Ik ben tot nu toe in twee verschillende psychiatrische instellingen opgenomen geweest. Telkens voor mijn alcoholprobleem. De eerste was in de Paaz dat is een psychiatrische afdeling in een algemeen ziekenhuis. Mijn tweede opname was op een afdeling in een psychiatrische kliniek. Waar ik nog op twee andere afdelingen geweest ben. De psychiatrische kliniek is helemaal omheind en gaat s ’avonds op slot. De buitendeur van de Paaz was buiten de uren dat de patiënten mochten gaan wandelen steeds op slot. Alle afdelingen van de psychiatrische kliniek kunnen apart op slot. De afdeling waar ik het langst verbleven heb is zelfs steeds op slot. S ’avonds gingen ook de andere afdelingen op slot.

Mijn vraag is redelijk simpel met welk recht mogen ze mensen opsluiten al is het soms maar tijdelijk? Dan spreek ik nog niet over de isoleercellen die op sommige afdelingen aanwezig zijn. 

Goedemorgen Claudius,
Het gegeven dat deuren op slot zijn wil niet zeggen dat een patiënt niet de vrijheid heeft om de afdeling of de instelling te verlaten. Dat recht heeft iedereen, tenzij sprake is van een gedwongen opname. En die kan niet zo maar: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/geestelijke-gezondheidszorg/gedwongen-opname-en-dwang-in-de-zorg
Groet,
Jurie

Voor een alcoholprobleem ga je niet naar een psychiatrische afdeling/instelling. Er is dus meer dan alleen een alcoholprobleem. Ik vind het merkwaardig dat je er zelf niet meer van weet, of iig je spreekt er niet over. 

50 minuten geleden zei bumperjim:

Voor een alcoholprobleem ga je niet naar een psychiatrische afdeling/instelling. Er is dus meer dan alleen een alcoholprobleem. Ik vind het merkwaardig dat je er zelf niet meer van weet, of iig je spreekt er niet over. 

Hoe noem je dan bijvoorbeeld de PaaZ? Of een verslavingskliniek van de Alexianen(België) ? 

1 uur geleden zei Jurie:

Goedemorgen Claudius,
Het gegeven dat deuren op slot zijn wil niet zeggen dat een patiënt niet de vrijheid heeft om de afdeling of de instelling te verlaten. Dat recht heeft iedereen, tenzij sprake is van een gedwongen opname. En die kan niet zo maar: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/geestelijke-gezondheidszorg/gedwongen-opname-en-dwang-in-de-zorg
Groet,
Jurie

De wetgeving is ook ongeveer zo in België, het feit is toch dat je niet zomaar de afdelingen binnen en buiten wandelt. Maar ik denk wel dat ik steeds binnen kantooruren kon vragen (en misschien zelfs erop staan) om de kliniek te verlaten. Als je voor de een of andere reden in de isoleercel beland wandelt je zeker niet zomaar buiten. 

Ik wil hier nog aan toevoegen, ook in bejaardentehuis of ze noemen het tegenwoordig woonzorgcentra wandel je zomaar niet binnen of buiten. Toch zeker niet waar mijn moeder verbleef, blijkbaar als je daar verblijft verlies je ook al je rechten? 

Het lijkt me wel net zo prettig dat iemand niet zo maar bij woonzorgcentra en dergelijke naar binnen kan wandelen; niet mis mee dus. En wie wil (en niet onder een rechterlijke machtiging in een instelling verblijft) kan altijd naar buiten. Als dat niet 'zo maar' kan, dan toch zeker nadat iemand van het personeel de deur geopend heeft. Lijkt me helder - lees zo nodig nogmaals de link die ik eerder postte.

Het volgende heb uit je link geplukt. @Jurie

"Voor wie geldt de Wet zorg en dwang?

Een cliënt valt onder de wet zorg en dwang:

• als er een verklaring is van een deskundig arts waaruit blijkt dat hij in verband met een psychogeriatrische aandoening of verstandelijke beperking is aangewezen op zorg;"

Ik begrijp daaruit dat het voldoende is dat een arts het noodzakelijk vind om je op te sluiten en je word dan ook opgesloten. 

19 minuten geleden zei Jurie:

Het lijkt me wel net zo prettig dat iemand niet zo maar bij woonzorgcentra en dergelijke naar binnen kan wandelen; niet mis mee dus.

Je kan ook niet zomaar naar buiten, mijn moeder moest haar ID afgeven. 

Je hebt inderdaad heel selectief iets uit een tekst geplukt zonder de context ervan mee te nemen. Samen met "ik begrijp daaruit..." toon je jezelf niet serieus.

Ik haak af. Fijne dag nog.

Ik heb inderdaad maar een stukje geplukt, een stukje dat niet misbegrepen kan worden. Ook een fijne dag. 

Hoe moest / mocht mijn moeder nog naar buiten zonder papieren? Gestolen waren ze niet en ze kon toch niet naar buiten.