-

Jeanne, eerst zou ik kijken of ikzelf de verantwoording kan nemen

om niet meer te drinken. Nu lijkt het alsof de partners jouw achterdeurtje vormen.

En wat ook belangrijk is nu; je schrijft over vriendschap maar nog niet over liefde.

Als er al sprake is van echte liefde, dan zou ik vriend vragen me te steunen en misschien

samen stoppen? In mijn relatie was partner gestopt toen ikzelf dat nog niet kon/wilde, want

ik zat nog volop in de ontkenning. Pas na een jaar nadat hij weg ging, was ik zover.

mij hielp het om het alleen te doen. Maar ik ben nogal een een einzelganger dus die ken ik

wel van mezelf. En ik heb zelf partners te lang schuld gegeven aan mijn fouten, ik hoop dat

nooit meer te hoeven doen.

Mijn vrouw drinkt voor het avondeten meestal twee glazen wijn. Toen ik stopte met drinken was ik daar na een paar weken wel aan gewend en deed het me niet zoveel meer.

Ik heb sinds mijn stoppen tweemaal meegemaakt dat ik kon merken dat ze had gedronken en dat vond ik niet leuk. Omgekeerd heeft zij dat natuurlijk heel vaak meegemaakt.

Samen stappen doen we niet; wel soms een bezoekje of een etentje. We blijven dan eigenlijk nooit lang hangen en van doorzakken is geen sprake. Voor mij is het moment dat mensen om mij heen aangeschoten beginnen te raken ook meestal het moment dat ik opstap.

Mensen om mij heen (inclusief mijn vrouw en mijn sportmaatjes) brengen mij dus niet meer in de verleiding, zoals jij het noemt. Dat heeft wel een tijdje geduurd voordat ik zover was. En als er doorgedronken gaat worden, ben ik weg. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als mijn vrouw teveel zou drinken en ik niet meer.

-

Om te kunnen drinken verzinnen we vaak allerlei slappe excuses. Daar heeft je dochter helemaal gelijk in.

Als je nu kunt stoppen is dat sterk natuurlijk.

Maar als je een aanloopje gebruikt naar 1 oktober en dan stopt, is dat ook niet zo vreselijk.

-

Veel succes, Jeanne!

Ik moet zeggen dat ik nu ik 4 weken gestopt ben met drinken minder moeite krijg met het drinken van mijn partner. Soms triggert het me nog wel, maar dat mensen drinken zal ik altijd blijven tegen komen. Ik wil zelf niet meer drinken,dat is mijn eigen keuze en besluit. Ik moet dat zelf kunnen. Ik wil niet meer afhankelijk zijn van de keuzes van anderen. Dus ook niet of mensen/ partner wel of niet drinkt. Natuurlijk is het soms lastig, maar ik hoef niet beschermd te worden door alcohol bij mij vandaan te houden. Ik moet mezelf wapenen en beschermen. Bezig zijn met mijn eigen herstel, dat is wat nu bovenaan staat.

Ik drink niet meer.

Het was en is mijn probleem

Een hele tijd heb ik moeite gehad om tussen drinkende mensen te begeven.

Ik voelde me eenzaam..buiten gesloten

Nu is het mijn keuze om nooit meer te drinken

Ik hoef niet meer.

Ik hoef me er ook niet te zijn waar ik niet wil zijn.(elk feestje is niet altijd een feestje)

Ik ben milder naar mezelf toe.

Mijn partner drinkt..in mijn ogen meer dan goed voor hem is.

Als ik hem aanspreek over zijn drinken ontkent hij dit.

Zo herkenbaar ..ik was ook zo

Hij zal dit zelf moeten ondervinden.

En ik mag er geen last van ondervinden

Ik heb hem wel gister verteld dat ik het niet fijn vind om alcohol te halen voor een ander..dus ook niet voor hem.

Voor een feestje heb ik geen probleem maar geen dagelijkse of wekelijkse boodschappen.

Alcohol past niet meer bij me.

Evenals sigaretten.

Dat is mijn keuze maar ook mijn trots

Succes Jeanne

-

-