Ik vind het fijn om je te lezen weer @Musashi

De woke cultuur: voor mij draait die erom dat je leert te lachen om jezelf in plaats van om anderen. Want daar zit vaak het kwetsen in.

En het cancellen van anderen: dat is excessief en ook zeker schrijnend.
Daar blijft toch ook het feit naast staan dat mensen ook gecanceld worden in stilte: omdat ze bruin zijn, of vrouw of homo of dik etc. 

Over dat laatste heb ik in een halve eeuw in mijn omgeving (wit, heteroseksueel etc) minder verontwaardiging over vernomen als over de woke cultuur van de laatste vijf jaar. 
 

Stelling:

Het IK is een illusie.

Klopt

De "ik" illusie wordt gemaakt door je hersenen.

Door "je" hersenen is eigenlijk ook flauwekul om te zeggen. De hele reden waarom het "je hersenen" heet is dat die hersenen de "jou" illusie produceren. Je kan ook gewoon "hersenen" zeggen.

Net als dat je zou zeggen "de outlook computer". Nee tis gewoon een computer en toevallig draait outlook erop. Outlook is ook een illusie. Je kan het ding ook uitzetten. Dan heet het weer een computer zonder meer. 

"Ik" is een praktische term in veel gevallen, maar je moet het niet te belangrijk maken.

Schijnt 

Ik ben het niet eens met de stelling. Voor het ego geldt het wel; dat is een in het onderbewuste gevormde illusie. Het ik is echter geen illusie maar een werkelijk bestaande eenheid waar we terecht een duidelijk woord voor hebben. Vanuit het ik kunnen mensen zowel anderen beschouwen als zichzelf èn hun eigen ego. Of alle dieren ook een ego hebben (zoals de meeste apensoorten en volgens mij ook honden en katten) weet ik niet, maar een beschouwend en bewust ik kennen ze volgens mij wel. De stelling "Het IK is een illusie" onderschrijf ik dus niet als het over mensen en dieren gaat. Ik ben wel geneigd het geldig te verklaren voor planten en voor niet-levende dingen (zoals een steen) en verschijnselen (zoals een zonsondergang). Waar die tot leven komen, zoals in dromen, sprookjes en kunstvormen als literaire fictie, toneel, opera en musical, is er inderdaad sprake van illusie.

Kom op, wie pakt de draad hier op en gaat eens lekker anders op de materie in, bijvoorbeeld door te onderbouwen dat het uiteindelijk toch niet om Ons draait maar om de wil van God, de Natuur of het overleven van de fitste Genen?

43 minuten geleden zei Bob:

God

Niet nodig. Ieder weldenkend, rationeel en wijs mens begrijpt dat alle gebeurtenissen geschieden op Zeus' bevel. Een pelgrimstocht naar de berg Olympus is daarom het meest nuttige en hoogste dat ieder van ons na kan streven 

Op 12-4-2023 om 00:27 zei Strijkbout:

Stelling:

Het IK is een illusie.

Wat denk je er zelf over, Strijkbout?

38 minuten geleden zei Bob:

Wat denk je er zelf over, Strijkbout?

Ik wilde het eerst even op z'n beloop laten. Weer even uit m'n terugval kruipen. En een moment van tijd en inspiratie hebben. Die heb ik helaas nu ff niet. Moet zo werken. Maar kom er nog op terug!! 

Als ik een illusie ben, zijn jullie dat ook. 

Op 12-4-2023 om 13:27 zei Bob:

Voor het ego geldt het wel; dat is een in het onderbewuste gevormde illusie. Het ik is echter geen illusie maar een werkelijk bestaande eenheid waar we terecht een duidelijk woord voor hebben. Vanuit het ik kunnen mensen zowel anderen beschouwen als zichzelf èn hun eigen ego. Of alle dieren ook een ego hebben (zoals de meeste apensoorten en volgens mij ook honden en katten) weet ik niet, maar een beschouwend en bewust ik kennen ze volgens mij wel.

Maar wat is dan volgens jou 'het ego', en wat is dan het verschil tussen dat ego en dat door jou veronderstelde wel degelijk bestaande Ik?

21 uur geleden zei Bob:

Wat denk je er zelf over, Strijkbout?

Ik vond het een belachelijk klinkende uitspraak altijd als ik dat wel eens voorbij zag komen. Het lijkt zo'n mega evident iets. 'Wat nou, er is geen ik?? Wie beweert dat dan, JIJ toch?? en ik vind daar dan toch iets van? Zo is er toch een jij en een ik!?' et cetera.. De ervaring 'iemand' te zijn, een soort ik-gevoel, een 'ik ben dit, en jij dat bent' lijkt zo fundamenteel en dichtbij de dagelijkse ervaring, dat er in eerste instantie geen twijfel over mogelijk lijkt. Het lijkt haast totale flauwe kul. Totdat je er echt eens op gaat inzoomen en het van héél dichtbij bekijkt. Microscopisch dichtbij. Je eigen ik-ervaring/gevoel onderzoeken dus. Dan kan het misschien toch wel eens op losse schroeven komen te staan. Of niet... Het is een open vraag en onderzoek, zonder vooraf bepaalde uitkomst op zich. Het is m.i. hoe dan ook heel erg interessant dat te onderzoeken.

Als je het MIJ vraagt....  is het waar dat het ik in uiteindelijk zin een illusie is. Maar wel op een wat paradoxale manier. 

51 minuten geleden zei Strijkbout:

Maar wat is dan volgens jou 'het ego', en wat is dan het verschil tussen dat ego en dat door jou veronderstelde wel degelijk bestaande Ik?

 

Je ego werd in je kindertijd opgebouwd op basis van ervaringen met interpersoonlijke contacten. Het omvat je ervaringen hoe je gedrag het best aan te passen om gewenste reacties van anderen los te maken en ongewenste reacties te vermijden. Het omvat ook een beeld van wie je zijn wil en welke persoonlijkheid je naar anderen wilt uitstralen. In zoverre is het dus inderdaad een illusie. Tenslotte omvat het ego ingesleten gedragspatronen.

Als volwassene zijn veel omstandigheden niet meer zoals ze waren in de opbouwfase van je ego. Je bent bijvoorbeeld niet meer zo afhankelijk van andere personen als toen. De ingesleten gedragspatronen om bijvoorbeeld steeds om aandacht te vragen of juist om je "onzichtbaar" te maken voor anderen, of altijd meegaand te willen zijn, zou je voor een deel los kunnen laten. Maar dat gaat niet vanzelf en vereist dat je je bewust wordt van dat ego in je.

En daar komen we bij het onderscheid tussen jezelf en je ego. Je bent je ego niet, maar je hebt een ego. Niet alles daarin is slecht maar sommige gedragingen die eruit voortkomen zijn niet meer nodig of kunnen wel wat minder.