… maar dan begint het pas. Want drank had ooit een functie. Mensen nemen het om tot rust te komen, om gevoelens te dempen of als sociaal smeermiddel. Ik nam het om te dempen, omdat ik nooit geleerd heb met emoties om te gaan. Immers met drank op deerde mij niks, fuck it. Zombie. Nu ik niet meer drink (of dat probeer althans) moet ik ineens ook nog leren met emoties om te gaan. Dus herkennen wat je voelt, je uitspreken, contact maken, grenzen aangeven, emotioneel beschikbaar zijn, kortom al die dingen die je als afgestompte alcoholist nooit deed. Vet moeilijk vind ik het, maar ook schokkend dat ik dit zo lang heb gemist. Mijn stelling is dus dat het stoppen zelf nog iets is wat je gewoon kan doen, maar dat je vervolgens iets opnieuw moet leren om gestopt te blijven en dat vooral dat laatste iets is wat moeilijk is en wat je niet alleen kan. Ben benieuwd of jullie dat ook zo beleven. Of niet.

Ik snap je denk ik. Vroeger had ik een doel of meerdere doelen in mijn leven. Mijn hoofddoel was alchohol gebruiken en daarna samen zijn met mijn hondje. Beidden zijn weg, ik moet nog zoeken wat mijn doel in het leven is . 

Ja, voor mij herkenbaar, al zal het misschien niet voor iedereen even sterk gelden. Ik dronk op het laatst ook om het malen in mijn hoofd te dempen. Malen over kwesties waarmee ik na het stoppen bewust mee moest leren omgaan. Er was toen een cursus "Voorbij alcohol" waar ik veel aan gehad heb. De naam zegt het al, het ging over de fase na het stoppen.

Ja stoppen is 1 ding, het is slechts het begin. Het trajekt daarna is nog een heel avontuur.