Toen ik gestopt was met drinken was het euforie. Nu zit ik in een serieus dipje. De HA heeft AD opgestart. Voel me nog beroerder.

Iemand ervaring met een depressie na het stoppen met drinken?

Laat me het weten aub ik ben ten einde raad.

Herkenbaar.

Euforie en dipjes.

Pieken en dalen.

Alles of niets

Op eigen benen of hulpverlening

Lachen of huilen

Het blijft nog een weg zoeken hierin....balans zoeken.

Zelf trek ik regelmatig aan de bel bij mijn huisarts..als ik het weer eens niet zie zitten.

Eerder voelde dat als zwakte..nu voelt het als kracht om door tegaan

Telkens toch een stap verder in proces.

Gesprekken psycholoog werken bij mij goed.

Ik heb van mijn leven nog nooit zoveel gehuild als de laatste 5 jaar.

Happydays..ja bent goed bezig.

Je vraagt hulp aan huisarts..hier op forum

Dat zijn ook lichtpuntjes die jij ook ziet.

Hoop dat je snel een beetje beter voelt

Hoi HappyDays,

De dagen zijn dus alles behalve happy

Hoi Happydays,

Ik verwar je met happiness. Hoe lang drink je nu niet?

Gewoon nieuwsgierigheid van mij.... willen weten hoe en wanneer de somberheid mogelijk op kan duiken.

Dat lijkt me een but ervaring; bij mij nam de somberheid juist af.

Vertrouw erop dat je hulp hebt nu.

En idd zou het fijn zijn wanneer je je in je eigen omgeving kunt optrekken aan iemand.

Ik wens je veel sterkte!

Volgens de presentatie van Els Noorlander kunnen je hersenen na een maand of drie weer stofjes aanmaken die horen bij je blij en opgewekt voelen. Dat verklaarde voor mij toch wel de leegte, het gat, dat ik voelde toen ik stopte met drinken. Langzaam maar zeker ging ik me na wat maanden beter voelen.

Ik meen dat jij al wat langer droog staat dan die drie maanden? Anders is het misschien nog even een kwestie van geduld?

Ontzettend vervelend voor je, maar goed dat je contact met je huisarts hebt opgenomen.

Ook ik ben bekend met depressies, helaas.

In relatie tot het gestopt zijn: het lichaam reageert op het ontbreken van dopamine-signalen nu je geen alcohol meer drinkt. Dat schopt de hormoonhuishouding behoorlijk in de war. Er is tijd nodig om de ontregelde chaos te 'resetten'. Begrip voor wat jouw lichaam te doen heeft kan helpen. Ik raad je daarom aan je te verdiepen in hoe het werkt in die neurologische fabriek. 

Dat is tenminste mijn methode om te verdragen wat ik ervaar als depressieve neigingen. Ook 'geesttraining', via meditatie, helpt hierbij; leer jezelf de depressieve gedachten om te buigen.

Maar goed, het is een moeilijk onderwerp waarbij ieder voor zich het best weet wat te doen.
Ik begrijp dat je euforie nu venijnig terugslaat. "les extremes se touchent", de uitersten liggen dichter bij elkaar dan het gemiddelde bij een van beide.
Verwachtingen kunnen worden bijgesteld, hoe moeilijk dat ook is. Volgens mij is het onlosmakelijk verbonden met het stoppen met drinken. Maar dat raakt weer aan het waarom je wilt stoppen.

Vaak gezegd: het wordt er niet gemakkelijker op. Emoties raken dieper, en dat dan ook nog via een ontregeld systeem.
Je hebt er weinig aan misschien nu, maar tijd is het beste medicijn.
Ik heb zelf over 15 jaar allerlei AD geslikt, de bijwerkingen waren het me niet waard. Voordat ik een eerste stoppoging waagde in 2011 ben ik eerst met de AD gestopt. Daarvan heb ik geen spijt. Wel betekent het dat ik me bewust ben van het feit dat ik niet voor de 'gemakkelijke' weg opteer; in mijn geval werkten de pillen niet zoals bedoeld.

Ik hoop voor jou dat je rust vindt om wat je nu slikt z'n werk te laten doen. Kijk eerst eens hoe het over 4 weken gaat. En ja... die tussentijd moet je door zien te komen. Dat is niet anders.

HappyDays.... sad days horen erbij, maar dat weet je vast.
Ik hoop dat je de kracht blijft vinden om in beweging te blijven, goed voor je lichaam te zorgen en de komende maanden je gezicht gericht te houden op het licht.

Sterkte.

Bedankt voor jullie reacties.

De psychiater schreef mij 2 soorten pillen voor. De AD moet ik ophogen en er nog iets anders bijnemen. Ik durf het gewoon niet te googlen wat het is want ik voel me al zeer slecht met een halve AD laat staan nog iets erbij.

Gelukkig heb ik wel steun rond mij en ja ook iemand die me aan mijn arm neemt om toch maar de moed te vinden om een wandeling te maken.

Ik dacht dat stoppen met drinken alleen maar positieve dingen ging meebrengen. Dat is niet zo voor het ogenblik en ik moet het aanvaarden.

Ik dronk veel weg blijkbaar.

Ik ben helemaal tegen die pillenhandel maar alleen red ik het niet.

Even de hatelijke bijwerkingen doorstaan en hopen op beterschap.

Ik zal en ik wil niet drinken.

Ik ga hier af en toe schrijven hoe ik me voel.

Ik wens jullie een fijn weekend toe 

Ik moet mij door de dagen heen sleuren. 

Elke morgen kom ik wenend wakker en wat me nu het meest verontrust is dat ik terug aan de alcohol begin te denken.

Het ging me makkelijker toen ik dronk.

Ik weet dat ik geduld moet hebben tot de medicatie aanslaat en dat gaat niet van de ene dag op de andere.

Ik weet ook als ik ga drinken ik mij nog slechter zal voelen.

Als ik een half uurtje wandel dan is het precies of ik een marathon gelopen heb.

Dat blijkt normaal te zijn heb ik gelezen. Mijn geest legt mijn lichaam plat.

Ik weet het niet meer ik pieker me suf.

Hou vol! Ik hoop dat je je morgen al wat beter voelt.

Het moet een keer beter worden.

ook de happy days zijn in aantocht.

Sterkte...hou vol

om niet te drinken...

Het maakt het echt erger en moeilijker als je dat wel doet.

Succes

Op de AA bijeenkomst de nodige traantjes laten lopen. Gesproken over hoe ik me voel. 

Eerlijk geweest en laten weten dat ik aan de drank gedacht heb. 

Dat ik me leeg en uitgeput voel en dat ik bijna de kracht niet heb om door te gaan.

Een lieve mevrouw uit de groep riep me tijdens de pauze en vertelde me dat ze dit ook meegemaakt had en dat ze maar al te goed weet hoe ik me voel. Gisteren ook een telefoongesprek gehad met iemand van het forum die dit ook allemaal doorstaan heeft.

Ze zeggen beiden hetzelfde. Geduld en je komt er wel. Dit gaat over. 

Wat ik nu voel zijn gewoon de symptomen van een zware depressie

Ik moet geloven dat mijn kracht  terug zal komen en dit kan enkel als ik goed voor mezelf zorg.

Dit wil zeggen dat ik de drank moet laten staan. 

"Drank voegt niets toe" heb ik in het begin dagelijks tegen mezelf gezegd. Ik geloof daar echt in,dat het nergens goed voor is voor mensen zoals ik.

Het was een soort mantra voor me. Ik had het gelezen bij Huttula volgens mij.

Misschien heb je inderdaad wel last van depressie, dat weet ik niet. Zelfs dán doet het geen goed volgens mij.

Veel sterkte!

Voor onder de riem

En het komt goed❤

Heb je gelezen... je hebt het zwaar te verdragen. Probeer het te zien als een lichaams'reset' - je hormoon-/vitamine-/mineralenbalans is geheel van slag +
in mijn 'ogen' slaat depressie toe wanneer je een tijdlang een topsportprestatie hebt geleverd,
zo werkt dat een beetje bij mij (zelfs al na 2 intensieve, zelfs fijne, dagen krijg ik een 'klap').
 

En ja, het drankduveltje benut de tijdelijke (!) slapte venijnig en gaat weer zeuren in je hoofd.

Ik hoop dat je rust kunt vinden. Het gaat echt helemaal zeker weten voorbij. Je bent er dan doorheen en zult dan pas merken hoeveel je dan weer hebt geleerd. Dat levert je trots, kracht - zo groeit een mens.
Het verdragen, doormaken is het zwaarste dat ik kan bedenken. Daarom wens ik je heel veel rust,
en liefs.

Kennen jullie het verhaal van de zwarte hond?

http://www.omgaanmetdepressie.nl/hulpinstanties

Happydays, hoe gaat het nu met je?

http://www.telegraaf.nl/binnenland/27257745/__Veel_te_veel_antidepressiva_voorgeschreven__.html