Neem even de tijd, ik heb de waarheid gevonden:

Lebbis over verslavingen:

Dus zorg dat je gelukkig wordt.

Wacht dat klopt natuurlijk niet.

Zorg dat niet ongelukkig wordt want dan is de kans dat je verslaafd raakt

veel groter en eenmaal verslaafd kom je er ook al wordt je gelukkig heel moei-

lijk weer van af.

Maar dat is al weer zo genuanceerd.

Ik heb de filmpjes bekeken. Ik kan alleen over mijzelf spreken, in de 30 jaar lange

periode dat ik me constant zwaar ongelukkig voelde, ik kon nergens van genieten

was het idee dat ik 's-avonds mijn liter wijn kon drinken het enige lichtpuntje.

Dat was mijn drijfveer om toch door te zetten, en ik had heel lang in mijn hoofd,

dat als mijn jongste kind 16 jaar zou worden, ik er een eind aan zou maken.

Vlak ervoor begon ik aan de anti-depressiva, en werden de messcherpe randen

van het leven wat minder scherp.

Nu ben ik bijna een jaar gestopt met drinken, en om heel eerlijk te zijn, vind

ik het leven nog steeds niet zo leuk.

Kwestie van genen, karakter ik weet het niet.

Ik ben nog steeds op zoek naar iets waarin ik me gewoon lekker kan voelen.

Dat hoeft natuurlijk niet constant, dat hoeft ook helemaal niet, maar gewoon

een beetje mijzelf fijn voelen af en toe.

Heb al vele logen en peuten versleten, ook twee keer opgenomen,

van alles verder geprobeerd, zoals voet reflexologie, mindfullnes, allerlei

activiteiten zoals vrijwilligerswerk, schilderen nou ja van alles.

Ik denk dat ik niet zo geschikt ben voor dit leven, alles wringt en schuurt.

Maar omdat ik nu wel snap dat mijn omgeving het echt niet leuk vind,

als ik eruit stap, ga ik door.

Dan maar niet ergens van genieten.

Ha ha, Jaap beetje lange reactie, maar wat ik zeggen wil: natuurlijk ga je

naar iets zoeken als je niet lekker in je vel zit. Men raakt echt niet voor

de lol verslaafd...

Is het echt waar, dat rattenexperiment? Dat is wel behoorlijk interessant dan.

Tuvalu, wat klinkt dat verschrikkelijk. Ik ben er stil van.

tuvalu1958, het is alsof IK jouw stukje geschreven heb.. Zo voel ik het namelijk ook. Ook van alles geprobeerd, eigenlijk precies dezelfde activiteiten die jij beschrijft en nog veel meer.

We moeten er iets van maken omwille van de medemens, maar leuk??

Bij de AA heb ik o.a. geleerd dat je 2 dingen per dag moet doen die je niet leuk vindt, nou, daar kom ik ruimschoots aan. Da's dan weer het voordeel.

Galgenhumor ontwikkel je ook zo RQ, ha ha!

Ik heb wel mijn leven zo ingericht dat ik weinig dingen heb,

die ik ECHT niet leuk vind.

Zoals ik al eerder zei, de ruis eruit.

Maar het blijft lastig!

Jaap Geweldig !

Kende hem niet maar heb hardop hier zitten lachen.

Ja die verbindinkjes die we leggen is heel waar...............

koffie sigaretje

uit eten wijntje

ja ja, maar ben ik nu vanaf

tuvalu wat jij schrijft herken ik ook als mijzelf, maar dan wat minder

Denk ik.

Heb in het verleden zelfmoord pogingen gedaan. Schaam me er nu diep om!

Ben eens eerder gestopt met drinken en na een half jaar droog zei ik tegen de hulpverlening; oke goed van mij dat ik niet gedronken heb, maar ik ben nog steeds niet blij, daar is niets aan gedaan!

Nu zit mijn leven anders in elkaar en kan ik weer wel genieten, maar regelmatig is er dat down gevoel.............

Ben daar nu weer voor in therapie .

Ja myriam, ik ben nu ook maar weer eens in therapie, loop nu bij een haptonome.

Ik heb twee zelfmoordpogingen achter de rug, ik schaam me er ook heel erg voor.

En dat onder invloed van drank, dus drinken is niet meer goed voor me.

Gedoe allemaal, ik irriteer me erg aan mijzelf, moet het nou allemaal zo

moeilijk, doe normaal, tel je vele zegeningen, je hebt lieve man,

lieve kinderen, alles loopt goed, MENS wat zeur je nou! Dus zeur ik zo

min mogelijk naar de buitenwereld toe, dat ik bovenstaand verhaal

gisteren schreef vond ik eigenlijk al niet kunnen.

Zo positief en inspirerend is het niet.

Maar ik vind het toch fijn dat er mensen zijn die zich er in herkennen,

soort troost!

tuvula en Myriam, zeurden we maar eens wat meer tegen de buitenwereld!!!!!!!

Ik weet niet hoe het bij jullie zit maar ik heb mezelf van kleins af aangeleerd om de vrolijke, lieve, leuke, gezellige lolsmurf te zijn. Op m'n werk de meest sociale en hardwerkende collega. Queenie?? Nee, die heeft geen problemen hoor, zo'n leuk mens.

Terwijl ik in mijn eigen wereldje een totaal andere persoon ben..

Jaren therapieën, cursussen, psych's, uiteindelijk nu een baan via WSW waar ik mezelf probeer te trainen om die 2 verschillende persoontjes dichter bij elkaar te brengen. En toch, het gebeurt weer, ik verval weer in mijn oude patroon en ga dit weekend eens goed nadenken hoe ik dit kan veranderen. Wordt weer een zwaar gesprek met de psych. komende week.

Ik zeg ook niet snel dat ik me niet goed voel. Ervaring heeft me geleerd, dat het

af en toe wel kan, maar niet te lang, en het moet snel over zijn. Ik begrijp

dat best, is ook niet leuk om dat iedere keer weer te horen.

En omdat ik me zo ontzettend vaak niet goed voel, heb ik ook helemaal

geen zin meer om dat te vertellen.

Er zitten dagen tussen dat ik al als ik wakker word tegen de dag opkijk,

en dan die dag uitzitten, zodat ik weer kan slapen.

Hopen dat de volgende dag beter gaat.

Nou ja.

Ik heb dus nu twee anti-depressiva, Mirtazapine en Paroxetine, en dan van

ieder anderhalve dosis.

Ik voel me een kapotte auto, die het maar niet wil doen.

Naar buiten toe idd maar vrolijk gezicht opzetten, tralala!

Dubbel gepost, 1 keer is wel genoeg

Rip en Tuvalu,

Ik denk niet dat het helpt zeuren tegen de buiten wereld want als we zelf al niet snappen wat we hebben hoe moet een ander het dan snappen!

Voor mij lijkt het wel of ik ermee geboren ben!

Ik voel me meestal ook heel negatief, maar naar de buiten wereld........... yep Rip.

Alhoewel ik in sommige dingen heel positief ben. bv ik heb genoeg geld! is 1 van mijn vaste overtuigingen en dit is ook zo. vaststaand feit.

Maar op het ogenblik heb ik nu dus ook (voor het eerst maar zat eraan te komen) ruzie met een collega...(achter mijn rug met meer)

Dat was weer de druppel nu ben ik weer in therapie gegaan. Iets nieuws Infero!

Lichaamswerk. Ben benieuwd, heb er wel vertrouwen in.

Ik ben benieuwd, Myriam, ga het straks even googelen, Infero. Ik hoop zo dat het helpt voor jou!

Waarom de een zich makkelijker goed valt dan de ander weet ik niet. Zal

deels met je hormoonhuishouding te maken hebben, anderzijds ook wel met

hoe je opgevoed bent. Als er in je jeugd meer ruimte is geweest om je gevoel

te uiten heb je het later vaak makkelijker. Als je leert dat je je altijd maar

goed moet voelen kan dat het uiten van je negatieve gevoel behoorlijk in

de weg staan.

Maar ja de werking van onze hersenen is een complex geheel en eigenlijk

weten we daar heel weinig van. Eigenlijk komt het er op neer dat het met

neuronen werkt en dat we kunnen meten waar die actief zijn. Maar wat er

nou precies gebeurd daar. God mag het weten, of voor de atheïsten onder

ons Joost mag het weten.

Wat ik erg goed vind aan deze stukjes is dat hij beknopt verslaving even

uitlegt en dat ook nog eens in een maatschappelijke context zet en dat

ik er ook nog om kan lachen. (Het zijn wel doorzetters (die verslaafden))

Deze postings zijn een jaar oud maar nog o zo actueel! Hopelijk kan iemand vertellen hoe het met Infero afgelopen is.

Ik kan wel zeggen dat niet drinken minder grappig is dan het lijkt. De nadelen van alcoholisme vallen weg, de nadelen van het leven natuurlijk niet. Het is niet zo dat nu ik niet meer drink dat ik nu op slag gelukkig geworden ben. Kennelijk moet ik nog leren hoe ik het leven moet accepteren zoals het komt ofzo.

Nee, ik heb geen hulp............sterker nog ik weet niet of ik het in de goeie hoek zoek. (maar een vlo verplaatst zich makkelijk naar een andere hoek .........en hop..............gaat kijken of de zoektocht in die andere hoek meer soelaas biedt)

Ik denk wel steeds vaker dat mijn gebrek aan blijdschap, geluk of hoe zullen we de deficiëntie noemen, te wijten is aan een gebrek aan acceptatie. Zelfacceptatie of tevredenheid........................geen idee. Een gebrek aan innerlijke rust in ieder geval.