Hallo allemaal. 

Ik ben 21 jaar en ben sinds januari gestopt met drinken. Ik heb best lang middelen gebruikt. Eerst blowde ik elke avond, van mn 18e tot 19,5. Daar ben ik mee gestopt. Daarna ben ik, zonder dat i er erg in had, begonnen met drinken. Dit heeft ongeveer 2 jaar geduurd. Inmiddels ben ik sinds januari gestopt met drinken (en sigaretten roken). Het ging eigenlijk heel makkelijk, ik had geen trek en totaal geen behoefte. Ik vond eigenlijk ook dat het veel te makkelijk ging.

Nu heb ik nogal een stresvolle periode gehad en alles stapelde zich steeds verder op. Laatste is de bom letterlijk gebarsten en alle emoties die ik heb weggedronken kwamen er afgelopen tijd uit. Ik ben zo verdrietig en boos. Ik heb me echr in tijden niet zo rot gevoeld..

En het ergste van alles merk ik dat ik super eenzaam ben. Gezien de thuissituatie heb ik dit probleem nooit met mijn moeder besproken, ik wilde haar niet met nog meer problemen opzadelen. En ik praat er wel over met vrienden maar die begrijpen het eigenlijk niet. Ze zeggen steeds dingen als 'het komt wel goed'. En dat geloof ik ook wel, maar op dit moment voel ik me gewoon zo alleen hierin. Alsof niemand zich echt om me bekommerd of echt veel om me geeft(dat is natuurlijk niet zo, maar zo voelt het).

Ik ga volgende week 2 weken met school op reis. Ik ben zo bang dat ik me de hele tijd rot voel en dat iedereen om me heen blij is en ik als enige zo in de put zit ..

Sorry, ik wilde dit vooral van me afschrijven. Misschien heeft er ook iemand tips wat ik kan doen om me op het moment beter te voelen en misschien minder eenzaam. Dat alles goed komt heb ik al vaak gehoord en dat is ook zo, maar het bied me helaas geen steun.

Bedankt

Hoi Emeline

Ik ben nou niet de aangewezen persoon om je hierin te helpen (net 2 dagen gestopt met drinken) maar ik begrijp je wel.

Het eerste wat in mij opkomt is om hulp te zoeken bij mensen die hierin gespecialiseerd zijn.

Ga naar je huisarts en leg het voor, deze weet welke wegen je kan gaan bewandelen als je dat zelf wilt.

Dat er tegen je gezegd wordt "het komt goed" en "het valt wel mee" herken ik heel erg...je moet het zelf doen maar er zijn anderen die je hierin wel kunnen begeleiden en steunen, onder andere op dit forum heb ik gemerkt!

Heel veel sterkte!

Hallo Emeline. Welkom, en schrijf de dingen gerust een beetje van je af hier, misschien helpt dat al een beetje. Ben je erg op jezelf over het algemeen? En zit je veel binnen als je de stress voelt opkomen? Misschien helpt het wat als je wat aan sport zou doen of gewoon af en toe buiten gaat hardlopen of een eind stevig fietsen of zo.

Nog een tip als je je eenzaam voelt is iets te gaan doen aan wat men tegenwoordig "mindfulness" noemt , maar ik weet niet of het bij jou goed werkt. Je kunt via google misschien wel wat oefeningen in die richting vinden, maar het kan bijvoorbeeld zo: 

Ga lekker zitten in een omgeving waar je niet wordt afgeleid. Dat kan binnen of buitenshuis zijn, maakt niet uit. Doe je ogen dicht en concentreer je op je ademhaling terwijl je rustig in en uit ademt. Laat dan je gedachten een voor een over je ledematen gaan. Je linker bovenarm, de elleboog, de onderarm, je linkerhand, voel dat ze ontspannen en dat jij het bent die daar zo rustig zit. Dan je rechterarm en op op dezelfde manier je beide benen, je lijf, je hoofd, Neem er rustig de tijd voor. Na een tijdje probeer je te denken aan een plek buiten in de natuur waar je graag zou willen ronddwalen. Een bos, een weiland, de oever van een rivier of een stil strand misschien. Loop er in gedachten rond en bedenkt wie je zou willen zijn, waar jouw liefste geluk te vinden is en laat het gevoel daarover toe. Na een tijdje laat je je gedachten weer langzaam terugkomen bij hoe je zit en waar je bent en doe je rustig je ogen open. Als het goed is ben je dan lichamelijk en geestelijk lekker ontspannen en kun je er wat beter tegen. Je kunt het vaker doen als het bevalt, een paar keer per week of zo.

Succes.

Bedankt voor de lieve berichtjes! Ik kan dat echt waarderen

Ik hoor inderdaad veel positiefs over mindfulness. Ik ben er heel toevallig gister mee begonnen. Ik ga gewoon die oefeningen vaak doen!

Ik ben over het algemeen graag onder de mensen. Dan voel ik me ook vrolijk, omdat ik dan afgeleid ben. Ik denk dat het nu belangrijk is dat ik alle emoties er even uitgooi. Ik hoop dat ik me dan ook wat beter voel. En ik denk dat dit forum me ook zal helpen, het is fijn om te praten met mensen die je meer kunnen begrijpen  

Bedankt. Ik had de zin niet helemaal goed geformuleerd, ik bedoelde dat de reis 2 weken duurt. Ik ga deze maandag al.
Ik heb inmiddels ook ontdekt wat me nou echt zo dwars zit. Natuurlijk wat ik straks noemde, maar ik merk dat me vooral dwarszit is dat ik even geen structuur heb in mijn dagen(het is vakantie). Ik kan daar heel slecht tegen, ik ga me dan echt heel naar voelen. 
Ik heb inmiddels met mijn moeder gepraat, niet zozeer over de verslaving, maar over het probleem met de structuur. Ze was heel lief(wat ze altijd ook is) en heeft me hele goede tips gegeven. Ik voel me ook echt opgelucht en veel beter. Het is ook heel fijn dat iemand die dicht bij je staat het weet.

In die reis heb ik ook weinig structuur, het zal ook spannend worden of ik dan geen terugval ga krijgen, maar ik acht die kans klein omdat ik weet dat alcohol mijn spanningen de dag erna dubbel zo heftig maakt.

Hai Emeline,

Hoe gaat het nu met je?

Is de reis geslaagd?

Hou je vast aan de ontspanningsoefeningen want die helpen echt!

Heel dapper trouwens  om je zo bloot te geven!