Als je met vragen zit of wil je diepgaande gesprekken voeren, vragen des levens, geloof, toekomstperspectief,hoe verder te leven zonder alcohol, dus vragen die niet bij ditjes en datjes ter sprake komen, stel ze dan hier.
Ik heb dit draadje aangemaakt omdat er nog al wat klachten zijn dat sommigen hun vragen en ideeen over verschillende dingen niet kwijt kunnen. Op dit draadje kun je filosoferen over deze dingen.

Hallo Bolletje,

Ik ben blij dat dit draadje hebt aangemaakt. Ik kijk regelmatig op AdB maar kom zelden info tegen die me evt zouden kunnen helpen. Ik ben nu niet in de gelegenheid om hier verder op in te gaan maar ik kom hier zeker op terug!
Ciao Jules

Hallo Jules. Ik hoop inderdaad dat je hier je vragen kwijt kunt hoor.

Ja nu we het er toch over hebben. Er is op zondag een onderwerp gestart over zuigers en het alleen zijn.
Nou over zuigers kan ik maar al te goed mee praten. Mijn vriend kan dat n .l. erg goed. Het is iemand die altijd klaagt of scheld. Een heel ontevreden iemand. Als ik bij hem op bezoek ga, ben ik naderhand vaak erg kapot. Tijdens ons gesprek, komen er regelmatig gedachten bij me op van "wat zal ik blij zijn als ik dadelijk weer in m'n eigen huisje zit". Ik voel op dat moment alle energie weg stromen en word daarna erg moe, en somber.
Vaak, en dat heb ik een tijdje geleden heel duidelijk gemerkt, vind ik het fijn om dan ff boodschappen voor hem te gaan doen. Weer ff weg van het geklaag en alle aandacht die hij dan op eist.
Ik weet niet hoe ik me moet beschermen om mijn energie vast te kunnen houden. Het gesprek een andere wending geven lukt vaak niet. En als ik iets over mijzelf vertel, weet hij het altijd zo te draaien dat hij binnen een mum van tijd, weer alle aandacht op zichzelf kan richten.
Als ik iets mankeer, heeft hij het, of ook op dat moment, of wel gehad.
Vreselijk vermoeiend. Hoe kan ik mijn energie vasthouden?

Bol, ik denk dat er een groot gevoel van teleurstelling onder zit.
Je verwacht dit gedrag niet van je partner. En hij leert geen klap bij...
Misschien helpt het je om tegen jezelf te zeggen: hij is ziek. Misschien dat er dan ook weer ruimte komt voor wat zachtere gevoelens of misschien de herinnering aan betere tijden samen met hem?

Teleurstelling is een mistige emotie, een eentje die energie kost. Meer dan je lief is.
Als de negatieve emotie weg is, pas dan kun je de goede energie voelen!
Klopt dit denk je?

Ik ken het. Om voor mezelf te spreken: geen partner is perfect. Ik ook niet.
Daar kan verdriet om heen kleven. Oude pijn is het vaak.
Ik voel je verdriet even mee meissie......
dikke knuf van mij

Hey lieverd. Ja dat zou best kunnen. Misschien ga ik toch iedere keer weer met hoop naar hem toe. Weet je, ik ben vaak positief, zo ga ik ook naar hem toe. Ik heb dan niet in de gaten dat het bezoek bij hem vaak heel negatief gaat worden. Ik denk daar gewoon niet aan van te voren. En dan krijg ik die domper. Ik zou me misschien moeten voorbereiden met de gedachte dat het bij hem vaak anders is. Dan is die klap niet zo groot.
Dank voor je antwoord.

Bolletje,
misschien heeft J al die werkzame jaren als psych.
zichzelf geforceerd op de achtergrond moeten houden
van zichzelf. Over zijn grens gegaan dus, net als jij nu bij hem.
Voor jou is het al heel wat dat je besloten hebt om dit niet meer
te laten gebeuren. Dus met jezelf afspreken een bepaalde tijd bij hem te zijn
en ook echt dan weggaan. Wat ik zelf wel eens doe is in mijn zak een kastanje
(maar het kan iets heel anders zijn voor jou, een symbool dat je letterlijk houvast geeft
en je eraan herinnert bij jezelf te blijven. Als jij stevig bent kan een ander je niet leegzuigen.
Maar het blijft moeilijk met mensen waar je van houdt, ik heb het met mijn kinderen, en j is ook
zo'n beetje jouw kind, dus extra oppassen. Wat je zelf nodig hebt haal je niet bij hem dat weet je wel he,
dus daar goeie mensen voor zoeken is erg belangrijk.

Jane

Lieve Bolletje

Ik ken Jos wel niet,
en jou ook nog niet zo goed,
maar als je nu eens gewoon eerlijk tegen hem bent?
Zegt dat je het vervelend vindt dat hij zo klaagt en moppert,
dat hij ook aandacht voor jou moet hebben,
dat je het anders haast niet meer kunt opbrengen om hem te bezoeken?
Ik weet wel dat hij ziek is,
maar ik denk dat het ook voor zieken belangrijk is je eigen waarheid te vertellen.
i.i.g. is het beter voor jou.
Met de waarheid kom je het verst....
En hem ontzien heeft toch ook niet gemaakt dat het beter met hem ging?

Lieve Kore,

Dank je voor je mee denken meis, maar ik heb dit al zo vaak tegen hem gezegd en dan is zijn antwoord dat hij er niets aan kan doen omdat hij ziek is. Maar hij is niet echt ziek, hij heeft een fistel en das erg lastig maar verder zou hij gewoon zijn bed uit kunnen komen. Dat doet hij niet en ziet zichzelf als slachtoffer. Heeft nog al wat last van hypogondrie, en heeft Asperger. Maar goed.
Heb jij ook wel eens last gehad van een zuiger? Of iemand anders van het forum? En hoe hebben jullie dat ervaren?

Tot op zekere hoogte, Bolletje.

Ik heb wel heel erg de neiging om me aan te passen,
rekening te houden met de ander,
ten koste van mijzelf.
Vaak heb ik meer begrip voor de ander gehad,
dan voor wie ik in wezen ben.
Toen ik dat door had ben ik er mee opgehouden, in principe,
want het gebeurt nog wel, zonder dat je het op dat moment door hebt,
Pas achteraf zie je dan dat je weer jezelf in de steek liet ,
door niet jouw waarheid te vertellen.
Maar ja, .....als je dat ook zó lang gedaan hebt....
Ik ben wel blij dat ik er me nu van bewust ben.

Nu ik gestopt ben met drinken,
ben ik me aan het oefenen,
om vooral zacht en lief te zijn voor mijzelf,
Jammer dat ik daar eerst zo oud voor moest worden,
maar beter laat dan nooit
zullen we maar zeggen hihihi.

Kore dit herken ik maar al te goed. Jezelf min of meer weg cijferen, altijd maar rekening houden met die ander, het een ander naar z'n zin willen maken, kwaadheid inhouden voor de lieve vrede. Ik vraag me af of dat aangeleerd gedrag is of dat dat bij je karakter hoort.
Ik weet wel dat ik toen ik zo'n 12-13 jaar oud was, ik de keuze gemaakt heb, wees lief, vriendelijk en behulpzaam. Daarvoor vocht ik altijd.
Die keuze is zo sterk en ik ben omgeslagen naar het andere uiterste.
Bovendien mijd ik ruzie. Heb daar een bloedje hekel aan en cijfer mezelf eerder weg dan dat ik ruzie maak. Maar daarmee voel je jezelf altijd wel de underdog. Maar ik kies er nog steeds voor om ruzie zoveel mogelijk uit de weg te gaan.
Geloof jij dat je in je leven opdrachten mee krijgt waar je mee klaar moet zien te komen. Karma moet opbouwen?
Geloof jij dat, je iedere keer weer opnieuw geboren wordt om bepaalde opdrachten uit te voeren?
Of vind je dit een beetje onzin.

Oef Bolletje,,,,

Wat een moeilijke vraag!
Ik vind het zeker geen rare vraag,
Ik heb wel een periode gehad dat ik dit geloofde,
maar nu weet ik het niet meer zo zeker,
en hou ik mij er ook niet zo meer mee bezig.

Ik heb wel een doel, een wil,
om voortaan in vrede met mijzelf te willen leven.
En ik denk , als ik al dienstbaar zou moeten zijn,
dat ik mijn medemensen dáár het beste mee dien,

Maar ik was als kind ook al zo'n zorgertje,
ik denk dat dat meer met je karakter dan met je opvoeding te maken heeft,
want bij de andere kinderen in ons gezin
zie ik dat niet.
Zo heb ik tijden lopen piekeren over mijn oom en tante,
die kinderlloos waren.
Toen ik hoorde dat je een kikker aan de deur moest hangen,
voor de ooievaar, dat je dan een kindje kreeg,
wilde ik er persé 1 vangen,
Toen heeft mijn moeder me maar verteld hoe de vork in de steel zat,
nou ja, zo'n beetje dan

En ja, ruzie maken en boos worden,
Dat heb ik ook nooit gekund,
Maar ik leer wel steeds beter om te zeggen wat ik denk en voel.
Dat noem, ik dus mijn waarheid.
Ik ben momenteel een boek aan het lezen,
Over in gesprek komen met je innerlijk kind.
Dat steunt mij erg.

Ik vind dit draadje leuk,
je hoeft niet zo vlug te reageren,
dat kan ik meestal niet zo goed,
en om nou dit hele verhaal op de dagdraad te zetten?
Noe nee.
groeten van Kore

Mooi verhaal lieve Kore.
Nooit geweten dat je een kikker aan de deurknop moet hangen. Wat kinderen toch ontschuldig zijn hé?
Ja ik geloof wel ik heb dit altijd gedaan. Mij nooit af gevraagd of het wel of niet zo is. Wel heb ik soms de angst van "er zal toch wel iets zijn?" Wat heeft het leven dan voor 'n zin? Alleen maar voor de voortplanting? Dan heeft een geweten toch geen zin en nut?
Wat mij erg aanspreekt is het boeddhisme. Dat vind ik geweldig omdat alles daar ongedwongen en erg vredelievend is. Niets wordt je opgedrongen en alles wordt gerespecteerd.
Als ik een docu. zie, denk ik "ja zo wil en moet ik leven, zo is het goed. Veel mededogen en respect en iedereen in z'n waarde laten. Dan voel ik me op dat moment even erg gelukkig omdat ik weet dat ik dit in me heb. (Iedereen kan dit gevoel aanboren denk ik) Maar dan vergeet ik het weer en doe weer dingen waar ik helemaal niet achter sta. Maar hoe kun je nu mededogen hebben zonder jezelf weg te cijferen.
Mag ik vragen hoe oud jij bent?
Reageer maar wanneer jij daar behoefte aan hebt hoor;)
Dikke knuffel voor jou:sun:

Bolletje, het heeft te maken met je eigen space.
Je eigen kracht ruimte. Ik leer dat met buikdansen en yoga, en merk dat ik veel standvastiger ben geworden.
Onverbiddellijkheid, daar heeft het mee te maken. Jíj bepaalt, en niet een ander.
Standvastig en stevig met je voetjes op de grond. Dit (deze situatie, dit gevoel, dit gesprek, enz) is van mij en ik bepaal.
En daarin kun je natuurlijk geweldig lief en aardig zijn, misschien nog wel meer juist.
En ja soms moet je misschien wel even een grote mond geven. Zijn ze nou helemaal betoeterd !!! En je daar niet schuldig over voelen. Je bent een sterke vrouw en weet heus goed hoe het zit en je hebt een hoop te bieden. Sta achter jezelf, en wees trots op jezelf. Sta en zit rechtop, en wees duidelijk wat je wil.
Je zal zien dat mensen het juist waarderen als je je zo opstelt

Dank je lieve Woman voor je goeie inbreng. Ik ga het zeker proberen hoor, heb dat al eens meer gedaan maar toen kreeg ik een machtstrijd. Heel soms (en nu moet ik wat lachen) ging hij zo te keer tegen de verpleging, waarop ik heel duidelijk zei "Nu is het genoeg, ben je nu helemaal bedonderd"en hij was stil. Dus ik moet inderdaad het gesprek wat meer gaan leiden en zeggen tot zo ver en niet verder.
Dank je lieverd. Je bent geweldig.

Sommigen van ons gebruiken soms een jointje. Zoeken die niet naar toch een stukje vervanging van de alcohol?
Is men niet bang dat dat een nieuwe verslaving zou kunnen worden?
Ikzelf heb af en toe wel eens wiet gebruikt maar krijg er hoofdpijn van en ga me toch erg onzeker voelen. Hoe is de ervaring van mensen die het ooit doen?

Bolletje,

volgens mij zit je met je veronderstelling goed. Wiet roken in plaats van alcohol. Het is iets wat ik zeer zeker overwogen heb op slechte dagen dat ik de alcohol en die roes mis en aan de refusal zat om dan maar drugs te gaan gebruiken. Ik ben inderdaad bang voor verslaving. Ik heb de stap genomen om met alcohol te stoppen, dan is het niet erg handig om mijn shit met drugs te verdoven en daar dan afhankelijk van gaan worden.

Ik gebruik wel eens een jointje
Ben heel lang geleden een fervente gebruiker geweest.
Mijn ervaring is dat wiet minder een sluipmoordenaar is dan drank.
maar moet ook eerlijk toegeven, dat ik na het roken van het eerste jointje, direct trek heb in een tweede. (maar dat heb ik met snoepen ook.)
Een gewaarschuwd mens telt voor 2.
Veel over gelezen op internet, w.o dat je max 2 jointjes per week mag.
Ik hou het minimaal, echt een uitzondering op de regel, zeker niet elke week, en zeker geen vervanger van drank.

Bol (24/6 19h)
Mededogen kan alleen vanuit diepe verbondenheid voelen met anderen, en de kracht van je persoonlijke en gezonde grens maakt denk ik het verschil.
Volgens mij kun jij dat ook: zuiver voelen.
Maar de mist/de onduidelijkheid zit m in hoe dingen zijn aangeleerd en dat we vaak ongemerkt iets terug willen hebben voor onze goede daden. Onze geschiedenis heeft veel ruis gegeven.

Dat lukt niet: het gaat zoals het gaat. Hier vind je wat en daar laat je wat.
Zo lijkt het leven in elkaar te steken.
De bron is altijd de onbeschadigde ziel.
Momenten van geluk lijken dichtbij het zielsbeleven te liggen, is mijn ervaring.
Dichterbij je ziel komen kan het meest direct door oefenen met meditatie.

Dat wou ik even als reactie geven.

Bolletje,
Ook over datzelfde bericht:
Je vraagt: hoe kun je nou mededogen hebben zonder jezelf weg te cijferen?
Als je jezelf wegcijfert heb je geen mededogen met jezelf,
Je ontkent jezelf dus.
Dus is mijn vraag aan jou is
Hoe kun je nou mededogen hebben als je jezelf wegcijfert?

Mededogen vind ik ook een hele mooie kwaliteit,
Heel wat anders dan medelijden,
bij medelijden plaats je jezelf, gewild of ongewild,
boven de ander, zo ervaar ik dat iig.
Bij mededogen ben je één met de ander
zijn verdriet is jouw verdriet,
jouw verdriet is zijn verdrie

Ik ben trouwens 66
oud al he?

Owja nog even aanvullend op mijn joint verhaal,
Tijdens mijn drankmisbruik gebruikte ik ook heel af en toe een jointje.
Dat gaat al tientallen jaren zo.
Met blowen heb ik dus geen probleem. met drank wel. Dus met drank ben ik gestopt, en dat jointje af en toe dat blijft.

Kan Refusla of Antabus je helpen? Ikzelf weet het zeker. Ik vind mezelf niet slap als ik een pilletje gebruik om me te helpen, van de alcohol af te blijven.
Maar ik kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die het op eigen kracht gaan doen en daar lukt het ook bij. Die wilskracht heb ik niet.

Ik denk dat je jezelf tekort doet Bol
jij hebt al lang bewezen de wilskracht wel te hebben
door je verantwoordelijkheid met de refu te nemen nl
en keer op keer hier te zijn voor anderen, dat kost ook wat.
het levert ook wat op en ook dat gebruik je om je wil om te stoppen te voeden.
ieder doet het op zijn/haar manier en de ene manier is niet beter dan de ander,
maar is de manier die bij je past. Natuurlijk zijn we aan het vergelijken, dat zal
blijven waarschijnlijk. maar we vergelijken altijd vanuit ons eigen standpunt en eigen situatie.
Soms denk ik dat we in onze drankjaren zo op onszelf (en drinken) zijn gefixeerd geweest
dat we meer dan de gemiddelde mens een beetje gevangen zitten in ons eigen centrum.
There's a whole world out there! We moeten weer leren voor meer open te staan.
Drank maar je wereld kleiner en kleiner, zonder breidt die zich langzaam weer uit.
best eng vind ik zelf en lang niet altijd leuk. Maar wel kompleter weer.

Mooi gezegd Jane. je maakt zeker een punt. Ook erg herkenbaar. Je wereld wordt steeds kleiner door drankgebruik. Maar het was wel lekker veilig. Ook al is het misschien een schijnveiligheid. Nu ik nuchter door het leven ga bouw ik mijn leven als het ware weer op. Wereldje wordt steeds weer een stukje groter. dat is eng. Maar het leven wordt zeer zeker completer.

I