Misschien is het al eerder aan de orde geweest. Ik ben nieuw en vraag me al jaren af....
Hoe komt het toch dat wij zo vatbaar zijn door drank???
Ik weet het niet. Mijn man drink 'gewoon' als die er zin in heeft. Ook hij heeft problemen maar die heb ik ook. Alleen grijp ik naar de fles als het mij teveel wordt en hij niet.
Raar toch??

Ja, wat heet raar?
Bij ons was het ook zo, maar ik vond mijn partner weer wel
een worcaholic en heb m vaak verweten via werk voor dezelfde problemen
te vluchten als waarvoor ik via drank vluchtte.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat het er bij hem fraaier uitzag en nog geld in het laatje
bracht ook.
Maar belangrijk is denk ik, wat we geleerd hebben qua verleden en qua karakter.
Ik ben een vecht of vlucht type en mijn partner was/is een veel gematigder type.
Er zal ook niet zo maar een grote gemene deler zijn waaronder je ons kunt scharen,
dan hadden we ook al lang een standaard oplossing gevonden en konder we het voorkomen
van anderen. Drank is nu eenmaal het gevaarlijkste, maar ook meest geaccepteerde drug
en of de aanleg voor verslavingen fysiek of psychisch is, we hebben er mee te dealen en er de verantwoording voor te nemen.
amen

Bij de AA heb ik geleerd dat wij moeten drinken omdat alcoholisme een ziekte is. Een soort allergie. Drinken we een slok of een glas dan kunnen we niet meer stoppen. Er zijn ook verhalen over bepaalde werking in de hersenen als je eenmaal een slok hebt genomen. Maar dat is zo ingewikkeld dat kan ik niet uitleggen. Ik heb genoeg aan de AA visie.

Ik kan je alleen vertellen hoe ikzelf zover ben gekomen dat ikzelf zo vatbaar was voor drank (en andere verslavingen).
Over 'wij' in het algemeen of over anderen kan ik niet vertellen.
Een ieder heeft zijn of haar eigen verhaal over hoe het zover is gekomen.
Natuurlijk zijn er vele raakvlakken en soorgelijke ervaringen.
Daarvoor kan je alle bijdrages, verhalen en reacties lezen op dit forum.
Daar ben je wel even zoet mee. Ik denk dat je daarna nog steeds geen eenduidig antwoord hebt op je vraag.

Ik heb ontdekt dat ik vooral voor mezelf moest uitzoeken hoe ikzelf zover ben gekomen.
Dat deed ik door veel te luisteren naar andere ervaringsdeskundigen, veel te lezen in boeken (zie draadje over literatuur) en veel te schrijven op fora zoals deze.

Toen ik nog dronk stelde ik me al de vragen zoals
'waarom is het zover gekomen', 'waarom kan ik er niet tegen', 'waarom ben ik zo vatbaar voor drank', etc.
Toen ik jaren geleden stopte met drinken, stelde ik in het begin nog steeds dergelijke vragen.
Niemand kon me een eenduidig antwoord geven. Met andere woorden: niemand gaf me de oplossing.
Ik ben maar simpelweg gestopt met het stellen van al die vragen. Dat gaf wel rust.
Ik stelde me tevreden met het feit dat ik er gewoon niet tegen kon.
Het interresserde me niet meer te weten of het een ziekte was, of een allergie, of een wetenschappelijk verklaarde oorzaak. Ik laat het zoals het nu nog steeds is: ik kan er niet tegen.

Sterkte
BOL

Voor mij heb ik het wel duidelijk. Ik heb altijd wel iets gebruikt om spanningen te dempen. ptss en borderlinetrekken helpen niet echt voor stabiliteit.

Lees het boek van Allen Carr er op na. De glijdende schaal van plezierig en ontspannen drinken naar de ... afgrond, heel langzaam en voor velen onafwendbaar.... als vliegen in de bekerplant.

Wees niet jaloers op die terrasjesmensen die tussen de middag al heerlijk aan hun biertje of rosé nippen: velen van hen zijn er over enige jaren net zo aan toe als ons!!

Laten we ons schuldgevoel goed onderzoeken: het is dat verrekt lekkere stofje wat ons verslaafd maakte. Nu moeten we helaas zélf afkicken.

En: we kunnen kiezen: ook ik. Bij elke sigaret denk ik eraan, helaas is deze verslaving ook heel erg!!

De vraag is dus meer: hoe komen we er weer van af? !!:$

Bedankt Cathy56,

Ik hou ervan om boeken te lezen over dit onderwerp. Ik ga het opzoeken.

Gr. HetKan...........