Loen, ik slik nu nog steeds dagelijks een hele, en zou eigenlijk makkelijk naar de 2x een halve per week kunnen...

Echter vertrouw ik mijn beweegredenen nog niet.

Hiervoor ook afgebouwd met als resultaat dat ik de deur weer op een kier heb gezet om te gaan drinken...

Ondanks de darmklachten (bijwerkingen) blijf ik dus nog steeds maar even op de dosis die ik nu neem.

De hele zit er dus weer in.

Blondie, ik had ook last van bijwerkingen aan het begin. Na een tijdje een hele per dag was ik daar in 1 1/2 maand aan gewend en daarna ben ik overgestapt naar 1/2 om de dag, nergens last meer van.

Hier is die weer binnen.

Afbouwen naar dagelijks een halve is een goed idee, dus de halve zit er weer in.

Hij zit er weer in

En dr in

Hier ook weer

Hier ook weer binnen.

Refu zit er weer in.

Ja hoor hier ook weer.

al lang genomen, maar weer vergeten te melden

En hoppa, weer naar binnen met die refu...

Hatesekideee, erin!

Ik heb hem gisteravond toch maar genomen. Ik had hem 's morgens laten staan omdat ik gewoon wil drinken. Het gaat helemaal niet goed met me de laatste tijd. Ben gewoon weer in een depressie gekomen. Ik weet dat alcohol dan geen oplossing is, maar ik voel niets meer en wil gewoon even uit die depressie komen

daar heb je de meeste kans op

door m wel te blijven slikken Blekje

weet je eigenlijk best wel he meis

sterkte

Blekje 

Vanmorgen vergeten mijn refu in te nemen. Dan maar dagje overslaan.

Morgenvroeg er weer inkieperen

En dr in

Hoe is het Blekkie? Blijven slikken hé? Lees anders je berichtjes maar eens terug een dag nadat je weer gedronken hebt.

Hier zit ie er ook weer in.

Zit er weer in!

Hoe is het Blekkie? Blijven slikken hé? Lees anders je berichtjes maar eens terug een dag nadat je weer gedronken hebt.

 

Hier zit ie er ook weer in.

Tijdens mijn ene uitglijder zat ik geloof ik hier nog niet, dus dat kan ik niet teruglezen. Ik moet hem vanavond of morgenochtend weer nemen, maar heb er nu al moeite mee. Nadat ik maandagavond toch genomen had, heb ik de hele week zitten balen dat ik niet kon drinken. Terwijl ik ook niet aldoor trek heb. Ik ben in september gestopt en heb de afgelopen maanden maar weinig trek gehad. Toch betrap ik me erop dat ik regelmatig denk: ik wilde dat ik gewoon de keus had. Maar dat is de depressie. Ik ben in de afgelopen twee weken ook veel met de dood bezig geweest. Ik wil zo gewoon niet verder. Het gaat al zo lang zo op en af. En nu lijkt mijn stemming helemaal niet meer naar boven uit te slaan. Ik word er zo moedeloos van

Wat een lieve tekst. Dank je wel Loen. Ik weet dat alcohol niet helpt op de lange duur, misschien niet eens voor die ene dag. Ik weet ook niet precies waarom ik er zo naar toe wil werken aldoor dat ik weer kan drinken door de refu te laten staan. Ik heb aldoor maar in mijn hoofd dat ik mezelf dan moed in zal drinken om die ene stap te zetten. Me net even dat zetje te geven om over de rand te gaan en niet meer dit steeds terugkerende dal. Het is meest op en af bij mij, maar de laatste weken alleen maar af. Veel heeft te maken met de GGz instelling waar ik onder behandeling ben. Ik heb vandaag met het bijna voltallige team mijn behandelplan besproken en we hebben een nieuwe psychiater, die de dingen ook heel anders benadert. En nu is de persoonlijkheidsproblematiek bij mij aldoor zo het thema. Met name borderline, die nu juist drie jaar geleden van tafel is geveegd als diagnose. Sinds mijn opname word ik op een heel andere manier benaderd, alsof er zomaar ineens een nieuwe diagnose op tafel ligt en ik heel iemand anders ben ineens. Zo voelt het. Dingen worden ineens heel anders afgesproken dan ik tot nu toe gewend was en ik ben er aldoor mee bezig. Ik kan er niet meer tegen. Ik word er knettergek van om aldoor maar met mijn hulpverleners bezig te zijn en hoe ze dingen ineens anders aanpakken. Maar sinds een jaar gaat het al niet goed. Ik ben gewoon moe overal van.

En de refu er weer in gekieperd

Misschien heb je juist wel een goed voorbeeld gekregen van hoe het niet moet Loen? Heel veel sterkte meis.

Heb ik even gemist wat je gaat doen dan Loen? Ga je je trauma's aanpakken dan? Dat is een enorme stap, maar het kan heel goed. Ik heb het zelf ondervonden. Erg dapper van je.

Ik heb mijn refu nog steeds niet genomen. Hoewel ik wel telefonisch contact heb gehad met mijn psychiater en nu toch wel begrijp waarom de benadering nu anders is. Zij gelooft dat ik me er beter door voel. En er liggen nog een aantal mogelijkheden voor behandeling open voor me die mij wat meer vertrouwen in de toekomst moeten geven. Toch blijf ik achterdochtig en blijf deze somber inzien. Ik wil niet oud worden met steeds de depressie en de angst en alle andere negatieve gevoelens en gedachten die steeds op de loer liggen en elk ogenblik kunnen toeslaan. Dat wil ik mezelf niet langer aandoen.