We kennen zoveel verschillende gevoelens:
het ene moment is alles rust in ons en vrede,
het andere moment zijn we ongedurig en rusteloos.
Wanneer ik de zegening voel van een goed gebed
en mijn hart even kan luchten bij U,
dan is dat het mooiste en diepste gevoel dat ik ken.
Er is geen grotere weldaad dan Uw liefde te voelen.

Hoor mij
en mijn kleurloos gebed wordt levende taal,
Vele malen hebt U
Uw vrienden begroet
met de woorden: "Vrede zij met U".
Zeg het alstublieft één keer tegen mij
en nooit meer zal ik angstig zijn.
Met Uw vrede in het hart
is er geen verontrusting

Toen ik verdrietig was
heb ik U mijn verdriet gegeven
en werd het minder.
Toen ik gelukkig was
gaf ik U mijn geluk
en het werd meer.
Zonder U zou het leven
zijn glans verliezen,
Blijf bij mij, Heer
in alles wat op mijn weg komt



Deze drie poëtische gedichten raken mij, ondanks dat ik niet echt gelovig ben, maar toch ...... zo herkenbaar

*

Dat is erg jammer. Tekst weg. Ik kan het nooit meer zo goed verwoorden als zonet.
Toch een nieuwe poging.

Will, je zegt dat je niet zo van het geloven bent.
Toch geloof ik dat er heel weinig voor nodig is om dat bijzondere te ervaren zoals ik het (geregeld)heb. En velen met mij. Haal eruit wat je goeddunkt:

In rust en vrede ben je het meest dicht bij je ziel. In mijn optiek heeft elk mens een Goddelijke vonk (in diezelfde ziel of bron) en kan 'liefde' zijn !.... en rust en vrede. Word wat je wilt.
Helaas, dat is niet altijd het geval. (mediteren helpt)
Er is vaak ook onrust en frustratie. Jij zegt ook al zoiets.
Aan ons (mens) om hiermee een balans te vinden. Verrekte lastig: je schaduw onderzoeken, daarvan leren... en toch ook die rust en vrede zien weer te vinden.
Balans vinden.. gelukkig zijn...

Ik heb net zelf weer iets belangrijks bijgeleerd. Dat wil ik graag delen.
Na de breuk met mijn vriend zag ik dat onze overlevingsstrategieën teveel van elkaar verschilden. In tijden van stress kruipt hij weg en ik ga juist in een vechthouding. Ja, hoe jaag je iemand weg of doe je jezelf tekort?
Ik ben daar wat over gaan lezen. Over emotionele afhankelijkheid en wat daar mee samenhangt. En wat trouwens dicht aanhangt tegen verslavingsgedrag en -gevoeligheid! Dat gaf me inzicht in zijn, maar vooral mijn eigen aangeleerde strategie. Er ontstond meer mededogen. (ook voor mezelf dus)
Een heel bijzondere ervaring: ik ben nú al vergevingsgezinder; en voor wie is dat nu beter dan voor mezelf? Waauw!

Een boek wat ik wil aanraden is: emotionele afhankelijkheid van R.Snel.
In helder taalgebruik geschreven. Wees niet te bang om jezelf te onderzoeken, denk ik altijd maar.
Geloof me: ik heb een wanprestatie neergezet in mijn relatie/onbedoeld, maar zichtbaar. Ook mijn A gebruik was daar soms debet aan.

Ik ben sterk gevoelig voor afwijzing, dus ook op mijn A gebruik.
Veel op dit forum zijn deed me beseffen dat ik er teveel negatief mee bezig was. (dank aan Myriam)
De nieuwe invulling en verslaving werd gericht op de contacten hier en op andere fora. Ik ben van mening dat ik 'emotioneel afhankelijk' ben en dat dát hetgeen is wat me parten speelt. Dus is het veel breder dan enkel A gebruik.
Ik heb een andere laag aangeboord. "hoe afhankelijk ben ik" (van wat dan ook, dus ook van relatie/contacten, werk, complimenten, liefde van anderen e.d. Dat alles in de plaats van zelfliefde)

Zo via die zelfliefde kom ik weer op die goddelijke vonk.
Ik heb nog een weg te gaan. Toch heeft kennis mbt em. afhankelijk zijn me wat verder op weg geholpen.
In de brede zin des woords kan dát me helpen!


xxx

Ik weet nog niet goed wat ik nodig heb op dit gebied. Maar zeker weet ik dat het godsbesef en mijn rust,vrede en liefde me kunnen helpen.

Mijn nieuwe "bidden" :

Iedere dag even gaan zitten,
met Liefde en Mededogen
aan mijzelf, iedereen en alles denken,
nee, denken is nog te veel....
meer ervaren en voelen.

Het verrijkt mijn dag:heart: