Dar, bedoelde rudy hier expliciet mee dat we geen goede raad van een ander aannemen op het vlak van drankgebruik?

Ik denk, naar mezelf kijkend, dat er veel eenzaamheid aan ten grondslag ligt.
Ik denk misschien ik kan het wel alleen, maar het voelt als: ik moet het altijd maar alleen,
want toen ik vroeger iemand nodig had, was er niemand. Het alleen moeten doen is mijn
overlevingsstrategie geworden. Kan dus geen hulp vragen, hulp verlenen is de tegenhanger,
die lukt wel en indirekt help ik ook mezelf daarmee. Dit forum helpt me er wel bij, heel langzaam.
Ik neem goede raad wel aan, en wat ik ermee doe, dat wisselt. Soms ogenschijnlijk niets, maar ook
hetrken ik het soms veel later pas, als hij bij mij past en ik er wat mee kan.
Ik zie het via mijn kinderen. geef te vaak goede raad, en aan pubers is dat niet echt besteed. Die moeten zelf ontdekken (net als ik). Gelukkig voor hen, zijn zij veel mondiger dan ik ooit geweest ben.
Krijgen en nemen die ruimte om eigenwijs te zijn en zelf door schade en schande volwassen te worden.
Zij zijn vaak mijn echte leermeesters, al voelt het soms dat ik de boot gemist heb daarin.
Ben op mijn 42e gaan puberen, eindelijk. Maar ja een laatbloeier he.

Niets van een ander aannemen kan betekenen dat je er niet open voor staat of teveel in het eigen denk- en leefpatroon zit. De meeste mensen willen volgens mij wel leren en 'groeien', maar de goeie raad hoeft niet per se op dat moment te helpen. Je moet ook maar net in staat zijn om iets te doen met wat je aangereikt krijgt. De kwartjes vallen niet vanzelf. Komt tijd komt raad. Het is ook maar net hoe de goede raad wordt geformuleerd. Het beste is de ander te vragen waarom ie niet wil aannemen wat je hem of haar aandraagt?

Niets meer aannemen van anderen heeft voor mij met teleurstelling en schaamte te maken.
Schaamte toe te moeten geven iets niet te weten of te kunnen.
Het gaat dan om de vraag wat die ander met je kan doen als je het antwoord niet weet of haar dingen in vertrouwen verteld.
Machtspelletjes, mij het gevoel geven een sukkel te zijn, uitgelachen worden, niet serieus genomen worden werd mijn deel.
Vertelde men iets serieus of een grap, ik kende geen verschil wel twijfel.
Daarom geloofde ik volwassenen niet meer, wilde de pijn niet steeds voelen, pijn van de teleurstelling achteraf en ging solo.
Ik besloot op vrij jeugdige leeftijd nooit meer iets aan te nemen van...of te vragen aan anderen.
Ik vernederde mijn medemens zoals ik zelf was vernederd.
Ik wist het altijd beter en strijd stond hoog in het vaandel.
Er was minachting, ik stond boven mijn naasten.
Naasten? Nou ja, het leek er meer op of iedereen mijn vijand was.
Lachen deed ik als een boer die kiespijn heeft.
Ik was kwaad en kon het niet kwijt.
Er was veel argwaan en jaloezie, allemaal overlevingsmechanismen geboren uit bovenstaande situatie.
Ik dronk steeds meer en dan is verder ontwikkelen niet mogelijk.
Ik bleef in de hulpeloze, geestelijk onderontwikkelde, niet volwassen kinderachtige houding volharden omdat ik niet beter wist en niet durfde vragen om hulp.

Pas nadat ik gestopt ben met drinken en verder gaan ontwikkelen heeft dat op alle gebied mijn levenshouding positief beïnvloed.
Het kost inspanning maar het loont zich.
Ik vraag wat ik nodig heb.
Ik ben er blij mee en dankbaar.

D

D

Hoe meer autoriteit iemand heeft hoe wantrouwender ik word! M.n. wanneer iemand graag wil ten toonspreiden hoe 'zeker' iets wel niet is... pfff. Ik hou me bij het zelf nadenken. En ook vind ik een stukje onzekerheid niet erg. (het niet weten)
Nu wilde ik een heel verhaal gaan doen over God. Raak dan gelijk in de war met "willen geloven" en een bestaan van hem of haar... nu geen tijd voor.
Zelf zal ik nooit geen goeroe oid gaan aanhangen, nooit achter zoiets aanhobbelen, want je geeft onherroepelijk veel van je eigenheid op.
Zie ik echter iemand als Ogilvie, dan ben ik erg onder de indruk en dan kan het niet anders of er is meer onder de zon, of erboven.

Ik neem zeker niet zomaar iets aan van iemand. Maar als mijn gewone buurvrouw buuf met een bepaalde wijsheid komt, of een bepaalde indruk ergens (bv over mij) van geeft, dan kan het zomaar zijn dat ik dat direct aanneem.

D

Alf, een autoriteit is voor mij niet onmiddellijk hetzelfde als een deskundige. Ik bemerk het verschil heus tussen iemand die ergens van weet of maar wat zit te blazen. Er zijn autoriteiten zat, zeg maar... Idd hangt het mee van het onderwerp af maar ook mijn verhouding tot die figuur.
Ik doel ook op mensen in RL. (jajaja, met wie ga ik dan om, zul je zeggen? haha, de buurvrouw buuf dus?) Maar ik heb veel gelezen en goede tv gekeken zeg maar. Zékers...

En wat is het onderwerp? Wát moet ik aannemen van iemand, goede raad? Dat is ook anders dan wanneer het over kennisdingen gaat.

Goed trouwens hoe je je verhaal neerzet. Doet iemand je niet 123 na. Je zegt niet alleen wat mijn belang zou kunnen zijn bij mijn interesse in Ogilvie verschijnselen (impliciet), maar je noemt ook de nadelen die jij mogelijk zou kunnen ondervinden: stel er is wel wat....?

Tja, hoe kom ik b.v. bij mijn heilige geloof dat mensen groeien willen (moeten)? Al heel jong bedacht ik een constructie van waaruit dat te verklaren viel: ik zocht naar vrede in de wereld en alles wat daar bijpast heb ik mogelijk aangepakt om in te willen geloven dat dat mogelijk is.
Nog steeds: mijn volle overtuiging! (hahaha, ik weet hoe dat moet......grumpff)
Zou ik agnost zijn - en met mij velen - dan geloof ik niet dat die wereldvrede er snel kwam.
Raar geloof?
Nou dan zijn we nog niet uitgepraat op deze draad!! ha!

Heb jij dat boek over eindeloos bewustzijn van Pim van Lommel gelezen?
Voor mij een "bijpasser" in mijn soort van geloof.
Heb ook een boek gelezen over een therapeut die onder hypnose met mensen sprak over hun vorige levens: een pil van een boek. Zwaar. Heftig. Waar komt dat vandaan dan denk je? Allemaal verzinsels, vanuit een vorm van geloven?.............? Ik heb er veel mee. Niet elke dag, maar er is meer denk ik, veel meer.

Heb je Ogilvie wel eens gezien trouwens? Zien werken? Wat denk je daar dan bij??
Ben ik benieuwd naar. Hoe verklaar je dat dán?!

Maar goed, het is laat. Ik wil nog veel meer vertellen maar dat kán niet nu. Ik weet het. Realiseer me nu in elk geval wel eventjes weer dat ik mijn eigen geloofsysteem heb, en niet tegenover de ander wil komen te staan.

"tegenstellingen zijn er om op te heffen" is dat een leuke stelling??

Heerlijk lijken me die discussies zoals jij ze schetst met je dochters! Magnifiek hè?

nu maar slapen.....

gelezen Dar,
ik ga er over nadenken...

Lijkt me een mooi onderwerp Dar.

I

Ik denk niet dat Dar het zo bedoeld.
Je kunt toch rustig verder schrijven Alf, althans als je aanknopingspunten ziet?
Volgens mij is het hier net zo lang en breed als je het zelf maakt!

Hey, ik zie deze draad nou pas en vind het reuze interessant.

Ik geloof niet zo in autoriteit, tenminste dat zegt me niet zoveel. De koningin laat ook winden, zeg maar.

Maar iets aannemen van een ander. Ik denk dat dat een beetje een proces is. Tenminste het gaat bij mij vrijwel nooit zo dat ik meteen het licht zie als iemand me een raad geeft. Dat neem ik dan in overweging. Soms kan je er wat mee, soms moet je het verwerpen. Ik sta er wel open voor.
Wat ik (bijna) afgeleerd heb, is meteen willen dat een ander mijn vreselijk verstandige raad direct toepast.
Zeker in het begin dat ik hier op adb meeschreef, dacht ik al snel: het is toch simpel, je moet gewoon zo-en-zo doen, wat dom zeg dat je dat niet doet.
Zo werkt het gewoon niet.

Dar je stelde nog iets wat bij mij naar binnen komt: "mensen die verder zijn dan ik".
Zijn die er?

Ik weet het niet Dar. Ik denk nog steeds ik dat ik de enige deskundige op mijn eigen karakter ben, en dat niemand beter weet wat ik voel dan ik zelf.
Soms kom ik iemand tegen, vol geleerdheid, en dan denk ik: maar hoe zit die nou eigenlijk innerlijk op een schaal van 10 tot nul?
Of soms pik je zomaar een opmerking op van bij wijze van spreken de vuilnisman, of een kind, waar je ineens een stuk verder mee kan.

Het doet me hier aan denken:
"De wereld is een fluit, met zoveel duizend monden
En elkeen blaast een lied, soms een wat droef geluid
Waarin ik af en toe wat weerklank heb gevonden
En gij?
Misschien hebt ge ook geklopt aan menige ruit
En werd ge, als ik, weer feestelijk wandelen gezonden

Nochtans, ik heb gedroomd, gehoopt, en ik doe boete
Ik zag de Alpen, Vlaanderen en Straatsburg aan de Rijn.
Ik heb bemind.
Ik sloeg de trommel in veel stoeten
Ik pluisde in boeken die vol oude wijsheid zijn
Kortom, ik heb gezocht, zo 't kan
Met handen en met voeten.

En't slot?
Ik vond daaruit als onontvreemdbaar deel
De troost van het eigen lied
Wanneer ik stil gezeten
Des avonds aan de hoge berm een wijsje speel
Niet voor het heelal of voor de eeuwigheid, maar slechts voor't heden
Dat maakt me een blijde dag temeer.
En dat is veel."

I

D

H

Huuuuh, de rauwe Alf, die proeft ieder er doorheen, lijkt mij...... ik wel.

Alf, ik stelde je vragen in een eerder stukje. Kijk je daar nog es naar?
Lijkt me gewon nog steeds wel leuk!!

Een vraag, die hier misschien het beste thuishoort: er zijn relatief gezien vrij veel 40plussers op het forum en dat gaat door tot in de 60.
Zou dat jonge mensen ook kunnen afschrikken om mee te praten??

I

Aanpassing betreft een plots afgebroken , maar hersteld bericht van PP

Alf, nog even een reactie op je:

...daar geloof ik niet in, in een geest, er is
een lichaam en als je dood bent dan is het over en uit. Als vader en opvoeder tot kritisch denken
ga ik dan vervelende vragen stellen als; hoe zeker weet je dat er niets is of er zijn mensen
die dit en dat hebben meegemaakt, hoe verklaar je dit of dat dan?...

Er is recent een onderzoek gedaan (vorige week gelezen) naar bijna-dood ervaringen, waarbij aanwijzingen zijn gevonden dat dit fenomeen (tunnel, wit licht etc.) te maken heeft met een overdosering aan CO2 (kooldioxide); dat geeft ook deze verschijnselen. Dit is een mogelijke verklaring voor de verhalen die mensen vertellen na zo'n event.
De wetenschap weet nog lang niet alles, maar stukje bij beetje leren we steeds meer.

A

Alaine.... je zegt: daar geloof ik niet in.....

En daar draait het om : Geloven.
Geloven doe je in iets dat niet bewezen is.
Op het moment dat iets bewezen hoef je er niet meer in te geloven, dan IS het er al.
En we kunnen op wetenschappelijk gebied steeds verder komen.... maar ik geloof () niet dat men ooit zo ver zal komen dat er onomstotelijk vast komt te staan dat er een geest of juist dat er geen geest bestaat.

Zo, en das weer even genoeg op mijn nuchter maag.