 95 % van de alcoholisten drinkt volgens mij door problemen , en ellende in het verleden wat ze wilden omzeilen / vergeten / verzachten etc.

Ik denk dat het bij drugsgebruikers identiek is .

Maar door ons overmatig drankgebruik creeren we vaak nieuwe problemen er bij , en zo krijg je dus een sneeuwbaleffect van hier tot Tokio .

Je bent de goede weg al ingeslagen als je droog bent en blijft de komende tijd .

Ik heb op andere vlakken wel meegemaakt dat hulpverleners , en medici helemaal niet naar je luisteren .

En maar wat * met , en voor jou .

Ik heb ca. 10 jaar geleden , toen ik na een zware operatie in het AMC lag een heleboel geleerd van een verpleger .

Studenten prikten me helemaal lens , ik was gewoon een oefenpop voor ze .

Een verpleger heeft me toen helemaal uitgelegd hoe het werkt in de verpleging , en hulpverlening .

Jij moet aangeven wat je probleem is , denkt wat het beste is voor jou etc. etc.

Jij moet zeggen wat je precies wilt , en dat je zeer nauwkeurig van alles op de hoogte gehouden wilt worden .

In mijn geval eiste ik dat onmiddelijk het prikken door AIO ( Artsen In Opleiding ) gestopt zou worden , en uitsluitend nog verpleegkundigen , en artsen mij zouden prikken .

Het was wel even " ja maar , en uhh onmogelijk" etc. , ik heb het ge eist , en gedreigd mijn ziektekostenverzekeraar te zullen inlichten .

In eens kon toen wel van alles wat ik wou.

Dus de tip van die verpleger werkte perfect .

Vervolgens moest ik van de professor die mij geopereerd had aansterken , en GOED eten .

Echter het eten in het AMC was echt hele grote BULL SHIT , niet te pruimen , dus ik at niet of nauwelijks .

In het weekend kwam er 1 of andere weekendspecialist , met een hele horde studenten achter hem aan aan mijn bed .

Bla , bla , bla , en of ik nog byzonderheden / klachten had , ja die had ik dus zeker , n.l. dat " hele grote * , niet te pruimen eten " aldaar .

Nou daar was " mijnheer de arts" niet voor , en hij wou dus NIETS met mijn klacht doen etc.

Ik moest het klachtenbriefje van de catering maar weer invullen .

Ik heb " mijnheer de arts" ter plekke dus even dusdanig op zijn nummer gezet , dat er een zooitje studenten stonden te proesten van het lachen .

Ik zei n.l. ; " mijnheer de arts van de professor moet ik aansterken , en goed eten ja ? "

" staat dat ook genoteerd , en zo nee waarom niet ? "

Nou het stond dus wel genoteerd .

Ik zei toen vervolgens " mijnheer de arts het aangeboden voedsel hier is absoluut niet te vreten , varkensvoer is m.i. beter "

Nou dat was volgens hem niet zo , want hij at in de kantine , bla , bla , bla , en dat kwam volgens hem uit dezelfde pot .

Ik zei vervolgens " ik wil dat u dan vanavond bij mij aan bed , hetzelfde komt eten als wat ik aangeboden krijg "

Nou dat deed hij niet , en hij deed een behoorlijk beetje hooghartig tegen me .

Toen was ik het echt zat , en zei vervolgens " mijnheer de arts u heeft mijn klacht m.i. duidelijk gehoord , er staan tug mensen omheen , ik eis van u dat u dit rapporteert , en er per direkt iets mee doet , zo niet dan hang ik morgen als eerste aan de telefoon bij mijn zorgverzekeraar "

" Bovendien kom ik over een uur inzage in mijn dossier vragen bij de verpleging , staat hier over niets in dan hangt u echt"

" mijnheer de arts" werd helemaal stil , en bond vreselijk in .

Ik ben wezen kijken in het dossier , en idd. het hele verhaal stond er in .

Een uur later werd het heerlijkste van het heerlijkste eten aan mij geserveerd , met de vraag of dit wel goed was .

Feit is dus dat je * zelf goed zegt waar voor je komt , en wat je wilt .

Bevalt het je niet wat ze doen , zeg het hen direct , dreig met melden aan je zorgverzekeraar .

Je kost hen immers bakken met geld , wat op die manier totaal verspild is aan een zooitje betweters .

Verandert er niks , gewoon melden aan je zorgverzekeraar .

En die vragen om jou te helpen zoeken naar wat je wel nodig hebt , en waarna je vraagt .

Ze doen dat echt graag voor je hoor , want hoe sneller jij klaar en of geholpen bent hoe goedkoper is dat voor ze .

An ik hoop dat je wat hebt aan mijn tip , ik zou het zeker uit proberen .

Sterkte .

Ab

Ja Ab, zo is het precies.

En ik heb het nu helder in mijn hoofd wat ik wil.

Of ze het hebben is wat anders.

EEN ding kan ik doen = niet drinken.

Daar ben ik mee gestopt en dat blijft zo.

Met drank erbij is de situatie niet te houden.

Mooi verhaal over dat eten van jou.

De meeste artsen EN psychiaters zijn vreselijk hooghartig.

Die moeten eens menselijk gaan worden.

Te triest voor woorden.

Kan er een boek van vol schrijven.

Ik ben in ieder geval blij weer bij ADB te zijn.

Voelt goed.

Bedankt Ab, tof van je dat je me dat hele verhaal schrijft.

Jopie we zeggen hetzelfde: leefbaar maken MET hulp , ik geloof dat dit zeker kan .

Goedemorgen,

Zelf heb ik twee maal "live" hulp gezocht bij de verslavings zorg. En heft dit beide keren mij niet geholpen..alleen wat gesprekjes en inderdaad gedrag therapie..helpt (bij mij) niet.

Ik ben het met Ztiertje eens..je moet zelf aangeven wat je wilt anders gebeurd het niet!!

Hieronder een stukje text wat het ook aangeeft..de verslavings zorg kijkt als eerste naar de verslaving..waarom iemand drinkt..(of een ander middle gebruikt) het onderliggende problem, daar wordt vaker niks mee gedaan helaas.

Dit stukje staat eigenlijk op de uitleg bij gebruik van baclofen..maar het omschrijft het problem..

Een verslaafde raakt op den duur daadwerkelijk verslaafd aan een verslavend middel niet zozeer omdat hij (/zij) zich beter gaat voelen, waarvan in het begin natuurlijk nog wel sprake is, maar omdat hij zich alleen (nog) normaal kan voelen met het verslavende middel. De verslaafde voelt zich dus niet per se beter door inname van het verslavende middel, maar eerder normaal. Het verraderlijke en datgene wat het meest tot verwarring leidt is dat een verslaafde zich eigenlijk nooit normaal heeft gevoeld. Het effect bij een niet verslavingsgevoelig persoon kenmerkt zich meestal doordat die zich meestal wel veel beter voelt dan normaal bij inname van een bepaald middel, ook na verloop van tijd. Omdat de niet verslavingsgevoelige persoon ook tevreden kan zijn met het zich normaal voelen, dus als hij niets gebruikt, zal hij daarom niet steeds dwangmatig op zoek hoeven gaan naar een (verslavend) middel dat hem nog beter doet voelen.[27][44][45][46][47][48]

" Slechts zo'n 3% van de patiënten in professionele ontwenningsklinieken ondervinden geen enkele terugval indien zij geen aanvullende medicatie of op wetenschappelijke methodes gebaseerde behandeling krijgen.

Men blijft dus lijden aan de ziekte verslaving. Verslaving blijft een complexe aandoening, en vooral als de verslaving eigenlijk een symptoom is van een onderliggende psychiatrische aandoening.

Echter, tot voor kort was het een vrij normale gang van zaken een persoon met de dubbele diagnose psychiatrische aandoening en verslaving eerst naar de verslavingszorg te verwijzen. De verslavingsproblematiek kon vervolgens niet worden opgelost omdat de achterliggende psychiatrische aandoening niet werd behandeld. Gelukkig weet men ondertussen dat verslavingsproblematiek alleen kan worden opgelost als de onderliggende psychiatrische problematiek tegelijkertijd wordt behandeld. De verslaving verergert de psychiatrische problematiek en andersom. Het is daarom belangrijk dat behalve medicatie voor andere psychiatrische aandoeningen nu wordt onderkend dat er medicijnen als baclofen bestaan die specifiek werken op de psychiatrische aandoening verslaving."

Meer via: http://nl.wikipedia.org/wiki/Baclofen

groetjes en sterkte An !!!

Brrr.....doe maar niet.......elkaar aanspreken op taalgebruik.

De kracht van dit forum is juist dat ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is.

Er IS al een moderator die de hele dag oplet of wij geen vieze woorden gebruiken.(hallo, Tactive)

Ik zou ook wel willen dat mensen niet na iedere punt op enter drukken omdat ze denken dat er dan een soort gedichtje ontstaat. Je kan niet alles hebben. Voor Elck Wat Wils.

Chill.

Ontopic:

Ik ben nauw betrokken bij een vrouw die kampt(e) met ernstig seksueel jeugdmisbruik. Zij heeft veel baat gehad bij EMDR.

Mensen die mij een beetje kennen kennen mij als ultrascepticus.......cynisch tot op het bot, maar deze rare techniek heeft haar goed geholpen. De theorie erachter is ook niet zo onzinnig als het lijkt.

Gelukkig Dennis dat je dan ook van dichtbij eens ziet

dat alternatieve therapieen niet zo zweverig hoeven te

zijn als ultrascepticus. Ik kom zelf uit de alternatieve

hoek, en heb noodgedwongen ook uit de reguliere hoek

therapie mogen/moeten ontvangen. In beide richtingen

zit er kaf onder het koren. En in beide zitten ook hele goede

betrokken therapeuten. De methode zelf is vaak ondergeschikt

aan de persoon die het geeft, is mijn persoonlijke ervaring.

En in elk beroep heb je mensen die niet goed zijn in hun werk en mensen

die er hun passie aan hebben. Helaas in therapie-wereld zijn er veel mensen

die hun eigen verleden nog niet hebben verwerkt en die kunnen behoorlijk

de fout in gaan als ze met/via clienten/patienten dat tegenkomen.

Het is dan ook een soms zwaar beroep met grote conskwenties en ook grote

overwinningen gelukkig vaak.

Maar om over ons, adb-ers te spreken: zolang wij nog drinken, zal geen enkele

therapie echt kunnen landen. Er kan voorwerk worden gepleegd, en het oogsten

begint vaak pas als we echt hebben kunnen stoppen.

Ik ben bang dat dit ook voor medicatie geldt. Maar dat die soms echt nodig is,

betekent ook, dat we die als extra gereedschap kunnen zien naar een adb leven.

Eentje waarin nog vele tests (Sha:heart:) zullen volgen.

Dennis, Jane4 en Trijsje, goede dingen schreven jullie.

Verslavingszorg sprak met mij ook over EMDR.

Een relatief korte goede therapie, heb ik gehoord en nu ook van jou Dennis.

Trijntje, daar zit de angel.

Wat was eerst en wanneer voel je je normaal.

Ik voel me zelden normaal en zeker niet als ik drink.

Bij verslavingszorg moet je zeker 6 weken nuchter zijn voordat ze

ergens mee beginnen.

Ondertussen sla ik om de paar dagen op tilt.

En heb het gevoel dat iedereen me laat aanmodderen.

Voel me nu zielig

Wat dus ook niet hoort.

Allerlei tegenstrijdige gevoelens warrelen rond.

ook wordt gezegd dat verslaving ' een ziekte is die nooit over gaat'.

ook hierover zijn de meningen verschillend.

Maar hoe vaak wordt er gezegd: 'je doet het jezelf aan'.

Ok ik heb toegegeven dat ik er machteloos tegenover sta en

drink niet.

Maar daarmee voel ik me echt niet gezond, fris en fit.

Sommige mensen wel, dat hoor ik op de AA.

Van die blije vogels die na 25 jaar nog elke week naar AA komen.

Nergens last van hebben, geen zucht , niks en dolgelukkig zijn en

zich super normaal voelen.

Ik blijf het abnormaal vinden dat je dan na 25 jaar nog naar AA komt.

Ik zou zeggen ' je bent genezen en drink gewoon niet meer, go on'.

Net weer mijn refusal genomen, ben daar blij mee, anders was ik vandaag in een vat alcohol gedoken.

An, ik heb mijn voornemen hier niet of drastisch

minder te schrijven, ok al een paar keer opgeschoven. Ik vole me ook

gezond, fris en fit. En toch he, ergens kom ik een soort van angst/stemmetje

tegen dat als ik dit forum loslaat, het wel eens fout kan gaan.

Bovendien is dit een soort van virtuele fam. geworden voor me.

ik schrijf hier dingen die ik leer van jullie hier, en niet in RL.(sorry Lies:D)

Misschien is er iets van bijgeloof? Het noodlot niet tarten ofzo?

Maar gewoon niet meer drinken is niet genoeg nog voor mij.

Ik moet iets extra's doen om me scherp te houden en alert te blijven.

Terwijl ik juist in RL niet eens alert ben of hoef te zijn.

Misschien werken de AA en adb ook wel op onze verslavingsgevoeligheid.

Maar dan een ongezonde voor een gezonde ingeruild. beter als drinken:)

Ja, ik heb hetzelfde. Niet meer dagelijks drinken is een enorme verbetering boven iedere avond laveloos zijn. Maar er blijft iets knagen. Het klopt niet. Ik zal me er altijd van bewust zijn dat er iets is dat me WEL natuurlijk doet voelen. Ik kan er meestal van afzien, maar ik zou zo graag willen dat dat niet meer hoeft: dat "ervan afzien".

Dat uberblije, dat extatische "hiephoi ik drink niet meer en daarom lacht het leven me toe" heb ik niet zo.

Jane4, ik heb al eens een beetje grinnikend opgemerkt dat een forum raakt aan mijn verslavingsgevoeligheid. Op tig fora actief zijn en dat allemaal proberen bij te houden. Nog even inloggen....nog een keertje kijken of iemand ergens op gereageerd heeft.....

Ik ben op een gegeven moment gaan minderen....maar ach, als iets je boeit kan je best een tijdje toegeven. Deze neiging is mild&onschuldig vergeleken met sommige andere neigingen.

Jane4 het is juist goed als je dat doet.

ook die mensen bij de AA, ik lees het na en het lijkt alsof ik

die mensen raar vind ofzo.

Bij mij moet ook nog DIE knop om.

Weten dat je alert moet blijven een leven lang.

En ach, beter je tijd verdoen om bij een forum te hangen dan weet ik veel wat. En ik vind het wel gezellig hoor.

Uiteindelijk toch nog gekalmeerd vandaag.

zo zie je maar ...

Interessante draad dit.

Gedragstherapie blijkt bij vele mensen dus niet te werken (zelf neem ik ook wel medicatie, niet te onderschatten, dat helpt me écht).

Het zal inderdaad persoonsafhankelijk zijn, en ook, zoals Jane aanhaalt: het is erg belangrijk dat het klikt met de therapeut. De bekende psychiater-schrijver Yalom gaat zelfs erg ver: hij beweert dat de therapievorm volstrekt onbelangrijk is, en dat alleen de relatie therapeut-patiënt de doorslag geeft.

Jen medicijnen helpen zeker, maar na lange tijd gebruik ging het tegen mij werken. Vandaar dat ik helemaal niks heb.

Ik kan het zo krijgen maar weiger.

Hallo An,

Jouw oproep is al van enige tijd geleden en ik hoop dat je nu nog iets hebt aan een antwoord.

Zonder in details te gaan treden kan ik je zeggen dat ik tussen vroege jeugd en mijn twintigste mijn portie aardig gekregen heb. Ik ben daarvoor onder behandeling (EMDR voor een groot deel) en dat werkt. Het is heel confronterend en je moet er rekening mee houden dat je de uren nadat je de praktijk verlaten hebt nog niet veel zinnigs kunt doen. Drinken stelt iedere vorm van herstel alleen maar uit. Ik dronk (nou ja, tot voor twee dagen, dus neem die verleden tijd nog niet al te serieus) onder andere om maar zo min mogelijk te hoeven voelen. Doordat alle therapieën waarvan men nu zegt dat ze echt werken erop gebaseerd zijn te gaan voelen onder begeleiding zul je toch moeten stoppen.

Mijn therapeut heeft gedurende de eerste maanden geen idee gehad van hoeveel ik dronk. Dat ik dat deed kon ze zich al niet echt voorstellen. Ik zat in hetzelfde schuitje als jij. Het ging, zolang alles stabiel was en er voldoende te drinken in huis was best, maar als aan één of beide voorwaarden niet voldaan kon worden bestond er een heel groot risico dat ik klapte, paniekaanvallen kreeg of dingen waarvoor ik niet echt een naam weet na meer dan een half leven niet willen voelen.

Ik wens je alle vormen van sterkte toe en ik hoop dat je de juiste hulpverlener vindt. Er zijn er genoeg die goed weten hoe om te gaan met mensen als jij en ik.

En nog even een heel zinnig verhaal over de combinatie van PTSS en overmatig alcoholgebruik: http://alcoholrehab.com/alcohol-rehab/alcohol-and-post-traumatic-stress-disorder/

Je bent niet de enige

Eigenlijk wel een belangrijk draadje, ook al is er al lang niets meer toegevoegd. Zonder dat ik mijn jeugd wil benoemen (er is al ellende zat op dit forum) weet ik sinds er PTSS gediagnosticeerd is dat ik me er in zal moeten verdiepen. Dus wie nog aanvullingen heeft............