4 uur geleden zei Beatrix:

Bij mij dus wel het gewenste resultaat en daar draait het om, toch ?

Tuurlijk, als het werkt dan werkt het, neem het vooral niet persoonlijk. 

Voor iemand met een tamelijk opgeruimd en levensblij karakter reageer ik vaak opvallend cynisch op bepaald opzichtig  positivisme. Vooral omdat het vaak wat krampachtig aandoet. Je maakt jezelf niet blij door eindeloos voor de spiegel te blijven herhalen dat je blij bent. Dat zit hem mijns inziens veel meer in het je eigen maken van een bepaalde manier van kijken, het richten van de aandacht of het loslaten van verwachtingen.

10 uur geleden zei Yana:

Wat denken jullie van de hier veelgebruikte uitspraak: "wat er ook gebeurt, vandaag drink ik niet"?

Ik denk dat het uiteindelijk beter is om je aandacht te richten op wat je allemaal wel voor lekkers kunt drinken of doen. De concentratie op wat niet kan leidt op den duur nogal eens tot opstandig gedrag, frustratie of zelfbeklag. Wat weer kan leiden tot het grijpen naar de fles, etc. Maar als je wilt stoppen met de drank is het wel belangrijk om jezelf dat in het begin heel heel duidelijk in te prenten. En in dit specifieke geval is het wel heel evident dat er vooral even iets niet moet namelijk. Totdat dat fundament uiteindelijk zo stevig en vanzelfsprekend is. Dan ga je vanzelf ook wel merken wat er allemaal nog meer voor leuks te beleven is buiten de drank. Maar als ik die eerste dagen steeds tegen mijzelf zou zeggen: 'yummie, ik ga weer eens een lekkere cola drinken' zou ik mijzelf voor de gek houden. Maar staar je er vooral niet op blind. Want er is zoveel meer te beleven.

Jezus @Oskar, begin jij nou ook al over positivisme? Daar heb ik het toch helemaal niet over. Kennelijk is mijn vraag/stelling niet duidelijk en ik word er moe van om te proberen het uit te leggen dus tot zover mijn bijdrage aan dit draadje.

5 minuten geleden zei Yana:

Jezus @Oskar, begin jij nou ook al over positivisme? Daar heb ik het toch helemaal niet over. Kennelijk is mijn vraag/stelling niet duidelijk en ik word er moe van om te proberen het uit te leggen dus tot zover mijn bijdrage aan dit draadje.

Blijf nou eens lachen mens  

41 minuten geleden zei Yana:

Jezus @Oskar, begin jij nou ook al over positivisme? Daar heb ik het toch helemaal niet over. Kennelijk is mijn vraag/stelling niet duidelijk en ik word er moe van om te proberen het uit te leggen dus tot zover mijn bijdrage aan dit draadje.

Nou, wat een vreemde overspannen reactie ineens Yana. Ik reageer wel degelijk op jouw vraag, en tevens op wat verder naar aanleiding van de discussie daarna in mij boven kwam.

Maar hop maar.

Sorry @Oskar, kennelijk ben ik opeens in de 'niemand begrijpt mij' toestand terecht gekomen 

Heeft het iets te maken met het herpgrammeren van je brein @Yana? 
Of eigenlijk de taal spreken die je brein het beste verstaat? 
 

13 uur geleden zei Yana:

Om jezelf/het onbewuste te programmeren zou het dus beter zijn om een positief geformuleerde zin te kiezen en te herhalen wat je wél wilt i.p.v. wat je níet wilt.

Wat denken jullie, zou daar iets van waarheid in zitten?

Het gaat om de aandacht voor de woorden en hoe je brein werkt.

Als je zegt: "Niet hardlopen!" gaat de ander een voorstelling van 'hardlopen' maken in zijn brein. Als je zegt "Blijf rustig wandelen" denk je aan een rustig tempo. Je hebt dan meer kans van slagen, als je niet wilt dat de ander gaat rennen.

Zoals je zelf ook al schreef, in het voorbeeld van het niet denken aan de roze olifant. 

Zit toch wel wat in idd. En ik denk dat het nog verder gaat, wat betreft jezelf "programmeren". Ik denk dat de vrije wil eigenlijk maar nauwelijks bestaat. Zoveel van wat we doen hangt samen met anderen, met druk van anderen, ideeën van anderen, toevalligheden en associaties. Wat beslissen we nou eigenlijk helemaal zelf?? 

Dat betekent ook dat als je niet wil drinken, dat je al die associaties die naar drinken gaan, als een soort wegwijzertjes, een andere kant uit moet zetten. Ik heb dat gedaan met thee. Het is een beetje kunstmatig en het wordt natuurlijk karikaturaal want ik heb het er heel vaak over, maar het werkt wel. Je verlegt je focus naar iets anders en dat andere wordt je ritueel.

Als je alleen maar zegt ik drink niet, wat doe je dan wèl, of zit je dan op een rotonde met maar 1 afslag alcohol die je uiteindelijk toch een keer gaat nemen? Of is er een andere afslag?

9 uur geleden zei Reacher:

Heeft het iets te maken met het herpgrammeren van je brein @Yana? 
Of eigenlijk de taal spreken die je brein het beste verstaat? 
 

Ik dacht laat ik even zorgvuldig doen met mijn reactie; blijkt dat ik de oorspronkelijke post van @Yanaover het hoofd zag 

8 minuten geleden zei bumperjim:

.Als je alleen maar zegt ik drink niet, wat doe je dan wèl, of zit je dan op een rotonde met maar 1 afslag alcohol die je uiteindelijk toch een keer gaat nemen? Of is er een andere afslag?

Je creeert meerdere afslagen van die rotonde door te zeggen wat je wel wilt. Zoiets? 

Denk het wel. Want als je afslag "thee" is en je denkt flikker op met je thee, ik wil helemaal geen thee, is de volgende afslag "drank". Maar als je opties hebt voor die drank, ga je aan de Brinta, of Milka, of godbeware me, hardlopen. 

3 uur geleden zei Reacher:

Je creeert meerdere afslagen van die rotonde door te zeggen wat je wel wilt. Zoiets? 

Zoiets. 

3 uur geleden zei bumperjim:

Als je alleen maar zegt ik drink niet, wat doe je dan wèl, of zit je dan op een rotonde met maar 1 afslag alcohol die je uiteindelijk toch een keer gaat nemen? Of is er een andere afslag?

ik gebruik ook geen heroine

4 minuten geleden zei lady jane:

ik gebruik ook geen heroine

 Nee maar daar heb je ook nooit wat mee gehad. Er is nooit een weg aangelegd van jou naar de heroïne. Wel naar de alcohol ook al zit in jouw geval de weg vol gaten  

Ik bedoel ermee dat een vanzelfsprekend iets wel geen/niet mag oproepen. En dus positief kan zijn. Is in mijn geval.

Het zoeken naar een vervanging kan dan ook weer een verslaving zijn. 

Zo'n periode heb ik wel gehad, en kan ik nog wel hebben. Ik voel onrust (of iets anders) en wil dat verdoven. Drank en sigaretten zijn geen optie. Valeriaan, thc, hennepthee, wat is er nog meer verdovend? Vet eten.

Voor mij is het ook een accepteren dat ik onrust voel, of verdriet etc. Een stuk gaan lopen, of het gewoon uitzitten. Je hoeft je gevoelens niet weg te drukken.

Mag ik alvast een volgende stelling plaatsen?

Als je als kind goed leert om met je emoties om te gaan, grijp je later minder snel naar de drank (of een ander middel).

Een bang of huilend kind krijgt vaak snoep, afleiding, knuffel etc maar leert niet om zichzelf te troosten. 

Maar hoe bewijs je dat?

Op 19-1-2023 om 12:15 zei Lonster1:

Mag ik alvast een volgende stelling plaatsen?

Als je als kind goed leert om met je emoties om te gaan, grijp je later minder snel naar de drank (of een ander middel).

Een bang of huilend kind krijgt vaak snoep, afleiding, knuffel etc maar leert niet om zichzelf te troosten. 

Ik denk dat daar veel in zit.  Je mag vaak van jongs af aan geen negatieve emoties hebben. Dat leer je al heel vroeg. Ouders proberen ieder verdriet te voorkomen.

Begrijpelijk, Maarja. 

kinderen kunnen al met emoties omgaan, wij leren het hen af, uit machteloosheid vaak. Gelukkig kunnen we later
betaalde groepen volgen om ze weer aan te leren, ook voor de kinderen. Konden we maar iets overslaan hierin

Op 22-1-2023 om 10:12 zei Reacher:

Ik denk dat daar veel in zit.  Je mag vaak van jongs af aan geen negatieve emoties hebben. 

 

Als je het woord: 'negatieve' weglaat, dan lijkt het op kindermishandeling.  'Mijn kind mag geen emoties hebben' . Eigenlijk komt het daar wel op neer. 

Ik hoorde iemand laatst zeggen: 'blijdschap mogen we gewoon voelen, maar met verdriet moeten we leren omgaan.  Dat vind ik raar'.

Op 19-1-2023 om 12:15 zei Lonster1:

Als je als kind goed leert om met je emoties om te gaan, grijp je later minder snel naar de drank (of een ander middel).

Een bang of huilend kind krijgt vaak snoep, afleiding, knuffel etc maar leert niet om zichzelf te troosten. 

Je kunt het een kind pas leren (voordoen)  als je het zelf goed kunt. Emotioneel volwassen bent. Meestal ontstaat de motivatie om dat te bereiken pas nadat de kinderen er al zijn en de schade al is aangericht.  Je afvragen of je emotioneel volwassen en mentaal gezond bent voordat je aan kinderen begint of met ze gaat werken is bepaald nog geen gemeengoed.  

De euforie van het gestopt zijn

Sommigen schrijven hier over een vrij lang aanhoudend gevoel van euforie nadat ze met de inname van alcohol gestopt zijn, maar ook van het gevaar dat terugval op de loer ligt als die euforie na enige tijd afneemt.

Ik meen op te merken dat dit patroon zich vooral voordoet bij mensen die, in elk geval in het begin, van dag tot dag besluiten de eerste niet te nemen. Mensen die een besluit voor wat langere tijd hebben genomen lijken daar minder mee te maken te hebben en accepteren makkelijker dat het leven zonder alcohol niet ineens in alle opzichten mooier wordt.

Klopt dit in jullie ervaring?

Ik was vroeger ongeveer 2 keer per jaar voor een periode van 3 maanden neerslachtig. Dan at ik teveel, dronk teveel, en rookte weer.  Ik deed geen leuke of interessante dingen.  Als ik daar maar weer genoeg van baalde ging ik op zoek naar een oplossing.  Ik had inmiddels weer een rokershoest, was weer kilo's aangekomen, en had weer dagelijks last van schaamte vanwege de laatste dronkenschap.  Op een dag stopte ik dan met roken, drinken, of ik ging op dieet. Soms alles tegelijk.  De knop ging om.  Ging naar de sportschool, sprak weer af met vrienden, enz.  En was zo blij en opgelucht dat ik weer uit de hel was.  Euforisch, hyper was ik dan. Vol zelfvertrouwen.  Na een maand of drie was de hoest weg, was ik slank en fit.  Maar de manier waarop ik met (vermeende) afwijzing, teleurstelling en tegenslag omging was er nog steeds: mezelf helemaal de grond in boren. Daar was ik me niet van bewust. Ik geloofde gewoon wat ik dacht.   En tegenslag gebeurt, hoe slank, gezond of interessant je ook bent.  De euforie verdween al snel en ik zat weer in dat neerslachtige hoofd gevangen.  De voordelen van mijn gezonde leven betekenden dan vrijwel niets meer. Dat is niet te harden zonder iets om het te verzachten. Dus there you go: het hoopje dat je met stoffer en blik hebt opgeveegd weer op de vloer verspreiden zodat je weer opnieuw kunt vegen.  (als je zo terugkijkt en nog wil beweren dat er zoiets bestaat als een vrije wil mag je mij dat uitleggen). 

Als ik stopte met iets wat niet goed voor me was dan was dat altijd vanuit de intentie dat het voor altijd was.  Ik dacht niet: ik doe alleen vandaag gezond en verstandig, morgen ga ik weer terug in de put misschien.  

Dus bij mij was  juist het besluit voor altijd en het onwrikbare geloof daarin (tijdelijk uiteraard) de basis voor het euforische gevoel.  

De laatste keer dat ik besloot te stoppen (15 maanden geleden) voelde ik geen  euforie.  Ik weet wat ik stiekem met stoppen met alcohol probeer op te lossen en het is tot mijn bewustzijn doorgedrongen dat het niet werkt.    

1 uur geleden zei Etty:

Ik geloofde gewoon wat ik dacht. 

dat is ook lang mijn valkuil geweest, en soms nog.
Maar ons denken gaat alle kanten op, en toch maken we onbewust een keus daaruit en volgen dat.
En net als bij jou is dat vaak alles of niets. Uitputtend was dat. Euforie is positieve stress uiteindelijk.
En dat is ook stress. Misschien heeft de natuur het daarom wel een beetje afgeschaft nu ik ouder ben.
Om te beschermen? Om te leren dat tevredenheid mijn nieuwe geluk is? Ik was vroeger soms op jacht
naar geluk, en liet vele kleine gelukjes zo maar aan me voorbij gaat. En dus altijd ontevreden. 
Himmelhoch jauchsend hoeft niet meer, en zum tode betrubt volgt dus ook niet meer.