Vaak merk ik dat, als ikzelf kwaad ben op iemand, ik dat dan heel moeilijk los kan laten. Het blijft knagen. Een van de reden is dat ik het gevoel heb dat mij onrecht aan is gedaan, ik heb ook vaak het gevoel dat niet die ander maar ik gelijk heb en daar kan ik dan heel pissig over worden. Dat ik het gevoel heb dat die ander niet naar mij argument wil luisteren. Dus het wordt een grote machtstrijd, en ik wil vaak kost wat kost, winnen.
Als het heel veel pijn gedaan heeft en ik daar echt heel kwaad om ben, kan dit jarenlang blijven knagen, en ik lig dan s'avonds in bed te vechten met die persoon. durf dan alles te zeggen maar raak niets kwijt. Ik maak het zelfs veel groter. Haal er van alles bij om mezelf er maar van te overtuigen dat ik in m'n recht sta.
Maar daarmee wordt het probleem zo opgeblazen dat ik het zelf er moeilijk mee krijg.
Vroeger dronk ik dan om me even rustig te voelen.
Ben heel benieuwd hoe een ander daar mee om gaat. Zeker omdat een van de grootste reden van drankmisbruik, aggressie en kwaadheid is.

Wow..

Een héél interessant draadje. Kan er zelf nu op het moment niet uitgebreid op reageren maar ik herken héél veel in wat je zegt bolletje.
Ik kan je niet vertellen hoe je er mee moet omgaan want zelf heb ik enorme problemen met.
Denk dat bij mij voor een groot deel ligt aan de manier waarop ik ben opgegroeid. Aan de manier waarop er mij werd geleerd om met woede, verdriet en houden van om te gaan.

Ben heel benieuwd naar alle ervaringen die hopelijk hier komen te staan!

Zo dan Bolletje. Heftig. Er komt heel wat boven hier. Ik zal proberen er iets zinnigs over te schrijven.

In mijn jeugd heb ik de boodschap gekregen dat boos zijn fout is. Maar ja, iedereen is wel eens boos. Als je dat niet mag laten zien, dan slik je het in. Met als gevolg dat het zich tegen jezelf keert.
Boosheid en machteloosheid gaan m.i. hand in hand.
Het blijft een moeilijk iets. Als ik boos ben op mn werkgever kan ik hem moeilijk uitschelden. Altijd netjes blijven dan he? Maar dat is vaak een boosheid die slechts tijdelijk is en prima te kanaliseren.

Ooit heeft iemand me iets aangedaan met de intentie mn leven te verwoesten. Dat was overigens ook meteen het startschot voor mijn overmatig drankgebruik.
Het liefst had ik op dat moment die persoon zn kop afgehakt. Maar ja, ik ben niet zo geschikt voor het gevangenisleven.
Mijn leven is door de acties van die ander definitief veranderd. Definitef draag ik een pijnlijke plek in mn hart mee. Dat gaat nooit meer weg en is nooit meer goed te maken. Maar ik weiger om die ander zoveel macht te geven dat ik eraan onderdoor ga. Vechtlust heb ik voldoende. En die gebruik ik om mijn leven zoals het er nu uitziet zo prettig mogelijk te maken. En dat lukt redelijk. Het oud zeer blijft, maar naast dat oud zeer is genioeg ruimte voor de leuke dingen die er ook nog steeds zijn. Of beter gezegd, waar ik steeds meer oog voor heb.
En mijn kleine genoegdoening is dat ik zie dat diegene heel goed weet wat ie aangericht heeft. Heel soms kom ik hem nog tegen. En dan zie ik iemand die me niet in de ogen durft kijken. Gauw wegloopt de andere kant op. Gebogen schouders. En dan denk ik: ja jongen, jij hoeft mij niet aankijken maar je ziet jezelf vanavond toch weer in de spiegel. Naar de buitenwereld hou je nog steeds de schone schin op, maar jij en ik weten hoe het zit.
die enkele keer dat me de woede nog overvalt, m.n. als ik in bed lig, probeer ik mn focus te verleggen. Denken aan de fijne dingen die er toch altijd ook zijn. Ge nieten van het kleine kan heel waardevol zijn. Of ik richt mn aandacht op mn ademhaling. Werkt vaak ook heel goed.

Ik weet niet of jij dat op dat moment ook kunt Bol. Er zijn overigens ook wel goede therapiën om met dergelijke boosheid om te leren gaan. Of gooi eens wat (oud) serviesgoed kapot tegen een muur.

Goed thema om een apart draadje over te openen.

Mooi onderwerp. Ik herken het, vooral in situaties dat je er niet (meer) op kunt reageren, op wat die ander deed. Mijn boosheid heeft iig in zich dat ik ervan leer waar mijn grens ligt.
Omdat ik mezelf respecteer zal ik altijd trachten de ander te verduidelijken hoe dingen voor mij voelden. De ander kan, als de gelegenheid er is, ook zeggen hoe het kwam dat dit kon gebeuren.

Helaas doen erg veel mensen het: de schuld bij een ander leggen. En dat is jammer want je mist dan de les dat jij (ik) ook fouten kunt maken. Als het aandeel gezien wordt kan er uitleg en kunnen er excuses volgen. Dat is dan een grote daad; bereid zijn toe te geven dat je ernaast zat.
Ik geloof zelfs dat het een van de moeilijkste dingen is.
Niet voor niets dat er zoveel haat, nijd, roddel en achterklap is. (onbegrip) De agressor kan veel leed veroorzaken!

Medelijden voor degeen die anderen leed berokkent en het erbij laat.
Ik heb ervaren dat ook vanuit misverstanden dingen als een zwerende wond kunnen blijven voortbestaan. Sindsdien probeer ik altijd naar een oplossing te zoeken met mensen. Maar als zij niet willen of kunnen dan houdt het op. Dan probeer ik toch rust te vinden, in de wetenschap dat we allemaal verschillend zijn.

Het klopt hoor: je geeft een ander soms teveel macht door er maar over door te tobben.
Het is het niet waard.
Sterkte Bol!
xxx

Ik heb geleerd dat het wel belangrijk is
om naar mijn eigen aandeel te kijken.
Het is zelden of nooit het geval,
dat de ander de plank helemaal misslaat
en ik met een blank en rein geweten daarin sta.

Wel is het daarbij nodig dat mijn boosheid er wel mag zijn
en ook geuit kan worden.
Als het niet kan bij de persoon zelf,
dan bij iemand die ik vertrouw.

Als ik niet naar mijn eigen aandeel wil kijken
word ik een slachtoffer
en voel ik mij ver-ongelijk-t.
Dat vind ik geen prettig gevoel
en staat het los kunnen laten in de weg.

En mijn eigen welbevinden dus ook.

Zo hee Bol, wat een goeie draad,
ik zit er middenin, echtscheiding die al bijna 3 jaar duurt,
met mijn gelijk/recht willen halen kom ik er deze keer niet
en mijn kwaadheid dreigt steeds richting opgeven en depri zijn te neigen.
Geen idee hoe ik hieruit kom en die onzekerheid maakt me machteloos.
heel veel gevoelens en gedachten dus en meestal weinig gedrag.
Deze week heb ik actie ondernomen, en ben nu met een RET training bezig om
anders te leren denken, zodat ook mijn gadrag wat positiever wordt.
Mijn geldgebrek heb ik een creatieve wending gegeven door een vastenkuur te starten,
ik ben gaan schooien bij de site en VVV om meer B&B gasten te krijgen, ben jarenlange
archieven gaan verscheuren en vond tussen die documenten een sleutel terug van een kluis
waar mijn diploma's en nog geld in zat. Die was ik al 3 1/2 jaar kwijt en heb daar al wel 20 keer gekeken. Dezelfde avond kreeg ik heel laat B&B gasten die niet
gereserveerd hadden, maar wel wanhopig verdwaald waren en een plek nodig hadden. Kassa!
En pas 1 les gehad, ha ha, dat belooft nog wat.
Voor mij een heel nieuwe weg, want dingen uiten, mijn eigen aandeel benoemen, naar buiten brengen, mediteren, relativeren enz dat kan ik wel,
maar soms helpt ook dat niet meer.

quote:

---

Originally posted by: fruitvlieg
Niks menselijks is je vreemd bol!



Ik maak onderscheid om mezelf niet gek te maken.

1: Meningen van andere die niet kloppen maar die met mij te maken hebben en waar ik direct last van heb. Met deze mensen

ga ik direct in gesprek. Het meningsverschil hoeft niet te wowrden opgelost maar ik moet er ook geen last van blijven houden. Ik kom dat nogal eens tegen in mijn werk.



2: Meningen van andere die met mij te maken hebben waar ik wel invloed op heb maar waar ik geen last van heb. Bijvoorbeeld roddelende buren. Prima als zij zo hun dag

willen vullen met mij als onderwerp. Ik heb er geen belang bij om ze van gedachten te veranderen. Als ze mij een eikel vinden om wat voor een rede ook is dat hun probleem, niet de mijne.



3: Mensen die een hekel aan me hebben of ruzie met me hebben door mijn gedrag waar ik wel een "relatie" mee heb. Dat kan wel eens gebeuren. Ik leg dan uit waarom ik me zo gedraag en dan kunnen ze er voor kiezen

om het te begrijpen en accepteren of om door te ruziën en ik ook trouwens. Soms ligt het aan mij soms aan de andere. Zand erover en doorgaan tenminste ik. Prive gebeurd dat wel eens.



Ik realiseer me steeds meer dat ik mensen niet kan veranderen en moet me daardoor ook niet laten beïnvloeden door hun gedrag. Heeft iemand een hekel aan me? Prima, maar dat is in de

basis niet mijn probleem.



Het is wel af en toe moeilijk om een balans te vinden tussen onverschillig en het tegenovergestelde. (kan even niet op het juiste woord kome )



Blijft nog 1 ding over. Als ik een hekel aan iemand heb zeg ik dat ook tegen hem en leg uit waarom. De stap is moeilijk maar als je het gedaan hebt is het of weer goed of


Ja dat is het probleem met mij Fruitvl.
Als iemand een hekel aan mij heeft, probeer ik te veranderen zodat de relatie weer goed is. Ik vind het vreselijk als mensen me niet mogen of een hekel hebben aan me.
Ja en meningen die niet kloppen van anderen. Ik heb best wel blinde vlekken maar probeer nu zo te doen dat, als ik van meerderen, hetzelfde hoor, ik ga nadenken of het wel of niet klopt. Dan komt weer het probleem dat ik het altijd zo draai, dat het klopt, maar dan is het juist zo moeilijk omdat ik het zelf niet voel dus ga ik me dan zo gedragen dat het voor die ander prettig is, maar ik ben een type dat eerst zelf moet voelen wat ik verkeerd doe, dan kan ik pas echt veranderen. Ik heb dit heel vaak gehad met J. We hadden bijna nooit woorden maar soms wel een meningsverschil. J. kon dan heel kwaad worden en hield z'n mond urenlang dicht. als ik dan naar huis ging had ik het gevoel dat ik het toch juist had dus voelde me niet rot maar naarmate het langer duurde, draaide ik het toch zo om dat ik me heel schuldig ging voelen. Dan belde ik gauw op om te zeggen dat het me speet. Bleef dan wel altijd met een kwaad gevoel zitten, en ging het in bed weer uitvechten.
Bij de d.a. heb ik nu een beetje de leiding als ik daar werk. dit is voor het eerst van mijn leven dat ik zeg wat ik verwacht van anderen. Ik blijf het moeilijk vinden dat men mij dan niet serieus neemt en gewoon doet wat ik dan vraag. Ik heb ook gemerkt dat ik het zelf kost wat kost, heel goed wil doen. het moet dan zo lopen dat het tot in de puntjes goed is waardoor het bij de d.a. goed loopt. Dat kan vaak niet omdat er zoveel mensen zijn die zich overal mee bemoeien, en dat brengt me weer uit evenwicht. Ook daar wordt ik dan boos om. Niemand weet z'n eigen taak en iedereen doet maar wat.

Ja en als je agressie niet kwijt raakt, of binnen houdt, keert het zich naar jezelf toe en kan je daar heel depressief van worden. Je krijgt zelf die pijn die je eigenlijk naar die ander had moeten uiten.

Kore

Jane: volgens mij zijn wij beiden nog verbonden met de ex middels het huis. Je hebt gelijk om nog alles uit de B&B te willen halen. Ik maak reclame voor je; dat je dat weet.
Het emotionele is het lastigst. Loslaten... het kan zwaar zijn dat echt te ondergaan, of delen ervan. Maar waar je vast zit zit je vast en is er onzekerheid en afhankelijkheid. Ik hoop voor jou dat dat snel tot een einde komt. Het duurt al zo lang!
Sterkte!!
xxx

Bol, dit is een bekend verschijnsel meis. Jij werkt hard en weet wat er nodig is in het werk. Bent een rasperfecto waarschijnlijk? Anderen.... zijn anderen.. over werk wordt erg wisselend gedacht helaas. Ik ken meerdere mensen die hier op kapot lopen. Het ligt dus niet aan jou (in wezen) maar aan hen.
De andere kant is... dat jij hebt te accepteren dat anderen anders zijn en het op hun manier doen, dwz ze lanterfanten soms en met een beetje geluk komt het werk klaar.
De middenweg is belangrijk.... jij kunt oefenen met diplomatieke manieren van zeggen dat je denkt dat het beter kan.... leren hoe je vriendelijk blijft en tóch zegt wat er gebeuren moet.

Ik kom er steeds meer achter dat deels een harde hand nodig is bij leidinggeven. Toch kan dat ook op een vriendelijke en menswaardige wijze. "Je bent een aardig mens, hebt humor etc.... maar wat je me nu toch flikt...?"

Mooi om nog bij te leren. Moest ik ook doen.

Dank je lieve Cathy, en ik ben heel blij dat je hier weer schrijft lieverd. Kom ook weer eens bij ditjes en datjes. Ik heb altijd veel aan jouw wijze adviezen.