Hoi allemaal,

Ik zit nu een week op dit forum en ik heb heel veel leeswerk gedaan en af en toe een bericht geplaatst. Het bevalt me prima hier, maar ik wilde graag een draadje opzetten over het volgende.

Ik ben al 35 jaar verslaafd aan alcohol en ben in al die jaren naar meerdere hulpinstanties gegaan. Van maatschappelijk werk tot aan psychiaters. Ik moest 4 jaar geleden van het UWV, verplicht naar een psychiater, omdat mijn ziektewetuitkering anders gestopt zou worden. Ik liep in de ziektewet voor mijn rug en ik wilde helemaal niet naar de psych, maar ik moest. Die wist na 2 gesprekken te vertellen dat ik Borderline had. Ik had hier wel eens van gehoord, maar heb dat nooit op mezelf betrokken. Ik ben daar van alles over gaan lezen en zag mezelf ineens in een heel ander licht. Ik vond mezelf een verschrikkelijk rot mens.

Als er weer eens ruzie ontstond in mijn omgeving (of onbegrip) ging ik de term Borderline zelfs gebruiken, om mezelf goed te praten.

Dit dus even in het kort mijn verhaal (die honderd keer langer is dan dit stukje)

Ik merk ook hier, dat veel mensen wel een psychische achtergrond hebben en allerlei soorten pillen gebruiken.

Ik denk inmiddels al een tijdje, dat mijn alcoholgebruik de boosdoener is voor alles wat er mis gegaan is in mijn leven. En dat daar de meeste stoornissen uit voort gekomen zijn. En begrijp me niet verkeerd; ik geloof dat er zeker weten mensen zijn met psychiatrische aandoeningen, voordat ze ooit gedronken hadden. Maar ik was volgens mij een normaal wezentje, met misschien wat aandacht te kort omdat ik uit een gezin van 7 kinderen kom. En ik ben pas echt gaan zuipen nadat ik gedumpt ben

door mijn eerste grote liefde. Daarna ging alles mis............

Hi Kunsie, ik ben zelf ook in allerlei therapieen e.d geweest, je kunt het zo gek niet bedenken, van riagg tot sjamanisme. En ik was o.a ook een borderliner. En ook ik denk dat ik vast wel wat trekjes hiervan heb, maar dat mijn grootste issue mijn drankgebruik was, alleen je mocht me van alles noemen ,en ik deed van alles, maar je moest niet aan mijn bier komen he

Nu ik het 12 stappen programma van de AA probeer te volgen, merk ik dat ik hele periodes met rust ervaar, heerlijk, dus ja, ik denk dat mijn vele drinken meer stuk maakte,dan ik voor ,mezelf wou toegeven :$

en ik geloof ook, dat van alle therapieen en workshops en zelfhulpboeken dat het AA programma er bovenuit springt (en dat was nu net het enige programma waar ik niet aan wou, misschien omdat ik wel wist dat ik dan echt zou moeten stoppen met drinken :$ )

Wat is normaal Kunsie?

Bij mij werd de diagnose depressief zijn gegeven

in de tijd dat ik teveel dronk. Ik was het ermee eens,

blij dat het een naam kreeg, maar ik wilde geen AD.

Toen ik hier op een van de draadjes iets las over een

dysthyme stoornis, herkende ik me daar wel in.

Ik WAS niet depressief, ik HAD een depressie door een

aantal superzware gebeurtenissen in een hele lange periode in mijn privé.

En ik was dus niet suicidaal, was niet levensmoe, maar moe van het leven.

Deze beide inzichten hielpen mij het niet drinken vol te houden,

en ik was blij niet aan de medicijnen te zijn gegaan.

Ik was er vast aan verslaafd geraakt en daar was ik toen ook van overtuigd.

Het is een zware weg omhoog geweest, maar ik wist toen dat ik het kon.

Drank heeft mij jarenlang tegengehouden hierin, of liever, ik heb drank moeten gebruiken

omdat sommige dingen niet dragelijk waren zonder, dacht ik toen.

Nu weet ik beter.

Maar, ik heb ook een zoon met autisme en die heeft nog nooit drank op.

Zijn stoornis/gedrag werd versterkt in de puberteit dus ook hormonen kunnen klachten

versterken. (bij mij in de overgang en tijdens vele zwangerschappen was dat beslist ook zo).

En er zijn ongetwijfeld andere voorbeelden te vinden/noemen.

Datgene waar we invloed op hebben en kennis van hebben, daar hebben we verantwoording voor.

Dus stoppen met drinken is altijd iets moois; je kunt dan weten dat je er alles aan hebt gedaan om zoveel mogelijk jezelf te worden weer en daar vrede mee hebben.

Hoi Gaby,

Bedankt voor je reactie, ben ik heel blij mee!!!

Ik moet bekennen dat ik ook moeite heb om naar een AA bijeenkomst te gaan. En vooral om het religieuze aspect eraan (of denk ik dat alleen maar en is het om dezelfde reden dan ji?) Ik weet dat er op eerste kerstdag in bijeenkomst is in Amsterdam. Ik ben daar met iemand van het forum over in contact geweest, maar ik moet er mss naar toe groeien en ik heb nog een paar weken de tijd om dat te doen.

Je schrijft dat je een Borderliner was en dat je vind, dat je dat niet meer ben dus, lijkt me heel goed. Ik denk dat ik me er ook mooi achter kon verstoppen en lekker door kon blijven drinken, want het kwam niet door mij, maar door mijn "ziekte" En ik had idd ook veel trekjes van BL, maar dat hebben veel alcoholisten volgens mij.

Jij staat al een lekker tijdje droog, gefeliciteerd daarmee en hou vol, ga ik ook doen!

Hoi Jane,

Ook jij bedankt voor je reactie, want het is goed om verschillende meningen te lezen.

Ik had ook in mijn verhaal geschreven dat er zeker weten aandoeningen zijn (zoals bv authisme) die niets met alcohol te maken hebben gehad, dit voorop gesteld. En ik weet ook niet wat "normaal"is. Ik heb ooit een slogan gelezen bij de GGZ, waarop stond:" heeft u wel eens een normaal mens ontmoet? en beviel dat?" Dat vond ik wel een goeie, en die vergeet ik nooit meer.

En ik herken het verhaal van de hormonen, zit zelf al 5 jaar in de overgang en valt ook niet altijd mee. Maar doordat ik dronk, is het meeste een beetje aan me voorbij gegaan. Als je vaak met genoeg drank op naar bed gaat, heb je weinig erg in de opvliegers s'nachts. Maar des te heviger zijn ze als je nuchter naar bed gaat.

En ook jouw voorbeeld (meer dan 3 jaar droog staan) is er een om te volgen!

ik ben de laatste jaren vd overgang

juist zonder drinken, bijna opvliegerloos

door gekomen. en mijn bed was ook veel minder bezweet dan met drank.

Achteraf kan ik mijn supervisor pas gelijk geven; tijdens de overgang

zouden vrouwen eigenlijk geen drank en koffie moeten nemen,

koffie blijft erin voor me, maar dat is een keus die niemand anders benadeelt.

die slogan ken ik ook, dacht dat die ooit van Loesje kwam, maar hij is al héél oud

en geldt nog steeds.

Ik merk na 7 nachten zonder alcohol dat de opvliegers idd een stuk minder zijn. Als je af en toe een dag geen alcohol neemt gaat het dubbelop. Én afkickverschijnselen én overgang, is teveel van het goeie. Dus ik kom nu al in wat rustiger vaarwater.

En koffie vind ik heerlijk maar wel zonder caffeine. Anders begin ik meteen al te stuiteren. Er was een tijd dat ik dacht (en ook de hulpverlening) dat ik ADHD kon hebben, omdat ik zo druk was. Dat was nog voor Borderline. Ik merkte later zelf dat ik vooral druk was als ik overmatig gedronken had en s'morgens bij de eerste kop koffie weer zo druk werd.

En zo leer ik mezelf al beter kennen. Ik heb donderdag a.s. een eerste gesprek bij een hulpverleenster en ben van plan om me niets aan te laten praten en mijn verhaal te vertellen zoals ik die hier ook heb neergezet.

Wel wil ik evt.een pilletje om wat rustiger in mijn hoofd te worden en dan alleen maar tijdelijk en geen verslavend middel. Want net als jij, heb ik ook al door dat dat niet goed voor me is.

Ik mocht van de huisarts niet zonder iets te gebruiken afkicken, omdat dat gevaarlijk kan zijn. Ik heb mijn twijfels hierover en ga dat ook tegen de hulpverleenster zeggen. Het liefst doe ik het puur natuur. En ik heb heel veel aan deze site, dus aan jouw en alle anderen.

Alvast dank daarvoor!

Hoi,

Een aantal jaren geleden is Borderline bij mij gediagnostiseerd. Verschrikkelijk vond ik het. Want nu was er echt iets mis met mij. Ik merkte ook dat ik het ging gebruiken, wanneer het me uitkwam. Want enerzijds wilde ik het niet, anderzijds kwam het me wel heel erg goed uit.

Vorig jaar kwam ik bij een psycholoog terecht, die mij officieel moest doorsturen naar de geestelijke gezondheidszorg, maar dat deed ze niet. Al snel constateerde ze dat ik helemaal geen Borderline heb. En dat ze me daarom niet kon doorsturen naar gespecialiseerde hulp. Ze hield me aan en wist mij op het eind te vertellen dat er helemaal niets mis met mij was, maar dat ik af en toe even moet praten over dingen en een andere kijk op de zaak wilde. Een soort spiegelen. Haar heb ik ook als eerste verteld over mijn alcoholprobleem.

Hier op het forum werd mij verteld dat het gedrag van een alcoholverslaafde lijkt op dat van een Borderliner. En vanaf toen kon ik ook veel dingen beter plaatsen. Ik voel me ook zo'n stuk beter. Beter dan ik me in de afgelopen jaren heb gevoeld. Ik heb geen Borderline, ik heb een probleem met alcohol. Prima, dat kunnen we aanpakken. Borderline is niet te genezen, alleen maar mee om te gaan. En ik hoef er gelukkig niet mee om te gaan. Er is niets mis met me.

Dus ja, ik heb het mezelf laten aanpraten. Vond het ook wel fijn om het me aan te laten praten. Maar ik ben zoveel gelukkiger zonder het stempeltje.

Dank Madeleine,

Doet me ook heel goed om jouw verhaal te lezen!!!! En dit bewijst meteen dat er ook hele goeie hulpverleners zijn en dat je blij moet zijn als je die tegen komt.

Ik heb me ook laten aanpraten -overigens door een zeer lieve en bezorgde vriendin- dat ik misschien manisch depressief was en/of borderline. Gelukkig heb ik een verslavingspsychiater die van wanten weet en dat direct uitsloot. Ik heb ook een andere goeie vriendin, die mij van dichterbij meemaakt omdat ze hier woont en niet in NL, die psychiater is. Zij heeft een hele nuchtere kijk op de zaken en zegt dat we allemaal symptomen hebben van allerlei stoornissen. dat er niemand helemaal normaal is (wat is normaal idd?) maar dat dat nog niet wil zeggen dat ons gedrag pathologisch is.

Ik weet wat de drank met me gedaan heeft. Ik weet ook dat ik ver voor mijn verslaving al depressieve periodes had. Ik heb dus nu wel met volle overgave AD geaccepteerd en het werkt fantastisch voor mij. Het is ook een extra reden om niet meer te drinken, want die combi, dat heb ik hier al meerdere malen beschreven, is verschrikkelijk.

Conclusie: even lekker uitzieken van je alcoholisme. Nuchter worden en blijven. Kijken hoe het dan gaat. En zo nodig hulp van een psych inschakelen. Ik moet zeggen dat ik alles tegelijk gedaan heb omdat ik het afkicken zonder prof. hulp niet aandurfde maar goed, ik bedoel dit vnl. voor evt. zogenaamde psychische stoornissen... De alcohol verdraaid alles. Wanneer je weer een nuchter beeld hebt van de werkelijkheid en hoe je erin staat, dan pas kun je overgaan tot beschouwingen over je gedrag.

Dat lijkt mij zo in ieder geval.

hai kunsie,

Ik wil graag even op jouw stukje reageren. In 2002 werd ik van het ene op het andere moment zo ziek dat ik niet meer lopen kon. Ik werd naar een GGZinstelling vervoerd en zag binnen 15 minuten een psychiater. Ik had zelf al jaren door dat het psycho-somatisch was, alle ellende, alle lichamelijke klachten. Vanaf die dag zie ik drie keer per week een psychiater en dat is vorige week afgebouwd naar 1 keer per week. In 2003 kreeg ik de naam Borderliner. Ik ben verpleegkundige en redelijk nuchter en sceptisch, ik wilde niet aan deze diagnose en vroeg om een differentiele diagnose. Die kreeg ik en ik bleek daadwerkelijk Borderline te hebben. In 2005 kreeg ik de diagnose Manischdepressieve Stemmingsstoornis. In 2006 kreeg ik (weer na diagnostisch onderzoek) de diagnose PostTraumatischeStressStoornis. Dat lag er zo dik bovenop, ik heb hier goed mee leren omgaan waardoor de stoornis naar de achtergrond is gezakt.

Verder heb ik nog een DIS (Dissociatieve Identiteitsstoornis), ofwel meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Die laatste is lastig want 1 van ons drinkt graag en veel. alle stoornissen zijn ontstaan door een vroegkinderlijk trauma en zijn niet aangepraat. gelukkig heb ik met veel van bovenstaande leren omgaan. In 2007 raakte ik op een doodspoor waardoor ik begon te drinken, helaas maar het is niet anders. Ik ben wie ik ben en ik heb beperkingen. Wat ik mij wel heb aangepraat door mijzelf is dat ik recht had op een wijntje omdat ik al zoveel geleden had, het bleef echter niet bij 1 en zo werd ik alcoholist. Had ik maar niet naar mijzelf geluisterd..

Hoi Irunalone,

Ik had in mijn draadje hierboven ook geschreven dat het vooral gaat over de tijd vóór het drinken en terwijl je al een zware drinker bent. Ik denk dat daar grote verschillen in zitten. Als je al jaren lang zwaar drinkt is het een stuk moeilijker om psychische klachten vast te stellen omdat de alcohol zijn werk heeft gedaan en dat je daardoor ook psychische opdonders krijgt.

Je zegt dat je in 2007 op een dood spoor raakte en daardoor begon te drinken. Dus dat betekend dat de diagnoses die daarvóór gesteld zijn moeten kloppen. En dat is nog al wat..........ik vraag me af hoe je daar allemaal mee omgaat en hoe je dagelijkse leven er daardoor uit ziet. Ik krijg er bijna begrip voor dat je bent gaan drinken.

Maar zoals je in de andere reacties mss hebt gelezen, laten we ons soms maar wat graag iets aanpraten om ergens de schuld te kunnen leggen en lekker door te kunnen drinken.

Ik heb 17 jaar geleden in de Jellenek gezeten. Daar werd ons in een groep van 8 mensen verteld, dat er in ons fundamentele bestaan (onze jeugd) iets verschrikkelijks gebeurd is. Dingen zoals incest en misbruik. Dat gold voor ons allemaal ! Ik ben helemaal doorgedraaid en ben s'nachts uit de Jellenek gevlucht naar mijn ouders. Daar mijn moeder ermee geconfronteerd en die op haar beurt weer mijn vader. Ook hoorde ik toen dat mijn oudste broer al 3 jaar bij een psychiater liep en dat die vroeger geslagen werd door mijn vader. Ik ben er nooit achter gekomen wat er allemaal precies gebeurd is want er werd niet over gepraat. Mijn ouders zijn overleden en ik ga ervan uit dat het goede mensen waren die hun best hebben gedaan om 7 kinderen op te voeden. Maar na het gebeuren heb ik nooit meer iemand kunnen vertrouwen en dat is wel jammer.

kunsie,

het spijt mij ontzettend voor je dat je nooit meer hebt kunnen vertrouwen. Vertrouwen is essentieel in het leven en niemand zou het recht daartoe ontnomen mogen worden. Ik heb ondanks alle ziekten, weer leren vertrouwen op mijzelf en dat is belangrijker dan naar welke relatie ook. Ik weet wie ik ben en wat ik wil en ik vertrouw op mijn eigen oordeel, waarom ook niet? mijn oordeel is gebaseerd op een jarenlange werkervaring, een turbulent leven en een (nog steeds aanwezige) grote dosis gezond verstand. Heel soms durf ik het aan om mijn vertrouwen aan iemand anders te schenken: soms werkt het en soms, niet maar daar kan ik weer van leren. Angst kan iemand verlammen en ik weiger het om bang te zijn: ik heb mij als kleuter genoeg verstopt, verlamd van angst en wachtend op wat komen ging.

Ik vind het bijzonder groots van je dat je besloten hebt dat jouw ouders mensen zijn geweest die het beste met jullie zevenen voor hadden, dat siert jou als mens. Ik begrijp ook dat je een besluit moest nemen, welke dan ook, om verder te kunnen leven.

Wat betreft het drinken begrijp ik iedereen die daar ooit aan begonnen is want komt het niet altijd na of tijdens misere?

Of dat nu misbruik, een foute relatie, of een andere reden is, het is best begrijpelijk.

Drinken is coping. Coping is een tegenhanger van stress. Voor de een is dit roken, voor de ander hardlopen of bv. schrijven, voor ons is dat iig alcohol.

Ik vind dat ik nu moet proberen te stoppen met drinken: Ik blijf wel ziek, mag niet meer werken, wordt vaak opgenomen en ga elke week naar het GGZ, maar ik heb ook: mijn misbruikverleden verwerkt, ben weer met cursussen bezig, Ga weer college volgen, heb een fijn huwelijk en een prachtige zoon. Vijf jaar geleden vond ik het wel 'logisch' dat ik dronk, nu echter met zoveel positieve dingen in mijn leven hoeft het niet meer nodig te zijn, het is geen excuus meer.

Nou, heel verhaal, ik hoor graag weer van je! fijne dag!

Hoi Irunalone,

Bedankt voor je positieve verhaal en je hebt helemaal gelijk dat er altijd ellende en beschadiging vooraf aan het drinken aanwezig is geweest, in wat voor vorm dan ook. ik zie in jouw verhaal hierboven, dat het ook maar korte stukjes zijn uit een veel groter verhaal.

En zoals jij je leven weet op te pakken vind ik geweldig en ik geloof dat je een heel krachtig wijfie bent, die het allemaal gaat lukken ook!!!

Ik weet ook dat ik krachtig kan zijn en vooral schrijvend achter mijn PCtje. En ik moet idd leren om op mezelf te vertrouwen, want dat is mijn enige zekerheid in dit leven. En als ik maar niet drink, gaat het elke dag een stuk beter. Vandaar ook dat ik met dit onderwerp aan durfde te komen in de wetenschap dat iedereen je aan kan vallen. Dat is niet gebeurd en ik heb hier heel veel van geleerd. Iedereen heeft zijn eigen struikelblokken en zijn eigen achtergronden en niemand is hetzelfde. We hebben één grote gemene deler en dat is onze verslaving.

We houden contact en jij ook een fijne dag!

Mensen vertrouwen kan alleen maar

als je jezelf vertrouwd

Jezelf vertrouwen en alcohol gaan nooit samen

Jezelf vertrouwen groeit naarmate je langer bent gestopt met alcohol

Hoe meer vertrouwen in je zelf hebt

hoe meer je van jezelf kunt houden

Klinkt een beetje egoistisch

maar als je stopt moet je veel tijd en energie in jezelf steken

Dan boek je resultaat

Hadden we geen alcohol gekend hadden we dit ook niet gemist

Hadden we onze problemen ook wel gehad...maar waarschijnlijk op een andere manier opgelost

Ieder mens is de moeite waard om van zichzelf te houden

Go for it

Heel mooi verwoord Huttula

Dank daarvoor

Wat een prachtige verhalen zijn hier verzameld, Kunsie.

Ik ga ze zeker nôg eens lezen.

Toen ik eenmaal was weggezakt in mijn verslaving en het

me niet lukte te stoppen liep ik met m'n verslaving onder m'n

arm van psychoanalist naar psychiater naar reikimaster.

Zij gaven uiteenlopende diagnoses die hierboven genoemd

zijn.

Nu, na 15 maanden nuchterheid durf ik te stellen dat AL mijn

klachten voort kwamen uit mijn alcoholgebruik.

Op het hoogtepunt/ dieptepunt van mijn verslaving slikte

ik antipsychotische drugs, AD, kalmeer en slaappillen, en

dronk daarbij.

Nu ben ik 100% medicijnvrij, ik heb geen angstaanvallen meer, slaap

8 uur door en ben intens dankbaar dat mijn

obsessie met drank van me weggenomen is.

Wat Huttula zei kan ik alleen maar onderschrijven;

"als je stopt moet je veel tijd en energie in jezelf steken,

dan kun je resultaat boeken".

Dank jullie voor het delen,

ik heb er veel aan.

Ik heb het draadje alleen maar opgezet hoor Gwen!

Ben ook zeer verrast over de openheid van iedereen, waardoor je jezelf ook weer makkelijker opent.

Maar ik vond het een nuttig draadje, dat wel!

ik vind het ook nuttig en tegelijkertijd ook wel schreinend dat er zoveel 'foute' diagnosen gesteld worden. Dit is schadelijk voor desbetreffende persoon en zijn of haar omgeving en ook voor de 'echte' psychiatrische patienten. Begrijp het ook niet, er zijn goede, degelijke diagnostische instrumenten aanwezig om iets vast te stellen of uit te sluiten. Ik zou wel uitkijken om iemand ongegrond te labelen.

Ik moet er wel aan toevoegen Irunalone, dat ik zelf aan de psych verteld heb, hoe mijn leven er tot dan toe uit zag, inclusief het drinken. En zoals hierboven al door meerdere meiden geschreven is, liggen Borderliners en alcoholisten dicht naast elkaar. Borderliners zijn ook vaak verslaafd aan alcohol of andere middelen.

Daarom deze topic. Ik liet het mezelf maar al te graag aanpraten met alle gevolgen van dien. Ik ben nu 4 jaar verder en ben er zelf anders over gaan denken. En na dit draadje word ik daarin gesterkt van alle kanten.

En als ik meer zelfvertrouwen had gehad en zelfverzekerder was geweest en niet zoveel gezopen had, dan was ik er tegen in gegaan en gezegd dat hij hartstikke gek was.

Daarom ga ik as. donderdag goed beslagen ten ijs (of is dit een heeeele ouderwetse, haahaha) en laat me zeker niks meer aanlullen. Ik wil alleen maar een pilletje, geen nieuwe verslaving, maar eentje voor wat rust in mijn hoofd.

Borderliners zijn vaak verslaafd aan alcohol of andere middelen

Depresieve mensen idem

Autisten idem

artsen idem(er is een gezegde; je bent pas alci als je meer drinkt dan je dokter)

kunstenaars idem

.....% vd de zgn normale mensen idem

het rijtje kan ongetwijfeld nog langer zijn

en ik weet niet of het helpt vanuit een hokje je afhankelijkheid te verklaren

Hoe we ermee om leren gaan, of er van af kunnen komen

is prioriteit I, wat bij velen hier volgt is vermindering, of zelfs verdwijnen, van klachten

niet iedereen heeft een stoornis, al of niet aangeboren, of een ziekte zoals

AA alcoholisme noemt; soms/vaak is het een uit de hand gelopen slechte gewoonte;

soms verdoving, verveling, luxeprobleem (denk aan comazuipen bij de jeugd).

Misschien kan een hulpverlener hierin ook niet goed een diagnose stellen?

Succes vandaag! Ga je naar de huisarts? Zorg goed voor jezelf, een ander doet dat niet voor je.

Dank je Irunalone,

(ik neem tenminste aan dat die vraag voor mij bedoeld is?)

Mijn huisarts heeft mij doorverwezen naar een verslavingsdeskundige en daar ga ik vanmiddag om half 4 naar toe. Voor de eerste keer sinds ik gestopt ben (10 dagen geleden!!!!) ga ik dus met deze vrouw in gesprek. Weet ook al precies wat ik ga zeggen: dat ik vreselijk veel gedronken heb en dat nooit meer wil. En dat ik daar evt een pilletje voor wil en verder heb ik genoeg aan deze site.

Dus het zal mij benieuwen of ze me allerlei therapieen aan gaat praten (een ontspanningstherapie mag wel) of wat dan ook. Ik zet wel op dit draadje hoe het afloopt. Ook voor mezelf, anders vergeet ik het mss hahahaha, want ik heb een hoofd als een enorm vergiet, hoe zal dat toch komen??????

groetjes

Ik heb een gesprek gehad en ze gaat overleggen met een psychiater over evt. librium of iets anders. Dat mijn trek onderdrukken kan en wat rust in mijn hoofd kan geven.

En heb haar verteld over deze site. Ze ging er zelf ook op kijken omdat ik vertelde dat ik er veel baat bij had.

Heb een vervolg afspraak met haar over 11 dagen. Denk dat ik daar wel naar toe ga. Ze heeft gezegd dat ze me niets aan zal praten. Het voelt wel goed bij haar.

Kunsie, je zet zoveel mogelijk middelen in!

Fantastisch.

De eerste klap is een daalder waard.