Op 6 april 2009 ben ik, na talloze mislukte pogingen, succesvol gestopt met mijn alcoholverslaving.

Met de steun van een psychiater, medicatie, de ADB behandeling en het ADB forum.

Het was een zwaar traject, ik dronk de jaren die hier aan vooraf gingen vanaf 8 uur ’s morgens tot 8 uur ’s avonds zeker 3 liter wijn. (En als de wijn op was dronk ik alles wat maar alcohol bevatte.) En bijna niemand die iets in de gaten had…

Ik dronk al ruim 20 jaar waarvan de laatste 10 jaar problematisch.

Dronken ben ik nooit geweest, daar protesteerde mijn lichaam tegen: één glas te veel en dan moest ik overgeven en naar bed.

Op het forum heb ik niet veel geschreven, daarentegen volgde ik wel dagelijks alle wel en wee van iedereen.

Dit gaf mij steun in mijn strijd om te blijven volhouden maar ik werd er ook erg verdrietig van.

Verdrietig om hoe dictator Alcohol zich in onze breinen en in onze lichamen heeft genesteld en een steeds grotere plek opeist zonder dat wij ons schijnen te kunnen verweren, wij lijken letterlijk en figuurlijk slaaf te zijn geworden van zijn macht over ons. Mijn leven was hierdoor voor mijzelf tot een hel geworden.

Het belangrijkste en het kostbaarste dat ik nu dan ook heb teruggekregen is mijn vrijheid en mijn gevoel voor eigenwaarde.

Door de verhalen op het forum was ik doodsbang voor triggers en godzijdank is mij dat bespaard gebleven, ik ben nergens door getriggerd geworden.

Zelfs niet toen ik, na 2 jaar droog gestaan te hebben, een vreselijk traumatische gebeurtenis heb meegemaakt.

Als wij in een restaurant eten en de gelegenheid doet zich voor dan probeer ik altijd een gesprek aan te gaan met de chef-kok of de eigenaar om te wijzen op het feit dat er veelal te gemakkelijk met alcohol wordt omgegaan, zowel in het voedsel als de aperitiefjes die gratis vooraf of bij het nagerecht worden geserveerd.

Ik stel mij dan voor als alcoholist zijnde (wat vaak een schrikeffect teweeg brengt) en ik wijs er op dat lang niet elke afkickende alcoholist dit kenbaar durft te maken en zich er af probeert te maken met de smoes dat hij/zij antibiotica gebruikt en geen alcohol mag gebruiken of op dat moment lijdt aan ander lichamelijk ongemak.

Maar dat er ook afkickende alcoholisten op die wijze weer terugvallen.

Het blijkt dat men hier heel weinig kennis heeft .

(Of wil hebben……zelfs docenten die ik op een hotel-vakschool hier over heb aangesproken wisten hier erg weinig van….)

Drank heb ik altijd in huis gehouden en heb ik ook altijd rustig kunnen inschenken voor mijn vrienden omdat ik hier niet te krampachtig mee om wilde gaan.

Na plm. 1 jaar ben ik gestopt met het volgen van het forum, tot een week geleden.

En weer komt dat verdriet in mij naar boven maar ik wil nu met mijn verhaal een ieder een hart onder de riem steken : HET KAN !!!!

Geef alsjeblieft nooit op, zoek hulp en win je vrijheid terug !!!

Iedereen verdient dit !

Gees dank je wel

voor je voorbeeld zijn

ik volg je op 4 maanden

en gebruik nog steeds het forum

dagelijks.

En verder ben ik niet bezig met alcohol.

Vrijheid en eigenwaarde heb ik ook hoog

in mijn vaandel.

Die was ik kwijt toen ik nog dronk.

Grappig hoe we er heel verschillend mee

omgaan en hetzelfde resultaat bereiken.

Geen afhankelijkheid meer van alcohol: een zegen.

Gees dank je wel voor je verhaal. Dat geeft moed. Ik weet dat het KAN. Ik heb het een keer een paar jaar volgehouden. Nu de draad weer oppakken vind ik lastig. Zo'n verhaal als van jou helpt.

Goed dat je mensen erop aan spreekt. Ik weet niet of ik de moed zou hebben. Ik denk ook dat er veel onwetendheid is op dit gebied. Mensen zijn best van goede wil om rekening met elkaar te houden. Maar als je niet weet dat....

Een hele goede verdere nuchtere tijd.

Hi Gees,

Bedankt voor je verhaal. Het wordt voor mij wel gemakkelijker, maar ik moet nog steeds alert zijn. Dat aanspreken van de mensen zou ik niet durven. Er zijn ook niet veel mensen die weten van mijn alcoholprobleem.

Het forum helpt mij om bij de les te blijven. Jouw verhaal geeft de moed dat het haalbaar is.

Lytse.

Van mij ook bedankt voor je verhaal Gees. Ik hoop dat veel mensen het lezen en er hoop uit putten. Ook ik zou niet durven zeggen tegen een vreemde dat ik alcoholist ben.

Daar schaam ik me te veel voor. Ik mijd restaurants en café's zo veel mogelijk in mijn droge periodes. Kan ook geen drank in huis hebben want dan moet het op, en wel door mijzelf genuttigd worden. De knop hier is nog niet om. Maar doe mijn best. Verder veel succes.

Liefs Jootje

Wat overpeinzingen.

Gees allereerst bedankt voor je prachtige verhaal.

Schopje naar boven.

Wat overpeinzingen;

Alert zal ik moeten blijven tot mijn dood. Niet erg, dat moeten we immers ook over ons gewicht of over onze nachtrust.

Mijn eigenwaarde is nog niet op peil, maar dat komt vast wel goed.

Ladyjane schrijft dat ze verder niet bezig is met alcohol. Dat kan ik dus nog niet zeggen! Ik kan mij geen dag herinneren dat ik niet bezig was met het feit dat ik een alcoholist in herstel ben. Geen dag.

Maar daar lijd ik niet onder, wel maakt het dat ik nog niet vaak ongestoord geniet van contacten, van sporten of van werken.

Elke dag ben ik mij bewust dat ik een gezegend persoon ben, gezegend met herstel doch gezegend met een opdracht. Wakker zijn want mijn verkeerslicht staat op groen maar ik weet nooit wanneer het oranje kan worden.

Maar terug naar jouw overpeinzingen; HET KAN!! Een mens kan genezen van actief gebruik. Een mens zal een verslaafde blijven maar hoeft geen slaaf te blijven van alcohol. Het is geweldig om mee te mogen maken.