Lieve mensen,

o.a. dankzij jullie steun heb ik mezelf er toe bewogen om de twee weekse klinische detox bij Victas te gaan doen. Inmiddels ben ik 30 dagen nuchter en ik wil mijn ervaring met jullie delen. Omdat ik het graag deel met mensen die me begrijpen, en misschien ook dat iemand hier ooit komt met twijfels en er wat aan heeft. Dus bij deze.

Ik ben maandag 20 juli in de ochtend opgenomen. Echt veel informatie krijg je niet van te voren. Alleen de regels en dat er voor de rest geen behandeling (daarmee bedoel ik therapie of bezigheden) is. Bij aankomst had ik een controle bij de arts. Daar moest ik blazen. Later kwam ik er achter dat wanneer je niet nuchter aankomt, je apart in je kamer wordt gehouden tot je dat wel bent. Ik was van te voren onder de indruk dat je dan gewoon naar huis gestuurd werd. Waarschijnlijk wordt dat zo gecommuniceerd om te voorkomen dat iedereen daar kats lam aan komt zetten. Uit de controle bleek dat mijn lever schade had (wist ik) en dat mijn maag, alvleesklier en darmen ontstoken waren. (wist ik niet) Ik kreeg medicatie voorgeschreven tbv de ontwenningsverschijnselen. Helaas is de communicatie nog niet zo, dat je daar een overzicht van krijgt. Je moet er dus een beetje op vertrouwen. En dat deed ik wel.

De eerste week was zwaar. Eerst lig je plat van de medicijnen die op dag 3 worden afgebouwd. Helaas begint dan de lichamelijke ellende pas, in mijn ervaring. Gelukkig handelde de arts snel, en werd de medicatie weer bijgesteld.

Je krijgt te maken met een groep mensen die echt heel erg verschillend zijn. Ik ben extreem gevoelig voor andere mensen (oh ja, daarom dronk ik onder andere zo veel, goeie reminder) en ik had het daar moeilijk mee. Niet iedereen is 100% gemotiveerd. Sommige mensen willen af van blowen, maar niet drinken. Of andersom. Niet iedereen heeft een eigen huis, of bezigheden. En dan wordt zo'n huiskamer al snel heel klein.

Waar ik God, de Nederlandse staat en elke belastingbetaler op mn blote knieeen voor heb bedankt is m'n kamer. Er is een prima bed, een bureau, een kledingkast en een EIGEN douche en toilet. Kon wel janken zo blij was ik. Uit vorige ervaringen weet ik dat dat niet altijd zo is. Over de maaltijden werd regelmatig geklaagd, maar die waren echt niet slecht. Vegetarisch, halal, alles was geregeld.

In de tweede week werd ik wat rustiger. En dan komen de emoties aanzetten die je al die tijd hebt weggezopen. Dat is kut want tenzij je iemand hebt in je groep waar je lekker mee kan praten, zit je daar maar een beetje mee. Nu had ik nog wat werk, en hobbies dus ik kwam mn tijd wel door. Maar ik zag een aantal mensen goed wegzakken die die dingen niet hadden. Ik kan dus echt iedereen aanraden die dit overweegt, om te zorgen dat je nadenkt over je tijdsbesteding. Vergeet moeilijke boeken, of die dingen die je nog wou afronden. Zorg voor een laptop, met muziek of films waar je gedachteloos naar kunt kijken. En zet ze op je harde schijf want wifi is niet al te best daar.

Na vijf dagen mag je alleen een uurtje naar buiten. Daarvoor alleen onder begeleiding, even naar de AH ofzo. Ik heb dat heel lang uitgesteld, omdat we midden in het centrum van Utrecht zaten. Waar ik geboren ben. En me 15 jaar stelselmatig bezopen voor schut heb gezet. Dat was dus even lastig. Aan de andere kant wordt je ook wel goed geconfronteerd met je al oude valkuilen. Een terrasje pakken met een spa rood levert alleen maar stress op. De Albert Heijn op de Twijnstraat zit naast de Gall en Gall. En op zaterdagmiddag lijkt het plotseling alsof IEDEREEN met een blik bier aan de Oude Gracht zit. Dus dan voorlopig al die dingen maar even niet. Het MOET niet. Niks is belangrijker dan je herstel.

Ik mocht bezoek ontvangen van mn zoontje op afwijkende tijden. Daar werd een aparte ruimte voor gereserveerd, wat heel fijn is.

Twee weken leken heel kort, maar duurden uiteindelijk heel lang. Wel lang genoeg, dat moet ik wel zeggen. Je hebt het wel echt nodig. Ik ben heel bang weer naar huis gegaan en de eerste paar dagen niet zo veel gedaan. 'Savonds eten bij een buurvrouw, boodschappen doen in een andere winkel dan waar ik normaal kom. Ik moet echt weer even mn draai vinden.

Ik heb mijn zoon vier weken niet bij me gehad. Dat is mijn investering in de rest van mn leven met hem. Ik kan niet zeggen dat ik op een roze wolk zit, of elke dag opgewekt wakker wordt. Ik heb wel meer energie, maar dat gaat ook even hard weer op aan het dagelijks omgaan met dingen die ik eerder gewoon weg dronk. De depressie blijft, hoewel minder aangezet door drank. De angst voor de buitenwereld blijft ook, maar dan zonder kater. De drang om te drinken is ook nog niet weg. Maar het dwangmatige wel, want door die twee weken breek je simpelweg door de lichamelijke afhankelijkheid heen.

Terugkijkend besef ik dat ik dit NOOIT alleen thuis had kunnen doen. Ik ben eerder twee jaar droog geweest, maar toen zonder lichamelijke verschijnselen. Deze keer ging dat niet meer. Elke poging die ik deed om te stoppen, staakte ik op het moment dat het lichamelijk zo slecht ging dat ik dacht dat ik dood zou gaan. En dat ik niet meer voor m'n zoontje kon zorgen. Als je daar zit, kan je dat laten gebeuren. Er wordt voor je gezorgd, en er kan ook niks gebeuren als je medicatie slikt om die afkickverschijnselen te onderdrukken. Dat was de veiligheid die ik nodig had.

Lang verhaal geworden, maar ik hoop dat het wat bijdraagt. Ik moet ergens nog even graven om wat trots te vinden voor mezelf, dat ik nu echt een maand clean ben. Dat ik het echt heb gedaan. Ik ga maar beginnen door het in m'n handtekening hier te zetten.

Bedankt voor al jullie steun, lieve schatten

Welkom terug Nerys

petje af voor je verhaal

en je maand investeren.

Ik hoop oprecht dat je niet in

de verleiding komt deze maand

ooit nog geweld aan te doen met weer drinken.

Dit is een zo kostbare basis voor jou, en je zoontje,

dat verdient om door de emoties, je verleden en

het doorploeteren(soms) heen te gaan en van een

nuchtere toekomst te gaan genieten. :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: verdiend!

Hoi!

Knap dat je je verhaal zo hebt neergezet! Als je moeite hebt met sociale contacten, zal dit ook niet evident geweest zijn.

Zoek je nu ook hulp voor je psychische moeilijkheden? In mijn ervaring worden die echt niet erger, maar wel duidelijker. Zo de moment om er wat mee te gaan doen.

Anderzijds zijn bij mij de paniekaanvallen die ik kreeg in de auto zomaar verdwenen.

Ik merkte ook dat niet drinken me meer honger gaf. Niet onlogisch omdat alcohol ook calorieën zijn. Lukt het om ook te eten als je honger hebt?

Ben zelf nu een maand en 5 dagen nuchter. Bijna even lang als jij dus. Kunnen we lekker bij elkaar terecht!

Succes vandaag! ( want met een dag per keer lukt het het beste)

Wauw....

Succes met alles wat je doet!

Geweldig Nerys. Een reuzestap en heel dapper dat je het zo hebt opgeschreven

Mooi om te lezen. Ik ben nu opgenomen en ook blij met mijn eigen kamer. Veel succes verder 

Heel veel succes kaboutertje! Hoe lang moet je nog?

Ik hoop dat je nu voldoende kracht hebt, om door te zetten.

Heb je nu hulp daarbij?

Want als je er nu ineens alleen voor zou staan, lijkt het me dat je zo in een gat kunt vallen?

In ieder geval heb je de weg naar dit forum gevonden en ik zou er zeker gebruik van maken om dagelijks mee te doen bijvoorbeeld, elke dag is er een dagpact waar je je weer aan kunt sluiten om niet te drinken.

Zelf gebruik ik nog refusal, heel weinig, 2 x per week een halve maar ik slik het nog maar wel omdat ik al vaker ben gestopt en helaas ook al vaker toch weer eens voor de bijl ging. Dat wil ik niet meer. Nu volg ik nog therapie en als dat over een week of drie is afgelopen, ben ik van plan toch een of andere groep te gaan bezoeken, AA of NA, zodat ik niet alleen via dit forum maar IRL contact hou en vooral voor ogen blijf houden, dat ik altijd alert zal moeten blijven. Een ongelukje zit in een klein hoekje, weet ik inmiddels en ik weet ook dat ik het niet meer wil. Hoeveel ongeluk en en narigheid drank met zich mee brengt, weet ik ook.

 

Ik hoop dat jij ook een weg vindt. Misschien doe je hier wel tips op van hoe anderen er mee om gaan. En misschien is er ook iets, speciaal voor ouders met nog jonge kinderen? Zou fijn zijn. Ik weet helaas hoe lastig het soms ook is, als alleenstaande ouder, juist omdat je altijd alleen voor lastige keuzes maakt: je mist de feedback op cruciale momenten van iemand die net zo betrokken is bij je kind, als jij bent. Dan is een oma of ander familielid toch niet hetzelfde als ouder zijn, vond ik.

 

Maar eerst maar eens nuchter blijven

Top gedaan en dank voor het delen!

 

Loen

Ik weet dat Victas een groep heeft voor kinderen vanaf 8 jaar met (ex)verslaafde ouders. Mijn zoon is bijna 6. Ik weet niet of er groepen zijn voor ouders met jonge kinderen. Ik ga daar wel naar informeren. Juist als ze jong zijn is het soms moeilijk om op de been te blijven omdat het dagelijks leven maar door gaat. Als ik wat vind zal ik het zeker melden!

Hoi!

Knap dat je je verhaal zo hebt neergezet! Als je moeite hebt met sociale contacten, zal dit ook niet evident geweest zijn.

Zoek je nu ook hulp voor je psychische moeilijkheden? In mijn ervaring worden die echt niet erger, maar wel duidelijker. Zo de moment om er wat mee te gaan doen.

Anderzijds zijn bij mij de paniekaanvallen die ik kreeg in de auto zomaar verdwenen.

Ik merkte ook dat niet drinken me meer honger gaf. Niet onlogisch omdat alcohol ook calorieën zijn. Lukt het om ook te eten als je honger hebt?

Ben zelf nu een maand en 5 dagen nuchter. Bijna even lang als jij dus. Kunnen we lekker bij elkaar terecht!

Succes vandaag! ( want met een dag per keer lukt het het beste)

Ja, die problemen zijn weer heel helder nu haha. Deels is het ook een kwestie van accepteren wie ik ben. Ik ben geen sociaal persoon, en ik heb veel rust en structuur nodig. Veel van die dingen heb ik vroeger in therapie wel gehad, maar toen had ik nog de kont tegen de kribbe Nu niet meer en kan ik daar wat mee. Elke dag kleine doelen stellen helpt. Ik ga zeker wel op zoek naar een persoon waar ik af en toe mee kan praten en kijken hoe de dingen staan.

En jij ook gefeliciteerd met je maand droog, top! We gaan er samen voor dan

Hoi Nerys!

Wat ontzettend knap en goed dat je hebt doorgezet en er zo doorheen bent gerold. Je bent nu een maand droog, hoe mooi is dat!

Je kunt oprecht trots zijn op jezelf.

 

Wat zijn je plannen om droog te blijven? En om de andere issues nog aan te spreken?

 

Geniet van wat je hebt bereikt; veel succes!

Ik heb mn valkuilen redelijk goed in kaart. Om die te vermijden heb ik regels gemaakt die misschien redelijk drastisch lijken, maar daar heb ik maling aan. Ik heb (gelukkig misschien) geen grote vrienden groep. Mijn familie is goed op de hoogte. Het was belangrijk voor mij om te geloven dat mijn nuchter zijn altijd prioriteit nummer 1 is en blijft. Niks is belangrijker. Geen drankjes voor bezoek tijdens verjaardagen. Geen etentjes op een terras waar alcohol geschonken wordt. Ik kan daar nu nog niet mee omgaan en ik hoef ook niet te weten wanneer ik daar wel klaar voor ben. Die druk is er af. Eye on the ball, dus

Valkuilen in kaart en duidelijke vaste plannen... Klinkt super!

You go girl!