Uit de gesprekken bij mijn psych is er o.a. uitgekomen dat ik qua karakter erg perfectionistisch ben en daardoor vrij hoge eisen aan mezelf stel en aan anderen...

Nu weet ik verstandelijk wel dat ik niet van iedereen kan verwachten dat zij net zo'n hoge eisen aan zichzelf stellen als dat ik doe, maar helaas ben ik daardoor vaak teleurgesteld en raak ik geittiteerd wat ik in het verleden dan weer wegdronk !!!
Nu wil ik niet weer in diezelfde valkuil trappen, dus vraag ik me af of er mensen hier zijn die tegen hetzelfde aanlopen en op zij misschien tip en adviezen hebben om ermee om te gaan...

Ik wil eigenlijk alleen maar perfectionistisch zijn in het niet-drinken

Blondie, ik reageer hier graag een volgend keer op okay?
Het is een bekend en lastig fenomeen....

Eens kijken of ik hier iets zinnigs op kan zeggen.
Begrijp me goed, ik ga dan van mezelf uit; ik heb ter ook last van.

Achter mijn perfectionisme zit de angst om het niet goed genoeg te doen. Ik heb hierbij een aangeleerd aantal 'regeltjes' van wat goed/heel goed is (of wat dus te weinig of niét okay is). En die regeltjes of norm komt vanuit mijn jeugd en geschiedenis) De mening van een ander speelt onbewust een rol en ook hún doen en laten. Zolang zij ons loven (waarderen) is het wel in orde, maar o wee als er iets minder goed verloopt..... (in elk geval zien we van onszelf dat we het beste wilden...) Maar wie bepaalt wat goed of perfect is? Wanneer je er over praat met anderen blijken zij er hun eigen ideëen over op na te houden. Het kan zelfs zo zijn dat ze jouw perfectionisme afschuwelijk vinden... (omdat hen dat met hun eigen falen of chaotische natuur confronteert??) Het leukst is natuurlijk voorbeelden te bedenken over perfectzijn - willen zijn..... als je een leuk voorbeeld weet dan hoor ik het graag!

Afgezien van heel zorgvuldig of geprotocoleerd werk is perfectionistisch zijn alleen maar heel erg onhandig (voor jezelf).
Wat helpt is : zelfspot. Of: leer het af daar waar het onnodig is. Laat eens een afwas op het aanrecht staan of sokken op de vloer liggen..... pfff hahaha

Ik heb van mezelf een heel slordige kant ontdekt en trekjes die weinig of niets met perfectzijn te maken hebben. En eigenlijk.... is dat veel prettiger. Te weten dat je een mens bent wiens intenties goed zijn! Ja toch?
Het is tamelijk vermoeiend om vol te houden een halve Heilige te zijn.....

Blondie, hoe is het nu??
Werk je al bewust aan je drang tot perfectie?