Ik vraag me af hoe denken jullie over de term alcoholist? Ik vind het een ontzettend negatief, beladen en naar woord.

Ik heb zelf jaren lang een amfetamine verslaving gehad, ben daar mee gestopt en voel ook geen enkele aandrang om die rotzooi ooit weer te gebruiken (nu meer dan 10 jaargeleden). Toch noem je de mensen die er mee gestopt zijn ook geen amfetamist.

Waarom dan wel alcoholist? Het voelt voor mij een beetje zodra je dat label opgeplakt krijgt en weer een terugval krijgt, je een excuus hebt.

"ja maar ik ben alcoholist" dus een ziekte > kan er niets aan doen .

Wordt het niet eens tijd om die term alcoholist te schrappen? De meeste mensen die ik ken en alcohol misbruikten waren gevoelige en lieve mensen die een

probleem hadden dat ze in hun ogen niet konden oplossen en alcohol misbruikten om dat probleem even te vergeten.

Ik denk dat je de term 'alcoholist' voor je zelf moet gebruiken en eventueel voor 'medealcoholisten'. Verder niet.

En dan bedoel ik 'alcoholist' als iemand die niet overweg kan met alcohol en gevoelig is voor verslaving.

Dat kun je een ziekte noemen, maar daar hoef je niet mee te koop te lopen.

Terugval is menselijk, hoort daarbij, maar 'ik kan er niets aan doen' is geen excuus.

Je kunt er wel wat aan doen, ook al is dat soms beperkt.

Zelf ben ik 'chronisch alcoholist'. ( begonnen met 13 jaar, ben nu 58, tussendoor 5 jaar droog)

Amfetamist, cocaist, heroist, cannabist noemen we samenvattend gewoon junkies.

Alcoholisten zijn ook junkies.

Al jaren geleden was ik bij de AA, daar maakten zij een onderscheid tussen probleemdrinkers en 'echte' alcoholisten.

Die grens is vaag, maar ik denk dat daar een wezenlijk verschil tussen zit.

Ik vind 't prachtig "amfetamist".... beter dan speedjunk. 

Persoonlijk gebruik ik inderdaad voor .mezelf en anderen die langdurig en overmatig alcohol gebruiken de term "alcoholist", geen probleem!

En tevens beter dan "alcholjunk".

Ik ben een insuline-junk

haha Jozefje, jij bent geen junk maar bent het echt nodig

Ik spuit legaal 4 x per dag. Insuline dan wel.

Alcoholisme wordt tegenwoordig beschouwd als een chronische ziekte, die niet ophoudt te bestaan zodra er gestopt wordt met drinken. De situatie verbeter dan wel, maar bepaalde instinctieve beloningsmechanismen blijven in de hersenen bestaan. 

Junkie vind ik een woord voor een verslaafde die doorgaat met gebruiken ook al heeft ie er geen geld meer voor heeft. En daardoor verliest ie door zijn verslaving alles wat ie heeft, inclusief huis.

Na een amfetamine verslaving dan ben je zo goed als levenslang verslaafd aan verslavingen. Ik kan mij niet voorstellen dat dopamine levels ooit nog normale waarden krijgen. 

Dopamine verkrijg je ook in de natuurlijke vorm bv

Een compliment van een ander wat veel met je doet..een aanraking, aai,streel

Heeft veel met aandacht..liefde en echt gevoel te maken

En alcoholist vind ik best een negatief woord

Ik gebruik zelf probleemdrinker....want ja drinken deed je echt niet voor de lol

Alle reserve potjes die je vroegtijdig verbruikt hebt in je leven...kunnen weer aangevult worden.

Kwestie van echt verandering...fysiek, mentaal, sociaal

Leven in balans brengen

En herstel vergt een aantal jaar

Een mens zit mooi in elkaar

Zo mooi dat het zichzelf kan genezen

Bijna te mooi om waar te wezen

Geloof en vertrouw in jezelf

Een feit is niets meer dan een feit. De negatieve lading die het krijgt die geven we er zelf aan. 

Is het erg om een gevoelig type te zijn?

Een adrenaline-junk te zijn?

Verslaafd te zijn aan gamen?

Ik ben een alcoholist. Het is niet leuk. Het feit is niet fataal, ik kan er immers 95 mee worden.

Ik ben een vrouw. Het is leuk en niet fataal. Ik kan er immers 95 mee worden.

Erger wordt het niet.

Emjee, is je vraag misschien: Vinden jullie het vooroordeel dat mensen over ons, alcoholisten, hebben óók zo vervelend?

Ja Emjee, dat vind ik ook zo vervelend. Ieder vooroordeel is vervelend. 

Kunnen we de term "alcoholist" niet vervangen door het  alcoholprobleem "Bonnie St. Claire syndroom" te noemen?

Beste Jozefje,

Mijn vriendelijk verzoek om privacy van iedereen met een verslavingsprobleem te respecteren.

Daar vallen Bekende Nederlanders ook onder.

Dat hoeft op dit prikbord niet nog eens uitvergroot te worden.

Als je begrijpt wat ik bedoel.

Misschien is zij wel een van de deelnemers aan dit forum.

Roberto.

Vriendelijk verzoek om niet meer op mijn berichten te reageren.

Ga eerst je eigen probleem maar eens aanpakken.

Succes.

Beste Jozef,

Ik ken dat gepingpong wel.

De bal terugspelen is makkelijk.

Nadenken en terugkoppelen naar jezelf is wat moeilijker.

Geeft niet, daar worstel ik zelf ook mee.

Jij wil niet meer hebben dat ik reageer op jou berichten. Ik respecteer dat.

Ik verwacht nu hetzelfde van jou.

Succes en ik wens je alle goeds in de toekomst.

Jozef,

Ja, daar heb ik een reden bijgeschreven en nader toegelicht.

Geldt die reden ook voor jou?

Met heen en weer gerespecteer komen wij beiden volgens mij geen stap verder.

Alcoholist vind ik een hele negatieve term, ik kijk daarbij beelden van iemand die de hele dagen doordrinkt, een fles sterke drank per dag, en flinke ontwenningsverschijnselen als -ie niet kan drinken.

Ik heb het zelf liever over een probleemdrinker, maar dat is erg breed en dekt de lading misschien ook niet goed. Iemand die niet zonder twee glazen per wijn kan is volgens de definitie een probleemdrinker, maar of deze persoon echt een probleem heeft? Misschien is er pas sprake van een term als "probleemdrinker" of "alcoholist" als er zonder alcohol niet meer normaal gefunctioneerd kan worden? 

Zelf zie ik het drinken an sich niet als een probleem, maar meer als een consequentie van een bepaalde problematiek, bijvoorbeeld depressie, fysieke/mentale pijn, angst, stress etc. Overmatig drinken is een gevolg van problemen, niet de oorzaak; al is er wel sprake van vaak een vicieuze cirkel. 

Wat is een naam. We gebruiken taal om iets duidelijk te maken en proberen op die manier iets in een hokje te stoppen.

Mijn beeld van een alcoholist is bepaald vanuit mijn jeugd. Toen had je in Rotterdam zwervers die zwaar aan de drank waren en ook spiritus dronken.

Zie ik mijzelf als alcoholist, nee. Zie ik mij als probleemdrinker, nee.

Mijn eerste glas alcohol dronk met mijn 20ste jaar. tot mijn scheiding dronk ik heel sociaal en enkel een enkel glaasje in het weekend. Na mijn scheiding ging het voor een korte tijd fout. daarna 20 jaar droog en daarna een paar keer een aantal dagen de mist in.

Mijn mening is dat ik gevoelig ben voor alcohol en dat het beter is dat ik er vanaf blijf.

Als de maatschappij wil dat ik nu in het hokje alcoholist past, mij best. Leg er geen seconde wakker van. Ik weet wel beter en dat is het belangrijkste. De rest zal mij de anus oxideren.

Voor diegenen hier op het forum die de drank achter zich hebben gelaten, wees trots op jezelf en hoe ze jullie vroegere drank gebruik noemden, ach, zal jullie de anus oxideren.

Voor de mensen die nu drinken, zorg ervoor dat je over een poosje kan zeggen, ach die periode, zal me de anus oxideren.

Kan nu wel wat kruipolie gebruiken.

Alcoholist is een woord die vaak een bepaalde (negatieve) betekenis krijgt afhankelijk van de context. Er wordt soms mensen bedoeld die zoveel alcohol drinken dat zij hun eigen gal hun galblaas aan het verteren zijn, oftewel mensen die zelfs kunnen sterven als ze ineens stoppen. Soms worden er maatscappelijke "loosers" mee bedoeld en soms iedereen die meer dan 3 drankjes per dag drinken, elke dag van de week. Soms is het een scheldwoord.

Net zoals het woord God, dat in de taal zoveel betekenissen heeft, is een discussie alleen mogelijk als van te voren wordt uitgelegd wat het woord in de discussie betekent. Alcoholist is ook zo'n woord. 

Vind ik. 

Dus...... 

Maandagmorgenfilosofie.

Niet alleen in onze taal is het zo, ook in Engels, Frans, Duits:

Ik heb Parkinson, ik heb obesitas, ik heb darmklachten enzovoort, maar ik ben verslaafd.

Ik ervaar dat als stigmatiserend.

Dus wat mij betreft:

Ik heb een alcoholprobleem.

En ik hoop over enige tijd met een gerust geweten te kunnen zeggen: ik heb een alcoholprobleem gehad.

Waarbij ik voor mezelf dan wel alert blijf om niet weer een probleem te krijgen.

Al het negatieve wat hier aan het woord alcoholist wordt "toegedicht" is op mij wel van toepassing.

Dus ja, ik ben een alcoholist.

Ik heb dat etiket opgeplakt gekregen en dat zal ook altijd blijven zitten.

De letters op dat etiket zijn wel aan het verbleken, nu ik ruim zes jaar in mijn herstelprogramma zit.

Niet iedereen kan meer lezen wat er op dat etiket staat, vooral mensen die me pas later hebben

leren kennen kunnen daar geen "chocola meer van maken".

Geef mij echter één borrel, en de kans is levensgroot aanwezig dat dat er één teveel is.. dat de negen die

daarop met grote waarschijnlijkheid zullen volgen niet genoeg zijn.

Alleen door mijn nieuwe kijk op het leven te blijven toepassen kan ik de letters op mijn etiket

steeds verder laten vervagen.

Ik heb mijn etiket aanvaard, ben blij dat ik weet dat ik dat etiket heb.

Niemand hoeft na verloop van tijd mijn etiket meer te kunnen lezen, maar zelf moet ik

me er terdege bewust van blijven. Pas toen ik voor mezelf toegaf dat ik alcoholist was

kon ik aan mijn herstel gaan werken.

Ja Kohtje,

De term 'alcoholist' is in eerste instantie voor jezelf bedoeld, om alert te blijven.

Veel mensen zien blijkbaar een alcoholist als iemand die er erger aan toe is dan zij zelf.

Zo iemand is altijd wel ergens te vinden.

Waar het volgens mij om gaat is dat je voor jezelf onderkend dat je een probleem met alcohol hebt.

De term 'probleemdrinker' suggereert voor mij: als het probleem over is kan ik weer 'sociaal' drinken.

Voor sommige mensen is dat misschien ook wel het geval.

Maar alcohol kan een dusdanige invloed op je hersenen / lichaam hebben dat sociaal drinken nooit meer mogelijk is.

Of je bent genetisch extra gevoelig voor de werking van alcohol.

Alcohol is het probleem.

Niet een echtscheiding, ontslag, verlies van een dierbare, of wat dan ook.

Niet iedereen die dat meemaakt gaat aan de drank.

Vandaar de term 'alcoholist'.

Ook ik gebruik niet vaak het woord alcoholist omdat ik ervaren heb dat mensen hier echt het beeld van de zwerver op de markt met het blik bier voor ogen hebben. In hun ogen kan ik dit niet zijn. Dus word mijn verhaal niet serieus genomen.

Ik zeg meestal dat ik een probleem met alcohol heb. Dan komt er eerder een gesprek op gang.

Zelf noem ik mezelf wel alcoholist omdat het voor mij de lading goed weergeeft.

ik weet nl. dat ik geen druppel meer kan drinken. Daarvoor vind ik het gewoon te lekker.

Ik heb nog steeds geen gelijkwaarde (wat betreft lekker vinden) gevonden.

Ik zou het bijna gaan drinken omdat ik het lekker vind, nodig voor het wegdrinken van van alles heb ik het niet meer.

Dus daarom noem ik mezelf wel alcoholist. Om me scherp te houden.